3 video games που άρεσαν στον περισσότερο κόσμο και δε σας έκαναν κλικ.

SurvivalHorror είπε:
Aν σου δώσουν playstation 4 πάντως θα σου δώσω τη διεύθυνσή μου να μου το στείλεις...Έχουμε καλύτερους κάδους εδώ :p
Αν μου το δώσουν, πλήρωσε τα μεταφορικά, και όλο δικό σου!! :p
 
Ένα άλλο παιχνίδι που θέλω να αναφέρω, αν και το θεωρώ πολύ καλό, δεν το αντιπαθώ και το παίζω ευχάριστα, είναι το Half Life 2. Αλλά το αναφέρω γιατί νομίζω είναι υπερεκτιμημένο, ακούς παντού ότι είναι το καλύτερο game όλων των εποχών, η επιτομή του gaming και άλλα τέτοια. Αλλά πιστεύω πως το πρώτο Halflife είχε πολύ περισσότερες καινοτομίες για την εποχή του, αυτό είναι που άλλαξε το FPS gaming, μου είχε κάνει πολύ περισσότερο εντύπωση, ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του, ενώ το δεύτερο απλώς έχτισε πάνω στην ίδια συνταγή και στο όνομα του πρώτου.

Το HL1 ήταν όντως μοναδικό. Από τα FPS τύπου σκότωσε τους όλους και πάνε στην επόμενη πίστα, ξαφνικά εν έτη 1998 έχουμε ένα παιχνίδι ταινία, ξεκινάει με το τραμ, με τίτλους credits σαν ταινία, να περνάει από διάφορα μέρη. Έπειτα μέσα στο παιχνίδι δεν σε βάζει κατευθείαν στη δράση, αλλά είναι ζωντανό, μιλάς με επιστήμονες, έχει πλοκή. Και στη συνέχεια το ίδιο σε πολλά σημεία, όπου αλλάζει η πλοκή σε συνωμοσία, ο τύπος με την τσάντα, κλπ. Τα ξέρουμε όλα αυτά, απλώς τα αναφέρω, το HL1 θα το θεωρούσα επιτομή άνετα, το άλμα είναι μεγάλο για το 1998 και τα τυπικά FPS τύπου Doom/Quake.

Αλλά δεν νοιώθω το ίδιο για το HL2. Εντάξει, έχει καλύτερα γραφικά και η ατμόσφαιρα των διαφορετικών τοποθεσιών σε μαγεύει. Αλλά η ιδέα είναι βασικά η ίδια, γραμμικό gameplay με κάποια αλλαγή πλοκής στη δράση κυρίως, έχει ένα story που μπερδεύει λίγο, κλπ. Αλλά νομίζω ήδη μετά το HL1 είχαν αρχίσει αρκετά FPS να γίνονται πιο κινηματογραφικά. Νομίζω αρκετά FPS κάνανε το gameplay να έχει πιο πλοκή και χαρακτήρες που συναντάς, πέρα από mindless shooting. Όταν το HL2 είχε βγει δεν είδα κάποια τρελή καινοτομία σε αυτόν τον τομέα που να μην έχω δει λίγο η πολύ σε games που αντιγράφανε το πρώτο της σειράς. Πολλοί λένε πως δεν το κάνανε τόσο σωστά όσο το HL2, οκ. Αλλά δεν βλέπω κάτι που να με κάνει να το ξεχωρίζω από όλα άλλα τα FPS που βγήκανε ποτέ.

Έπειτα αναφέρονται μερικές προσθήκες σαν μεγάλες καινοτομίες που ναι μεν είναι θετικές αλλά δεν τις βρίσκω τόσο ανατρεπτικές:

- Το Gravity Gun. Εντάξει ωραία ιδέα. Αλλά είναι ένα παραπάνω όπλο. Κάποια FPS ψιλοπροσπαθήσανε να καινοτομίσουν ήδη. Να αναφέρω και πολύ παλιά το duke nukem 3d. Εκείνο για την εποχή του το θεωρώ σούπερ καινοτόμο, δεν είχε ένα μονο όπλο που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα αλλά 3-4. Όπλο που παγώνει τους εχθρούς, που τους σμυκρήνει, trip bombs, laser bombs. Και αυτό μετά το Doom. Το HL2 καινοτόμησε με το Gravity Gun, οκ. Μπορώ να ψάξω και άλλα FPS της εποχής που είχαν τουλάχιστον ένα πρωτότυπο όπλο.

- Τα Physics. Ok, καλή ιδεούλα. Αλλά πολύ forced. Πολύ gimmick. Σε ένα γραμμικό path απλώς βρίσκεις εμπόδια στημένα για σένα, που με πολύ συγκεκριμένο τρόπο με τη physics engine πρέπει να φας τον χρόνο σου για να προσπεράσεις το σημείο. Καλή αλλαγή από shooting αλλά στημένη. Απλώς όσοι έχετε παίξει το Deus Ex, 6 χρόνια πριν, εκεί είχε πάλι physics (αν και όχι advanced) που ήταν εντελώς ελεύθερη, μπορούσες να στακάρεις κιβώτια για να σκαρφαλώσεις, να τα βάλεις να επιπλέουν στο νερό για να πηδήξεις πάνω τους και να περάσεις ένα φράγμα, κλπ αλλά δεν ήταν τόσο forced, ήταν ένας τρόπος για να ξεγελάσεις την κανονική ροή του παιχνιδιού ή ένα εναλλακτικό path που όντως στο ψιλοέστηνε το παιχνίδι αλλά μπορούσες να μην το πάρεις. Το Deus Ex είχε κατά τη γνώμη μου, χρησιμοποιήσει πολύ καλύτερα τη physics engine για το gameplay, 6 χρόνια πριν.

- Και πολλοί εκθειάζουν το παιχνίδι αναφέροντας πόσο μοναδικοί είναι οι χαρακτήρες, κλπ. Μα ο Gordon Freeman δεν μιλάει! Η άλλη η τύπισα που τρελαίνεται ο κόσμος, είναι μια ακόμα γυναίκα ηρωίδα από τις εκατοντάδες που δεν δίχνει και πολλά από την προσωπικότητα της. Ίσα ίσα, μπορώ να σκεφτώ δεκάδες παίχνιδια με μοναδικούς χαρακτήρες που ξετιλύγονται. Το HL2 δεν έχει χαρακτήρες με βάθος. Ίσως να μιλάει απλώς η νοσταλγία, ο Gordon Freeman είναι ένα σύμβολο (μόνο στο κουτί του παιχνιδιού τον βλέπουμε)

Είναι πολύ καλό παιχνιδάκι το HL2 σαν σύνολο, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μου το βάζει στο πάνθεον. Παρόλα αυτά έχει πάρει τόσα πολλά awards. Hype; Ή μήπως δεν το πιάνω; Αντιθέτως, για την εποχή του, θα έβαζα σίγουρα το HL1 στα κορυφαία όλων των εποχών.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μια ακόμη σειρά που δεν συμπάθησα είναι τα Pokemon. Το μόνο παιχνίδι που έπαιξα και μου άρεσε κάπως ήταν το Pokemon Stadium στο Ν64. Κατά τα άλλα, κανένα άλλο δεν έχω όρεξη να πιάσω και μου είναι αδιάφορα.
 
Call of Duty: Πολύ άσχημο παιχνίδι, κι όταν λέω άσχημο το εννοώ! Ούτε το νόημα ωραίο, ούτε τα γραφικά, ούτε καν ο τρόπος χειρισμού. Δεν το αντέχω καθόλου.

Minecraft: Πολυ βαρετό. Δεν καταλαβαίνω τί του βρίσκουν τόσοι άνθωποι και μάλιστα κολλάνε κιόλας!

Mahjong: Πολύ βαρετό επίσης, αλλά καί δύσκολο!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
1) Σειρά Final Fantasy:

To Final Fantasy 7 έκανε αρκετό κόσμο ν' ασχοληθεί με τα jrpg. Eμένα μ' άφησε παγερά αδιάφορο κι ας είχε εκπληκτική ατμόσφαιρα. Σενάριο, χαρακτήρες και gameplay δεν με τράβηξαν. Το Grandia 1 και τα Pokemon ήταν που μ' έκαναν να εκτιμήσω τα jrpg. Σε κάποια φάση όμως θέλω να δοκιμάσω το FF6 και το 9. Ίσως αυτά να μ' αρέσουν.

2) Σειρά Rayman:

Aπό τις πιο generic platform σειρές που 'χω παίξει, κι όμως όλοι την αποθεώνουν ως τις καλύτερες platform σειρές όλων των εποχών.

3) Τα 3D Sonic games πριν το Colors

Ορισμένες, κλασσικές video games σειρές όπως το Super Mario και το Zelda κάνανε επιτυχημένη μεταφορά από 2D σε 3D. To Sonic όμως όχι. Κι όμως αρκετά άτομα ακόμα και σημέρα αποθεώνουν το Sonic Adventure και το Sonic Heroes λόγω νοσταλγίας παραβλέπονται τα ένα σωρό σφάλματα που έχουν. Εδώ υπάρχουν κι άτομα που υπερασπίζονται το Sonic 2006. Kαι παρόλα αυτά βλέπεις τα ίδια άτομα να κράζουν το Colors και το Generation που είναι τα μοναδικά 3D Sonic games της προκοπής (για το Lost World δεν έχω άποψη μέχρι να το δοκιμάσω).
 
Πάντως το minecraft, είναι από τα παιχνίδια που και εγώ δεν καταλάβαινα τι ντόρος παίζει μέχρι που κόλλησα. Το είχα βάλει κανά δύο φορές και βαρέθηκα. Τα γραφικά δεν με πειράζουν απλώς δεν ήξερα τι να κάνω πέρα από "σκάψε τουβλάκια μέχρι να φτάσεις στο μηδέν" ή μάζεψε τουβλάκια και με jump κάνε πυργάκι που φτάνει μέχρι το όριο του ουρανού (αυτά δηλαδή που θα κάνουν οι περισσότεροι την πρώτη φορά που θα παίξουν). Δεν είδα κανά guide, δεν ήξερα τι μπορείς να φτιάξεις, δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ. Μετά από κάποια χρόνια το έπαιξα σε ένα Ps Vita το οποίο ξεκινάει με tutorial και μαθαίνεις να χτίζεις τα βασικά. Κόλλησα πιο πολύ. Μετά μπήκα στη διαδικασία survival, να χτήσω σε ένα λαγούμι τη βάση μου, να μαζέυω resources, να αποφασίσω να κάνω εξόρμιση σε ένα μακρινό νησί και να χτίσω και εκεί ένα λαγούμι. Εεε,. και μετά κόλλησα και αποφάσισα πως τελικά το παιχνίδι είναι κολληματικό αν αποφασίσεις να ασχοληθείς και να το παίξεις σαν survival. Το άλλο το mode που χτίζεις ελεύθερα δεν το έχω βάλει, βαριέμαι.

Μετά όμως το έκοψα, ήμουν ικανός να παίζω το βράδυ και να ξημερώσει. Ίσως το ξαναπιάσω όταν θα έχω χρόνο.
 
Βλέπω ήρθε στην επιφάνεια άλλο ένα thread που μου είχε ξεφύγει...

Πολλά είναι τα παιχνίδια που δεν μου άρεσαν και τα οποία ο κόσμος τα θεωρούσε "θεϊκά".

1) Σίγουρα πρώτο θα αναφέρω το μισητό φλιπεράκι ονόματι Κick Off, με τον αισχρό χειρισμό. :p Eτσι κι αλλιώς μισώ το ποδόσφαιρο, αλλά το απαίσιο αυτό κατασκεύασμα με έκανε να το μισήσω ακόμα περισσότερο !! ("with a passion", που λένε και παραέξω. :D )

2) Αυτό το απίστευτα βαρετό παιχνίδι ήταν τόσο, μα τόσο αγαπητό απο τον κόσμο (απο άντρες και γυναίκες, καθότι είχε "unisex" χαρακτήρα), που για πολλά χρόνια φοβόμουν να κάνω άμεσα αρνητικό σχόλιο για να μου ρίξουν πίσσα και πούπουλα. :D (είχα αφήσει όμως hints σε τουλάχιστον τρία παλιότερα threads, λέγοντας π.χ. πως δεν κάνω σχόλια "γιατί την θέλω την ζωούλα μου", καθώς και ότι το παιχνίδι είχε instant appeal στο "99,999999999999999999999999999999999999999999 9999 % της game community" - εννοώντας προφανώς ότι υπάρχει και κάποιος που μένει "εκτός" :p ).

Kαι πάλι δεν θα αποκαλύψω ποιό είναι, αλλά θα πω μόνο ότι ήδη αναφέρθηκε απο ένα άλλο μέλος. :supergrin:

3) Πολλά απαράδεκτα games θα μπορούσαν να πάρουν την τρίτη θέση στο "βάθρο της ντροπής". Αντί να διαλέξω μεμονωμένο τίτλο, θα αναφέρω ολόκληρο το αθλητικό sub-genre των μοντέρνων skateboarding παιχνιδιών (βλέπε "Tony Hawk") τα οποία ο πολύς κόσμος λατρεύει για άγνωστους λόγους. Yπήρχαν κάποια παλιά games, όπως τα Skate Crazy και Skate or Die με τα οποία είχα ασχοληθεί στα νειάτα μου, αλλά μέχρι εκεί !! Το ενδιαφέρον μου ατόνησε γρήγορα, και τα μοντέρνα skateboarding παιχνίδια απλά μου προκαλούν εμετό...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
1)Legend of Zelda (ΟΛΑΑΑΑ)

Ένα παιχνίδι που είχε κάνει πάταγο και παλιά σε NES, SNES, αλλά συνεχίζει να κάνει ακόμα και σήμερα σε WII & WII U αλλά εγώ ακόμα να καταλάβω τι του βρίσκουν. Επίσης πως γίνεται από το ένα παιχνίδι στο άλλο να βλέπεις διαφορετικό Link ποτέ δεν το κατάλαβα. Δεν συνάντησα ΠΟΤΕ μου τόσο βαρετό χαρακτήρα, τόσο βαρετή ατμόσφαιρα παιχνιδιού (μία φορά που παρακολουθούσα έναν κολλητό μου να παίζει το Wind waker, καθόμουν και έλεγα από μέσα μου "είναι δυνατόν να παίζει ένα τόσο χαζό, παιδικό, ανώριμο παιχνίδι;;;; Τι θα παίξει μετά το «H Barbie και η υπέροχη βίλα της»;;; ;) , για να μην πω για το χαζό μπλα μπλα και ακαταλαβίστικα κείμενα που να θες να βαρέσεις ενέσεις όταν τα διαβάζεις/ακούς.

2)Tekken (ΟΛΑΑΑΑ)

Έχω παίξει άπειρα Beat ʽEm Ups/Fighting Games (SF, MK, KOF, FF, MVC, κλπ κλπ) και τα λατρεύω αλλά το Tekken ήταν πάντα το μοναδικό που όχι μόνο ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο που το θεοποιούσαν μερικοί αλλά το θεωρούσα τόσο ανιαρό, τόσο βαρετό λες και έπαιζα κανένα Pit Fighter. Γραφικά….αίσχος, ιστορία…ακαταλαβίστικη, κινήσεις…άθλιες, ένταση….ανύπαρκτη. Ένα πενηντάρικο θυμάμαι μια φορά χάλασα για πάρτι του σε ηλεκτρονικό για να δω τι λέει αυτό το παιχνίδι όταν πρωτοβγήκε και από τότε δεν ήθελα να το ξανά αγγίξω ΠΟΤΕ. Ακόμα και στις κονσόλες όταν βγήκε θέμα αν έπαιξα με κανα φιλαράκι διπλό μια 2 φορές για να του κάνω χατίρι και να δώσω μια 2η ευκαιρία στα επόμενα Tekken που βγήκαν αλλά το παιχνίδι ήταν τόσο βαρετό, τόσο χαζό, τόσο αντιαισθητικό που ακόμα και σήμερα δεν θέλω να το ξέρω ή να το βλέπω.

3)Assasin Creed (ΟΛΑΑΑΑ)

Άλλο ένα παιχνίδι με υπερβολικό μπλα μπλα και ιστορία που γενικά αν χάσεις έστω και ένα λεπτό χάνεις όλη την υπόθεση και μετά πάρε το αυγό και κούρευτο. Τόσος χαμός για το παιχνίδι, τόσοι τίτλοι να βγαίνουν ο ένας πίσω από τον άλλον και για τι; Για έναν και καλά τύπο που μέσω ενός μηχανήματος ζει γεγονότα στο παρελθόν κλπ κλπ (μην με ρωτήσετε τι γίνεται πέρα από το 2ο AC, δεν έχω ιδέα). Έπαιξα με τα χίλια ζόρια το 1ο και 2ο. Το πρώτο στα πρώτα λίγα λεπτά με ξενέρωσε, και το παράτησα μετά έπιασα το 2ο που φίλος μου είχε πει ότι όντως το 1ο δεν είναι τόσο καλό αλλά το 2ο σκίζει, και πρέπει να παραδεχτώ ότι όντως σκίζει…..απο βαρεμάρα και ασυναρτησίες. Άλλη μια πατάτα που με κάνει να θέλω να γυρίσω πίσω στα παλιά καλά παιχνίδια της Amiga, Amstrad, κλπ.
 
Το Τekken αν και μου άρεσε το θεωρούσα υπερτιμημένο και προτιμούσα το Virtua Fighter και το Soul Blade. Και το θεωρώ κουλό που o κόσμος προτιμά το Tekken ως competitive fighting παρόλο που είναι spamming fest και δεν προτιμούν το Virtua Fighter που είναι πολύ πιο balanced. Μ' άρεσε να παίζω τα πρώτα δύο Tekken στα arcades (παίρνοντας μόνο Marshal Law) και είχα ρίξει απίστευτο λιώσιμο με το 3 αλλά μετά το 4ο παιχνίδι (που ήταν κι απογοητευτικό) έχασα το ενδιαφέρον μου για την σειρά. Από μετέπειτα Tekken ασχολήθηκα μόνο με Tekken Tag Tournament 2 όταν μαζευόμασταν με την παρέα μιας κι είναι casual friendly (όπως όλη η σειρά γενικά) κι έτσι όλοι μπορούν να το απολαύσουν στον ίδιο βαθμό.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Diogr είπε:
1)Legend of Zelda (ΟΛΑΑΑΑ) Ένα παιχνίδι που είχε κάνει πάταγο και παλιά σε NES, SNES, αλλά συνεχίζει να κάνει ακόμα και σήμερα σε WII & WII U αλλά εγώ ακόμα να καταλάβω τι του βρίσκουν. Επίσης πως γίνεται από το ένα παιχνίδι στο άλλο να βλέπεις διαφορετικό Link ποτέ δεν το κατάλαβα. Δεν συνάντησα ΠΟΤΕ μου τόσο βαρετό χαρακτήρα, τόσο βαρετή ατμόσφαιρα παιχνιδιού (μία φορά που παρακολουθούσα έναν κολλητό μου να παίζει το Wind waker, καθόμουν και έλεγα από μέσα μου "είναι δυνατόν να παίζει ένα τόσο χαζό, παιδικό, ανώριμο παιχνίδι;;;; Τι θα παίξει μετά το «H Barbie και η υπέροχη βίλα της»;;; ;) , για να μην πω για το χαζό μπλα μπλα και ακαταλαβίστικα κείμενα που να θες να βαρέσεις ενέσεις όταν τα διαβάζεις/ακούς.
Τα Zelda είναι θέμα γούστου. Άλλοι έχουν καλό και άλλοι καθόλου.

Πλάκα πλάκα, το windwaker δεν ήταν και το αντιπροσωπευτικότερο της σειράς για να σε ενθουσιάσει, κακή η πρώτη σου επαφή με τη σειρά. Δοκίμασε να δεις κανά φίλο σου να παίζει Ocarina ή ALTTP.
 
Θεωρώ πως το "χαριτωμένο" και το "ανώριμο" είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Εχω παίξει δεκάδες παιχνίδια με πολύ βία, σκοτεινή ατμόσφαιρα κλπ που είναι πολύ πιο ανώριμα από ένα πολύχρωμο παιχνίδι που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.

Οσον αφορά τα Zelda, το Majora's Mask είναι από τα πιο ώριμα και ψαγμένα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Και σίγουρα από τα πιο ατμοσφαιρικά. Το Wind Waker είναι ίσως υπερβολικά χαριτωμένο, οπότε καταλαβαίνω οτι μπορεί να φαίνεται κάπως. Ούτε κι εγώ τρελάθηκα. Ομως είναι εξαίρεση, τα υπόλοιπα Zelda είναι λιγότερο παιδικά από αυτό (αν και δεν έχω παίξει αυτά του DS).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
geo2004z είπε:
Grand theft auto seriesGod of war series

Call of duty series
Δε μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο στα συγκεκριμένα 3,αλλά τα παιχνίδα που δε μου κάνανε κλικ είναι παραπάνω από τρία οπότε κάποια θα έπρεπε να αφήσω στην απ' 'εξω :D
 
geo2004z είπε:
Grand Thef Auto: Απαίσια σειρά για κάγκουρες.... :p
God of War: Ε εντάξει, δεν τρελάθηκα κιόλας

Call of duty: Μπλιαχ.......

geo2004z είπε:
Grand theft auto seriesGod of war series

Call of duty series
Μόλις παρατήρησα ότι είχα απαντήσει στο θέμα κανένα χρόνο περίπου. Νόμιζα ότι είναι πρόσφατο το θέμα. Παρατηρώ έκπληκτος ότι είχα απαντήσει ακριβώς τις ίδιες σειρές και μάλιστα με την ίδια προτεραιότητα. 'Ηξερα ότι είμαι γενικά σταθερός στις απόψεις μου αλλά αυτό δεν το περίμενα... :p
 
geo2004z είπε:
Μόλις παρατήρησα ότι είχα απαντήσει στο θέμα κανένα χρόνο περίπου. Νόμιζα ότι είναι πρόσφατο το θέμα. Παρατηρώ έκπληκτος ότι είχα απαντήσει ακριβώς τις ίδιες σειρές και μάλιστα με την ίδια προτεραιότητα. 'Ηξερα ότι είμαι γενικά σταθερός στις απόψεις μου αλλά αυτό δεν το περίμενα... :p
Ραντεβού σε ένα χρόνο λοιπόν :D
 
billy είπε:
2) Αυτό το απίστευτα βαρετό παιχνίδι ήταν τόσο, μα τόσο αγαπητό απο τον κόσμο (απο άντρες και γυναίκες, καθότι είχε "unisex" χαρακτήρα), που για πολλά χρόνια φοβόμουν να κάνω άμεσα αρνητικό σχόλιο για να μου ρίξουν πίσσα και πούπουλα. :D (είχα αφήσει όμως hints σε τουλάχιστον τρία παλιότερα threads, λέγοντας π.χ. πως δεν κάνω σχόλια "γιατί την θέλω την ζωούλα μου", καθώς και ότι το παιχνίδι είχε instant appeal στο "99,999999999999999999999999999999999999999999 9999 % της game community" - εννοώντας προφανώς ότι υπάρχει και κάποιος που μένει "εκτός" :p ).

Kαι πάλι δεν θα αποκαλύψω ποιό είναι, αλλά θα πω μόνο ότι ήδη αναφέρθηκε απο ένα άλλο μέλος. :supergrin:
Άσε να μαντέψω. Tetris!
 
Mario στο gameboy και στο nes δεν μου άρεσε ποτέ, προτιμούσα το sonic που ήταν μακράν πιο εντυπωσιακό. Μια συμπάθεια δημιουργήθηκε στην έκδοση του snes, μάλλον από τα καλύτερα γραφικά. Συνονόματός μου αλλά χαώδη διαφορά στην εμφάνιση και στο επάγγελμα.

Kick off 2 αφού ήθελε χέρια και εγώ δεν είχα. Καθαρά ζήτημα τύχης να βάλω γκολ στον αντίπαλο, αν και όταν θυσιάζα πέντε κατσίκες και δύο μαρμότες στον Κρομ πριν το ματς, συνήθως νικούσα με διαφορά.

Doom στο pc, ακόμη ζαλίζομαι με την ταχύτητα αυτού του παιχνιδιού. Χαρακτηριζόμουν με απάθεια όταν κοίταγα την οθόνη και κρατούσα το δίκανο στα χέρια μου.

Αν κάτσω να γράψω για τα σύγχρονα, μπορώ να γράψω άνετα 2-3 σελίδες εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στο ένα χέρι. :supergrin:
 
telonio είπε:
Mario στο gameboy και στο nes δεν μου άρεσε ποτέ, προτιμούσα το sonic που ήταν μακράν πιο εντυπωσιακό. Μια συμπάθεια δημιουργήθηκε στην έκδοση του snes, μάλλον από τα καλύτερα γραφικά. Συνονόματός μου αλλά χαώδη διαφορά στην εμφάνιση και στο επάγγελμα.
Μαζί σου!

Προτιμούσα κι εγώ τον Sonic με τα 1000! (αν και μικρός μου άρεσε να παίζω το Mario Land στο φορητό) Το πρώτο Mario που που άρεσε πραγματικά ήταν το Mario Bros 3. Μετά μου άρεσε πολύ το WarioLand (αλλά δεν είναι Mario ακριβώς). Και το πρώτο Mario που ξεπέρασε τα Sonic για μένα ήταν το Yoshi's Island που και αυτό δεν ήταν καν Mario στην πραγματικότητα, είχε διαφορετικό gameplay απλά είχε το όνομα. Μάλιστα ο Mario ήταν αυτός που σου έσπαγε τα νεύρα στο παιχνίδι με την κλάψα του :p

Μετά πάμε στα 3D όπου εκεί αλλάζουν όλα!

telonio είπε:
Doom στο pc, ακόμη ζαλίζομαι με την ταχύτητα αυτού του παιχνιδιού. Χαρακτηριζόμουν με απάθεια όταν κοίταγα την οθόνη και κρατούσα το δίκανο στα χέρια μου.
Εδώ μου τα χάλασες τώρα :p
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα