Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.322
- Αντιδράσεις
- 521
Barbarian: The Ultimate Warrior (1987)
Λοιπόν ο Arnold Schwarzenegger όσο κι αν λοιδορείται αυτές τις ημέρες λόγω της πολιτικής του θέσης, επηρέασε κατά ένα μεγάλο ποσοστό τα video games και την κουλτούρα της εποχής των 80's με τους ρόλους του στον κινηματογράφο.
Για παράδειγμα, οι κατασκευαστές της Palace Software, επηρεασμένοι από το "Conan the Barbarian" του 1982, κυκλοφόρησαν πέντε χρόνια αργότερα το Barbarian: The Ultimate Warrior (όπως είναι ο πλήρης τίτλος του παιχνιδιού) το οποίο προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στους απανταχού video gamers.
Για να δούμε γιατί.
Steel meet steel.
Η υπόθεσή του παιχνιδιού είναι τόσο απλή όσο χρειάζεται για να ξεκινήσουν αμέσως οι... βαρβαρότητες.
Ο κακός μάγος Drax ποθούσε εδώ και καιρό την Πριγκίπισσα της Jewelled city "Mariana" (τι περίεργο, θα έφταιγε το εξώφυλλο του παιχνιδιού όταν το είδε) κι αποφάσισε να την κρατήσει φυλακισμένη εκτός κι αν κάποιος κατάφερνε να νικήσει όλη την προσωπική φρουρά του η οποία αποτελούνταν από 8 πολεμιστές.
Μιας κι έχουμε εξασκηθεί εδώ και πολλά χρόνια στην τέχνη του σπαθιού εκεί στο μακρινό Βορρά κι αφού μας «γυάλισε» κι εμάς η πριγκηπέσα, ήρθε η ώρα να αποδείξουμε την αξία μας και να κάνουμε το καθήκον μας.
Θα καταφέρουμε άραγε να διώξουμε το κακό μια και καλή από τον τόπο μας και να απελευθερώσουμε την Πριγκίπισσα; Για πολλούς λόγους, πιστεύω πως ναι.
Επίδειξη τεχνικής στο σπαθί και όχι μόνο.
Οι μάχες που θα δώσουμε θα είναι ένας εναντίων ενός και μέχρι θανάτου. Μόνα μας όπλα, το σπαθί και τα ατσαλένια μας μπράτσα. Οι κινήσεις που έχουμε όμως στη διάθεσή μας είναι πάρα πολλές, εντυπωσιακές κι αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους έγινε τόσο γνωστό το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Διαθέτουμε συνολικά 6 κόκκινες μπάλες ενέργειας (όπως και ο αντίπαλος) οι οποίες μειώνονται κάθε φορά που δεχόμαστε κάποιο χτύπημα. Κάθε όμως χτύπημα κοστίζει μόνο μισή μπάλα ενέργειας εκτός κι αν μας αποκεφαλίσουν, οπότε η μάχη όπως είναι λογικό λήγει την ίδια στιγμή. Δύο κουλουριασμένα φίδια σε κολώνες μας ειδοποιούν για κάθε χτύπημα, προτείνοντας απειλητικά τα δόντια, όταν κάποιος από τους δύο πολεμιστές... ματώνει.
Αναμέτρηση στο δάσος.
Το να χάσεις το κεφάλι σου είναι ένα ζήτημα. Το να χρησιμοποιηθεί αργότερα και για μπάλα είναι εκνευριστικό.
Οι κινήσεις του χαρακτήρα μας όπως αναφέρθηκε είναι πολυάριθμες και είναι τόσο επιθετικές όσο και αμυντικές.
Τις μεν πρώτες, θα τις ενεργοποιήσουμε κινώντας το μοχλό προς κάποια κατεύθυνση και πατώντας ταυτόχρονα το fire, ενώ τις δεύτερες χωρίς fire.
Έτσι, στην πρώτη περίπτωση μπορούμε να χτυπήσουμε το αντίπαλο με το σπαθί μας στο λαιμό, στο μέτωπο, στη μέση και στα πόδια, αλλά και να τον κλωτσήσουμε, να του δώσουμε κεφαλιά, να προσπαθήσουμε να τον αποκεφαλίσουμε ή να χρησιμοποιήσουμε περίτεχνα το σπαθί μας στριφογυρίζοντάς το μπροστά απ' το σώμα μας (θυμάστε την αντίστοιχη κίνηση του Conan στην ταινία μετά την ανάστασή του; )
Αντίθετα, οι αμυντικές κινήσεις περιλαμβάνουν προστασία του κεφαλιού και του κορμού μας χρησιμοποιώντας το σπαθί, σκύψιμο για την αποφυγή χτυπημάτων, τούμπες αλλά και άλματα
Αυτή η κλωτσιά πρέπει να πόνεσε.
Το εντυπωσιακότερο όμως χτύπημα του παιχνιδιού (όσοι έχουν παίξει το παιχνίδι το γνωρίζουν καλά) αποτελεί ο αποκεφαλισμός, όπου με ένα μικρό άλμα με περιστροφή, ο βάρβαρός μας προσγειώνει το σπαθί στο λαιμό του αντιπάλου προκαλώντας αιμάτινο πίδακα στη βάση του, ενώ παράλληλα το κεφάλι του κατρακυλά στο δάπεδο. Αργότερα το πράσινο τερατάκι όπου μαζεύει τα πτώματα μετά τις μονομαχίες, θα κλοτσήσει το κεφάλι αφήνοντας το γνωστό σατανικό του γέλιο.
Τελικός αντίπαλος του παιχνιδιού είναι ο ίδιος ο μάγος Drax ο οποίος εκτοξεύει lighting bolts προς το μέρος μας ενώ χρειάζεται ένα και μοναδικό χτύπημα για να εξοντωθεί (γέρος βλέπετε). Ένα και μόνο χτύπημα όμως, αρκεί για να βγούμε κι εμείς από τη μέση από τα δικά του lighting bolts, οπότε απαιτείται να είμαστε ιδιαίτερα γρήγοροι για να αποφεύγουμε τις βολές του και να τον πλησιάσουμε τόσο ώστε να του καταφέρουμε το τελειωτικό χτύπημα.
Decapitate. Walk through hell's gate.
Ο γερο-μάγος δεν το βάζει κάτω. Ο «λόγος» φαίνεται να παρακολουθεί λίγο πιο πάνω.
Το παιχνίδι έχει κλιμακωτή δυσκολία κι επιτρέπει στους αρχάριους να εξασκηθούν αρκετά στις πρώτες μάχες προτού περάσουν στα δύσκολα. Το μουσικό θέμα του παιχνιδιού είναι ταιριαστό με την ατμόσφαιρα, δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα να επιλέξουμε να παίζει καθ' όλη τη διάρκεια των μαχών ή να ακούμε μόνο τα ηχητικά εφέ όπως τα χτυπήματα από τον ήχο των σπαθιών που συναντιούνται (προτείνω τη δεύτερη επιλογή για λόγους συγκέντρωσης).
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά καλά, ενώ το background στο βασικό παιχνίδι εναλλάσσεται ανά μονομαχία και αποτελείται από 2 τμήματα του κάστρου. (Το θρόνο και μια αυλή).
Στο 2 players mode όμως πέρα από την απόλαυση να παίζει κανείς το παιχνίδι διπλό, θα μπορέσει να δει στην έκδοση του Commodore 64 άλλα 2 backgrounds τα οποία περιλαμβάνουν την κοιλάδα κι ένα δάσος.
Λεπτομέρειες ίσως μπροστά στο απίστευτο gameplay που διέθετε το παιχνίδι.
Πραγματικά, το Barbarian κολλούσε τον gamer μπροστά στην οθόνη με τις ώρες και μπορούσε να τον κρατήσει εκεί για πολύ καιρό μέχρι να νικήσει όλους τους αντιπάλους και να κατατροπώσει το μάγο Drax (...άντε και να απελευθερώσει και την Πριγκίπισσα Mariana).
Ένα πολύ όμορφο review του παιχνιδιού για το cpc είχε κάνει παλαιότερα το telonio εδώ
Υ.Γ. Θα postαρα και φωτογραφίες με το φινάλε του παιχνιδιού αλλά στην τελευταία έκδοση που έπαιξα, είχα τη δυνατότητα να επιλέξω αν ήθελα στο τέλος του παιχνιδιού να εμφανιστεί γυμνή η Princess Mariana.
Πάτησα Yes
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
).
