Creepy Toys: Τρομακτικά ή άσχημα παιχνίδια και κούκλες

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Domenica
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Μαμαααα μου.... :precry2:

Τρομακτικό thread!!!
 
Mygdala είπε:
Μα τι θέλετε να πείτε; Δεν ήταν γλυκιά η Σουβλίτσα; (El Greco 1966, vendora pic)
Προβολή συνημμένου 281998
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Το γλυκύτατο πλάσμα του κόσμου όλου, αν δεν θέλεις να πέσεις θύμα της και να σε σουβλίσει, το βλέμμα μοιάζει με το βλέμμα της Ελληνίδας μάνας, όταν της λες ότι δεν πεινάς και δεν θέλεις άλλο να φάς....
 
Γονέας 1 & 2 ρετρό έκδοση λολ
tsimisde είπε:
Το γλυκύτατο πλάσμα του κόσμου όλου, αν δεν θέλεις να πέσεις θύμα της και να σε σουβλίσει, το βλέμμα μοιάζει με το βλέμμα της Ελληνίδας μάνας, όταν της λες ότι δεν πεινάς και δεν θέλεις άλλο να φάς....
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
 
tsimisde είπε:
Το γλυκύτατο πλάσμα του κόσμου όλου, αν δεν θέλεις να πέσεις θύμα της και να σε σουβλίσει, το βλέμμα μοιάζει με το βλέμμα της Ελληνίδας μάνας, όταν της λες ότι δεν πεινάς και δεν θέλεις άλλο να φάς....
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Μ αφού σου λέω φάε…!
IMG_8380.jpeg
(Φωτο vendora The hunchback of Notre Dame)
 
Τελευταία επεξεργασία:
Melissa LYRA 70s
(Έλα πιο κοντά…Να σε μυρίσω θέλω μόνο..)
Special zoom στο γεροντόχερο..


IMG_8549.jpegIMG_8547.jpegIMG_8546.jpegIMG_8548.jpeg
 
Τελευταία επεξεργασία:
Εμένα πάντως , όλες οι κούκλες με τρόμαζαν! Άλλες λιγότερο,άλλες περισσότερο. Αλλά ΟΛΕΣ!
Γι'αυτό, σχεδόν όλες τις κούκλες της αδελφής μου, τις "αποκεφάλιζα". Τις έβγαζα το κεφάλι (αν και ήθελε λίγο δύναμη περισσότερο να το καταφέρεις), και τις άφηνα ξανά στη θέση τους αποκεφαλισμένες!
Και μόνο που δεν έβλεπα αυτά τα "άψυχα" και "κρύα" βλέμματα τους, μου ήταν αρκετό!
(άλλωστε και η αδελφή μου δεν πολυέπαιζε με τις κούκλες της,οπότε δεν την πείραζε)
 
Αν κρίνω από αυτά που γράφεται οι περισσότεροι εδώ μέσα σε αυτό το thread πρέπει να τρομάζετε με το παραμικρό. Οι περισσότερες κούκλες που αναφέρονται παραπάνω, θυμάμαι τότε που τα μικρά κορίτσια έκαναν σαν τρελά να τις αποκτήσουν. Φυσικά δεν υπήρχε θέμα να φοβηθεί κάποιος εκείνη την εποχή. Άλλο να έχεις την κούκλα μπροστά σου και άλλο μια φωτογραφία με συγκεκριμένη οπτική γωνία με κάποιο ανάλογο αρνητικό σχόλιο.
 
telonio είπε:
Αν κρίνω από αυτά που γράφεται οι περισσότεροι εδώ μέσα σε αυτό το thread πρέπει να τρομάζετε με το παραμικρό. Οι περισσότερες κούκλες που αναφέρονται παραπάνω, θυμάμαι τότε που τα μικρά κορίτσια έκαναν σαν τρελά να τις αποκτήσουν. Φυσικά δεν υπήρχε θέμα να φοβηθεί κάποιος εκείνη την εποχή. Άλλο να έχεις την κούκλα μπροστά σου και άλλο μια φωτογραφία με συγκεκριμένη οπτική γωνία με κάποιο ανάλογο αρνητικό σχόλιο.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Όντως από κοντά ήταν αλλιώς τα κουκλάκια και σ. εκείνη την ηλικία φάνταζαν όμορφα σχεδόν όλα.. Ωστόσο αποτελούν πηγή φοβιών και παιδικών τραυμάτων για αρκετά άτομα και οπωσδήποτε ανεξάντλητη πηγή χιουμοριστικού σχολιασμού για όλους μας :)
 
IMG_8552.jpegIMG_8551.jpegΠαλιά κούκλα
( Το φρύδι στυλ Lady Angela είχε πέραση και τότε)
Φωτο: vendora
 
Fulci είπε:
Εμένα πάντως , όλες οι κούκλες με τρόμαζαν! Άλλες λιγότερο,άλλες περισσότερο. Αλλά ΟΛΕΣ!
Γι'αυτό, σχεδόν όλες τις κούκλες της αδελφής μου, τις "αποκεφάλιζα". Τις έβγαζα το κεφάλι (αν και ήθελε λίγο δύναμη περισσότερο να το καταφέρεις), και τις άφηνα ξανά στη θέση τους αποκεφαλισμένες!
Και μόνο που δεν έβλεπα αυτά τα "άψυχα" και "κρύα" βλέμματα τους, μου ήταν αρκετό!
(άλλωστε και η αδελφή μου δεν πολυέπαιζε με τις κούκλες της,οπότε δεν την πείραζε)
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Εμένα πάλι ο δικός μου αδερφός μου αποκεφάλιζε τις Bibibo και τους πέταγε τα λάστιχα και τα σύρματα όξω…
Να τον «σφάξω» ήθελα, αλλά έχε χάρη που ταν μικρότερος και γλυκούλης…
 
Domenica είπε:
Δεν έμαθα ποτέ τίποτα για τον παππού, τον έβλεπα απλώς να φροντίζει (με ένα χέρι!) τον κήπο πολύ νωρίς το πρωί. Εμοιαζε πολύ ήρεμος και δεν δημιουργούσε προβλήματα-από την γειτονιά το μονο που είχα μάθει ήταν πως ήταν ανάπηρος πολέμου. Με το δεδομένο πως το σπίτι του έγινε πολυκατοικία (άρα καποιοι τον κληρονόμησαν και το έδωσαν αντιπαροχή) υποπτευομαι πως έβλεπε τις κουκλες ως σύμβολο της ανθρώπινης παρουσίας που του έλειπε και τις ακρωτηρίαζε για να τις κάνει πιο "δικές του" σαν υποκατάστατα των παιδιών. Δεν του μίλησα ποτέ γιατί ενώ πάντα με εντυπωσίαζε το παράξενο ως παρατηρητής πάντα φοβόμουν το μπλέξιμο.Τώρα πάλι δεν είμαι ψυχολόγος μπορεί όντως να έκανε διάφορα φρικιαστικά... Όσο για τις κούκλες και ο άντρας μου τρομάζει είναι αποφασισμένος-προς αντίρρηση δική μου- να μεγαλώσει την δυο μηνών κόρη μας με ξύλινα οικολογικά παιχνίδια και επιτραπέζια τύπου σκραμπλ-άντε και πλέιμομπιλ. Τις πήρε διάφορα από unisef (χαριτωμένα ομολογουμένως!) ενώ εγώ πήρα μια κουκλίτσα Sarah Kay πάνινη και ένα αρκουδάκι-κοριτσάκι. Και εμένα το δευτερο μωρό μου φαίνεται ως και γλυκούλι το πράσινο είναι όντως φρικαλέο! Τι άλλα θυμάστε?Ξέρει κανείς πως λέγοταν το El Greco τρολ-κακό ξωτικό?
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ένα εύκαιρο παλιό Νορβηγικό τρολ/ ξωτικό. Της El Greco δε το εντόπισα (προς ώρας τουλάχιστον)
Φωτο: vendora

IMG_8558.jpeg
 
telonio είπε:
Αν κρίνω από αυτά που γράφεται οι περισσότεροι εδώ μέσα σε αυτό το thread πρέπει να τρομάζετε με το παραμικρό. Οι περισσότερες κούκλες που αναφέρονται παραπάνω, θυμάμαι τότε που τα μικρά κορίτσια έκαναν σαν τρελά να τις αποκτήσουν. Φυσικά δεν υπήρχε θέμα να φοβηθεί κάποιος εκείνη την εποχή. Άλλο να έχεις την κούκλα μπροστά σου και άλλο μια φωτογραφία με συγκεκριμένη οπτική γωνία με κάποιο ανάλογο αρνητικό σχόλιο.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Λοιπόν, τη ταινία "Τα Πουλιά" του Χίτσκοκ την είδα πρώτη φορά στα 7,5. Και δεν φοβήθηκα καθόλου (με εξαίρεση τη σκηνή του νεκρού με τα βγαλμένα μάτια στην κρεβατοκάμαρα! Ααα, και τη σκηνή στο σχολείο. Εντάξει, και η σκηνή στο τέλος στη σοφίτα ήταν λίγο τρομακτική! Όπως και στο βενζινάδικο και το χαμό που έγινε μετά. Κατα τ'άλλα δεν φοβήθηκα καθόλου) Από τότε και μετά άρχισα να βλέπω ταινίες θρίλερ, οπότε συνήθισα λίγο στην ατμόσφαιρα των ταινιών και δεν φοβόμουν. Όχι άμεσα βέβαια. (στα 8 π.χ είδα τα "Σημάδια του Δρακουλα" .Μέγα λάθος!!!) Μετά από λίγα χρόνια ξεπέρασα το "τρόμο" και το φόβο φυσικά.
Το πρόβλημα όμως με τις κούκλες ήταν πριν "Τα πουλιά". Δηλαδή 4,5 ή 6 χρονών. Να είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι,βράδυ με μια λαμπίτσα στο δωμάτιο ( ένα ημιφώς δηλ) και να βλέπεις στον απέναντι τοίχο,τη βιβλιοθήκη, που σε κάποια κενά ράφια κάθονταν ακούνητες και ανέκφραστες όλες οι κούκλες τις αδελφής μου, ήταν λίγο.. creepy!
 
Fulci είπε:
Λοιπόν, τη ταινία "Τα Πουλιά" του Χίτσκοκ την είδα πρώτη φορά στα 7,5. Και δεν φοβήθηκα καθόλου (με εξαίρεση τη σκηνή του νεκρού με τα βγαλμένα μάτια στην κρεβατοκάμαρα! Ααα, και τη σκηνή στο σχολείο. Εντάξει, και η σκηνή στο τέλος στη σοφίτα ήταν λίγο τρομακτική! Όπως και στο βενζινάδικο και το χαμό που έγινε μετά. Κατα τ'άλλα δεν φοβήθηκα καθόλου) Από τότε και μετά άρχισα να βλέπω ταινίες θρίλερ, οπότε συνήθισα λίγο στην ατμόσφαιρα των ταινιών και δεν φοβόμουν. Όχι άμεσα βέβαια. (στα 8 π.χ είδα τα "Σημάδια του Δρακουλα" .Μέγα λάθος!!!) Μετά από λίγα χρόνια ξεπέρασα το "τρόμο" και το φόβο φυσικά.
Το πρόβλημα όμως με τις κούκλες ήταν πριν "Τα πουλιά". Δηλαδή 4,5 ή 6 χρονών. Να είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι,βράδυ με μια λαμπίτσα στο δωμάτιο ( ένα ημιφώς δηλ) και να βλέπεις στον απέναντι τοίχο,τη βιβλιοθήκη, που σε κάποια κενά ράφια κάθονταν ακούνητες και ανέκφραστες όλες οι κούκλες τις αδελφής μου, ήταν λίγο.. creepy!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Η αδελφή σου τις έβρισκε creepy τότε;
 
telonio είπε:
Η αδελφή σου τις έβρισκε creepy τότε;
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Όχι. Δεν είχε και τόση φαντασία μάλλον. Σκέψου, αν κοιτάς για αρκετή ώρα μια κούκλα, για πολλά λεπτά τες πάντων, έρχεται η φαντασία σου να σε ξεμυαλίσει και να σε κάνει να νομίζεις " Αφού σε κοιτάει τόση ώρα..Να, όπου να'ναι,τώρα..θα σου μιλήσει! Τώρα!"
Και τι κάνεις τότε? Κρύβεσαι κάτω από το πάπλωμα!
 
Fulci είπε:
Όχι. Δεν είχε και τόση φαντασία μάλλον. Σκέψου, αν κοιτάς για αρκετή ώρα μια κούκλα, για πολλά λεπτά τες πάντων, έρχεται η φαντασία σου να σε ξεμυαλίσει και να σε κάνει να νομίζεις " Αφού σε κοιτάει τόση ώρα..Να, όπου να'ναι,τώρα..θα σου μιλήσει! Τώρα!"
Και τι κάνεις τότε? Κρύβεσαι κάτω από το πάπλωμα!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Kαι μετά εμένα με χαρακτηρίζουν κάπως... :p
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα