Maddog είπε:
Άλκη, λυπάμαι που το λέω αλλά αυτή ακριβώς η λογική: "κάντο παλούκι και άστους να στίβουν το μυαλό τους αβοήθητοι" έδιωξε τον κόσμο και έκανε τα adventures ασχολία για λίγους.
Δεν είναι έτσι Βασίλη. Πίστεψέ με, είμαι βαθιά χωμένος στον κόσμο των adventures εδώ και 25 χρόνια, μπορεί να είμαι άσχετος σε πολλά θέματα αλλά στο συγκεκριμένο ξέρω πολύ καλά τι σου λέω.
Η λογική αυτή που περιγράφεις εγκαταλείφθηκε με το που μπήκαν τα 90s. Έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια από τότε. Που είναι τα παιχνίδια-παλούκια; Στον αιώνα που διανύουμε ούτε ένα δεν μπορώ να σκεφτώ. Ουσιαστικά με το που επικράτησε η LucasArts σιγά σιγά άρχισαν να εξαφανίζονται τα dead ends, οι ξαφνικοί θάνατοι και η ανάγκη για δημιουργία χάρτη. Σταδιακά οι γρίφοι έγιναν όλο πιο εύκολοι. Οι δημιουργοί adventures ζούσαν πάντα με ένα άγχος: να προσελκύσουν νέους παίκτες στο είδος. Αυτό σαν ιδέα είναι καλή, αλλά το κακό ήταν ότι δεν επιχείρησαν να το κάνουν με το να προάγουν αυτά τα στοιχεία που το έκαναν αγαπητό, αλλά τσεκουρώνοντας το.
Η τεράστια εμπορική επιτυχία που έκαναν δύο καταρ... συγκεκριμένοι τίτλοι έκαναν πάρα πολύ κακό στο είδος. Η πρώτη περίοδος ήταν του
Myst, μετά το οποίο οι δημιουργοί αποφάσισαν πως τα adventures δεν χρειάζονται ούτε ιστορία, ούτε χαρακτήρες, απλά να περπατάς και να βλέπεις ωραίες εικονίτσες στο περιβάλλον. Η δεύτερη περίοδος -από την οποία μόλις πρόσφατα αρχίζουμε να ξεφεύγουμε- ήταν του
Syberia, όπου πάλι δόθηκε η λανθασμένη εντύπωση πως ο κόσμος δεν θέλει να σκέφτεται για να προχωράει και οι γρίφοι πρέπει να είναι όσο πιο απλοί γίνεται. Πρόσθεσε σε όλα αυτά το γεγονός ότι πάντα υπήρχε η προσπάθεια "να βάλουμε στοιχεία κι από άλλα είδη". Ακόμα θυμάμαι πολύ καλά την εποχή που ο μέσος gamer έλεγε το Tomb Raider adventure game... Ξέρεις ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των αλλαγών; Και φεύγουν από το είδος οι οπαδοί των adventures αφού δεν τους προσφέρει πλέον αυτά που θέλουν, και δεν προσελκύονται νέοι αφού με τις αλλαγές κάθε άλλο παρά ποιότητα προσφέρεται.
Ναι, για μένα τα adventures αν δεν είναι δύσκολα δεν έχουν νόημα. Αν μου αρκούσαν ιστορία και χαρακτήρες, θα διάβαζα ένα βιβλίο ή θα έβλεπα μια ταινία. Αν δεν υπάρχει πρόκληση τι να το κάνω; Θα είναι σαν το thread που ανοίχτηκε πρόσφατα με το βιντεάκι που δείχνει πως θα ήταν τα παιχνίδια σε super easy mode. Αφού το 90% των παικτών (δεν σου κάνω πλάκα με το ποσοστό, μην ξεχνάς ότι είχα προσωπικό συμφέρον να ερευνήσω για χρόνια το αγοραστικό κοινό) παίζει τα παιχνίδια με τη λύση στα γόνατα ανεξαρτήτως δυσκολίας. Γιατί να καταστραφεί η δική μου διασκέδαση με γελοίους γρίφους προς όφελος κάποιων που έτσι κι αλλιώς, εύκολοι ή δύσκολοι, δεν μπαίνουν στον κόπο να τους λύσουν;
Προσωπικά, αν κολλήσω πάνω από 10 λεπτά σε παιχνίδι, συνήθως εκνευρίζομαι και το παρατάω. Παίζουμε για διασκέδαση όχι για να τσαντιστούμε!
Μα αυτό σημαίνει ότι προφανώς τα adventures δεν σου αρέσουν, δεν είναι για σένα. Αφού η προσπάθεια να λύσεις έναν έξυπνο γρίφο σε τσαντίζει, πολύ απλά άλλαξε είδος. Γιατί να αλλάξουν τα adventures μήπως και τα προτιμήσεις; Ζήτησα εγώ να αλλάξουν τα strategy ή τα RPG για να μου αρέσουν;
Τα adventure games αργά αλλά σταθερά κερδίζουν το κοινό των casual gamers... αυτοί που παίζουν τα παιχνιδάκια του στυλ hidden object παίζουν και adventures γιατί είναι το ίδιο εύκολα και γρήγορα (πόσο να κρατήσει ένα adventure όταν παίζεις με λύση; ). Ξέρεις ποιο ηλικιακό group αγόρασε το παιχνίδι μου με συντριπτική διαφορά από τα υπόλοιπα; 45-60 χρονών. Ναι, το αγαπημένο μου είδος κατάντησε να παίζεται από τις Bingo grannies και αυτό μου ματώνει την καρδιά...
Η μέρα που θα χαϊδεύεις την συσκευή σου και θα εμφανίζεται μια ολογραφία να παίζει αυτή το παιχνίδι κι εσύ να κάθεσαι να το κοιτάς, θα είναι η μέρα που θα εγκαταλείψω τα εγκόσμια και θα παίζω μόνο στην Amiga μου...
