keropi είπε:
αυτό που περιγράφεις είναι η φιλοσοφία της κονσόλας που και στην amiga ίσχυε πάνω-κάτω...
Μα όποιος χρησιμοποιούσε την Amiga του αποκλειστικά για παιχνίδια, δηλαδή ο περισσότερος κόσμος, δεν διαφέρει σε τίποτε από κάποιον που σήμερα χρησιμοποιεί μια κονσόλα για να παίξει, όποια και να είναι αυτή.
Η Amiga μπορεί να είναι υπολογιστής, αλλά οι περισσότεροι από μας δεν είχαν αγγίξει καν το πληκτρολόγιο, εκτός για να παίξουν adventures. Έβαζες τη δισκέτα, φόρτωνες το παιχνίδι και άρχιζες το gaming. Έτσι και σήμερα.
Βέβαια η Amiga, είναι ένας υπολογιστής ο οποίος έχει ένα σωρό custom chips για να επιτελέσει το θεάρεστο gaming έργο της, αντίθετα με το pc στο οποίο η gaming διάσταση μπήκε αργότερα και μάλιστα μπήκε σφήνα. Οπότε, ειδικά επί DOS εποχή, ήταν αναμενόμενα τα προβλήματα αλλά και επιβαλλόμενες οι κάθε λογής αλχημείες για να τρέξει ένα παιχνίδι όπως έπρεπε.
Στην Amiga, όπως και σε κάθε κονσόλα σήμερα ή και στο παρελθόν, το hardware είναι συγκεκριμένο. Αντίθετα στο pc είναι άπειροι οι συνδυασμοί που πρέπει να δουλέψουν. Και πάλι στις κονσόλες είναι απείρως ευκολότερο να τρέξεις ένα παιχνίδι από ότι σε ένα σύγχρονο pc.
Ένας που θέλει απλά να παίξει, δεν τον ενδιαφέρει και ΔΕΝ πρέπει να τον ενδιαφέρει τι κάρτα έχει το μηχάνημά του, αν είναι up 2 date το DX που χρησιμοποιεί, τι drivers έχει εγκατεστημένους και άλλα πολλά. Για το λόγο αυτό θα επιλέξει μια κονσόλα για να έχει το κεφάλι του ήσυχο.
Βέβαια ο πωρωμένος που του αρέσει να λύνει και να δένει το pc του 10 φορές τη μέρα, θα επιλέξει υπολογιστή..... ή και τα δύο!!!!!!!!!!!!!!!
και οταν πηρα την adlib (soundboomer) ) εκει επεφτε γελιο.Αλλα να πω την αληθεια οταν φορτωνε το παιχνιδι ελεγες χαλαλη του μολις εβλεπες το παιχνιδι με τα 256 χρωματα στην οθονη.
Όταν πήρα το πρώτο μου "gaming PC"* το '90 τράβαγα τα μαλλιά μου, καλομαθημένος από την Αmiga. Δεν πειράζει όμως...φτιάχνεις χαρακτήρα. 
