Barbarian: The Ultimate Warrior

[Alucard]

Barbarian: The Ultimate Warrior (1987)


​

Λοιπόν ο Arnold Schwarzenegger όσο κι αν λοιδορείται αυτές τις ημέρες λόγω της πολιτικής του θέσης, επηρέασε κατά ένα μεγάλο ποσοστό τα video games και την κουλτούρα της εποχής των 80's με τους ρόλους του στον κινηματογράφο.

Για παράδειγμα, οι κατασκευαστές της Palace Software, επηρεασμένοι από το "Conan the Barbarian" του 1982, κυκλοφόρησαν πέντε χρόνια αργότερα το Barbarian: The Ultimate Warrior (όπως είναι ο πλήρης τίτλος του παιχνιδιού) το οποίο προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στους απανταχού video gamers.

Για να δούμε γιατί.

Steel meet steel.

Η υπόθεσή του παιχνιδιού είναι τόσο απλή όσο χρειάζεται για να ξεκινήσουν αμέσως οι... βαρβαρότητες.

Ο κακός μάγος Drax ποθούσε εδώ και καιρό την Πριγκίπισσα της Jewelled city "Mariana" (τι περίεργο, θα έφταιγε το εξώφυλλο του παιχνιδιού όταν το είδε) κι αποφάσισε να την κρατήσει φυλακισμένη εκτός κι αν κάποιος κατάφερνε να νικήσει όλη την προσωπική φρουρά του η οποία αποτελούνταν από 8 πολεμιστές.

Μιας κι έχουμε εξασκηθεί εδώ και πολλά χρόνια στην τέχνη του σπαθιού εκεί στο μακρινό Βορρά κι αφού μας «γυάλισε» κι εμάς η πριγκηπέσα, ήρθε η ώρα να αποδείξουμε την αξία μας και να κάνουμε το καθήκον μας.

Θα καταφέρουμε άραγε να διώξουμε το κακό μια και καλή από τον τόπο μας και να απελευθερώσουμε την Πριγκίπισσα; Για πολλούς λόγους, πιστεύω πως ναι.



Επίδειξη τεχνικής στο σπαθί και όχι μόνο.

Οι μάχες που θα δώσουμε θα είναι ένας εναντίων ενός και μέχρι θανάτου. Μόνα μας όπλα, το σπαθί και τα ατσαλένια μας μπράτσα. Οι κινήσεις που έχουμε όμως στη διάθεσή μας είναι πάρα πολλές, εντυπωσιακές κι αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους έγινε τόσο γνωστό το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Διαθέτουμε συνολικά 6 κόκκινες μπάλες ενέργειας (όπως και ο αντίπαλος) οι οποίες μειώνονται κάθε φορά που δεχόμαστε κάποιο χτύπημα. Κάθε όμως χτύπημα κοστίζει μόνο μισή μπάλα ενέργειας εκτός κι αν μας αποκεφαλίσουν, οπότε η μάχη όπως είναι λογικό λήγει την ίδια στιγμή. Δύο κουλουριασμένα φίδια σε κολώνες μας ειδοποιούν για κάθε χτύπημα, προτείνοντας απειλητικά τα δόντια, όταν κάποιος από τους δύο πολεμιστές... ματώνει.


Αναμέτρηση στο δάσος.


Το να χάσεις το κεφάλι σου είναι ένα ζήτημα. Το να χρησιμοποιηθεί αργότερα και για μπάλα είναι εκνευριστικό.

Οι κινήσεις του χαρακτήρα μας όπως αναφέρθηκε είναι πολυάριθμες και είναι τόσο επιθετικές όσο και αμυντικές.

Τις μεν πρώτες, θα τις ενεργοποιήσουμε κινώντας το μοχλό προς κάποια κατεύθυνση και πατώντας ταυτόχρονα το fire, ενώ τις δεύτερες χωρίς fire.

Έτσι, στην πρώτη περίπτωση μπορούμε να χτυπήσουμε το αντίπαλο με το σπαθί μας στο λαιμό, στο μέτωπο, στη μέση και στα πόδια, αλλά και να τον κλωτσήσουμε, να του δώσουμε κεφαλιά, να προσπαθήσουμε να τον αποκεφαλίσουμε ή να χρησιμοποιήσουμε περίτεχνα το σπαθί μας στριφογυρίζοντάς το μπροστά απ' το σώμα μας (θυμάστε την αντίστοιχη κίνηση του Conan στην ταινία μετά την ανάστασή του; )

Αντίθετα, οι αμυντικές κινήσεις περιλαμβάνουν προστασία του κεφαλιού και του κορμού μας χρησιμοποιώντας το σπαθί, σκύψιμο για την αποφυγή χτυπημάτων, τούμπες αλλά και άλματα



Αυτή η κλωτσιά πρέπει να πόνεσε.

Το εντυπωσιακότερο όμως χτύπημα του παιχνιδιού (όσοι έχουν παίξει το παιχνίδι το γνωρίζουν καλά) αποτελεί ο αποκεφαλισμός, όπου με ένα μικρό άλμα με περιστροφή, ο βάρβαρός μας προσγειώνει το σπαθί στο λαιμό του αντιπάλου προκαλώντας αιμάτινο πίδακα στη βάση του, ενώ παράλληλα το κεφάλι του κατρακυλά στο δάπεδο. Αργότερα το πράσινο τερατάκι όπου μαζεύει τα πτώματα μετά τις μονομαχίες, θα κλοτσήσει το κεφάλι αφήνοντας το γνωστό σατανικό του γέλιο.

Τελικός αντίπαλος του παιχνιδιού είναι ο ίδιος ο μάγος Drax ο οποίος εκτοξεύει lighting bolts προς το μέρος μας ενώ χρειάζεται ένα και μοναδικό χτύπημα για να εξοντωθεί (γέρος βλέπετε). Ένα και μόνο χτύπημα όμως, αρκεί για να βγούμε κι εμείς από τη μέση από τα δικά του lighting bolts, οπότε απαιτείται να είμαστε ιδιαίτερα γρήγοροι για να αποφεύγουμε τις βολές του και να τον πλησιάσουμε τόσο ώστε να του καταφέρουμε το τελειωτικό χτύπημα.


Decapitate. Walk through hell's gate.


Ο γερο-μάγος δεν το βάζει κάτω. Ο «λόγος» φαίνεται να παρακολουθεί λίγο πιο πάνω.

Το παιχνίδι έχει κλιμακωτή δυσκολία κι επιτρέπει στους αρχάριους να εξασκηθούν αρκετά στις πρώτες μάχες προτού περάσουν στα δύσκολα. Το μουσικό θέμα του παιχνιδιού είναι ταιριαστό με την ατμόσφαιρα, δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα να επιλέξουμε να παίζει καθ' όλη τη διάρκεια των μαχών ή να ακούμε μόνο τα ηχητικά εφέ όπως τα χτυπήματα από τον ήχο των σπαθιών που συναντιούνται (προτείνω τη δεύτερη επιλογή για λόγους συγκέντρωσης).

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά καλά, ενώ το background στο βασικό παιχνίδι εναλλάσσεται ανά μονομαχία και αποτελείται από 2 τμήματα του κάστρου. (Το θρόνο και μια αυλή).

Στο 2 players mode όμως πέρα από την απόλαυση να παίζει κανείς το παιχνίδι διπλό, θα μπορέσει να δει στην έκδοση του Commodore 64 άλλα 2 backgrounds τα οποία περιλαμβάνουν την κοιλάδα κι ένα δάσος.

Λεπτομέρειες ίσως μπροστά στο απίστευτο gameplay που διέθετε το παιχνίδι.

Πραγματικά, το Barbarian κολλούσε τον gamer μπροστά στην οθόνη με τις ώρες και μπορούσε να τον κρατήσει εκεί για πολύ καιρό μέχρι να νικήσει όλους τους αντιπάλους και να κατατροπώσει το μάγο Drax (...άντε και να απελευθερώσει και την Πριγκίπισσα Mariana).

Ένα πολύ όμορφο review του παιχνιδιού για το cpc είχε κάνει παλαιότερα το telonio εδώ

Υ.Γ. Θα postαρα και φωτογραφίες με το φινάλε του παιχνιδιού αλλά στην τελευταία έκδοση που έπαιξα, είχα τη δυνατότητα να επιλέξω αν ήθελα στο τέλος του παιχνιδιού να εμφανιστεί γυμνή η Princess Mariana.

Πάτησα Yes

 

[keropi]

xaxaxaxaax YES!!!!!!

 

[kajwbtfe]

Μπραβο Alucard!!!!πολυ ωραιο παιχνιδι που παρα την απλοτητα του ηταν ακρως εθιστικο.Ποτε δεν καταφερα να νικησω το μαγο στο τελος....Ειχα φτασει μεχρι εκει πολλες φορες με τα χιλια ζορια αλλα στο μαγο τζιφος.

 

[billy]

Καλά, παιχνιδάρα έτσι;

Οταν είχα διαβάσει το review στο Pixel μαζί με ένα φίλο μου, μας είχε πιάσει μία τρομάρα γιατί νομίζαμε ότι δεν θα κυκλοφορούσε cpc version !! (ευτυχώς αυτό δεν ίσχυε).

Oπως έγραψε και ο Alucard, το παιχνίδι έχει πολλά θετικά στοιχεία: Πληθώρα κινήσεων που δίνει "βάθος" στο gameplay (δεν υπάρχει "κίνηση που κερδίζει" - αν και πολύς κόσμος spammαρε το roll ακολουθούμενο απο κλωτσιά), πολύ καλό "διπλό", πανέμορφη "Πολειδουρίστικη" μουσική, sprites με ωραίο animation, κάποιες εμπνευσμένες ατμοσφαιρικές λεπτομέρειες όπως το "δεινοσαυράκι του Πελέ" (ατάκα του Λεκό αυτή ) που σκάει μύτη για να σουτάρει το κεφάλι του νεκρού αντίπαλου βάρβαρου, και φυσικά φοβερά backgrounds...

Ειδικά στον amstrad (όπου και το είχα παίξει πιό πολύ), η φοβερή του παλέττα βοηθάει να αναδειχθούν ακόμα περισσότερο τα γραφικά, ενώ υπάρχουν και "έγχρωμοι" βάρβαροι για μεγαλύτερη ποικιλία.

Αlucard, εύγε για την επιλογή σου !!

 

[Wally]

H 18χρονη Maria Whittaker ειχε καψει καρδιες. To ιδιο και την επομενη χρονια στο The Dungeon of Drax. Τελευταια "εμφανιση" σε videogame το Maria Whittaker's X-Mas Strip Poker στην ψωμιερα.

Απο οτι διαβασα το τριτο barbarian ηταν προγραμματισμενο να κυκλοφορησει. Δυστυχως αυτο δεν εγινε ποτε (ξερει κανεις γιατι?) αν και θα ειχαμε αντικατασταση της Maria με ενα ξανθο μπιστολι εν ονοματι Debee Ashby...

Για την ιστορια η Maria πηγε να το παιξει τραγουδιστρια, απετυχε οικτρα, παντρευτηκε τον RebelMC και ψιλο-εξαφανιστηκε...

Παντως ενω η αναπτυξη εγινε πρωτα πανω σε C64, η εκδοση Amstrad ελαφρως υπερτερει...

Παιχνιδαρα απο τις λιγες. Εχουμε λιωσει ολοι πιστευω

Prepare to die!!

 

[telonio]

Επικό παιχνίδι! Αν και ποτέ δεν κατάφερα να νικήσω τον Drax. Τουλάχιστο στην έκδοση του 6128 μου φαινόταν αδύνατο.

Alucard respect για το review!

 

[Alucard]

Ορίστε κι ένα πρόσφατο video clip των Γερμανών Kreator επηρεασμένο κατά ένα βαθμό από το Barbarian (όποιος δεν τους είδε live τον Φλεβάρη του 09 έχασε ).

 

[DINO]

Το υπο-φόρουμ του Commodore σαρώνει!!! Και αυτό χάρις στον Alucard!

Αγαπημένο παιχνίδι και πιο αγαπημένες οι αναμνήσεις που κουβαλά...

 

[kajwbtfe]

Ορίστε κι ένα πρόσφατο video clip των Γερμανών Kreator επηρεασμένο κατά ένα βαθμό από το Barbarian (όποιος δεν τους είδε live τον Φλεβάρη του 09 έχασε ).

κριμα δεν τους ειδα.....αλλα οντως το τραγουδι τα σπαει.Το καλυτερο για μενα απο αυτον το δισκο.Παντως δεν ηξερα οτι ειναι επηρεασμενο απο το Barbarian..Δεν ειχα δει ποτε το videoclip.

 

[ntsmrtz]

παιχνιδάρα! εύγε!

 

[Wally]

Απο οτι διαβασα το τριτο barbarian ηταν προγραμματισμενο να κυκλοφορησει. Δυστυχως αυτο δεν εγινε ποτε (ξερει κανεις γιατι?) αν και θα ειχαμε αντικατασταση της Maria με ενα ξανθο μπιστολι εν ονοματι Debee Ashby...

Απαντηση (συνεντευξη του Steve Brown)

 

[keropi]

όχι ρε γαμώτο χάσαμε το "tentacled Penis Monster" και την εππική σκηνή που ακολουθεί:

"we are treated to a final anim of Arnold and Maria standing astride the vanquished Penis, their hearts joyful, their loins ablaze with desire, etc, etc…"

wtf????!

 

[AEON]

O Robert Howard μπορεί να είναι περήφανος για την δεκαετία του '80. H Swords & Sorcery θεματολογία άνθησε σε όλα τα επίπεδα (κινηματογράφος, μουσική, gaming - τα παραδείγματα αναρίθμητα) και το ηρωϊκό πνεύμα έδωσε καινούργια insights σε έναν κόσμο κουρασμένο από παρακμιακά πρότυπα (hippie culture, punk κλπ).

To Barbarian αποτελεί την ιδανική έκφραση τσαμπουκαλεμένου duelling. Κι αν η διαδρομή των 7 αντιπάλων μέχρι την εξόντωση του Drax φαντάζει ελαφρώς μονότονη, η σύγκρουση στο 2 player mode το μετατρέπει αυτόματα σε απολαυστική εμπειρία. Η δε μνημειώδης υπόκρουσή του (σαφώς εμπνευσμένη από το θρυλικό Riddle of Steel του Πολυδούρη) συνιστά από τα πολυπλοκότερα σε δομή και ανώτερα σε ποιότητα μουσικά κομμάτια του παρήγαγε ποτέ το SID και οι 8bitοι γενικότερα.

Το χορταστικό sprite animation με πληθώρα κινήσεων και μικρολεπτομέρειες όπως η κλαγγή των σπαθιών που συγκρούονταν έδιναν την αίσθηση μιας πραγματικής μονομαχίας μέχρι θανάτου, ενώ η έλλειψη φειδούς στο αίμα και στην βιαιότητα θα έκαναν το parental guidance rating να βαρέσει κόκκινο αν κυκλοφορούσε στην σημερινή Αμερική.

Τόσα beat'em up έχουν βγει από τότε, αλλά ένα καλό sword duelling δεν έχω ξαναδεί. Αν έχετε υπόψιν σας κάποιο, let me know.

 

[Wally]

Πραγματι, το μονο παιχνιδι μαχης σωμα με σωμα με οπλα με το οποιο να εχω ασχοληθει περισσοτερο απο το Barbarian ειναι το Soulcalibur, 12 χρονια μετα...

 

[fgbrain]

Αν έχετε υπόψιν σας κάποιο, let me know.

Και μια απομίμηση για CPC σε full screen γραφικά,

Xyphoes Fantasy (σε μερικά levels)

 

[Maddog]

Τόσα beat'em up έχουν βγει από τότε, αλλά ένα καλό sword duelling δεν έχω ξαναδεί. Αν έχετε υπόψιν σας κάποιο, let me know.

Παίξε το The Last Blade 1+2 σε NeoGeo. Το απόλυτο 2D weapons fighter. Προσωπικά το θεωρώ αληθινό έργο τέχνης.

 

[spyros_s]

θα τα έλεγα παρόμοια και στις 2 8μπιτ εκδόσεις...η έκδοση της αμίγκα είχε απλά digitised effects! Στο cpc το τσάκιζα εύκολα μέχρι τον μάγο...εκεί συνήθως έχανα!

Θυμάμαι ότι κάποτε ως επίδειξη τεχνικής είχα κόψει όλα τα κεφάλια των αντιπάλων μέχρι τον μάγο! Στον αμστραντ μπορούσες κάνοντας την κίνηση που ...σερνεσαι προς τον αντίπαλο να χτυπάς τα πόδια των εχθρών και να νικάς εύκολα...στον c64 αυτό ήταν δυσκολότερο! Κλασσικό παιχνίδι με θέση στο τοπ 100 καθε μηχανήματος!

 

[AEON]

Θενξ για τα tips, θα τα τσεκάρω και τα δυο (είμαι σίγουρος ότι αρκετοί ψάχνουν κάτι αντίστοιχο).

 

[Rakeesh]

Το ειχα προ αμνημονευτων χρονων στον Αμστραντ αλλα δεν μπορουσα να τ παω πολυ μακρυα. Μολις προσφατα ειπα "ρε δεν παιζω σε emulator την εκδοση για Αμιγκα, να εχω και savestates?" οποτε μετα απο χρονια το ξαναπιασα, πιο σοβαρα πλεον, με καλυτερα γραφικα, και επιτελους ειδα το τελος.

Επισης κατερρευσε ενα urban legend που ειχα ακουσει απο κατι φιλους: οτι προς το τελος παλευεις με ενα αραπη βαρβαρο, που εχει πιο μεγαλο σπαθι, και κανει εξτρα κινησεις που δεν μπορεις να κανεις εσυ (ωραια ιδεα παντως)

Τους πρωτους 3-4 αντιπαλους τους νικησα πολυ ευκολα: απλα σπαμαροντας με την κινηση του αποκεφαλισμου. Ακομα κι αν δεν πετυχαινε με την πρωτη, καποια απο αυτες πετυχαινε. Απο τον 4ο και μετα τα πραγματα ειναι πιο δυσκολα και χρειαζεται τυχη η πιο ψαγμενος συγχρονισμος.

Εντυπωση μου κανει οτι δεν ακολουθει τη λογικη αλλων προσφατων beatemup, οτι δηλαδη εχεις επιθεσεις τριων επιπεδων, ψηλα, μεση και χαμηλα, και αντιστοιχες αμυνες: η καθε κινηση ηταν μοναδικη, με δικα της υπερ και κατα και κρυβουν μια περιπλοκη φιλοσοφια πετρα-ψαλιδι-χαρτι.

Η κουτουλια για παραδειγμα, ειναι "ψηλο" χτυπημα, οπως αλλες δυο κινησεις. Απο ο,τι καταλαβα η κουτουλια ειναι πιο γρηγορο χτυπημα, και ριχνει κατω τον αντιπαλο, ενω αλλα χτυπηματα του σπαθιου οπως αυτο στο κεφαλι (fire+πανω) θελουν περισσοτερα animation frames και αρα λιγοτερο αποτελεσματικα. Ομως η κουτουλια απαιτει να ειναι ακριβως διπλα σου ο αντιπαλος, ενω το χτυπημα με το σπαθι εχει μεγαλυτερη "εμβελεια". Επισης το χτυπημα στο κεφαλι (fire+πανω) εαν πετυχει δε ριχνει κατω τον αντιπαλο αλλα απλα τον σπρωχνει πιο πισω.

Η Wikipedia εχει περιγραφη για το πως οι σχεδιαστες πετυχαν το επληκτικο animation: τραβηξαν σε βιντεο κινησεις, μετα τις ξεπατικωσαν σε ζελατινη πανω στην οθονη (!?!?)... και απο κει περα δεν πολυκαταλαβα προκειται για υπερπαραγωγη πανως.

 

[Nemo]

Η Wikipedia εχει περιγραφη για το πως οι σχεδιαστες πετυχαν το επληκτικο animation: τραβηξαν σε βιντεο κινησεις, μετα τις ξεπατικωσαν σε ζελατινη πανω στην οθονη (!?!?)... και απο κει περα δεν πολυκαταλαβα προκειται για υπερπαραγωγη πανως.

Brown based the game and its characters on the Conan the Barbarian series, having read all of Robert E Howard's stories of the eponymous warrior.[12] He conceptualised 16 moves and practiced them with wooden swords, filming his sessions as references for the game's animation. One move, the Web of Death, was copied from the 1984 sword and sorcery film Conan the Destroyer. Spinning the sword like a propeller, Brown "nearly took [his] eye out" when he practiced the move.[6][11]Playing back the videos, the team traced each frame of action onto clear plastic sheets laid over the television screen. The tracings were transferred on a grid that helped the team map the swordplay images, pixel by pixel, to a digital form.[13] Brown refused to follow the convention of using small sprites to represent the fighters in the game, forcing the coders to conceive a method to animate larger blocks of graphics: Palace Software's co-founder Richard Leinfellner said they "multiplexed the sprites and had different look-up tables for different frames."


Πηγη : http://en.wikipedia.org/wiki/Barbarian:_The_Ultimate_Warrior

I really wanted the fighting to look fluid, Brown explains. So we decided to practise attacking and parrying moves with wooden swords. We leapt about in the office against a blank wall and videotaped it. It was me and Gary Carr [whoʼd graduate to Lionhead Studios]. Weʼd sometimes take out the light fittings with these pretty big swords!


Fortunately, the damage paid for itself. Videotaped footage helped give the onscreen, bare-chested warriors a stunning roster of animations as they rolled, kicked and headbutted one another. Meanwhile, a slew of special moves gave the game instant cult appeal and served to highlight the glorious responsiveness of the controls qualities that shone particularly brightly in twoplayer mode.




http://web.archive.org/web/20140218042521/http://www.edge-online.com/features/the-making-of-barbarian-the-ultimate-warrior/

Oσα σχετικα αναφερει η wikipedia + Tα οσα αναφερει ο Steve Brown ....