Sofologiotatos
RetroActive
- Joined
- 31 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 328
- Αντιδράσεις
- 40
Ανοίγω αυτό το θρεντ με αφορμή μια συζητησούλα που προέκυψε στο θρεντ "Τι πιστεύατε μικροί για τον κόσμο γύρω μας;"
Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στα παιδιά είναι η παρανόηση στίχων σε τραγούδια. Δεν εννοώ να μην καταλαβαίνουν το νόημα των στίχων, αλλά να μην ακούν σωστά τις λέξεις ή το πώς χωρίζονται μεταξύ τους. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως μόνο σε ξενόγλωσσα τραγούδια αλλά και σε κάποια γραμμένα στη μητρική μας γλώσσα.
Αυτό μπορεί να συμβεί σε όλους μας, ακόμα κι όταν μεγαλώσουμε, κυρίως σε καφέ ή μπαρ όπου η γενική βαβούρα δεν μας επιτρέπει ν' ακούσουμε σωστά τα σύμφωνα των λέξεων κι έτσι πιάνουμε μόνο τα φωνήεντα.
Θυμάμαι, όταν ήμουν πιτσιρίκι, ένα ποπ (ή ντίσκο ; ) τραγούδι των '80s που στο ρεφρέν έλεγε "his footsteps". Φυσικά, εφόσον δεν γνώριζα ακόμη Αγγλικά, εγώ άκουγα "οι φούστες"!
Από ελληνικά τραγούδια, μου ήταν αδύνατο να καταλάβω τι στο καλό έλεγε ο Μιχάλης Ρακιντζής στο ρεφρέν του "Μωρό μου φάλτσο". Άκουγα "Μωρό μου φάλτσο, μωρό μου φάλτσο, είσαι το σιντεμόλο κόντρα στην καρδιά μου κ.τ.λ." (!!!) Κι αναρωτιόμουν εύλογα: ρε παιδιά!! ΤΙ είναι αυτό το σιντεμόλο;;;;;
Έπρεπε να περάσουν χρόνια, ν' ασχοληθώ με τη μουσική, να ξανακούσω το τραγούδι κι επιτέλους να ακούσω ολοκάθαρα "είσαι το σι μπεμόλ ακόρντο στην καρδιά μου"...
Κι ένα κλασικό που το παθαίνουν (δικαιολογημένα) οι περισσότεροι ηλικίας 60 και κάτω: στο παλιό τραγούδι "Ελα απόψε στου Θωμά" οι πιο πολλοί έχουμε ακούσει "με βιολί σαν του Ροβιόλη θα χορέψουν κι οι διαβόλοι". Έλα όμως που δεν υπήρξε κανένας Ροβιόλης δεξιοτέχνης βιολιτζής! Πρόκειται για το σαντουροβιόλι, δηλαδή για συνδυασμό βιολιού με σαντούρι. Πράγμα που είναι κάπως δύσκολο να συναντήσεις σήμερα που σπανίζουν και τα παλιά καφωδεία και οι παραδοσιακές μουσικές κομπανίες...
Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στα παιδιά είναι η παρανόηση στίχων σε τραγούδια. Δεν εννοώ να μην καταλαβαίνουν το νόημα των στίχων, αλλά να μην ακούν σωστά τις λέξεις ή το πώς χωρίζονται μεταξύ τους. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως μόνο σε ξενόγλωσσα τραγούδια αλλά και σε κάποια γραμμένα στη μητρική μας γλώσσα.
Αυτό μπορεί να συμβεί σε όλους μας, ακόμα κι όταν μεγαλώσουμε, κυρίως σε καφέ ή μπαρ όπου η γενική βαβούρα δεν μας επιτρέπει ν' ακούσουμε σωστά τα σύμφωνα των λέξεων κι έτσι πιάνουμε μόνο τα φωνήεντα.
Θυμάμαι, όταν ήμουν πιτσιρίκι, ένα ποπ (ή ντίσκο ; ) τραγούδι των '80s που στο ρεφρέν έλεγε "his footsteps". Φυσικά, εφόσον δεν γνώριζα ακόμη Αγγλικά, εγώ άκουγα "οι φούστες"!
Από ελληνικά τραγούδια, μου ήταν αδύνατο να καταλάβω τι στο καλό έλεγε ο Μιχάλης Ρακιντζής στο ρεφρέν του "Μωρό μου φάλτσο". Άκουγα "Μωρό μου φάλτσο, μωρό μου φάλτσο, είσαι το σιντεμόλο κόντρα στην καρδιά μου κ.τ.λ." (!!!) Κι αναρωτιόμουν εύλογα: ρε παιδιά!! ΤΙ είναι αυτό το σιντεμόλο;;;;;
Έπρεπε να περάσουν χρόνια, ν' ασχοληθώ με τη μουσική, να ξανακούσω το τραγούδι κι επιτέλους να ακούσω ολοκάθαρα "είσαι το σι μπεμόλ ακόρντο στην καρδιά μου"...Κι ένα κλασικό που το παθαίνουν (δικαιολογημένα) οι περισσότεροι ηλικίας 60 και κάτω: στο παλιό τραγούδι "Ελα απόψε στου Θωμά" οι πιο πολλοί έχουμε ακούσει "με βιολί σαν του Ροβιόλη θα χορέψουν κι οι διαβόλοι". Έλα όμως που δεν υπήρξε κανένας Ροβιόλης δεξιοτέχνης βιολιτζής! Πρόκειται για το σαντουροβιόλι, δηλαδή για συνδυασμό βιολιού με σαντούρι. Πράγμα που είναι κάπως δύσκολο να συναντήσεις σήμερα που σπανίζουν και τα παλιά καφωδεία και οι παραδοσιακές μουσικές κομπανίες...
Πολύ ωραίο θέμα Sofologiotatos!
