Adventure games: Walkthrough or not

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας alkis21
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Ναι, στην αρχή ούτε εγώ είχα καταλάβει αλλά μου ήρθε η έμπνευση... και βέβαια (κι εδώ κολλάνε όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω) η ικανοποίηση που ένιωσα λύνοντάς τον ήταν τεράστια!
 
Ωραίο θέμα! Παίζω 15 χρόνια adventures με το πρώτο μου να είναι το King's Quest 2 που μου είχε δανείσει ένας φίλος. Ομολογω ότι έχω παίξει κάπου 100 τίτλους όλα αυτά τα χρόνια αλλά ελάχιστους έχω τελειώσει χωρίς καθόλου λύσεις. Όπως κι ο φίλος f2bnp παίζω adventures γιατί μου αρέσει η ατμόσφαιρα και οι ιστορίες που περιγράφουν. Δυστυχώς η ελλειψη χρόνου και η πληθώρα τίτλων οδηγεί στην χρήση walkthrough. Το βλέπω σ'εμένα δηλαδή. Όταν πήγαινα σχολείο / σχολή είχα χρόνο άπλετο να ψάχνω ώρες. Τώρα που έχω περιορισμένο χρόνο δεν μπορώ να με κολλάει ένας δύσκολος γρίφος. Παλιά μπορεί να κοιτούσα μετά από μια ώρα ακαρπης προσπάθειας τις λύσεις, τώρα στο τέταρτο. Δεν είναι ευχάριστο, χάνεται μέρος της ικανοποίησης σίγουρα, αλλά αν θέλω να δω 3-4 τίτλους τον χρόνο αντί για έναν μόνο πρέπει να το κάνω. Κρίμα που δεν είμαι εξυπνότερος να μπορώ να λύνω τα παιχνίδια χωρίς βοήθεια. Πάντως με την ευκαιρία, την Lucas την αντιπαθώ επειδή αυτά που έπρεπε να κανείς ώρες ώρες ήταν θεότρελα.
 
Εγώ πάλι είμαι πολέμιος της Sierra! Δεν μου άρεσαν ποτέ οι ξαφνικοί θάνατοι από εκεί που δεν το περίμενες!

Μερικά παιχνίδια της πάντως όπως το Phantasmagoria 2 τα κατευχαριστήθηκα. Αλλά τώρα που λες τρελά, θυμάται κανείς στο Dig εκεί που έμπαινες μέσα σε ένα δωμάτιο και είχε ένα πλακάκι που κάπως έπρεπε να το κάνεις να μένει πατημένο. Είχα ψάξει αρκετά το παιχνίδι και παρότι πάταγα να χρησιμοποιήσω κάποια βαριά πράγματα ώστε να μένει πατημένο, δεν με άφηνε να τα βάλω. Ε κάποια στιγμή σκέφτομαι να χρησιμοποιήσω τον λοστό ώστε να μαγκώσω το πλακάκι. Αυτό που είδα ήταν πραγματικά για γέλια. Ο χαρακτήρας απλώς άφηνε τον λοστό σε οριζόντια στάση και για κάποιον ανεξήγητο λόγο το πλακάκι έμενε μέσα! http://lparchive.org/LetsPlay/The%20Dig/Update%2011/Dig959.jpg

Εννοείται πως είχα λυθεί στα γέλια μετά! Και τα Monkey Island είχανε κάτι τελείως τρελά. Ο γρίφος με τον βυθό στο πρώτο παιχνίδι ήταν νομίζω ότι καλύτερο :D
 
Τα advenures εχουν 1 βασικό πρόβλημα για μένα, υπάρχουν περιπτώσεις που η λύση ενός γρίφου είναι κάτι τόσο τρελό και άκαιρο που πραγματικό νομίζεις οτι ο δημιουργός το σκέφτικε στην τουαλέτα.

Εχω κολλήσει σ'ενα σημείο στο lost crown οπου δεν μπορώ να κάνω τίποτα, παψ στοίχημα οτι κάπου υπάρχει ένα pixel που δέν έχω πατήσει
 
Αν ο κόσμος χρησιμοποιούσε walkthroughs μόνο στις περιπτώσεις που αναφέρετε, τότε δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση. Μιλάω για αυτούς που δεν αν δεν τους έρθει στο μυαλό η λύση σε λίγα δευτερόλεπτα καταφεύγουν στη λύση.
 
alkis21 είπε:
Αν ο κόσμος χρησιμοποιούσε walkthroughs μόνο στις περιπτώσεις που αναφέρετε, τότε δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση. Μιλάω για αυτούς που δεν αν δεν τους έρθει στο μυαλό η λύση σε λίγα δευτερόλεπτα καταφεύγουν στη λύση.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αν συμβεί αυτό τότε το παιχνίδι είναι πολύ επιτυχημένο. Σημαίνει ότι ο παίκτης έχει λατρέψει την ιστορία και θέλει να δει το επόμενο κομμάτι. Μην ξεχνάμε ότι τα adventures είναι, περισσότερο από τα άλλα παιχνίδια, about story telling. Θα σου φέρω ως παράδειγμα το dreamfall, το οποίο από γρίφους κτλ είναι αστείο. Αλλά σαν story telling με καθήλωσε και έμεινα 24 ώρες άγρυπνος μέχρι να το τελειώσω..

Και στην τελική τα παιχνίδια αφορούν σε ένα και μόνο πράγμα. Τη διασκέδαση. Αν ο άλλος διασκεδάζει με τα walkthroughs για ποιον λόγο εμείς πρέπει να τον κρίνουμε;
 
Τι να πει κανείς για τα Adventures. Ίσως ότι πιο ιδιοφυές έχει βγάλει η κοινότητα του gaming απ' αρχής. Ασχολούμαι με το είδος σχεδόν όσο και ο Alkis21, έχω τελειώσει αμέτρητα adventrures και τα έχω ευχαριστηθεί όλα. Έχω χρησιμοποιήσει 2-3 φορές απαντήσεις σε πολύ ακραίες καταστάσεις που πίστευα ότι είχα δοκιμάσει τα πάντα, αλλά τζίφος (και φυσικά μετά από αμέτρητες ώρες κολλήματος). Η μια μάλιστα από την ευγενική σύζυγο των πολιτικών μηχανικών που είχαν το μαγαζάκι στην Μποτάση (κι αυτό επειδή οι ιδιοκτήτες δεν ασχολούνταν με το είδος). Όταν το χόμπυ γίνεται επάγγελμα. Τι να πει κανείς γι αυτό το μαγαζάκι (2ο σπίτι), ατειλείωτες κουβέντες με τους ιδιοκτήτες.

Η ικανοποίηση όταν έβρισκες τη λύση και προχωρούσες στην υπόθεση, ήταν και είναι μοναδική και δε συγκρίνεται με τίποτα με την ύπαρξη λύσης μπροστά στα πόδια σου μόνο και μόνο για να ολοκληρώσεις το παιχνίδι.

Για τους φίλους των RTS, FPS κλπ. Πείτε μου αν βρίσκετε καμία ευχαρίστηση όταν εισάγετε τους κωδικούς unlimited ammo, health, resources, κλπ. Ποιο το νόημα; Ποια η χάρη του παιχνιδιού; Το ίδιο ισχύει και για τα adventure.

Τα walkthrough, αποτελούν λύση, αλλά μόνο σε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, και αφού πιστεύουμε ότι έχουμε δοκιμάσει ότι περνάει από την γκλάβα μας. Μη ξεχνάμε ότι ακόμα και οι δημιουργοί παιχνιδιών μπορεί να έχουν επινοήσει έναν τόσο παρανοϊκό και άστοχο γρίφο, που πράγματι να καθίστα αδύνατη τη λύση του.

Θα διαφωνήσω με τον φίλο Alkis21 αναφορικά με την broderbund software που μας έδωσε τα εκπληκτικά Myst, Riven κλπ, που απέδειξαν ότι ένα παιχνίδι που λειτουργεί με άξονα την ορθολογιστική αντιμετώπιση των καταστάσεων, μπορεί να είναι καταπληκτικό, χωρίς να χρειάζεσαι 4 CD-Rom players για να μην αλλάζεις δισκάκια (προς θεού δεν υποβιβάζω κανένα παιχνίδι, αλλά μου είχε σπάσει τα νεύρα το εν λόγω...).

Αναφορικά με το Time Management που τέθηκε, τα τελευταία χρόνια έχω βρει μια πολύ ωραία λύση σε όλων των ειδών τα 3D Action Adventures, που διαθέτουν στοιχεία των old time classic adventure, προσθέτουν τη δράση και στις καλές υλοποιήσεις ένα πολύ καλό σενάριο. Είναι τυχαίο ότι ακόμα κι εδώ ψηφίστηκε το Arkham Asylum, best multiplatform game; Δε νομίζω!

Εν κατακλείδι, μήπως είναι στη φιλοσοφία των νέων παικτών (ίσως όχι μόνο) να θέλει τη γρήγορη και εύκολη λύση; Μήπως μια ολόκληρη βιομηχανία (και όχι μόνο του gaming) προσπαθεί να καλουπώσει συγκεκριμένες συμπεριφορές ελέγχου; Έχει αναφερθεί σε κάποιο άλλο thread, η προσπάθεια των εταιρειών να πουλάνε sequel, κλπ.;

Και θέτω ένα τελευταίο ερώτημα: "Πόσο δύσκολο είναι για τις εταιρείες να λειτουργήσουν με μεράκι όπως στη Valve (ανεξαρτήτως genre);"
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εγώ πάλι δεν κατάλαβα που είναι το πρόβλημα στο να υπάρχει η δυνατότητα για hints στο σύστημα (το κουνάς, πατάς το Χ, το διαλέγεις από το Menu δεν έχει σημασία).

Αν κάποιος θέλει να το χρησιμοποιήσει είναι δικό του θέμα, αν όχι πάλι δικό του θέμα.

Θεωρώ τα hints σαν ένα καλό βοήθημα και ειδικά αυτό στο monkey island με τα τρία στάδια εξερετικό, δείνει τη δυνατότητα σε όλους να ευχαριστιθούν ένα καλό παιχνίδι.

Είναι ακόμα καλύτερο και από το Walkthrough μιας και δε σου δίνει τη λύση έτοιμη στο πιάτο με τη πρώτη.
 
Ρε παίδες δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρχουν...κανόνες ηθικής στο gaming!

Δεν ασχολούμε όποτε το κάνω για το σπορ αλλά για να περάσω καλά! Τα ίδια κάνω και στην αμιγκούλα μου! Άπειρες ζωές, no collision όπου θέλω και τέλος! Θα έπαιζα για παράδειγμα crysis ή άλλο fps αν δεν έβαζα άπειρη ενέργεια; Φυσικά όχι! Δεν ε΄χω τον χρόνο και την διάθεση να "καώ" πλέον μ΄ένα παιχνίδι! Παίζω μια δυο ώρες το πολύ και αυτό ήταν! Η θρυλική σειρά monkey island θ' αντιμετωπιστεί ανάλογα και θα τελειώσει στις νέες της υλοποιήσεις με βοήθεια!

Ξέρετε που έχει δίκιο ο Άλκης; στο γεγονός ότι χάνεις τους αστείους διαλόγους που κρύβονται σε άσκοπες αναζητήσεις! Αυτό το δέχομαι...απλά φίλε Άλκη μέχρι εκεί!

Πάντως καταλαβαίνω και την μεριά σου ως κατασκευαστή παιχνιδιών αφού νιώθεις ότι ουσιαστικά ισοπεδώνω το δημιούργημα σου!
 
spyros_s είπε:
Ρε παίδες δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρχουν...κανόνες ηθικής στο gaming!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ότι είναι τα Cheats για τα υπόλοιπα παιχνίδια είναι και το walkthrough για τα adventures. :)
 
spyros_s είπε:
Θα έπαιζα για παράδειγμα crysis ή άλλο fps αν δεν έβαζα άπειρη ενέργεια; Φυσικά όχι! Δεν ε΄χω τον χρόνο και την διάθεση να "καώ" πλέον μ΄ένα παιχνίδι! Παίζω μια δυο ώρες το πολύ και αυτό ήταν!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
[personal mode on]

Θα έπαιζα για παράδειγμα crysis ή άλλο fps αν δεν έβαζα άπειρη ενέργεια; Φυσικά ναι! Έχω άπλετο χρόνο και την διάθεση να "καώ" μ΄ένα παιχνίδι! Παίζω 8 ώρες κάθε μέρα και δεν κάνω τίποτε άλλο.

[personal mode off]

Φίλε Σπύρο, καλά κάνεις και κρίνεις εκ του προσωπικού, αλλά για άλλους οι συνθήκες μπορεί να είναι διαφορετικές. Δανείζομαι τα λόγια σου adapted to myself.

Μίλησα παραπάνω για gaming "σφηνάκι". Δεν μίλησα όμως προσωπικά, μια και σίγουρα αποτελώ εξαιρετική...... εξαίρεση.

Παρόλα ταύτα, αν δεν υπάρχει φρενήρης δράση, δεν μπορώ, πια, να παίξω.

Adventure gaming days gone for good. Διαφωνώ με το ότι ένα trainer για FPS είναι ότι το walkthrough για ένα adventure. Μοιάζουν αλλά δεν είναι το ίδιο.

Συμφωνώ απόλυτα με το Shock. Ένα hint system δεν είναι άσχημο, ίσως έτσι θα έπρεπε να είναι το σύστημα από την αρχή.
 
Εγω παιζω adventures μονος μου οταν κανω εξερευνηση. Κουράζομαι όμως εύκολα οταν ειναι "παραδοσιακα" παιχνίδια ή υπερβολικα ανοιχτα (οπου δεν ξερεις τί να πρωτοκάνεις look και μέχρι να αλλάξεις οθόνη έχεις ξεχάσει ό,τι hints έχεις δει πριν). Όταν δω οτι το πράγμα βάλτωσε, τοτε καταφευγω σε walkthrough.

Ακολουθω την τακτική οτι όταν κολάω και βρίσκω τη λύση στο walkthrough, να σημειώνω κάπου το γρίφο οπου "την πάτησα". Όταν στο τέλος τα είδα όλα μαζί καταλήγω περίπου οτι ήταν γρίφοι για τους οποίους δεν υπήρχαν hints, ή έστω ελλειπής επικοινωνία με τους χαρακτήρες, οπότε το παιχνίδι περίμενε απο τον παίκτη να πάρει μόνος του κάποια πρωτοβουλία, δηλαδή να πάει το μυαλό του εκεί που δεν θα πήγαινε κανονικά.

Επίσης καταλήγω στο συμπέρασμα, ξέροντας πλέον το μυαλό μου και πώς σκέφτεται, και όντας μετριοτάτου IQ οτι με τίποτα πολλοία άνθρωποι δε θα έβρισκαμε τη λύση. Και αν καθόμουν να την ψάξω, θα την έψαχνα σε εντελώς λάθος σημεία-οθόνες-αντικείμενα :)

Τα τοτε adventures ήταν άλλης εποχής, όταν δεν βιαζόσουν να τελειώσεις το Halo 5 για να περάσεις στο Halo 6, και βασιζόνταν στην ανταλλαγή απόψεων και ιδεών με φίλων, αλληλογραφία και φυσικά αγορά hint books (μη το ξεχνάμε και αυτό το έσοδο για τις εταιρείες).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Παίδες δεν εχω καν κονσολα...μονο πισι και 8-16 μπιτ home computers...μάλλον δεν ειμαι hardcore player αλλά ρετροφαν!
 
Εγω ημουν και ειμαι φανατικος adventuras της Lucasfilm και Sierra online ειδικα στην σειρα Space quest,μπορω να πω οτι εχω ασχοληθει τρελες ωρες να τελειωσω παιχνιδια χωρις λυση οπως το Space quest 3-4-5 και το larry 1-2, indiana jones 3,king quest 4, μερικα ομως λογο σχολειου τοτε χρησιμοποιησα λυση π.χ. larry 3.

Το θεμα ειναι οτι πολλες φορες για να φας πολλες ωρες σε ενα παιχνιδι χρειαζεται να σε εντυπωσιασει και το σεναριο.
 
Μια βοηθεια ειναι παντα ευπροσδεκτη, κυριως οταν το σεναριο ειναι καλο και θελεις να προχωρησεις, ή σε άλλες περιπτώσεις όταν καποιοι γρίφοι απλά είναι παραλογοι ή δυσκολοι να φανταστεις τη λύση τους (θυμίζω στο Larry 6 τη διαδικασια για να παρει μπρος η μηχανη λιποαναρροφησης, ΓΟΥΑΟΥ!). Παρεπιπτώντως, ο Α.Π.Τσουρινάκης σε ποιο περιοδικό γράφει τώρα γιατι στο PC Master δεν βλεπω αρθρα του τελευταία!!!
 
για αυτό που λες έχω μια απάντηση...grim fandago! Το αγαπημενο μου adventure με την φοβερά ατμόσφαιρα και το τρομερό σενάριο...
 
Και γω το λατρεύω το Grim Fandango αλλά είχε κανα δυο γρίφους τελείως παράλογους. Μπορούσες να κολλήσεις πολύ εύκολα ακόμα και στην αρχή, γιατί είχε εκείνον τον καταραμένο γρίφο με τους σωλήνες!
 
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να διαχωρίσουμε ένα adventure game από κάποια άλλα είδη παιχνιδιών,κάποια εκ των οποίων αναφέρθηκαν π.χ. FPS ή action games (σαν το Biohazard,το Tomb Raider κτλ)

Τα adventure games κατά τη γνώμη μου δεν τα ξεκινά κάποιος με την προοπτική να τα τελειώσει τσακ μπαμ,όπως άλλα παιχνίδια.Ίσα ίσα,που επιθυμεί η ιστορία να τραβήξει -μέσα σε λογικά πλαίσια φυσικά- και το παιχνίδι να έχει διάρκεια,ώστε να τον κρατήσει για κάποιο διάστημα.Είναι -όπως συνηθίζω να παραλληλίζω αυτά-,σαν μια ταινία.Με το που ξεκινάει,δεν ανυπομονείς να δεις το φινάλε της,αλλά να αποκαλυφθεί το story κι αν αυτό είναι καλό,η ταινία θες να έχει διάρκεια...

Η "φύση" των adventure games όμως,καθιστά την ύπαρξη walkthrough "απαραίτητη",μια και όλο και κάπου θα κολλήσει ο παίκτης.Εκεί εξαρτάται πόσο αντοχή-επιμονή-υπομονή έχει για να ξεπεράσει το σημείο μόνος του.Έχω κολλήσει σε παιχνίδι της κατηγορίας επί 15 και πλέον ημέρες,χωρίς να δω το walkthrough (επρόκειτο για το The riddle of master Lu),διότι ήξερα ότι μέσα σε 5-6 οθόνες ήταν η λύση αυτού που έψαχνα,αλλά δε μπορούσα να το βρω.Αντιθέτως,σε παιχνίδια που μου πετάνε ένα άσχετο puzzle σε κάποιο σημείο,απλά για να καθυστερήσουν με τον τρόπο αυτό το φινάλε τους,είναι πάρα πολύ πιθανό να δω τη λύση αυτού επί τόπου.

Πάντως,μη φτάσουμε στο σημείο να ζητάμε adventure games που να τελειώνουν μέσα σε 2 ημέρες,είτε λόγω μικρής διάρκειας,είτε -ακόμη χειρότερα- λόγω μηδαμινής δυσκολίας.Πρόσφατα δοκίμασα-έπαιξα το Black Mirror 2.Πολύ καλό σε γενικές γραμμές,αλλά υπέρ του δέοντος εύκολο,με αποτέλεσμα να τελειώσει στο άψε-σβήσε.Θα ήθελα να μπορούσε να με έχει κρατήσει κάποιες ημέρες περισσότερο,με αυξημένη δυσκολία σε 2-3 σημεία.

Τώρα,αν μιλάμε για παραλογισμό,εκεί αλλάζει άρδην το πράγμα.Όχι,δε θα κάτσω να διαλύσω το κεφάλι μου για να καταλάβω τι κουφό-άκυρο είχε σκεφτεί ο δημιουργός ενός game.Δε θα κάτσω να εκνευριστώ με ένα γρίφο περί χρηματοκιβωτίου,αριθμών,αποκρυπτογράφησης κάποιας φράσης και κάτι παρόμοιο.Φυσικά πάντα ελοχεύει ο κίνδυνος η λύση γι' αυτά να μην είναι τόσο κουφή-άκυρη τελικά,αλλά αν φτάσω στο σημείο να καταλάβω ότι δε πάει πουθενά το μυαλό μου,εκεί θα ανοίξω το walkthrough,Τις συντριπτικά περισσότερες φορές έχει αποδειχθεί ότι δε θα έβρισκα τη λύση αυτή μόνος μου..

Πάντως,για να είμαι ειλικρινής,τις καλύτερες και πιο γλυκές αναμνήσεις μου τις έχουν αφήσει adventure games που είχαν μια τέτοια δυσκολία που και με κράτησαν πολύ από τη μία,αλλά και κατάφερα τελικά να τα ολοκληρώσω μόνος μου από την άλλη.Το αίσθημα ικανοποίησης που σου μένει φτάνοντας στο τέλος κι έχοντας ξεπεράσει όλους τους γρίφους για να δεις το φινάλε,δε συγκρίνεται με καμία μάχη με bosses σε ένα FPS game,με κανένα γκολ σε κάποιο ποδοσφαιράκι (ΟΚ,το SWOS ίσως εξαιρείται :P ),με την ολοκλήρωση ενός action game.

Τέλος,μπορώ να πω ότι είμαι σύμφωνος με το σύστημα των hints.Προσφέρει μια κλιμακωτή δυσκολία σε ένα adventure game,η οποία το καθιστά ενδιαφέρον τόσο για τους πιο "σκληροπυρηνικούς" παίκτες του είδους,όσο και για τους πιο αρχάριους ή με λιγότερες αντοχές.Αν κάποιος δε τα θέλει τα hints,πολύ απλά δεν είναι εκεί γι' αυτόν.Είναι πάντως προτιμότερο το να καταφύγει κάποιος σε hint,παρά στο walkthrough.Διότι,για το τελευταίο,όλοι όσοι ασχολούμαστε με το είδος,ξέρουμε ότι αν γίνει μία φορά,είναι αρκετά εύκολο-πιθανό μετά να ξαναγίνει.Κι εκεί αρχίζει όντως να χάνεται η μαγεία ενός τέτοιου παιχνιδιού.Οπότε ναι,καλύτερα τα hints,που ενθαρρύνουν τον παίκτη και την ίδια ώρα τον κρατούν μακριά από τη συνήθεια του walkthrough...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το πιο εκνευριστικό είναι όταν η λύση είναι λογική, και μαλιστα σε text adventures.

Πχ στο Codename: ICEMAN, για να ρυθμισεις ενα μηχανηματάκι, πρεπει να μιλησεις σε ενα τεχνικο και να γραψεις GET DISTANCE FROM τάδε. Τι πιο λογικό! Το θέμα ομως ειναι οτι δεν μπορεις να το σκεφτεις ευκολα, για τους εξης λογους.

  • Γιατι να μιλήσεις στο συγκεκριμενο τεχνικο και οχι στους αλλους χαρακτηρες;
  • γιατι να γραψεις GET και οχι ASK
  • γιατι να πρεπει να μιλησεις στον τεχνικο και να μη το βρεις απο καποιο εξαρτημα του υποβρυχιου (που ισως δεν εχεις βρει ακομα)
  • γιατι να ειναι αυτη η καταλληλη στιγμη να ρωτησεις τον τεχνικο και οχι καποια που περασε ηδη οποτε να πρεπει να κανεις restore?
  • γιατι τοσοι αλλοι γριφοι δε βασιζονταν στο διαλογο/χαρακτηρες και πρεπει να βασιζεται αυτος;


Απειρες πιθανοτητες, απο τις οποιες η πιο απλη ειναι η σωστη! Αλλα αν επρεπε να σκεφτομαστε λογικα, τοτε πολλες αλλες καταστασεις του παιχνιδιου θα ειχαν λυθει απλα μιλωντας στους τεχνικους :)

Απο το να αρχισω να τους εξερευναω ομως εναν εναν τους χαρακτηρες, τις πιθανες συνταξεις και να ξεσκονιζω καθε γωνια του υποβρυχιου, καλυτερα το walkthrough
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα