Καταρχάς, να διευκρινίσω πως ίσως να μην μπορώ να είμαι αντικειμενικός, δεδομένου ότι το NES ήταν η πρώτη δική μου κονσόλα. Είχαν περάσει παλιότερα από τα χέρια μου κι ένα μηχάνημα με παραλλαγές του Pong καθώς κι ένα Atari 2600, αλλά ήταν δανεικά από έναν θείο. Αντίθετα, το NES το αγόρασα εν έτει 1992 με χαρτζιλίκι που μάζευα για μήνες από κάλαντα, γενέθλια κ.λπ. και ακόμα και σήμερα το θεωρώ ως την αγαπημένη μου κονσόλα όλων των εποχών και ας έχω αποκτήσει διάφορες από τότε...
Από εκεί και πέρα, με όοολη τη διάθεση αντικειμενικότητας που με διακρίνει, θα δηλώσω ευθαρσώς ότι μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει σύγκριση των δυο αυτών μηχανημάτων...
Ναι, το MS ήταν πιο ισχυρό στους περισσότερους τομείς, περισσότερα και πιο ζωντανά χρώματα, περισσότερα κανάλια ήχου κ.λπ. Όμως τι έκαναν οι developers με αυτά; Μια τρύπα στο νερό! Προς Μιγιαμότου, δεν λέω ότι όλα τα παιχνίδια του MS ήταν μάπα ή όλα του NES ήταν αριστουργήματα. Αλλά ο αριθμός των δεύτερων ήταν πολλαπλάσιος του πρώτου. Καλώς ή κακώς, το gameplay των περισσότερων παιχνιδιών του MS είχε μικρότερο βάθος κι από ένα τυχαίο παιχνίδι του Atari 2600 και το μόνο κομμάτι στο οποίο μπορούσες να το διακρίνεις ότι δεν ήταν παιχνίδι του Atari 2600 ήταν τα γραφικά. Εντάξει, καταλαβαίνω αυτό που λέει ο mike, ότι δηλαδή σε κάποιους άρεσαν αυτά τα εύπεπτα arcade games, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την έννοια του value for money.
Δεν θα ξεχάσω πως ένα μήνα αφού πήρα το NES μου, η ξαδέρφη μου ζήτησε από τον θείο μου να της πάρει κι αυτής ένα, με το σκεπτικό μάλιστα να "ανταλλάζουμε και κασέτες". Ο θείος μου όμως που δεν είχε ιδέα από αυτά, πήγε στο κοντινότερο παιχνιδάδικο και είδε ότι το MS στην ίδια τιμή με το NES (ίσως και λίγο φθηνότερο, δεν θυμάμαι), έδινε 4 παιχνίδια δώρο, τη στιγμή που το πακέτο του NES είχε μέσα μόνο το Super Mario Bros. κι έτσι πήρε την κονσόλα της SEGA. Αν εξαιρέσουμε το Alex Kidd (από τα ελάχιστα αξιόλογα παιχνίδια της κονσόλας), τα υπόλοιπα παιχνίδια ήταν . Περιττό να πω πως μετά από μερικούς μήνες η ξαδέρφη μου ξαναέβγαλε το Atari 2600 από τη ναφθαλίνη και το MS βρήκε τη θέση που του άνηκε, στο... (π)ατάρι!
Αντίθετα, εγώ χάρηκα το NES-άκι μου για τα επόμενα 3-4 χρόνια απολαμβάνοντας κάπου 50-60 παιχνίδια. Βλέπετε, με το που αγόρασα εγώ το δικό μου μηχάνημα, σε διάστημα ενός μήνα σχεδόν όλος ο αντρικός πληθυσμός της τάξης μου ακολούθησε το παράδειγμά μου και έτσι, παρόλο που προσωπικά διέθετα μόλις 5 παιχνίδια, μέσω ανταλλαγών και δανεισμών κατόρθωσα να παίξω σχεδόν ό,τι παιχνίδι κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά...
Από εκεί και πέρα, αν δεν το δω προσωπικά, αλλά ιστορικά, τότε μάλλον τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα για το MS. Το NES κατά πολλούς ανέστησε μόνο του μια ετοιμοθάνατη αγορά και ίσως χωρίς αυτό τα videogames να ήταν χρόνια πίσω σήμερα, ενώ το MS οι περισσότεροι το θυμούνται μόνο και μόνο ως τον προπομπό του σαφώς πιο σημαντικού Mega Drive...
//Κάτι για το ότι "στην Ελλάδα ζούμε, άρα η ελληνική αγορά μας ενδιαφέρει": Εδώ και 2-3 μήνες στο byteme δημοσιεύουμε το top-10 σε πωλήσεις κάθε μήνα. Πιστέψτε με, θα φρικάρετε με τα αποτελέσματα. Δεν είναι μόνο το ότι οι 5/7 πρώτες θέσεις καταλαμβάνονται από τις διάφορες εκδόσεις του PES (ναι, ακόμα και για PS2!!!) παρόλο που κοντεύει να κυκλοφορήσει το επόμενο, ούτε το ότι ούτε ένας τίτλος μηχανημάτων της MS και της Nintendo δεν έχει κάνει την εμφάνισή του στο top-10 αυτούς τους 3 μήνες (πράγμα που επιβεβαιώνει σε τεράστιο βαθμό κατά πόσο αληθινό είναι το στερεότυπο του Έλληνα καταναλωτή "(μ)πλέιστεσο+(μ)προ"). Αλλά και το ότι εμφανίζονται ξαφνικά τίτλοι που στον υπόλοιπο κόσμο θα θεωρούνται... retro. Χαρακτηριστικά, τον προπερασμένο μήνα υπήρχε στο top-10 το GTA: San Andreas για PS2 (2004), ενώ σε αυτό το movie tie-in του Spider-man 3 για PSP (2007)!!! Δηλαδή πόσοι να τα αγόρασαν αυτά τα παιχνίδια; 10; 20; (καλώς ή κακώς, η GfK δεν παρέχει νούμερα, γιατί πολύ φοβάμαι πως αν τα γνωρίζαμε θα τα παρατούσαμε όλα και θα έφευγαν κι όσοι έχουν μείνει Ελλάδα) Άρα για ποια "ελληνική αγορά" μιλάμε;;;
