Retro μεγάλες αθλητικές φυσιογνωμίες...

[manos426f]

Ένα θέμα που δεν έχουμε συζητήσει καθόλου τόσο καιρό,αν δε κάνω λάθος...!

Τόσοι και τόσοι μεγάλοι αθλητές περάσανε από γήπεδα,πίστες,στίβους κτλ κτλ κατά το παρελθόν.Εσείς ποιους ξεχωρίσατε και θυμάστε πιο έντονα ;

Ποιοι είναι αυτοί που σας είχαν κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση;

Θα ξεκινήσω εγώ και από το εξωτερικό θα αναφέρω ασφαλώς Michael Jordan στο αμερικάνικο μπάσκετ,Drajen Petrovic στο ευρωπαϊκό μπάσκετ,Ayrton Senna στη F1,Mick Doohan στα MotoGP και Marco Van Basten στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο...

Από εντός συνόρων,θα αναφέρω Νίκο Γκάλη στο μπάσκετ και Βασίλη Χατζηπαναγή στο ποδόσφαιρο....

Γνώμη μου είναι ότι τόσο μεγάλη αθλητική φυσιογνωμία συνολικά,σαν τον Jordan δε θα ξαναυπάρξει,ήταν το κάτι άλλο και ο λόγος που έβλεπα NBA.Μετά την απόσυρσή του ομολογουμένως το ενδιαφέρον μου ατόνησε έως ότου εξαφανίστηκε...

Στην F1 ο Schumacher ανέλανε το δύσκολο ρόλο να αναπληρώσει το κενό του Senna αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε για μένα,ενώ στα MotoGP ήρθε ο Valentino Rossi να σώσει την κατάσταση...

Ο Drajen Petrovic έφυγε τόσο ξαφνικά και άδικα επίσης,κι αμφιβάλλω αν υπήρξε άλλος ευρωπαίος παίκτης τόσο ικανός να σταθεί στο ΝΒΑ όσο εκείνος,εκείνη τη δεδομένη περίοδο.

Tέλος,για τον Van Basten θα πω απλά ότι την ημέρα που σταμάτησε το ποδόσφαιρο,τα γήπεδα χάσανε για πάντα έναν ακόμη "χορευτή",ένας από αυτούς τους πολύ λίγους κι εκλεκτούς "εραστές της στρογγυλής θεάς"...Άτυχος και αυτός !

Για τους δικούς μας,για τον Γκάλη είναι περιττά τα λόγια,απλά λυπάμαι πολύ που δε σταμάτησε το μπάσκετ όπως θα του ταίριαζε και θα του άξιζε,ενώ για τον Χατζηπαναγή θα πω ότι σε όποια άλλη ομάδα από τις μεγάλες κι αν έπαιζε,μάλλον θα είχε πάρει αρκετούς τίτλους.Παρ' όλ' αυτά,και στον Ηρακλή μας χάρισε στιγές σπάνιας ποδοσφαιρικής ομορφιάς !

Περιμένω τις δικές σας απόψεις επί του θέματος...!

 

[Omenforever]

Ρετρό, τωρινός, και για πάντα:

Γιάννης Κούρος

Δε θα αποτολμήσω να πω τίποτα παραπάνω γιʼ αυτό τον (υπέρ)Άνθρωπο. Είναι τιμή μου που του έχω σφίξει το χέρι και έχω πει δύο λόγια μαζί του.

Αενάως κινούμενος…

 

[Static]

Μεγαλη "φυσιογνωμια" ητανε σιγουρα ο Βαμβακουλας, απο καθε αποψη.

Απο εκει και περα, σε μεγαλους αθλητες, Σεργκευ Μπουμπκα, Στεφι Γκραφ, Ρομαριο, Καρλ Λιουις, ο Ντραζεν σιγουρα, Σαραβακος, Καρλ Χαιντς Ρουμενιγκε, Γιουργκεν Κλινσμανν, Μαραντονα (φυσικα).

Η λιστα ειναι τεραστια..

 

[Kambia]

Θα συμφωνησω με τον Static οτι η λιστα ειναι τεραστια.

Θα συμπληρωσω τον Ταρζαν Johnny Weissmuller (μια και πολλοι απο αυτους που ηθελα να γραψω αναφερθηκαν)

 

[Juanita]

Αν και δεν είμαι ΑΕΚ(τζού), πάντα χαιρόμουν όταν έβλεπα τον Θ(ε)ωμά

(όπως τον έλεγαν) το Μαύρο.

Ηγετική φυσιογνωμία, ευγενέστατος από τους λίγους ποδοσφαιριστές (μαζί με το Βάσια) που είχαν να το λεν για το ήθος τους...

Ο Λοσάντα, ο Μπάγιεβιτς, και ο Ρότσα έγραψαν τη δική τους ιστορία στις 3 μεγάλες ομάδες της πρωτεύουσας...

Για τον Σένα στην F1 το κενό δυσαναπλήρωτο...

 

[keeper7k]

Τεράστιοι τόσο ποδοσφαιρικά όσο και σαν προσωπικότητες (off the top of my head):

Ο ιπτάμενος Ολλανδός

Johan Cruyff

Το καλύτερο 10άρι που πέρασε ποτέ απο την Ουρουγουάη

Enzo Francescoli

Το θρυλικό δίδυμο της εθνικής Δανίας

Elkjaer - Laudrup

Θα επανέλθω με περισσότερους αλλα και με μπασκετικούς

0

Ωραίο θέμα Μάνο - Kudos

 

[Wally]

Ολα αρχιζουν και τελειωνουν με τον ανεπαναληπτο Γκαλη.

Ολα τα αλλα ακολουθουν απο χιλιομετρα...

 

[Juanita]

Στο τένις ο Μποργκ και η Ναβρατίλοβα (όχι μόνο για τις επιδόσεις της αλλα και για τις προτιμήσεις της )

Η Κομανέτσι μεγάλη μορφή στον κλασικό αθλητισμό... Το απόλυτο 10...

Στο ποδόσφαιρο ο Γκούλιτ κλασική μορφή κυρίως για το μαλλί και οι Βραζιλιάνοι Σώκρατες και (εννοείται ο τεράστιος) Πελέ...

 

[keeper7k]

Ίσως το καλύτερο σέντερ φόρ που έχουν δεί τα ευρωπαικά γήπεδα

Marco Van Basten

Κρίμα που εγκατέλειψε νωρίς...

 

[Stanfromgreece]

Basket is Magic... αυτό τα λέει όλα!!! Ο θεός μου στο μπάσκετ ήταν ο Erwin (MAGIC) Johnson...


Στον μηχανοκίνητο...πάντα ήμουν φαν του Senna αλλά και πιο παλιά του Nelson Pike.Στο ποδόσφαιρο... Marko Van Basten φυσικά! Στο Tennis...Borris (Boom boom) Baker!

 

[DINO]

Συμφωνώ με πάρα πολλά από όσα είπατε (Γκάλης, Βαϊσμίλερ κλπ.)...

Αυτό που θυμάμαι ιδιαίτερα, ήταν η ομάδα της Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1982, στην Ισπανία...

Ντίνο Τζοφ


Γκρατσιάνι


Σιρέα


Αντονιόνι


Κόντι


Ταρντέλι


Καμπρίνι κλπ....

 

[Stanfromgreece]

Συμφωνώ με πάρα πολλά από όσα είπατε (Γκάλης, Βαϊσμίλερ κλπ.)...Αυτό που θυμάμαι ιδιαίτερα, ήταν η ομάδα της Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1982, στην Ισπανία...

Ντίνο Τζοφ


Γκρατσιάνι


Σιρέα


Αντονιόνι


Κόντι


Ταρντέλι


Καμπρίνι κλπ....

Τον Πάολο Ρόσσι ξέχασες ρεεεεεεεεεεεε

 

[DINO]

Σωστός! Είμαι άξιος της τύχης μου!!! :frypan:

 

[schizo]

Χμμμ... ρετρό...

Βαμβακούλας; ...με τα "εγγλέζικά" του

Γκμοχ ...με τα "ελληνικά" του

Σαργκάνης ...με τα πέναλτυ που εκτελούσε

Σαραβάκος ...με την προσεγμένη του εμφάνιση (και με το εξώφυλλο στο Pixel)

Αττίλιο και Απολλωνάρας ...με τις κερκίδες τους

Μαυρομάτης, Συρίγος και Διακογιάννης ...για τις ιδιαιτερότητές τους

Γιαννάκης ...για το πάθος του

Γάσπαρης ...γιατί έδειξε τα απόκρυφά του στους διαιτητές ως ένδειξη διαμαρτυρίας

Φιλίππου ...με το ρεκόρ ταχύτητας αποβολής για φάουλ

Borris Becker στο tennis ...για τα σερβίς και τα λυγισμένα του γόνατα

Niki Lauda στην F1 ...γιατί πατούσε γκάζι, όπου οι άλλοι πατούσαν φρένο

Αυτοί μου έρχονται προς το παρόν...

 

[Sofologiotatos]

Όσον αφορά μερικούς ξένους αθλητές συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με τον Manos.

Από ποδοσφαιριστές ξεχωρίζω κι εγώ τον Ολλανδό Μαρσέλ "Μάρκο" βαν Μπάστεν, ο οποίος μόλις πριν λίγες μέρες (στον αγώνα Ολλανδίας-Γαλλίας που έληξε 3-1) απέδειξε ότι είναι και εξαίρετος προπονητής.

Αλλά για τον Βραζιλιάνο θεό Πελέ τί να πει κανείς... Όταν ήμουν παιδί, το άκουσμα του ονόματός του και μόνο μου προκαλούσε ρίγη συγκίνησης... Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή τον έχει ανακηρύξει ως καλύτερο ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα. Για την ιστορία, το πραγματικό του όνομα είναι Ed(i)son Arantes do Nascimento (προφ. Ετζίζουν/Έντσουν Αράντσις ντου Νασιμέντου).

Στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ο αδικοχαμένος Ντράζεν Πέτροβιτς (Dražen Petrović) είναι ένας ακόμα θρύλος (πολλοί μάλιστα τον αποκαλούσαν Ντράζεν Αμαντέους Πέτροβιτς, κάτι σαν τον Μότσαρτ του μπάσκετ δηλαδή). Οι επιδόσεις του στο Ευρωμπάσκετ του '89, στο οποίο δίκαια η Γιουγκοσλαβία πήρε την πρώτη θέση, εμπόδισαν την Ελλάδα να επαναλάβει τον πρόσφατο θρίαμβό της. Κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν και το πιο συναρπαστικό Ευρωμπάσκετ που έχω παρακολουθήσει: ουσιαστικά μία μονομαχία γιγάντων, μεταξύ του Κροάτη Πέτροβιτς και του δικού μας Γκάλη. (Αν και ο Γκάλης ήταν πρώτος σκόρερ με 178 πόντους, ενώ ο Πέτροβιτς ήταν δεύτερος με 150).

Στη Φόρμουλα 1 ο επίσης αδικοχαμένος Αΰρτον Σέννα από τη Βραζιλία παραμένει μια μυθική μορφή. Πάντως φίλε Manos, θεωρώ ότι ο Μίχαελ Σουμάχερ είναι ο πιο άξιος αντικαταστάτης του Σέννα που μπορούσε να υπάρξει. Πρόκειται για ευφυέστατο άνθρωπο, έναν οδηγό-φαινόμενο που μπορεί να αντιμετωπίζει παντός τύπου αντιξοότητες με αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα.

Τέλος, από Έλληνες αθλητές για τους οποίους άκουγα όταν ήμουν παιδί, θυμάμαι την ακοντίστρια Σοφία Σακοράφα από τα Τρίκαλα, ενώ συχνά-πυκνά (και πάντα με δέος) γινόταν ακόμα λόγος για τον Γιώργο Κολοκυθά, ο οποίος είχε διαπρέψει στο ελληνικό μπάσκετ τη δεκαετία 1960.

Από πιο πρόσφατους Έλληνες που ήδη άρχισαν να εισέρχονται στη ρετρόσφαιρα, ξεχωρίζω τον Βορειοηπειρώτη Πύρρο Δήμα που μας κατέπληξε και μας συγκίνησε σε τρεις συνεχόμενες Ολυμπιάδες (Βαρκελώνη 1992, Ατλάντα 1996, Σίδνεϋ 2000).

 

[LIONHEART]

παιδια δεν εχω να πρωσθεσω τιποτα με καλυψατε πληρως!!

 

[schizo]

Sofologiotatos, με τη Σοφία Σακοράφα μου θύμισες την Άννα Βερούλη και την εποχή που είχε διεθνείς επιτυχίες. Έχω στο μυαλό μου έντονη την εικόνα από πλατείες που δεκάδες παιδιά πέταγαν καλάμια (ακόντια!) μιμούμενα την εν λόγω αθλήτρια...

 

[Stormwatch]

 

[keeper7k]

Και μην ξεχνάμε την μεγαλύτερη μεταγραφή των 80s στο ελληνικό στερέωμα (απο άποψης κόστους φυσικά - γιατί απο προσφορά μεδέν). Δεν ήταν φυσικά άλλος απο τον μεγάλο ...

Lajos Detari

 

[Juanita]

Και μην ξεχνάμε την μεγαλύτερη μεταγραφή των 80s στο ελληνικό στερέωμα (απο άποψης κόστους φυσικά - γιατί απο προσφορά μεδέν). Δεν ήταν φυσικά άλλος απο τον μεγάλο ...
Lajos Detari

Θυμάμαι που ενώ εγώ τηλεφωνούσα απεγνωσμένα στη μάνα μου για να μου αγοράσει την Περιπέτεια (διακόπευα σε ένα χωριό τέρμα Θεού) εκείνη έτρεχε με το γείτονα στο αεροδρόμιο για την υποδοχή...

Μάνα Raver...