Τι μου θυμίσατε...
Καλοκαίρι 1996 (ναι, δεν είναι ρετρό το 1996, αλλά ήταν καραρετρό για μένα, όπως θα δείτε) και οικογενειακές διακοπές στη Μυτιλήνη.
Είχαμε κανονίσει να μείνουμε σε ένα σπίτι που είχαν κάτι συγγενείς, αλλά δεν έμεναν μόνιμα, οπότε ήταν ακατοίκητο.
Το σπίτι ήταν εντελώς ρετρό! Τηλεόραση ασπρόμαυρη με ροδέλες για τη ρύθμιση των συχνοτήτων, αρκούδια από τη δεκαετία του 70'-80' (νομίζω ένα αρκούδι είχε πάνω και μια ετικέτα με το λογότυπο των τσαντών Polo), διακόσμηση επίσης εκείνων των δεκαετιών.
Στο δωμάτιο που κοιμόμουν με τον αδερφό μου υπήρχε και ένας παλιός υπολογιστής σε ένα γραφείο, άπειρα ράφια και κουτιά με δισκέτες, αλλά και ένα ξύλινο έπιπλο...
Φιλοπερίεργος όπως ήμουν, ένα μεσημέρι, μετά το μπάνιο και το φαγητό, επειδή δεν είχαμε τι να κάνουμε και έπρεπε να περάσουμε την ώρα μας έως το απογευματινό μπάνιο, κοίταζα τα πράγματα του δωματίου. 6 χρονών παιδί δεν είχα ιδέα από υπολογιστές... Οπότε και άνοιξα το ξύλινο έπιπλο, και τι να δω;;;
Μια ολόκληρη στοίβα με επιτραπέζια!!!!! Για μένα, ο παράδεισος!
Να έχεις αυτή την περιέργεια και το αίσθημα της "περιπέτειας", της αγωνίας για ανακάλυψη και του φόβου μη σε ανακαλύψουν και σε μαλώσουν, και να πέφτεις πάνω στο αγαπημένο σου είδος παιχνιδιού;;;
Μόνο που ήταν λίγο παλιά... Όλα από τη δεκαετία του '80!
Θυμάμαι "τα εμπόδια" μόνο, τα οποία δεν κατάφερα να παίξω, παρότι μου άρεσε η εικονογράφηση, αλλά και ένα ακόμα...
Το "τίκι-τάκα-μπουμ"!!! Είναι ακόμα χαραγμένη στο μυαλό μου η εικόνα της μαμάς και των παιδιών στο κουτί του παιχνιδιού.
Βγάζοντας έξω το κουτί, είδα πώς παίζεται, μου φάνηκε εύκολο στο παίξιμο, μπορούσα να παίξω και μόνος μου.
Οπότε και του έδωσα και κατάλαβε! Εν έτει 1996 είχα ξεπατώσει το τίκι τάκα μπουμ. Και ναι, είχα καταφέρει πολλές φορές να το "τερματίσω", βάζοντας όλα τα σχήματα στις θέσεις τους.
Δε θυμάμαι αν έκλεινα το διακόπτη ή αν το άφηνα επίτηδες να πετάει τα σχήματα. Θυμάμαι όμως το πόσο είχα παίξει αυτό το παιχνίδι, και πόσο με είχε ενθουσιάσει αυτή η ανακάλυψη... Η περιέργεια, ευτυχώς, δε σκότωσε τη "γάτα" αυτή τη φορά, αλλά τη βαρεμάρα της! Οπότε και έχει χαραχτεί αυτό το παιχνίδι πολύ καλά στη μνήμη μου, γιατί συνόδευε ένα από τα ομορφότερα και πιο ανέμελα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων, ίσως και ολόκληρης της ζωής μου.