Retro...καταστάσεις

[saboter]

Retro φανταροκαταστάσεις.

Στην περιοχή μου είχαμε αρκετά στρατόπεδα και τουλάχιστον στα 80'ς τα "φαντάρια" ήταν κομμάτι της καθημερινότητάς μου.

- Οι "σειρές", λόγω του ότι λίγοι παίρναν αναβολή, παρουσιάζονταν μαζικά και φασαριόζικα, ταξιδεύοντας κατά κόρον με τα τραίνα.(και κλαααάμα η κυρία στο σταθμό ρε παιδάκι μου!..)

-Υπήρξε εποχή τη δεκαετία του 80, που οι φαντάροι βγαίνανε εξοδούχοι με στολή΄αυτός ήταν και ο πασιφανής λόγος που αρκετοί μαγαζάτορες δεν τους σερβίριζαν αλκοόλ.

-Ομοίως ένστολοι φεύγανε για την άδειά τους, κρατώντας το πελώριο χακί σακίδιο ώστε να ξεχωρίζουν χαρακτηριστικά στα ΚΤΕΛ.

-Θυμάμαι να κάνουν "ντου" [edit] στο τοπικό σινεμά όταν έπαιζε 2 έργα sex, όπου με ένα σμπάρο πιάνονταν όλα τα τρυγώνια μαζί!

- Όπου στην επαρχία υπήρχαν στρατόπεδα, τελούνταν πρωΐ Κυριακής η έπαρση και το απόγευμα η υποστολή της σημαίας, στην κεντρική πλατεία.(φυσικά η κεντρική πλατεία έσφυζε από κοριτσομάνι)

-Οι καφετέριες ήταν άδειες από κοριτσόπουλα όποτε είχαν "νυχτερινή" τα φαντάρια΄αντίθετα μετατρέπονταν σε κανονικό νυφοπάζαρο τις ημέρες εξόδου.

- Οι φαντάροι τότε κάνανε πολλές εξωτερικές αγγαρείες΄τους θυμάμαι πολλάκις να χτίζουν και να μερεμετίζουν για το Δήμο και την Εκκλησία.

- Μου διηγούνται οι γονείς μου, πως μέχρι το '75 περίπου, στήνονταν κάθε Πασχαλιά ολοήμερα γλέντια από το στρατό σε κάποια αλάνα, όπου μπορούσε κάθε πολίτης να μετέχει στην κρασοκατάνυξη και το χορό.

- Σαν άμυαλα πιτσιρίκια στο δημοτικό, θυμάμαι να πετάμε χούφτες τα στραγάλια στους ουλαμούς που μετείχαν στις παρελάσεις, και δη τα άσπρα που είναι βαρύτερα...(τσ..τσ..τσ)

- Στην Κομοτηνή στις αρχές του 90, συνάντησα το φαινόμενο να σερβίρουν όλες οι καφετέριες και τα μπαρ ρετσίνα, που είχε σουξέ μεγάλο, καθώς γίνεσαι φέσι με πολύ λιγότερα φράγκα απ' τις μπύρες..

-Στις "Μοίρες πυραύλων" στις Αμερικανικές μονάδες δηλαδή, το ΚΨΜ ήταν καταναλωτικός παράδεισος το 1980. Θυμάμαι να έχω μείνει άναυδη από την ποικιλία σε σοκολάτες και ζαχαρώδη, που μας προμήθευε ο πατέρας μου έχοντας συνεργαστεί επαγγελματικά με κάποια μονάδα για ένα φεγγάρι....πόσο μπας-κλας φάνταζε στα μάτια μου το φτωχό μου Kiss...

Οι Αμερικανοί μισθοφόροι, έγχρωμοι επί το πλείστον, ήταν για τα δεδομένα της Ελλάδας φοβερά υψιλόμισθοι. Κι επειδή τα $$ είχαν μεγάλη αξία, ξοδεύανε ασύστολα σε ενοικιαζόμενα σπίτια, δισκάδικα, ρούχα και ...τηλέφωνα! (στην προ κινητών και καρτοτηλεφώνων εποχή, κάνανε "νοικοκύρη" τον κεντρικό περιπτερά του χωριού)

- Τη δεσποινίδα που έριχνε το κλααάμα στο σταθμό, την άφηνε ο δόλιος ο φαντάρος "προστατευομένη" του κολλητού του, για να έχει ένα φίλο, να μην την πειράξει κανείς κτλ κτλ....το σύνηθες αποτέλεσμα ήταν να τα φτιάξει η νεαρά με τον κολλητό [edit] ..και ο φαντάρος να μείνει μπουκάλα!

 

 

 

[don dokken]

Στην περιοχή μου είχαμε αρκετά στρατόπεδα και τουλάχιστον στα 80'ς τα "φαντάρια" ήταν κομμάτι της καθημερινότητάς μου.
- Οι "σειρές", λόγω του ότι λίγοι παίρναν αναβολή, παρουσιάζονταν μαζικά και φασαριόζικα, ταξιδεύοντας κατά κόρον με τα τραίνα.(και κλαααάμα η κυρία στο σταθμό ρε παιδάκι μου!..)

-Υπήρξε εποχή τη δεκαετία του 80, που οι φαντάροι βγαίνανε εξοδούχοι με στολή΄αυτός ήταν και ο πασιφανής λόγος που αρκετοί μαγαζάτορες δεν τους σερβίριζαν αλκοόλ.

-Ομοίως ένστολοι φεύγανε για την άδειά τους, κρατώντας το πελώριο χακί σακίδιο ώστε να ξεχωρίζουν χαρακτηριστικά στα ΚΤΕΛ.

-Θυμάμαι να κάνουν "ντου" [edit] στο τοπικό σινεμά όταν έπαιζε 2 έργα sex, όπου με ένα σμπάρο πιάνονταν όλα τα τρυγώνια μαζί!

- Όπου στην επαρχία υπήρχαν στρατόπεδα, τελούνταν πρωΐ Κυριακής η έπαρση και το απόγευμα η υποστολή της σημαίας, στην κεντρική πλατεία.(φυσικά η κεντρική πλατεία έσφυζε από κοριτσομάνι)

-Οι καφετέριες ήταν άδειες από κοριτσόπουλα όποτε είχαν "νυχτερινή" τα φαντάρια΄αντίθετα μετατρέπονταν σε κανονικό νυφοπάζαρο τις ημέρες εξόδου.

- Οι φαντάροι τότε κάνανε πολλές εξωτερικές αγγαρείες΄τους θυμάμαι πολλάκις να χτίζουν και να μερεμετίζουν για το Δήμο και την Εκκλησία.

- Μου διηγούνται οι γονείς μου, πως μέχρι το '75 περίπου, στήνονταν κάθε Πασχαλιά ολοήμερα γλέντια από το στρατό σε κάποια αλάνα, όπου μπορούσε κάθε πολίτης να μετέχει στην κρασοκατάνυξη και το χορό.

- Σαν άμυαλα πιτσιρίκια στο δημοτικό, θυμάμαι να πετάμε χούφτες τα στραγάλια στους ουλαμούς που μετείχαν στις παρελάσεις, και δη τα άσπρα που είναι βαρύτερα...(τσ..τσ..τσ)

- Στην Κομοτηνή στις αρχές του 90, συνάντησα το φαινόμενο να σερβίρουν όλες οι καφετέριες και τα μπαρ ρετσίνα, που είχε σουξέ μεγάλο, καθώς γίνεσαι φέσι με πολύ λιγότερα φράγκα απ' τις μπύρες..

-Στις "Μοίρες πυραύλων" στις Αμερικανικές μονάδες δηλαδή, το ΚΨΜ ήταν καταναλωτικός παράδεισος το 1980. Θυμάμαι να έχω μείνει άναυδη από την ποικιλία σε σοκολάτες και ζαχαρώδη, που μας προμήθευε ο πατέρας μου έχοντας συνεργαστεί επαγγελματικά με κάποια μονάδα για ένα φεγγάρι....πόσο μπας-κλας φάνταζε στα μάτια μου το φτωχό μου Kiss...

Οι Αμερικανοί μισθοφόροι, έγχρωμοι επί το πλείστον, ήταν για τα δεδομένα της Ελλάδας φοβερά υψιλόμισθοι. Κι επειδή τα $$ είχαν μεγάλη αξία, ξοδεύανε ασύστολα σε ενοικιαζόμενα σπίτια, δισκάδικα, ρούχα και ...τηλέφωνα! (στην προ κινητών και καρτοτηλεφώνων εποχή, κάνανε "νοικοκύρη" τον κεντρικό περιπτερά του χωριού)

- Τη δεσποινίδα που έριχνε το κλααάμα στο σταθμό, την άφηνε ο δόλιος ο φαντάρος "προστατευομένη" του κολλητού του, για να έχει ένα φίλο, να μην την πειράξει κανείς κτλ κτλ....το σύνηθες αποτέλεσμα ήταν να τα φτιάξει η νεαρά με τον κολλητό [edit] ..και ο φαντάρος να μείνει μπουκάλα!

 

 

παραστατικοτατη!χωρια που φτιαξαν με τη ΜΟΜΑ δρομους σ ολη την Ελλαδα!

 

[saboter]

το ρετρό μας σπιτικό..

Από την αυλή ακόμα οι μονοκατοικίες του 70-80 απέπνεαν κιτς διάθεση: στα κολωνάκια της αυλόπορτας δέσποζαν τα γνωστά γύψινα λιονταράκια.

Πέραση είχανε και οι πινακίδες-μούφα "Προσοχή ο σκύλος δαγκώνει".

Προχωρώντας στην αυλή, βλέπαμε ένα λευκό λακαρισμένο σαλονάκι κήπου, σκαλιστό με τζάμι στο τραπέζι. Πάνω του μια πλαστική σταχτοθήκη , διαφημιστική του ούζου 12.

Το κουδούνι απαραιτήτως είχε ήχο-πουλάκι (σπαστικό μέχρι τουφεκίσματος), που όμως το λατρέυαμε πιτσιρίκια.

Η αρχιτεκτονική δομή του σπιτιού ακολουθούσε τον εξής κανόνα: ένα άχρηστο μακρύ χωλ οδηγούσε σε ξεχωριστά δωμάτια, και συχνά η κουζίνα ήταν ένα στενό μαγειρείο με συρόμενες πόρτες.

Τα είδη υγιεινής ήταν χρωματιστά (πράσινα, καφέ, μουσταρδί), και το πλυντήριο "πορτιέρης" έξω από το μπάνιο σε ειδική εσοχή.

Το γυαλιστερό σατέν κουβερτόν που δέσποζε στην κρεβατοκάμαρη, ήταν το κραυγαλέο στόλισμα των γαμήλιων λαμπάδων του ζευγαριού. Το κεφαλάρι του κρεβατιού έπιανε απ΄τον ένα τοίχο στον άλλο, και πάνω του είχε εκατοντάδες κορνίζες απ' όλο το σόι.

Το σαλόνι ήταν βελούδο, είχε ταπετσαρία στους τοίχους, ρολόι-κούκο σε περίοπτο σημείο, μπαράκι υδρόγειο σφαίρα(μεγάλο παιδικό μου απωθημένο).

​

Στα ταβάνια ήταν μόδα ο "κρυφός φωτισμός" με λάμπες νέον, συνδυασμένες παράταιρα με ροκοκό πολυελαίους.

​

Στο πίσω μπαλκόνι έπρεπε να υπάρχει κλειστή τζαμαρία, ώστε να μένουν αθέατα όλα τα παπούτσια, κρεμμύδια- πατάτες, ραπτομηχανές, σιδερώστρες κτλ.

 

[prisma]

Θυμαται κανεις τους εισπρακτορες στα αστικα λεωφωρεια? Τους ειχα προλαβει για λιγο και μαλιστα καμια φορα φωναζαν στον οδηγο να κανει σταση. Μαλστα θυμαμαι πως οταν καπου στις αρχες των 80's ειχαν αλλαξει τα λεωφορεια κ καταργηθηκαν οι εισπρακτορες (αντικατασταθηκαν απο κερματοδεκτες) μπροστα (στο παρμπριζ) υπηρχε πινακιδα "ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ"!!!

 

[dimitris261]

Λείπω 12 χρόνια από Ελλάδα, μα αυτό που έχει μέινει σε αρκετές οικογένειες από τις προηγούμενες δεκαετίες και το βλέπω ακόμη, είναι η εμμονή με το "παλιό" σπίτι που μένουν κάποιοι, συνήθως ηλικιωμένοι, και το "καινούριο" ακριβώς δίπλα, που είναι μόνο για επίδειξη, και "όταν έρχονται τα παιδιά το καλοκαίρι". Αποτέλεσμα: Σε επίσκεψη, κάθεσαι όλο το διάστημα στο παλιό σπίτι, και σε κάποια στιγμή η νοικοκυρά περιχαρής, λέει: "Α, να σας δέιξω και το άλλο το σπίτι". Ανοίγει λοιπόν με περηφάνια το καινούριο, και σε πλυμμηρίζει η μυρωδιά της κλεισουρας, ενώ το μάτι πέφτει αυτόματα στην τηλεόραση με το σεμεδάκι εγκαρσια και πάνω η φωτογραφία από το "γάμο των παιδιών" (εννοείται δεν ειναι LCD TV) και ακόμα βλέπεις το "δερμάτινο σαλόνι" (δέρμα αφόυ η κυρία σηκώνει διαδοχικά: Το νάιλον για την προστασία του και το κάλυμμα να μη χαλάσει.

Δεν ξέρω αν το χετε ζήσει αυτο, αλλά στην Ήπειρο είναι ακόμη must...

 

[vassoftr]

Απόσπασμα από http://girlsblabla.blogspot.com/

"Θέλω να πάω στη δεκαετία του '80. Τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν προλάβει να ξεχάσουν να κοκκινίζουν. Που ήξεραν τι θα πει παρέα. Που ζούσαν την αγάπη στην οικογένεια. Που το να φέρεις παιδια στο κόσμο ήταν κάτι πανέμορφο, με μια κοινωνία γεμάτη ευκαιρίες και όνειρα.

Σήμερα είσαι τουλάχιστον ποταπός εάν ονειρεύεσαι. Σήμερα δεν μπορείς να δεις τηλεόραση για πέντε λεπτά χωρίς να ακούσεις βρισίδια, σεξ, αθλιότητες...

Θέλω να ζήσω στον καιρό ...

που μπορούσα να φορέσω ρετρό φορεματάκια

που έπαιζα με bibibo & rockers, ευχούληδες και πιτσιποπάκια

που έβλεπα κινούμενα σχέδια με το μικρό μου πόνι

που κοιμόμουν τα βράδυα νωρίς με τους γονείς μου να με γλυκοφιλούν για καληνύχτα

που ξυπνούσα το πρωί με το carnation

που οι εποχές ήταν 4 και έρχονταν πάντα στην ώρα τους

που αφιερώναμε χρόνο στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα

που οι λέξεις "φίλος", "σ'αγαπώ", "στο υπόσχομαι" είχαν αξία

που στο δρόμο το απόγευμα παίζαμε "ψείρες", "μήλα" και "κορόϊδο"

που οι δασκάλες μας σε κάθε 10, μας κολλάγαν κι από ένα αυτοκόλλητο φωσφοριζέ

που δεν φοβόμουν να πάω μέχρι την παιδική χαρά για να παίξω με άλλα παιδάκια

που τα βιντεοπαιχνίδια ήταν 2: ο πακμαν και οι φουσκες

που η γυναίκα σεβόταν τον άντρα, κι ο άντρας την γυναίκα

που οι έγνοιες είχαν ημερομηνία λήξης

που η μουσική υπήρχε για να γράφει ιστορία

τότε που το μόνο που άξιζε να κάνεις όσο τίποτε άλλο είναι να ονειρεύεσαι...

...τότε... που η ζωή ήταν πράγματι ζωή... "

 

[audiodee]

Θυμαται κανεις τους εισπρακτορες στα αστικα λεωφωρεια? Τους ειχα προλαβει για λιγο και μαλιστα καμια φορα φωναζαν στον οδηγο να κανει σταση. Μαλστα θυμαμαι πως οταν καπου στις αρχες των 80's ειχαν αλλαξει τα λεωφορεια κ καταργηθηκαν οι εισπρακτορες (αντικατασταθηκαν απο κερματοδεκτες) μπροστα (στο παρμπριζ) υπηρχε πινακιδα "ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ"!!!

Ακριβώς σε ένα τέτοιο ήταν που ο Βέγγος μόλις μπήκε ξήλωσε ένα κουμπί του και το έριξε μέσα!

 

[saboter]

- Είναι ρετρό έθιμο πια να παντρεύονται οι άνθρωποι με προξενειό, αν και απαντάται ακόμη σε κάποιες περιοχές. Παλιότερα πάντως η "προξενήτρα" ήταν επαγγελματίας περιοπής, που τακτοποιούσε "τη δουλειά" της με το αζημίωτο.

- Είναι ρετρό το παραμύθι περί πρώτης νύχτας γάμου, πόσο μάλλον η πατροπαράδοτη επίδειξη του αιματοβαμμένου σεντονιού, που γλαφυρά σατυρίστηκε σε ταινίες, τραγούδια και ανέκδοτα!

- Είναι ρετρό ακόμη και το να αφήνεις το αγόρι σου σε γλυκιά, βασανιστική αναμονή πριν την ολοκλήρωση της σχέσης...σήμερα οι αναστολές έχουν εγκαταλείψει τη γυναικεία ιδιοσυγκρασία.

 

[RIO]

Θυμάμαι το "σιλέντσιο" (η ντουντούκα που σημαίνει για ύπνο), που ακούγονταν απο το στρατόπεδο, κοντά στο σπίτι μου. Μέσα '90, το άκουσα για τελευταία φορά.

 

[saboter]

Θυμάμαι το "σιλέντσιο" (η ντουντούκα που σημαίνει για ύπνο), που ακούγονταν απο το στρατόπεδο, κοντά στο σπίτι μου. Μέσα '90, το άκουσα για τελευταία φορά.

ε..άκουσέ το ξανά.. είναι μια σύνθεση του Ιταλού Ninni Rosso, που χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό σιωπητήριο σε όλο το δυτικό κόσμο.

 

[RIO]

Αναμνήσεις....

 

[stakovios]

Μέχρι και στις ταινίες με τον μεγάλο Θανάση Βέγγο ακουγόταν το εν λόγω κομμάτι. Είχε ο ίδιος μια ντουντούκα και έδινε σιωπητήριο για όλα τα παιδιά και ανίψια του, σε μία γλυκόπικρη ταινία - πώς την λένε΄; - που του είχε φορτώσει το σόι όλα τα ανέψια του για να τα περιποιείται, επειδή ήταν χωρίς πατέρα.

 

[ntsmrtz]

Μέχρι και στις ταινίες με τον μεγάλο Θανάση Βέγγο ακουγόταν το εν λόγω κομμάτι. Είχε ο ίδιος μια ντουντούκα και έδινε σιωπητήριο για όλα τα παιδιά και ανίψια του, σε μία γλυκόπικρη ταινία - πώς την λένε΄; - που του είχε φορτώσει το σόι όλα τα ανέψια του για να τα περιποιείται, επειδή ήταν χωρίς πατέρα.

"ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ"

έκανε τον ζεβεδαίο που δούλευε όλη μέρα και όλο το σόι με το που έφευγε από το σπίτι έτρεχε χυμαδόν στα κρεβάτια...

σε ένα στρατόπεδο που ¨έλιωσα¨ για κανά 5μηνο το σιωπητήριο ήταν -χωρίς τα lyrics στο τέλος βέβαια- ακριβώς αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=RFcMmPNghiI&feature=related

 

[Hayate]

Θυμάμαι το "σιλέντσιο" (η ντουντούκα που σημαίνει για ύπνο), που ακούγονταν απο το στρατόπεδο, κοντά στο σπίτι μου. Μέσα '90, το άκουσα για τελευταία φορά.

To 2005 που ημουν φανταρος παιζοταν κανονικα καθε βραδυ στο κεντρο (Ναυπλιο). Το πιο σπαστικο βεβαια ηταν η αναφορα πριν τον υπνο που μπορει να διαρκουσε και κανα μισαωρο, σε επιανε ο υπνος ορθιος.

 

[joe]

Φαντασου να επρεπε να την παρεις κιολας ενω ολοι κοιμουνται ορθιοι και σε γραφουν

 

[Πολη1983]

1.Ο μαναβης να περναει με το γαιδουρακι απο την γειτονια να πουλησει λαχανικα...ναι συνεβη και αυτο!!

2.Ο παγοπωλης να σου φερνει τον παγο για το ψυγειο(το τελευταιο στην γειτονια επι χροοοονια!!)

 

[foutix]

όπου αναφέρεται ρητά και η χρονολογία του συγκεκριμένου επεισοδίου της εκπομπής, το μακρινό 1988, λίγο μετά το 12:00 λεπτό. Εγώ βρίσκω το συγκεκριμένο βίντεο εξαιρετικά ενδιαφέρον.

 

[elephadas]

"Αν δεν έχει τ' όνομά μου [η γυναίκα] τι να την κάνω?" λέει ο Νεάντερταλ κύριος (πού τον βρήκαν, ακόμη και στα 80'ς?). Στην ηλικία του δεν θα έπρεπε να ξέρει?

Θυμάμαι πάντως τις διαφωνίες που είχα πάνω σ' αυτό το θέμα με συμφοιτητές μου (που κατα τ' άλλα θεωρούσαν τους εαυτούς τους "προοδευτικούς") τω καιρώ εκείνω και τελικά ίσως το βίντεο να αποδίδει σχετικά πιστά τις ιδέες τις εποχής.

 

[domniki]

"Αν δεν έχει τ' όνομά μου [η γυναίκα] τι να την κάνω?" λέει ο Νεάντερταλ κύριος (πού τον βρήκαν, ακόμη και στα 80'ς?). Στην ηλικία του δεν θα έπρεπε να ξέρει?

Θυμάμαι πάντως τις διαφωνίες που είχα πάνω σ' αυτό το θέμα με συμφοιτητές μου (που κατα τ' άλλα θεωρούσαν τους εαυτούς τους "προοδευτικούς") τω καιρώ εκείνω και τελικά ίσως το βίντεο να αποδίδει σχετικά πιστά τις ιδέες τις εποχής.

Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό με την αλλαγή του ονόματος... μου φαίνεται αδιανόητο ότι θα πρέπει να αλλάξω όνομα ξαφνικά! Ευτυχώς αυτά έχουν σταματήσει εδω και πολλά χρόνια ? Και μάλιστα από φέτος οι γυναίκες υπάρχουμε για το κράτος σαν αυτόνομα άτομα ακόμα και μετά το γάμο γιατί μπορουμε να κάνουμε ξεχωριστή φορολογική δήλωση και να έχουμε ξεχωριστή εκκαθάριση φόρου!!! Αν το μάθει αυτό ο κύριος του βίντεο θα φρίξει ???

 

[elephadas]

Όπως έχω γράψει και παλιότερα σε κάποιο σχετικό θέμα, επί Βυζαντίου οι ευγενείς κυρίες είχαν τα ονόματα της γενιάς τους στη θηλυκή μορφή του επιθέτου (Δούκαινα, Παλαιολογίνα, Αγγελίνα, Κομνηνή) και δεν φαίνεται να το αλλάζανε μετά από το γάμο τους - η μητέρα της Άννας Κομνηνής ήταν η Ειρήνη Δούκαινα, όχι η Ειρήνη Κομνηνή το γένος Δούκα. Το τι γινόταν στα κατώτερα στρώματα δεν το ξέρω. Αλλά η χρήση της (κτητικής) γενικής στα σύγχρονα ελληνικά θηλυκά επίθετα δείχνει ότι οι γυναίκες θεωρούνταν ιδιοκτησία του πατέρα τους αρχικά και του συζύγου τους στη συνέχεια. Οπότε λογικό ήταν να αλλάζει το όνομα όταν άλλαζε ο ιδιοκτήτης. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά για την αγορά της συζύγου από τον σύζυγο δεν πλήρωνε ο αγοραστής (ο σύζυγος) αλλά το εμπόρευμα (η σύζυγος) με τη μορφή προίκας.