Retro ΚΤΕΛ

[tv1988]

Εδώ θ΄αναφέρουμε ρετρό ταξιδιωτικές εμπειρίες,σχολικά δρομολόγια στα χωριά με ΚΤΕΛ απ΄όλη την Ελλάδα.Οι δεκαετίες 80 και 90 ήταν οι χρυσές εποχές των ΚΤΕΛ.Επίσης στον Κηφισό τη δεκαετία του 90 έβλεπα παππούδες και γιαγιάδες που κατέβαιναν στην Αθήνα απ΄την επαρχία για να πάρουν τα εγγόνια τους και να πάνε στα χωριά τους.Στα τοπικά και άγονα δρομολόγια τότε υπήρχαν εισπράκτορες,ενώ τώρα οι εισπράκτορες είναι μόνο σε δρομολόγια με μεγάλη επιβατική κίνηση πχ σε τουριστικές περιοχές.Στο facebook υπάρχει σελίδαhttps://www.facebook.com/BUS-Memorie...88501/?fref=ts.

 

[elephadas]

Εγώ ανήκω σε παλιότερες δεκαετίες (60'ς και 70'ς) και τις αναμνήσεις μου από τα ΚΤΕΛ της εποχής προσπαθώ να τις ξεχάσω. Ένα θα πω: Όταν σχεδιάζαμε να πάμε Κυριακή στο χωριό του πατέρα μου (60 χιλιόμετρα από την κωμόπολη που μέναμε τότε) ήμασταν οικογενειακώς ζαλισμένοι από το Σάββατο το βράδυ. Όχι ότι τα λεωφορεία των ΣΕΚ/ΟΣΕ ήταν καλύτερα, άλλωστε στους ίδιους φρικαλέους δρόμους έτρεχαν (τρόπος του λέγειν) κι αυτά, αλλά τουλάχιστον η πλάτη των καθισμάτων έπεφτε λίγο οπότε μπορούσες να μισοξαπλώσεις κι αυτό βοηθούσε κάαααπως.

 

[tv1988]

1993 σε δρομολόγιο Πάτρα-Αθήνα που θυμάμαι είχαμε κάνει στάση για καφέ στον Ισθμό.

Επίσης τα καλοκαίρια στα λεωφορεία τότε άνοιγες τα παράθυρα γιατί δεν είχαν κλιματισμό.Τα ΜAGIRUS 2000 και τα Mercendes 0303 είχαν κλιματισμό γιατί ήταν τα σύγχρονα λεωφορεία της εποχής.

 

[johnny19818]

Αξέχαστα καλοκαίρια 1992-1995 περίπου όπου εγώ και η αδερφή μου κάναμε το δρομολόγιο Άγιος Νικόλαος - Οροπέδιο Λασιθίου για να πάμε στο χωριό της μάνας μου. Μια απόσταση περίπου 40 χιλιόμετρα η οποία φαινόταν ατελείωτη. Στη συγκεκριμένη γραμμή πάντα είχαν το πιο παλιό λεωφορείο των ΚΤΕΛ Λασιθίου και η οποία είχε 2 δρομολόγια τη βδομάδα. Ο δρόμος ήταν φουλ ανηφοριά και στροφές όπου σε κάθε μια από αυτές έβλεπες μαύρους καπνούς από την εξάτμιση καθώς το λεωφορείο ζοριζόταν τρελά. Ήταν από εκείνα που ήταν καμπυλωτά με σκάλα που ανέβαινε στην οροφή του. Στο πιο ψηλό σημείο της διαδρομής υπήρχαν γκρεμοί και στη θέα και μόνο σου ερχόταν αναγούλα και φόβος. Για δροσιά δε ούτε λόγος καθώς και με ανοικτά παράθυρα πόσο να δροσιστείς Ιούλη μήνα; Ευτυχώς έκανε και μια ενδιάμεση στάση σε ένα σκιερό μέρος σε ένα χωριό και πίναμε και λίγο νερό.

 

[perlastar]

Θυμάμαι τέλη 80's και αρχές 90's να ταξιδεύω με το Κτελ σε Γιάννενα, Άρτα και επίσης κάποια χωριά, για να δούμε κι εμείς παππούδες και συγγενείς. Δεν μου άρεσε καθόλου, τότε ήμουν ακόμα μικρή και δεν ήξερα να απολαμβάνω τα ταξίδια όπως κάνω τώρα. Ασφαλώς βέβαια και δεν ήταν τόσο άνετα όπως τα σημερινά λεωφορεία. Μου την έδινε το περιβάλλον μέσα με την κλεισούρα, οι υπόλοιποι επιβάτες, τα κουνήματα στη διαδρομή, όλα, και συνήθως ζαλιζόμουν αρκετά. Κάπου κοντά στην Άρτα υπήρχε ένα μαγαζί με ένα τεράστιο δέντρο δίπλα, κι εκεί κάναμε συχνά στάση. Μου έχει μείνει και μία δυσάρεστη εμπειρία τότε, κοντά στα Γιάννενα, που το Κτελ μας τράκαρε με ένα επιβατικό. Θυμάμαι το τράνταγμα που έκανε το λεωφορείο, κι ότι μετά ήμασταν σταματημένοι για μεγάλο διάστημα. Εμένα δεν με άφησαν οι μεγάλοι να κατέβω, έβλεπα μόνο από το παράθυρο ό,τι μπορούσε να φανεί, γιατί ήταν και νύχτα, το πίσω μέρος ενός λευκού αυτοκινήτου, και τα φώτα της αστυνομίας και του ασθενοφόρου. Εμείς δεν είχαμε πάθει τίποτα, αλλά άκουγα ότι ο οδηγός που ήταν ένας νεαρός και είχε πάει να κάνει προσπέραση σε ακατάλληλο σημείο, είχε μεν κανονικά τις αισθήσεις του, αλλά είχε σχεδόν χάσει το μισό του χέρι. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά που έζησα ατύχημα με τα Κτελ.

 

[ΦΖΠ1]

Το πρώτο σοκ φυσικά είναι σε μικρή ηλικία, όταν βλέπεις για πρώτη φορά τα λεωφορεία ν' ανοίγουν από κάτω, και στην "κοιλιά" τους να μπαίνουν οι αποσκευές. Τεράστιος χώρος, και πολύ σβέλτοι οι φορτωεκφωρτωτές, συνήθως.

Εκείνο που σε εκνεύριζε ήταν ότι πάντα σταματούσαν στα ίδια εστιατόρια ("συμβεβλημένα", ποιος ξέρει με τί μέσον...), όπου γινόταν χαμός από ταυτόχρονες αφίξεις. Και μετά, εκείνες οι βροντερές κόρνες για να ξαναμαζευτεί ο κόσμος σε κάθε δρομολόγιο...

Δεν έχω μεγάλη εμπειρία, αλλά σήμερα είναι σαφώς πολύ καλύτερα τα αυτοκίνητα και οι συνθήκες - άσε που και οι αποστάσεις μαζεύτηκαν με τους καινούριους δρόμους...

 

[Rakeesh]

Για να ειμαι ειλικρινης δε θυμαμαι καμια ρετρο εμπειρια με ΚΤΕΛ. Πρεπει να χρησιμοποιησα πιο μεγαλος, οταν αρχισα να ταξιδευω μονος μου η με φιλους. ως εκ τουτου τα εχω συνδυασει με ευχαριστες εμπειριες, κυριως.

Παντως την ολη εμπειρια με ΚΤΕΛ την θεωρω εξορισμου καπως ρετρο. Ολοι οι σταθμοι ΚΤΕΛ που εχω δει μκροι, μεγαλοι, ακομα και στην καρδια της Αθηνας, αποπνεουν μια αισθηση παρακμης, σαν να εχουν μεινει δεκαετιες πισω.

 

[perlastar]

Παντως την ολη εμπειρια με ΚΤΕΛ την θεωρω εξορισμου καπως ρετρο. Ολοι οι σταθμοι ΚΤΕΛ που εχω δει μκροι, μεγαλοι, ακομα και στην καρδια της Αθηνας, αποπνεουν μια αισθηση παρακμης, σαν να εχουν μεινει δεκαετιες πισω.

Αυτό ακριβώς που αναφέρεις είναι ότι μου αρέσει περισσότερο. Λατρεύω οτιδήποτε έχει μείνει πίσω

 

[Uskoke]

Όντως ρετρό ταξίδια Αθήνα Κοζάνη με τη μαυρίλα του Κηφισού και το ντουμάνι και το γραφείο των εισιτηρίων να έχει ιονιστή και air condition 7 1/2 ώρες από την παλιά Εθνική μέχρι Λάρισα και μετά από το Σαραντάπορο και την Ελασσόνα και τις απαραίτητες δυο στάσεις για να ξεπιαστούμε και να φάμε κατιτις και να πάμε και στην τουαλέτα. Επίσης όλα τα προηγούμενα χρόνια πριν πάρουμε αυτοκίνητο Ηράκλειο-Βώροι με το λεωφορείο είχα κουβαλήσει μέχρι και θερμοσίφωνο να πάω στο εξοχικό μας! Ηράκλειο-Γούβες από την παλιά εθνική και φίσκα στον κόσμο και στους τουρίστες και απόλυτη ερημιά το χειμώνα.

 

[tv1988]

Τα λεωφορεία που πήγαιναν στα χωριά τις δεκαετίες 60 και 70 ήταν γεμάτα γιατί δεν είχε αυτοκίνητα ο κόσμος.Απ΄το 1980 και πέρα που γέμισαν DATSUN τα χωριά και μόλις τελείωναν το Λύκειο τα παιδιά,που έφευγαν για τ΄αστικά κέντρα ξεκίναγε σιγά-σιγά η μείωση της επιβατικής κίνησης των ΚΤΕΛ στα χωριά.

 

[tv1988]

Aπό 90s που θυμάμαι πολλοί οδηγοί των ΚΤΕΛ έβαζαν τραγούδια 90s.Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οδηγοί ή δεν άνοιγαν το ραδιόφωνο ή έβαζαν παραδοσιακά τραγούδια πχ κλαρίνα.Μιλάγανε με τοπική προφορά,όταν βλέπανε χωριανούς επιβάτες οι οδηγοί κουτσομπολεύανε και άκουγες νέα απ΄το χωριό τους και ανοίγανε την μπροστινή πόρτα το καλοκαίρι γιατί δεν είχαν κλιματισμό.

 

[elsint17]

στα ΚΤΕΛ νομιζω παντα βαζανε τραγουδια επιλογης και γουsτου του οδηγου,θα μου πεις λογικο ,αλλα αν δεν ηταν και του δικου σου αστα να πανε

 

[QueenofHearts]

Έτσι πρέπει να ήταν και με αυτό σχετίζεται η πιο έντονη ανάμνηση από ταξίδι με ΚΤΕΛ που έχω. Ήταν κάπου προς το τέλος των 80s και κάναμε όλο το ταξίδι ακούγοντας Μαρινέλλα. Μερακλής ο οδηγός!

 

[telonio]

στα ΚΤΕΛ νομιζω παντα βαζανε τραγουδια επιλογης και γουsτου του οδηγου,θα μου πεις λογικο ,αλλα αν δεν ηταν και του δικου σου αστα να πανε

Εμένα μου λες, που έκανα απόσταση Αθήνα - Γιάννενα με το κτελ αρχές 1990 και ο οδηγός είχε σχεδόν σε όλη τη διαδρομή τραγούδια του 50; :tsktsk:

 

[Eagle 1]

Και που να δείτε τι γινότανε στα '70ς..... Δυτ. Μακεδονία-Αθήνα 8 ώρες, ατμόσφαιρα μπλε από τσιγάρα και μουσική ότι ήθελε ο οδηγός ή ο εισπράκτορας. Πρόλαβα τα πικάπ για λεωφορεία με σχισμή που έμπαινε δίσκος 45 στροφών. Επειδή το βάλε-βγάλε μετά από κάθε τραγούδι ήταν κουραστικό, η επανάληψη έπεφτε σύννεφο..... Αργότερα ήρθαν οι μεγάλες κασέτες και ακούγονταν αρκετά τραγούδια. Συχνά πάντως έφτανε κανείς.... "κουδούνι" στον προορισμό του.....

 

[tv1988]

Θυμάμαι τους οδηγούς των ΚΤΕΛ που άλλαζαν την περιοχή στο όχημά τους γυρνώντας αρκετές φορές μέχρι να εμφανιστεί ο προορισμός στον οποίο θα πήγαιναν ενώ σήμερα είναι ψηφιακά και απλά πατάνε ένα κουμπί για να εμφανιστεί ο προορισμός.

 

[tv1988]

Τα λεωφορεία του Κτελ Αττικής τότε είχαν στη μεσαία πόρτα θέση για τον εισπράκτορα.

 

[ΦΖΠ1]

O πιο χαρακτηριστικός ανθρωπότυπος οδηγού ΚΤΕΛ, τον θέλει πάνω από 60, με χοντρά δάχτυλα, στο μικρό εκ των οποίων υπάρχει φαρδύ χρυσό δαχτυλίδι και το αντίστοιχο νύχι-extension... Διακρίνονταν και τα δύο, έτσι όπως χούφτωνε το λεβιέ...

Τα παλιότερα εισιτήρια ήταν τόσο μικροσκοπικά που ζήτημα ήταν να ξεπερνούσαν τα γραμματόσημα. Αλλά το ίδιο μέγεθος είχαν και στα αστικά λεωφορεία, τότε.

Στις γραμμές Αττικής είχαν χρωματική διαβάθμιση, π.χ. το κόκκινο ήταν των 2 ευρώ (λέμε τώρα), το πράσινο 2.20 κ.ο.κ. Σήμερα τουλάχιστον στο ΚΤΕΛ Αττικής εκδίδοναι με θερμικό μηχάνημα, και είναι σαν μια κανονική απόδειξη.

Μέχρι και το 1995 έχω σίγουρα προλάβει στο ΚΤΕΛ Αττικής, λεωφορεία με "καναπέδες", όχι με ξεχωριστές ατομικές θέσεις. Πολύ άβολο κάθισμα, συνοδευόταν κι από μια τεράστια λαβή στην πλάτη, για να πιάνεσαι.

Και βέβαια, μια "πληγή" που δεν ξέρω αν ακόμα ισχύει στα ΚΤΕΛ της Αττικής, ήταν ο ανεφοδιασμός με καύσιμα κατά τη διάρκεια του δρομολογίου... Ήταν σίγουρα ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης, δεδομένου ότι μέχρι να μπούν καμιά διακοσαριά λίτρα και να εκδοθούν τιμολόγια και τέτοια, φαντάζεστε...

Θα μείνω με τη μόνιμη απορία γιατί όλα αυτά τα λεωφορεία έχουν τηλεοράσεις που δε λειτούργησαν ποτέ. Δεν ξέρω αν το απαγορεύει κάποια νομοθεσία, αλλά φυσικά τώρα και με τους αποκωδικοποιητές, έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολο...

 

[johnny19818]

Αυτό με τις τηλεοράσεις το είχα κι εγώ απορία 1@ΦΖΠ1[/USER] και πάντα κοίταζα επίμονα μήπως και ανοίξει κάποια στιγμή η οθόνη αλλά μάταια. Η εξήγηση που δίνω εγώ είναι απλά αν έβαζε ο οδηγός τηλεόραση θα τον ζάλιζαν να αλλάζει τα κανάλια κάθε 3 και λίγο οπότε σου λέει καλύτερα κλειστή και τέλος.

 

[Uskoke]

ποια κανάλια Johny; οι τηλεοράσεις αυτές έπαιζαν μόνο βίντεο. Είναι αδύνατον το λεωφορείο να κάνει λήψη τηλεοπτικών σταθμών μιας και κινείται, φυσικά, και θα ήθελε ή δορυφορικό πιάτο με αυτόματο tracking, πράγμα φυσικά πανάκριβο, ή πολύ ισχυρή πολυκατευθυντική κεραία σαν αυτήν που που έχουν τα πλοία! και πάλι δύσκολο μιας και μπορεί να μην πιάνει σε κάποια σημεία της εθνικής (οποιασδήποτε εθνικής). απ' όσο ξέρω μόνο βίντεο παίζανε. που να κάθεται ο οδηγός να διαλέγει κασέτες κλπ. μπορεί και να λυπόντουσαν το ρεύμα που καίνε οι τηλεοράσεις (δεν πληρώνουν το ρεύμα φυσικά αλλά επιβαρύνει τον δυναμό του λεωφορείου και αυξάνει την κατανάλωση πετρελαίου).