Αν και γενικά συμφωνώ ότι πολλοί από τους τίτλους είναι ανεκδιήγητοι, υπάρχουν κάποιοι που κάπως δικαιολογούνται για την εποχή τους. Άλλοι δικαιολογούνται και τώρα, αν έχει δει κανείς την ταινία ή ξέρει την υπόθεση. Ας πούμε (μια που βλέπω ένα "Καραμπουμπούνας" κάπου, και το "Ψιτ κορίτσια" μου θύμισε την Ειρήνη Παππά που παίζει στην ταινία), αν δεν ξέραμε τι ήταν η Μπουμπουλίνα και διαβάζαμε τον τίτλο της ομώνυμης ταινίας με την Παππά, θα την προσθέταμε στις λίστες γιατί ας με συγχωρήσουν η ηρωίδα της επανάστασης και οι Σπετσιώτες, αλλά είναι κακόηχο όνομα
Κι επειδή μου αρέσει να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου (να ωραίος τίτλος για δικαστικό μελό:
Ο συνήγορος του διαβόλου), θα υπερασπιστώ κάποιους τίτλου, έτσι ενδεικτικά.
"
Ο ερωτιάρης του γλυκού νερού (1972) " Την εποχή εκείνη έκαναν μεγάλο σουξέ στην Ελλάδα οι Ιταλικές σεξοκωμωδίες με τον Λάντο Μπουζάνκα. Η πρώτη (την οποία είχα δει, δεν ήταν κακή στο στυλ της) είχε τίτλο "Ο ερωτιάρης" (δεν ξέρω τον ιταλικό της) και μετά όλες οι άλλες είχαν τίτλο που περιείχε τη λέξη "ερωτιάρης". Αυτό σατιρίζει ο τίτλος της ελληνικής ταινίας.
Ο ταυρομάχος προχωρεί (1963): προχωρεί και πάει πού; Η ερώτηση ταιριάζει στους μεταφραστές στα Ελληνικά του τραγουδιού του ταυρομάχου από την Κάρμεν του Μπιζέ. Στο ρεφραίν, όπου η όπερα λέει "Toréador, en garde! Toréador! Toréador! " το ελληνικό λιμπρέττο έβαζε τους δύστυχους να ψέλνουν - ταιριάζει στο σκοπό - "Ο ταυρομάχος προχωρεί, και προχωρεί, και προχωρεί" (δεν θυμάμαι τη συνέχεια να δούμε πού πάει και να απαντήσουμε στην ερώτηση, αλλά το έχω ακούσει προ αιώνων). Τουλάχιστον ο τίτλος της ταινίας έχει ένα προχωρεί, όχι τρία απανωτά. Δεν βρήκα ελληνική ηχογράφηση, αλλά εδώ είναι το απόσπασμα από την εξαιρετική ταινία του Francesco Rosi που τη συνιστώ ακόμη κι αν δεν σας αρέσει η όπερα (η ελληνοϊρλανδοπορτορικάνα Julia Migenes Johnson ήταν εμφανισιακά η πιο ταιριαστή Κάρμεν που έχω δει, ο Domingo ήταν λίγο σιτεμένος για Δον Χοσέ αλλά είχε φωνάρα).
Το ρεφραίν αρχίζει στο 2:07 περίπου
1974 Αγάπη μου ουά ουά Ο τίτλος ήταν "Αγάπη μου Ουάουα", όχι ουά ουά, και Ουάουα ήταν περίπου η απόδοση του ονόματος της ηρωίδας, το οποίο σήμαινε "Αγαπημού", το "μου" κολλητά στο "αγάπη" όπως συχνά διευκρίνιζε ο Ρηγόπουλος στη ζηλιάρα Σολάνζ-Ασημακοπούλου. Ο τίτλος ταιριαζε απόλυτα. (Νομίζω ο πρωτότυπος γαλλικός του θεατρικού ήταν Cherie Noire, αλλά καλύτερος ο ελληνικός). Ενώ το
"Αγάπη μου παλιόγρια" που είναι επίσης τίτλος ελληνικής ταινίας ανήκει στη λίστα
1979 Ιδού η Μήλος ιδού και το πήδημα
Μα αυτό είναι παράφραση της αρχαίας (άρα καθαγιασμένης) φράσης "Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα" και εκτυλίσσεται στη Μήλο. Εϊναι αστειότατη ταινία (του Νίκου Περάκη) με διεθνές καστ, και το διάσημο την εποχή εκείνη μοντέλο Βερούσκα ήταν πολύ ωραιότερη Αφροδίτη της Μήλου από την πρωτότυπη (δυστυχώς δεν μπορώ να βάλω εδώ την αφίσα της ταινίας για προφανείς λόγους)
Η Αγνή του λιμανιού (1952)
Στο λιμάνι ζούσε (και δούλευε), Αγνή τη λέγανε, γιατί να μην την πούνε έτσι την ταινία? Ξεκαρδιστικό μελό με τρανταχτά ονόματα. Άλλωστε ήταν συμβολικός τίτλος διότι η Χατζηαργύρη ήτο αγνό κορίτσι κατά βάθος άλλο αν η φαλλοκρατική πατριαρχική κενωνία την έζμπρωξε στο πεζοδρόμιο και για να παντρευτούν με τον Αλεξανδράκη έπρεπε να τρέχουν στην Ιταλία (όπου αυτός το κάθαρμα την παράτησε και γύρισε παντρεμένος με την τσιριμπίμ τσιριμπόμ Μάρω Κοντού αλλά αυτό είναι από άλλη ταινία).
Αυτή η Αγνή με φέρνει στο
1962 Αγνή και ατιμασμένη...(πως γίνεται;;;
) Γίνεται και παραγίνεται. 1ον. Μπορεί να είναι η Αγνή του λιμανιού σε νέες περιπέτειες. Δεν μπορεί δηλαδή μια ατιμασμένη κυρία να λέγεται Αγνή? 2. Μπορεί να ξεκίνησε αγνή και να ατιμάστηκε στην πορεία της ταινίας. Δεν λέει ο τίτλος ότι οι δύο ιδιότητες ήταν ταυτόχρονες. Με λίγη καλή θέληση στη μιαμιση ώρα μιας ταινίας χωράει μπόλικο ατίμασμα.
)
