Wally είπε:
Ο επικηδειος του Terence για τον Bud (για Ιταλομαθεις και Γερμανομαθεις)
Οποιος μπορει να μας κανει ενα ρεζουμε...καλοδεχουμενο
Είδα σήμερα το θέμα με τον επικήδειο του Terence για τον Bud (απουσίαζα εκείνη την περίοδο) και παραθέτω ένα ρεζουμε (κάλιο αργά παρά ποτέ).
Στην αρχή ο Terence αναφέρει ότι ο Bud έλεγε: Δεν μαλώσαμε ποτέ! Και αυτό δεν το είπε μία μόνο φορά, αλλά τη δεύτερη είπε δεν μαλώσαμε ΠΟΤΕ! και την τρίτη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν μαλώσαμε ποτέ! Όταν μάλιστα ήταν καλεσμένος στο σπίτι του Bud που έκανε θαυμάσιο σπαγγέτι με σάλτσα, ο Bud έλεγε πάντα αυτή τη φράση, με αποτέλεσμα η παρέα να παίζει τα μάτια σαν να έλεγε: Πάλι θα ακούσουμε τα ίδια....
Στη συνέχεια αναφέρεται στη γνωριμία τους, που έγινε στο πλαίσιο των γυρισμάτων της ταινίας "Ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι (ελληνικός τίτλος)" που στα ιταλικά λεγόταν αρχικά "Ο γάτος (Terence), ο σκύλος(Bud) και η αλεπού(Wolff)" και μετά "Dio Perdona...io no!". Η ταινία γυρίστηκε στην Ισπανία το 1969, στην πόλη Almeria και λέει ότι πιστεύει ότι η γνωριμία τους δεν ήταν τυχαία. Στην ταινία τον ρόλο του Terence θα έπαιζε ο ηθοποιός Martell, αλλά έσπασε το πόδι του και φώναξαν στον Terence. Στο σημείο με τις μπουνιές, αφού περιγράφει ότι αυτός σαν γάτα τις απέφευγε αλλά έριχνε πολλές στον Bud με χέρια και πόδια, ο σκηνοθέτης τους είπε να κάνουν κάτι εντυπωσιακό σε μπουνιά από πλευράς Bud και όχι συνηθισμένο. Κάνανε πολλές δοκιμές και τότε ο Bud είπε θα κτυπάω από επάνω και θα πέφτεις μονοκοπανιά κάτω. Ο Terence είχε δει, πως όταν τουφέκιζαν περιστέρια, αυτά μάζευαν τα πόδια τους πριν πέσουν, οπότε έκανε έτσι και η σκηνή βγήκε πολύ πετυχημένη. Ήταν λοιπόν εύρημα του Bud το είδος της μπουνιάς, που μετά το μάθανε στον Μεξικάνο στις ταινίες με τον Τρινιτά. Έσκαψαν ένα λάκκο μάλιστα και έβαλαν μέσα ένα στρώμα, το σκέπασαν ελαφρά με χώμα και πάνω εκεί έπεφτε (αφού σήκωνε τα πόδια ψηλά) δεχόμενος τη μπουνιά αλα Bud ο εκάστοτε ηθοποιός.
Η είδηση του θανάτου του Bud τον βρήκε στην πόλη Almeria, όπου πρωτογνωρίστηκαν και έγιναν φίλοι, για το λόγο δε αυτό πιστεύσει ότι δεν ήταν απλή σύμπτωση η γνωριμία τους. Στην αρχή και στο τέλος! Μετά την αρχική θλίψη, την αναστάτωση, τον πόνο από την είδηση, ένοιωσε μία εσωτερική ηρεμία που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Και κατάλαβε, ότι δεν συμβαίνει κάτι τυχαία, ότι ο Bud ήταν ήδη στην αιώνια ζωή και χαρά και ότι θα τον ξαναδεί κάποτε να έρχεται από απέναντί του στο λιβάδι, καθισμένος με το γνωστό του τρόπο στη σέλα του αλόγου του. Και μόλις συναντηθούν, ξέρει τι θα του πει ο Bud: "Πραγματικά δεν μαλώσαμε ποτέ"
a82hk_schiaffi-fagioli-un-beat-em-up-spaghetti-avec-bud-spencer-et-terence-hill_videogames
