Στο Γυμνασιο (μεγαλοι πια) μαζευομασταν με εναν φιλο και φερναμε πλεημομπιλ η καποια κουκλακια απο τον πολεμο των αστρων η καποια αλλα στρατιωτακια που εμεις τα λεγαμε GI JOE (και καμια σχεση δεν ειχαν με τα τωρα G.I., πολυ πιο χοντροκομμενα και απλοικα).
Η μερα περναγε ως εξης:
Κατα βαση, τους κοβαμε μελη με ενα κοφτακι. Μετα, με τον αναπτηρα λιωναμε το πλαστικο στο λειψο μελος και προσαρμοζαμε πανω του ενα μπουλονι, ενα οπλο, ενα αλλο χερι πιο δυνατο, ενα ημικυκλικο μαγνητη, ενα καφε πλαστικο καρουλι με κλωστη DMC στην πλατη, η τους κοβαμε στα δυο και τους προσαρμοζαμε πανω σε πλαστικα τζιπακια, μεσα σε μια λιμνη λιωμενου πλαστικου κλπ.
Επισης, υπηρχαν αλλοι με εγκαυματα στο προσωπο, τρυπημενους θωρακες, με αλλαγμενα δυσαναλογα κεφαλια (ο "εγκεφαλος" των κακων ειχε μια τεραστια κεφαλα) κλπ.
Αυτη η σειρα των υπερηρωων ηταν σα να λεμε οι βετερανοι μας. Οταν τα πραγματα στον "πολεμο" ηταν ασχημα για καποια ομαδα (καλων η κακων), ριχναμε στο παιχνιδι μερικους τετοιους και εξισορροπουσαν την κατασταση.