sephirothson
RetroActive
- Joined
- 5 Δεκ 2011
- Μηνύματα
- 476
- Αντιδράσεις
- 16
Τα παιχνίδια τρόμου είναι ένα ιδιαίτερο είδος βιντεοπαιχνιδιών. Μέσο του τρόμου προσπαθούν να διεγείρουν τον Gamer προσφέροντας του ένα περίεργο είδος διασκέδασης(Περίεργο καθώς πολλοί θεωρούν ότι ο τρόμος δεν μπορεί να προσφέρει διασκέδαση μιας και ο όρος διασκέδαση έχει συνδεθεί με καταστάσεις όμορφες, χαρούμενες, ευχάριστες κτλ – την πρόταση αυτή την διάβασα από έναν συμ-φορουμήτη αλλά δεν θυμάμαι από ποιον και με όλο το θάρρος την χρησιμοποιώ) αλλά και να τον τοποθετήσουν σε ένα αρκετά ψυχοφθόρο και "αρρωστημένο" κόσμο όπου μοναδικός σκοπός είναι να τον κάνουν να τρομάξει!! Το συγκεκριμένο είδος το γνωρίσαμε μέσα από παιχνίδια όπως το alone in the dark και το The 7th Guest(να μην πάμε πιο πίσω) αλλά γιγαντώθηκε κυριολεκτικά με την κυκλοφορία ενός τίτλου που έφερε τα πάνω κάτω στο χώρο και που γενικά θεωρείται ως ο τίτλος που έγινε η αφορμή οι gamers να ασχοληθούν με την survival horror εμπειρία.
Το resident evil (περί αυτού ο λόγος) κυκλοφόρησε το 1996 στο Playstation και αμέσως τράβηξε την προσοχή του κόσμου δείχνοντας ίσως έτσι την δίψα του κοινού για λίγο τρόμο!!! Γνωστό ως Biohazard στην Ιαπωνία το resident evil είναι το πνευματικό παιδί Shinji Mikami (δημιουργού του goof troop!!!) όπου τελικά αποδείχθηκε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος εκτός από χαριτωμένες ιδέες διαθέτει και ένα νοσηρό μυαλό ικανό να δημιουργεί φρικιαστικές καταστάσεις και τρομακτικούς κόσμους(όταν δεν επεμβαίνουν οι εταιρίες φυσικά)
Είναι Ιούλιος του 1998...Η ομάδα μας(Alpha Team) πετάει με ένα ελικόπτερο γύρω από τη ζώνη των δασών, που βρίσκονται στη βορειοδυτική μεριά της Raccoon City. Ψάχνουμε το ελικόπτερο της BRAVO Team που εξαφανίστηκε λίγες ώρες πριν κατά την διάρκεια μιας αποστολής.Εκείνο το διάστημα παράξενες δολοφονίες συνέβησαν στην πόλη με αναφορές για επιθέσεις από ομάδες ανθρώπων όπου τα θύματα φαγώθηκαν...
Καπνός διακρίνεται από ψηλά. Είναι το ελικόπτερο της BRAVO όπου έχει πέσει κοντά σε ένα αρχοντικό σπίτι. Ξεκινάνε οι έρευνες από την ομάδα μας και διαπιστώνουμε ότι τα μέλοι της άλλης ομάδας έφυγαν βιαστικά από το κουφάρι του ελικοπτέρου καθώς ένα μέρος του εξοπλισμού ήταν ακόμα εκεί.Μετά από λίγες στιγμές καταλάβαμε και τον λόγο καθώς αυτό που αντικρίζουμε είναι βγαλμένο μέσα από τους χειρότερους μας εφιάλτες.Ένας Εφιάλτης ο οποίος μας οδηγεί κατευθείαν μέσα σε αυτό το τεράστιο αρχοντικό-μιας και είναι η μοναδική διαφυγή μας καθώς ο πιλότος του ελικοπτέρου μας εγκατέλειψε(χαλαρά ο πιλότος κερδίζει μετάλλιο ανδρείας).
Περιττό να πω το σοκ που έπαθα όταν πρώτο είδα την εν λόγω εισαγωγή του παιχνιδιού. Ήταν σαν μια μίνι ταινία (τι σαν δλδ) και μου καρφώθηκε στο μυαλό από τότε!! Πρώτη φορά έβλεπα σε βιντεοπαιχνίδι κανονικούς ηθοποιούς και όλο αυτό ενίσχυσε το μύθο του resident evil ακόμα περισσότερο.
Το παιχνίδι μας δίνει την δυνατότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες (Jill Valentine και Chris Redfield) όπου ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά είτε θετικά είτε αρνητικά όπως πχ η Jill έχει μεγαλύτερο χώρο(inventory)για να κουβαλάει μαζί της διάφορα αντικείμενα ενώ ο Chris είναι πιο δυνατός απέναντι σε επιθέσεις.
Όταν πρωτοπαίξαμε τότε το παιχνίδι μας έκαναν εντύπωση τα εντυπωσιακά γραφικά του.Real-time 3D και pre rendered σκηνικά με προκαθορισμένες γωνίες κάμερας. Τώρα, μετά από 18 χρόνια το παιχνίδι δείχνει και είναι γερασμένο σε αυτό τον τομέα αλλά σε σημείο που να μην ενοχλεί και πάρα πολύ.
Μπαίνοντας στην τεράστια έπαυλη διαπιστώνουμε ότι ένας από τους συντρόφους μας έχει εξαφανιστεί(αν διαλέξουμε την Jill λείπει ο Chris ενώ αν διαλέξουμε το σενάριο του Chris λείπει ο Barry) και από κει ουσιαστικά ξεκινάει και το παιχνίδι.
Στα αμέσως επόμενα λεπτά ερχόμαστε μπροστά σε μια εικόνα/σκηνή που έχει συνδεθεί όσο καμιά με το παιχνίδι και που μας βάζει εντελώς “μέσα” στην νοοτροπία του παιχνιδιού(περισσότερο ίσως και από την σκηνή της εισαγωγής)και μιλάω φυσικά για την πρώτη μας επαφή με ένα ζόμπι. Η παραπάνω εικόνα στιγμάτισε το παιχνίδι(και τις νεαρές ψυχές μας τότε
)και είναι ίσως η ποιο χαρακτηριστική και η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για το resident evil – ίσως μαζί με την σκηνή που πετάγονται εκεί που δεν το περιμέναμε τα σκυλιά στον πρώτο όροφο!!!
Αυτό που διαπιστώνουμε παίζοντας το παιχνίδι είναι η πολύ καλή δουλειά που έκαναν οι προγραμματιστές στο θέμα της ατμόσφαιρας. Το Mansion είναι ιδανικό για να μας προσφέρει το συναίσθημα του τρόμου. Περιτριγυρισμένο από δένδρα στην μέση ενός Δάσους, αποτελεί το κατάλληλο σκηνικό πάνω στο οποίο χτίστηκε το παιχνίδι. Δεν ξέρω αν θα φανεί παράξενο αυτό που θα πω,αλλά προσωπικά, πόντους στην όλη ατμόσφαιρα έδιναν και αυτές οι ταπετσαρίες στους τοίχους στα διάφορα δωμάτια !! Κατά ένα περίεργο τρόπο τις έβρισκα αρκετά τρομακτικές και δεν ξέρω τον λόγο!! Το στοιχείο της απομόνωσης είναι έκδηλο σε όλο το παιχνίδι και σε συνδυασμό με τους μηχανισμούς του παιχνιδιού όπου με λίγα πυρομαχικά και το άγνωστο πού είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε δημιουργούν κάτι μοναδικό και αγωνιώδες. Στην δημιουργία αυτής της ατμόσφαιρας συντέλεσαν επίσης και άλλοι παράγοντες όπως είναι η μουσική του παιχνιδιού. Εδώ απλά να πω πως μιλάμε για ένα soundtrack αριστούργημα!! Σκοτεινό και τρομακτικό λειτουργεί εντυπωσιακά και καταφέρνει να μας στοιχειώνει όσες φορές και να το ακούσουμε.Η μουσική/εφέ στο διάδρομο στην κουζίνα είναι συγκλονιστική και μαζί με την μουσική στο δεύτερο όρο είναι από της αγαπημένες μου και από τις πιο τρομακτικές που άκουσα ποτέ.
“Even though I didn't feel well, I decided to go and see Nancy.It's my first day off in a long time but I was stopped by the guard on the way out. They say the company has ordered that no one leave the grounds. I can't even make a phone call. What kind of joke is this?"
Καθ'όλη την διάρκεια την διάρκεια του παιχνιδιού βρίσκουμε διάφορα αρχεία/ημερολόγια τα οποία μας βάζουν όλο και περισσότερο στο κόσμο του resident evil καθώς διαβάζουμε αναφορές από τους ενοίκους του αρχοντικού(αγαπημένο μου είναι το keeperʼs Diary) λίγο πριν «αλλάξουν” σε ζωντανούς-νεκρούς όπως και αναφορές από τους επιστήμονες(!!) της εταιρίας που είναι υπεύθυνη γιʼαυτά τα πειράματα(umbrella) για την πορεία των πειραμάτων και τα αποτελέσματα αυτών.
Στο παιχνίδι εκτός από το να μείνουμε ζωντανοί σκοτώνοντας τα διάφορα τέρατα-ζόμπι καλούμαστε να λύσουμε και διάφορους γρίφους μέσο των οποίων θα πάρουμε διάφορα αντικείμενα-κλειδιά τα οποία είναι απαραίτητα για να προχωρήσουμε στο παιχνίδι. Οι γρίφοι ποικίλουν σε δυσκολία αλλά γενικά χαρακτηρίζονται εύκολοι και δεν θα παιδευτείτε ιδιαίτερα.Οι ήρωες μας μπορούν να ανασυνταχθούν και να “ηρεμήσουν “λίγο μέσα στα δωμάτια ασφαλείας που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο το παιχνίδι και τα οποία δωμάτια εκτός από ασφάλεια μας παρέχουν και δυνατότητα save μέσω μιας γραφομηχανής(η οποία χρειάζεται μελάνι) αλλά και ένα μπαούλο στο οποίο μπορούμε να αποθηκεύουμε αντικείμενα και όπλα.
Όπλα τα οποία βρίσκουμε στην πορεία μας στο παιχνίδι (καραμπίνα, μαγκνουμ κτλ) και τα οποία αποτελούν τους καλύτερους μας “φίλους” καθώς χωρίς αυτά,η επιβίωση φαντάζει δύσκολη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χρησιμοποιείται τα πυρομαχικά με σύνεση καθώς είναι σίγουρο πώς θα σας χρειαστούν.
Το spencer mansion δεν είναι το μόνο μέρος που θα εξερευνήσουμε. Υπάρχουν και άλλες περιοχές που πρέπει να διασχίσουμε για να φτάσουμε στο τέλος της περιπέτειάς μας και να ανακαλύψουμε τελικά ότι ο ιός T-Virus φέρει την ευθύνη γιʼ αυτόν τον εφιάλτη. Εξάλλου θα ήταν βαρετό ολόκληρο το παιχνίδι να είχε μόνο μια περιοχή. Έτσι θα αναγκαστούμε να πάμε στο guardhouse,στο σκοτεινό και τρομακτικό courtyard και στα εργαστήρια όπου εκτός από ζόμπι θα συναντήσουμε και διάφορα άλλα τέρατα τα οποία πολλές φορές θα χρειαστεί να τα αποφύγουμε γιατί θα έχουμε λίγα πυρομαχικά. Εξάλλου αυτό είναι το survival horror.Να είσαι δλδ με 5 σφαίρες, μόνος, να έχεις να αντιμετωπίσεις δύο ζόμπι η ένα Hunter και να σκέφτεσαι ποια είναι η καλύτερη επιλογή που έχεις να κάνεις , να το βάλεις στα πόδια και να κρατήσεις τις σφαίρες με κίνδυνο πάντα να σε αρπάξουν ή να ξοδέψεις τις σφαίρες πάνω τους σκοτώνοντας τα παραμένοντας ζωντανός(για πόσο?) αλλά χωρίς σφαίρες?!!
Το Resident evil είναι σίγουρα ο μπαμπάς του survival horror.Μπορεί το silent hill να είναι πιο τρομακτικό αλλά αν δεν υπήρχε αυτό ίσως να μην βλέπαμε τόσο πολλά horror παιχνίδια στην πορεία του χρόνου(γενικά μπορεί να μην είχαμε όλο αυτό το genre το οποίο οφείλει την άνοδο του σε αυτό το παιχνίδι)Για μένα παραμένει το καλύτερο resident evil μαζί με το remake και αποτέλεσε την αφορμή για να μαζέψω χρήματα για να πάρω ένα ps1 πίσω στο 1996.Μπορεί να έχει κάποια σεναριακά κενά (πχ ο πιλότος μπορούσε χαλαρά να ενημερώσει το αρχηγείο και να έρθει ένας στρατός να μας σώσει)μπορεί να έχει αστείο voice acting αλλά αυτά δεν είναι ικανά να αφαιρέσουν τίποτα από την αίγλη αυτού του παιχνιδιού.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
imgema συμφωνώ απόλυτα γιαυτό που λες. Χαρακτηριστικο παράδειγμα η τελευταία φώτο που έβαλα στο review.Αν δεις την αντίστοιχη περιοχή στο remake χάνει αρκετά συγκριτικά με τον ζοφερή εικόνα που μας δίνει στο original.Γιαυτό εξάλλου τόνισα τις ταπετσαρίες που δίνουν μια πιο άγρια ομορφιά στο παιχνίδι
.
