Emulation vs. the Real Thing

[Leon]

Δεν μιλάμε φυσικά για τη συλλογή retro hardware και games, αλλά τι προτιμάτε για το καθημερινό σας retrogaming.

Ας δούμε λίγο τι προσφέρει το καθένα

Πιστότητα

Σε πολλά συστήματα έχει επιτευχθεί τέλειο, ή σχεδόν τέλειο, emulation. Ακόμα και το έμπειρο μάτι/αυτί δεν θα καταλάβει τη διαφορά αν του βάλλουν το κανονικό δίπλα με το εξομοιωμένο. Φυσικά αυτό δεν ισχύει πάντα, ιδίως σε νεώτερα ή "δύστροπα" συστήματα. Πάντως γενικά, νομίζω ότι μπορούμε να δώσουμε ισοπαλία.

Feeling


E εδώ νομίζω ότι το να παίζεις στο αυθεντικό μηχάνημα, έχει άλλη αίσθηση και γιαυτό πολλοί το προτιμούν. Με το δικό του χειριστήριο/πληκτρολόγιο, να ακούς την κασέτα να φορτώνει , κλπ...

Κόστος

Emulators και Roms...δωρεάν . Υπολογιστής που να τα τρέχει, φτηνός. Όταν πάμε στα αυθεντικά, το κόστος εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη. Μόνο αν θέλεις και μπορείς να βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη μπορείς να κάνεις αυθεντικό retrogaming.

Ευκολία


Εδώ το emulation νικά κατά κράτος. Ξεκινάς τον emulator, επιλέγεις το παιχνίδι και παίζεις. Η μόνη δυσκολία εμφανίζεται αρχικά, στο σωστό σετάρισμα του emulator. Στο αυθεντικό, υπάρχουν χίλια προβλήματα. Σύνδεσε το μηχάνημα, περίμενε να φορτώσει το παιχνίδι (ιδίως από κασέτα), βγάλε game, βάλε game (καλά για arcades ούτε λόγος), κάνε service στο παλιό hardware, πολύπριζα-χαμός με τα καλώδια, κλπ. κλπ.

Χώρος

Αν είχες όλα τα παιχνίδια και τα αυθεντικά μηχανήματα που χωρούν στον σκληρό δίσκο ενός υπολογιστή, θα ήθελες το MAKRO για να τα βάλεις.

"Ποιότητα" gaming


Σκεφτείτε πόσα μηχανήματα είχαν χάλια χειριστήρια. Τώρα αράζεις στον καναπέ και παίζεις με ασύρματο joypad της επιλογής σου. Μπορείς να πάρεις καλό joystick. Μπορείς να παίξεις online, μπορείς να γλιτώσεις το slowdown κάποιων παιχνιδιών, μπορείς να σώσεις όπου θέλεις, μπορείς να βάλεις εύκολα cheats. Στα συστήματα με hardware 3D acceleration (πχ Playstation) μέχρι και με καλύτερα γραφικά παίζεις, σε υψηλότερες αναλύσεις. Κάποιοι προτιμούν και τα φίλτρα scaling των 2D παιχνιδιών (εγώ όχι, αλλά γούστα είναι αυτά).

Συμπέρασμα

Στα "σημεία" νικά το emulation και με τεράστια διαφορά. Αλλά δεν είναι όλα ισοβαρή και ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του. Η αίσθηση ότι παίζεις στο αυθεντικό hardware "όπως τότε", δεν εξομοιώνεται με τίποτα και για κάποιους αυτό είναι αναντικατάστατο.

Οπότε, πείτε τη γνώμη σας. Που κάνετε ή που προτιμάτε να κάνετε το retrogaming σας;

 

[billy]

Ωραίο θέμα !!

Εγώ εξαρτάται απο τον ελεύθερο χρόνο μου, το τι θα προτιμήσω. Αν έχω μπόλικο στη διάθεσή μου (απαραίτητος - ειδικά στην περίπτωση που δεν έχω "στημένο" και "ετοιμοπόλεμο" το σχετικό υπολογιστή), τείνω να επιλέγω τα αυθεντικά μηχανήματα (π.χ. την amiga μου) για να παίξω, ας πούμε, Turrican II.

Αν τώρα βιάζομαι και θέλω ένα quick fix, μάλλον θα προτιμησω τον UAE (με ταχύτητα drive στο "turbo" για τις "δύσκολες ώρες" ). To ίδιο ισχύει και για τα άλλα μηχανήματα (ειδικά στο φόρτωμα απο κασσέτα, είμαι πάντα με το ένα χέρι στο Alt-W όταν βιάζομαι και χρησιμοποιώ π.χ. τον VICE).

Ισως μπορούμε να βάλουμε και μία ενδιάμεση κατηγορία, αυτή των "πουσαρισμένων ρετρολάγνων", δηλαδή των ανθρώπων που προτιμούν retro μηχανήματα μεν, τα οποία έχουν εξοπλίσει με κάθε-άλλο-παρά-ρέτρο εξαρτήματα δε (όπως ειδικά interfaces για να flashάρουν τα παιχνίδια τους, mp3 players για να φορτώνουν τις κασσετούλες τους σε σχεδόν μηδενικό χρόνο, και διάφορα άλλα "σημεία και ρετρο-τέρατα" που όμως κάνουν την ζωή τους ευκολότερη).

 

[Spartan_X]

Οσο για το feeling ευτυχώς πολλοί emulators κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να είναι όσο ποιο πιστό γίνεται στο αληθινό. Ηχογραφημένοι ήχοι δισκέτας, προσομοίωση παλίου monitor, αυθεντική καθυστέρηση στο φώρτομα... Φυσικά και το νίωθεις οτι δεν είσαι στο αυθεντικό μηχάνημα, άλλα τουλάχιστον έρχεται κόντα στο αληθινό - όσο μπορεί.

 

[Wally]

Δυστυχως σημερα οι οποιες εξελιξεις στο θεμα του emulation σακατευονται απο τις TFT/Plasma και γενικα απο τις native αναλυσεως οθονες που εχουν γινει μονοδρομος. Εχει χασει ελαφρως τη "λαμψη" που ειχε παλαιοτερα.

Το emulation:

Ειναι πανακεια για καποια συστηματα που ειναι δυσκολο να αποκτηθουν αλλα οχι ιδιαιτερης χρησιμοτητας για ευρειας κυκλοφοριας συστηματα.

Ειναι βολικο για γρηγορο "τσεκαρισμα" και για "πρωτες γευσεις" αλλα οχι για σοβαρη ενασχοληση μιας και απεχει απο την original εμπειρια (πλεον κυριως λογω οθονων).

Ειναι ευλογια για development σε retro πλατφορμες.

Θα επανελθω πιο συγκροτημενα.

 

[nicksofar]

Καλησπέρα,

πιστεύω μεταξύ της επιλογής ' μαίμου-πειρατικό η γνήσιο΄ είναι το τι ζητάς σαν καταναλωτής. Άλλοι δίνουν 1800 eur, για να αγοράσουν ένα γνήσιο Ωmega Seamaster και άλλοι δίνουν 60 eur και παίρνουν μία καλή μαιμού...

ΥΓ Πάντως την ώρα τους θα την βλέπουν μέσω άπλου τζαμιού και όχι ζαφειρίου....

Ας πάμε τώρα στο θέμα μας, πίστευω το σπίτι πρέπει να είναι στολισμένο απο γνήσιες retro γωνίες, άλλα και μία φορητή 'μαιμού' full of roms είναι ότι πρέπει για τις διακοπές....

 

[phil_vr]

Πιστευω οτι η σημαντικοτερη διαφορα ειναι στον χειρισμο. Πχ η αισθηση του manic miner στον spectrum παιζοντας με τα πληκτρα στο πραγματικο μηχανημα δεν μπορει να αντιγραφει με τιποτα. Δεν πας να παιζεις με το πιο hitec πληκτρολογιο της logitech η κατι αναλογο? Καμια σχεση και μενει η αισθηση του "ναι μεν, αλλα..".

Απο την αλλη στα game systems παρολο που υπαρχουν πολυ εξελιγμενα joypad για τα PC, παλι δεν συγκρινονται με τις καμπυλες του genesis joypad, η τις σκληρες ακομψες γωνιες του master system joypad. Παλι κατι μενει λειψο, παντα υπαρχει κατι παραπανω που δεν μας αφηνει να ευχαριστηθουμε.

Εκει που το emulation παιζει στα ισια το γνησιο, ειναι στα ενδιαμεσα gadgetακια στυλ stelladaptor, που μπορουν να μπουν επανω του joystick, paddles και joypads απο τα παλια μας γνωριμα home computers και απο τα Atari VCS, Sega Master System, Sega Genesis και οτι αλλο μηχανημα επαιρνε standard 9-pin θυληκο βυσμα. Εκει, παιζοντας το Sonic σε εξομοιωση απο το γνησιο joypad, και παιζοντας το Exolon στον CPC με Tomahawk η Quickshot II (αναλογα τι ειχαμε στο μηχανημα μας), η ολη υποθεση ειναι λιγα λεπτα μεχρι να χαθουμε μεσα στο παιχνιδι και να μην μας ξενιζει το flat screen στο laptop μας. Απο εκει και περα ολα εξισσοροπουνται και ειλικρινα καταθετω τα οπλα, μιας και το φραγμα της αισθησης εχει φυγει απο την μεση. Εχω δυο stelladaptor και εχουν γινει πολλες φορες αφορμη να μην ανοιξω τα Atari για μηνες.. και το αστειο της υποθεσης ειναι οτι δεν με ξενιζει καθολου μιας και η αισθηση του να παιζω με τα χιλιοφθαρμενα CX40 μου δεν χανει στο παραμικρο.

Βεβαια.. οταν κλεισουμε το παιχνιδι η αισθηση ειναι σαν να πεφτεις απο πενταοροφη πολυκατοικια, μιας και ολη η μαγεια χανεται αντικρυζοντας οθονες μετα το Escape και κλεινοντας παραθυρα, και και και... α, και το συνθετο στο σαλονι ειναι εμφανες πολυ πιο λιτο χωρις την υπαρξη πραγματικου μηχανηματος.

 

[Other_Reality]

Real Thing κι'εγώ για τους λόγους που τόνισαν οι περισσότεροι. Οι μικρές διαφορές, δέν είναι τελικά και τόσο μικρές στο τέλος, καθώς λίγο το frame rate, λιγο το lag στα controls, λίγο τα glitch εδώ κι εκεί, λίγο η TFT, λίγο τα scanlines.....στο τέλος ξενερώνεις και ψάχνεις το joystick και την δισκέτα/κασσέτα/cartridge.

Αυτό δέν σημαίνει βέβαια πως δέν ασχολούμαι με το emulation, φυσικά και ασχολούμαι, καθώς πολλά μηχανήματα αφενός δέν τα έχω, και αφετέρου είναι το ζήτημα οικονομίας χώρου και χρόνου. Σάν τελική αίσθηση όμως, σαν τελικό αποτέλεσμα οπτικοακουστικό και ...χειρονακτικό, nothing beats the real thing.

(Άν και νομίζω πώς στον τομέα NES,SNES,Master System,MD, το emulation είναι άξιος αντικαταστάτης)

 

[nicksofar]

Παίδες, μήν ξεχνάμε και 'το κυνήγι του θυσαύρου' που μας προσφέρουν πόλλες γωνίες του Net σήμερα για τα Real retro παιχνιδάκια μας.

Μεγάλη η μαγεία να μπαίνει το μηνίατικο και να ψάχνεις να τσιμπήσεις ευκαιρίες απο bay η αλλού..

Υ.γ Roms kills the investments of collectors.....

Y.γ2 Roms drop the prices of the 'hidden treasures' of collectors

Υ.γ Αυτό το Masters of Dark Combat, πότε θα μου κάτσει σε καλή τιμούλα να το βρω?

 

[alkis21]

Real thing ασυζητητί! Κυρίως για το FEELING που αναφέρεις, το οποίο για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό.

Επίσης πρέπει να τονίσω πως το παρακάτω:

Ευκολία
Εδώ το emulation νικά κατά κράτος. Ξεκινάς τον emulator, επιλέγεις το παιχνίδι και παίζεις.

αν και γενικά ακριβές, στην περίπτωσή μου κάθε άλλο παρά ισχύει, αφού η Amiga μου διαθέτει σκληρό δίσκο και USB ports με επιπλέον δίσκους, όλα σεταρισμένα έτσι ώστε το μόνο που έχω να κάνω είναι να την ξεκινάω και να πηγαίνω Start->Αρχικό γράμμα->Παιχνίδι. Και η Amiga μου μπουτάρει πολύ πιο γρήγορα από το PC.

Όλα τα παραπάνω βέβαια όσον αφορά το Amiga Emulation... για τα υπόλοιπα (πχ. ΜΑΜΕ) αναγκαστικά καταφεύγω στη λύση του εξομοιωτή.

 

[DINO]

Βασικά το emulation με έχει σώσει από το φόρτωμα της κασέτας!

Επίσης, δεν μπορείς να έχεις τόσα πολλά παιχνίδια είτε σε κασέτες είτε σε δισκέτες και να τα φορτώνεις στο real thing!

Μέσω emulation, βρίσκεις, δοκιμάζεις και αν θες το μετατρέπεις σε executable disk για το real thing...

Κατά τα άλλα, ο ST μου είναι μόνιμα "ετοιμοπόλεμος" επάνω στο καλό μου γραφείο, οπότε όσα καλά και να βρω στο emulation, το real thing δε συγκρίνεται με τίποτα, πόσο μάλλον με τις αναμνήσεις που έχεις από αυτό!

Οπότε, real thing και για μένα!!!

 

[vagosgta3]

Και εγω προς το Real thing ειμαι, εκει ειναι ολη η μαγεια.

 

[bspus]

Ειναι λιγο αδικο ομως να αναφερουμε ως μειονεκτηματα του emulation τις TFT και, ως ενα βαθμο τα χειριστηρια.

Για παραδειγμα, αν καποιος φτιαξει ενα arcade cabinet για το ΜΑΜΕ με CRT οθονη και ενσωματωμενα χειριστηρια, αυτο τι εχει να ζηλεψει απο ενα αυθεντικο arcade cabinet?

Επισης, αν παρεις μια αυθεντικη amiga και τη βαλεις σε μια καινουρια TFT τηλεοραση παυει να εχει την αισθηση του "αυθεντικου"?

 

[Leon]

Αν και το αυθεντικό έχει πραγματικά άλλη αίσθηση, για καθημερινό gaming προτιμώ emulation. Οι ευκολίες είναι τεράστιες (μόνο τα save states με έχουν σώσει). Και αν σετάρεις σωστά τον emulator και συνδέσεις το PC σε CRT τηλεόραση, δεν πρόκειται να καταλάβεις διαφορά την ώρα που παίζεις από το αυθεντικό. Για κάτι που έχω μια "ένσταση" είναι το SID chip του C64 που δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να αποδοθεί τέλεια. Βέβαια αν μου έβαζες να ακούσω δίπλα-δίπλα πραγματικό SID και emulated, μάλλον δεν θα καταλάβαινα διαφορά. #)

@phil_vr: Πολύ ωραίο φαίνεται αυτό το stelladaptor, από που το τσιμπάμε;

 

[geoanas]

Real Thing ... δαγκωτό ! Ειδικά για Saturn και Dreamcast που (ξανά) ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό ;-)

 

[michpan]

Για παραδειγμα, αν καποιος φτιαξει ενα arcade cabinet για το ΜΑΜΕ με CRT οθονη και ενσωματωμενα χειριστηρια, αυτο τι εχει να ζηλεψει απο ενα αυθεντικο arcade cabinet?

Την οθόνη, η οποία δεν ήταν καν CRT (στα παλιά παιχνίδια) αλλά τύπου τηλεόρασης (raster scan νομίζω τις λένε) και η εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική. Το mame έχει κάποιες επιλογές προσομοίωσης αλλά δεν καταφέρνει να πλησίασει το "feeling" (δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω) της τότε εμπειρίας ιδιαίτερα..

Επισης, αν παρεις μια αυθεντικη amiga και τη βαλεις σε μια καινουρια TFT τηλεοραση παυει να εχει την αισθηση του "αυθεντικου"?

Ναι, στο λέω επειδή έχω συνδέσει την 600άρα μου στην 37άρα TFT που έχω στο σαλόνι. Και μόνο η τεράστια ανάλυση και ο λόγος 16:9 χαλάει εντελώς την αίσθηση..

Μιχάλης

 

[phil_vr]

@phil_vr: Πολύ ωραίο φαίνεται αυτό το stelladaptor, από που το τσιμπάμε;

Atariage Store Leon.. αν και εχει κατεβασει ρολλα για αναβαθμιση, θα ειναι συντομα πανω παλι.

 

[nkarytia]

Για κάτι στα γρήγορα το emulation είναι απόλαυση. Στις μέρες με μεράκι και καλή διάθεση το real thing δεν συγκρίνεται με τίποτα!

 

[ambu_dare]

Real Thing όπου είναι εφικτό και emulators όπου τα πράγματα ξεφεύγουν σε μεγέθη τόσο πραγματικά όσο και οικονομικά. Το να έχεις μία κονσόλα προηγούμενης ή προ-προηγούμενης γενιάς στημένη στην τελευταία CRT του σπιτιού είναι για την ώρα ακόμα εφικτό, αλλά το να έχεις π.χ.: 1.000 arcade μηχανήματα στημένα στο σαλόνι σου ετοιμοπόλεμα ανά πάσα στιγμή είναι σαφώς πιο δύσκολο. Επίσης, δεν ξέρω πολλά μηχανήματα που να μπορούν να σε ακολουθήσουν παντού π.χ.: τώρα στις καλοκαιρινές διακοπές σου, αλλά με τα εμουλατόρια μπορείς να πάρεις τόσο την αγαπημένη σου κονσόλα ή προσωπικό υπολογιστή του 80, όσο και δεκάδες άλλα μηχανήματα και χιλιάδες arcades στην παλάμη του χεριού σου και να γυρίσεις όλο τον κόσμο.

Άσχετα εάν προσωπικά ως επί το πλείστον χρησιμοποιώ emulators πολύ συχνά, ψήφισα Real Thing γιατί πάντα είναι καλύτερο από όλες τις πλευρές και κυρίως 100% αυθεντικό και γνήσιο.

 

[pooky(1)]

MAME = emulation.

8 Bit computers, 8 bit consoles, + Megadrive, + SNES = emulation. (No carts, no nothing, 100% emulated and so on) .

Dreamcast, Playstation II = real thing.

TFTs are no go. Μια φτηνή 14άρα CRT από το Carrefour (60 ευρώ) λύνει τα χέρια και δεν πιάνει πολύ χώρο.

Τη παλεύεις άνετα με ένα laptop που δεν έχει dedicated κάρτα γραφικών και έχεις τα πάντα μαζί σου, (για αυτά που ανέφερα) αν και τα netbooks τελικά δεν κάνουν για πολλά - πολλά.

 

[Imgema]

Εγώ θα επιλεξω emulators. Παρόλο που εχω πανω απο 20 κονσολες "ετοιμοπόλεμες" οι emulators προσφερουν τοσα πολλα, που δεν χρειαζεται καν να τις λειτουργησω.

Πρωτα απ'ολα ποτέ δεν ξέρεις ποτε ενα μηχάνημα θα σταματήσει να λειτουργει. Ειδικα αυτα που εχουν μηχανικά μερη όπως δισκέτες, CD, κτλ. Mε τους Emulators μπορεις απλώς να αποθηκεύσεις ότι "πραγματικό" έχεις και να συνεχησεις να φορτώνεις τα αγαπημένα σου παιχνίδια ή προγράματα με ασφάλεια. Προσωπικά μου αρέσει να εχω τις κονσόλες μου ετοιμοπόλεμες γιατί σαν συλλέκτης θέλω να ξέρω ότι λειτουργούν όλες στην εντέλεια, αλλα πολύ σπάνια τις χρησιμοποιώ. Προτημώ να φορτώνω emulators στο XBOX1 και να παιζω εκεί ολα τα games στην παλιά CRT τηλεόραση μου, την οποια εχω κρατήσει γι αυτό τον σκοπό. τελικά λειτουργώ τις αυθεντικες κονσόλες μονο οταν με πιασει νοσταλγια και οχι οταν θελω να παιξω "σοβαρα" ενα παιχνιδι ή να καταστρεψω τους φιλους μου στο Mortal Kombat / Street Fighter.

Δευτερον, οι emulators εχουν πολλές extra δυνατότητες και επιλογές που τα πραγματικά μηχανήματα δεν μπορούν να παρέχουν. Πχ, φίλτρα για λιγότερο πιξελιασμένα γραφικά σε καλυτερη ανάλυση, δυνατότητα να φορτώνεις games απο όλα τα regions αφού ως γνωστον οι European εκδόσεις ήταν οι χειρότερες, πιο αργές και πολλές φορές ούτε καν full screen. Για παραδειγμα, έχοντας παίξει τa NTSC SONIC και SUPER METROID σε emulators δεν μπορώ να επιστρεψω στα σκουπιδια που μας πετούσαν στην Ευρώπη τόσο καιρό. Γνωριζω για τα imports, αλλα εκει παμε μακρια (και ακριβα). Επίσης, δυνατότητα save state για να συνεχίζεις το Mario Bros 3 tou NES απο εκει που το άφησες, movie recording, audio logging και πολλά αλλα.

Τρίτον, απο αποψη πρακτικης. Εχεις ολα τα μηχανηματα και χιλιάδες προγράμματα (full collections πλεον) μεσα σε εναν σκληρό δίσκο (πες δύο για backup). Ο μονος φυσικος χωρος που πιανουν ειναι μερικες γραμμες txt στην οθονη. Κανεις ενα διπλο κλικ και τελειωνεις. Αν οτι ειχα σε roms και emulators τα ειχα σε κανονικη μορφη, εκτος οτι θα μου ειχαν κοστισει εκατομμυρια, θα επρεπε να ειχα ενα game room σαν αυτό του Michael Jackson.

Σίγουρα, η αισθηση του να παιζεις το αυθεντικό, ειναι αλλιώς, αλλά προσωπικά μετά απο ενα δυο παιχνίδια και αφου η νοσταλγια περάσει, επιστρεφω στους emulators. Τέλος να πω ότι εχω εμπειρια μονο απο κονσόλες, παλιοτερα δεν ειχα ασχοληθει με home computers. Φανταζομαι οτι η αισθηση του αυθεντικου ειναι ακομα υσχηρότερη σε αυτήν την περιπτωση. Και φυσικά για νεότερα μηχανηματα όπως Dreamcast kαι PS2, φορτωνουμε τα αυθεντικά μιας και οι εξομοιοτες τους δεν ειναι ακομα αρκετα αξιοπιστοι (και το PC μου αρκετα αργό )