Σίγουρα δεν είμαι ειδήμων στον τομέα anime (έχω δει 5-6 σειρές και καμιά 10αριά ταινίες), αλλά ένας από τους λόγους που με τράβηξε το Death Note, πέρα από την έξυπνη ιδέα του, ήταν το γεγονός ότι άρχιζε από το μηδέν...
Δυστυχώς, τα περισσότερα anime στο πρώτο 10λεπτο του πρώτου επεισοδίου σου πετάνε από το πουθενά 1315 χαρακτήρες, τους μισούς από τους οποίους πρέπει να δεις 3-4 επεισόδια για να μάθεις να τους ξεχωρίζεις μεταξύ τους και να καταλάβεις τις σχέσεις που έχουν ο ένας με τον άλλον... Λες και απευθύνονται μόνο σε όσους έχουν διαβάσει το manga και θέλουν να δουν την οπτικοποιημένη έκδοση... Σε αυτό βέβαια φταίει και η όχι πάντα 100% σωστή/ακριβής μετάφραση στα Αγγλικά, που πολλές φορές δεν βγάζει νόημα και σχεδόν υποπτεύεσαι από τα συμφραζόμενα τι λάθος έχε ικάνει ο μεταφραστής (καλά, αν μιλάμε και για περαιτέρω μετάφραση από τους αγγλικούς subs σε ελληνικούς, τύφλα να'χει το χαλασμένο τηλέφωνο!!!), αν και αυτό είναι κάπου φυσιολογικό και αναμενόμενο και δεν μπορεί φυσικά κανείς να κατηγορήσει τα παιδιά που ασχολούνται αφιλοκερδώς με fansubs...
Αντίθετα λοιπόν, στο DN ουσιαστικά δεν προϋπάρχει ιστορία, αλλά ξεκινά από μηδενική βάση στο πρώτο επεισόδιο, με αποτέλεσμα να μην χάνεσαι...
Φυσικά κι εγώ βρήκα φοβερά τα mind games μεταξύ L και Light, αν και σίγουρα υπήρξαν περιπτώσεις που ξέφυγαν από τα όρια της υπερβολής...
Δεν μπορώ να πω πως δεν ένιωσα πως υπήρξε κοιλιά στη σειρά, κυρίως μετά τον θάνατο του L (θα έβαζα spoiler tags, αλλά αφού το έχετε ήδη αναφέρει) και δεν θα με χάλαγε αν έβρισκαν κάποιον τρόπο να τελειώσουν κάπως εκεί την ιστορία... Δηλαδή αν και ο συνολικός αριθμός των επεισοδίων δεν ήταν σχετικά μεγάλος, έμοιαζε λιγάκι να ανακυκλώνεται, κάπως σαν τις αμερικάνικες σειρές τύπου Prison Break, Heroes κ.λπ. και σαν να το ξεχειλώνουν χωρίς λόγο... Ίσως πάλι φταίει και το ότι στα μάτια μου η σειρά φάνταζε μισή χωρίς τον L...
Ωστόσο, την κατατάσσω σίγουρα μέσα στις καλύτερες σειρές που έχω δει (δεν είναι και πολλές...) και κάποια στιγμή πρέπει να θυμηθώ να δω επιτέλους και τις ταινίες...