Retro μικρά στέκια (μπαράκια-παμπ-κλαμπ-καφέ κλπ...)

[retrofan]

Το au revoir έκλεισε Πέρσι ή πρόπερσι

Όταν είδα την ειδοποίηση στην τζαμαρία και τον κλειστό χώρο, κατάλαβα ότι η φοιτητική μου ζωή (κι όλα όσα τη συνόδευαν #) ) έχει παρέλθει οριστικά.

Αααααχ, μελαγχόλησα ...

Ο Λώρας πάλι ζει και βασιλεύει . Αν και ανακαινισμένος πλέον.

Για τον Ζώναρς και πλέον Zonar's Cafe d' Athenes (τον κύριο Ζωναρά με την εμπορικότατη ιδέα ) είμαι διχασμένη. Μέχρι να κλείσει πήγαινε από παρακμή σε χειρότερη παρακμή. Και η παρακμή δεν είναι ευχάριστη βρε παιδιά, πώς να το κάνουμε ... Καλή η αγάπη στο ρετρό αλλά η ζωή πρέπει να προχωράει.

Εγώ πήγαινα εκεί σε πρωινά κ..βαρέματος (συγγνώμη διαλειμμάτων από την εντατική παρακολούθηση μαθημάτων ήθελα να πω ) επειδή η σχολή μου δεν έπεφτε μακριά. Ήξερα ότι ήταν το στέκι του απόστρατου μεγάλου θείου μου (για τους αμύητους "μεγάλος θείος" ή "μεγάλη θεία"= θείος ή θεία των γονιών μας), ήρωα του Αλβανικού μετώπου (καυχόμαστε όλοι στην οικογένεια ), λατρεμένου και πλέον συγχωρεμένου.

Μ' άρεσε γιατί μ' έβλεπε από την τζαμαρία, πάντα επέμενε να με κεράσει πάστα και περνούσα ένα ευχάριστο (και καραρετρό) μισάωρο με την παρέα του που φορούσαν κοστούμια και γραβάτες, σηκώνονταν όταν πλησίαζα στο τραπέζι, μου μιλούσαν στον πληθυντικό, με αποκαλούσαν "δεσποινίδα" και ρωτούσαν για την "πρόοδό" μου

Παρέμενε όμως ένα μέρος σκοτεινό, με ξεφτισμένα τραπεζοκαθίσματα, γερασμένα και ταλαιπωρημένα γκαρσόνια και παλαιϊκά γλυκίσματα. Τώρα είναι ένας καλόγουστος, trendy, απαστράπτων χώρος, σημείο συνάντησης για όλους τους beautiful και wannabe people, με ίσως τις καλύτερες πάστες της Αθήνας και τα μοναδικά macarons της προκοπής που μπορείς να βρεις. Μου αρέσει γι' αυτό που είναι, δεν το τιμάω συχνά (το απαγορεύουν και οι τιμές του, γενικότερο θέμα της Αθήνας αυτό), δεν θα το έκανα στέκι μου, ούτε κι ο μεγάλος θείος μου, αν ζούσε.

Για στέκι υπάρχει ένα καφενεδάκι στα Εξάρχεια, χωμένο μέσα στην πρασινάδα, ήσυχο κι απόμερο, με φτηνά ποτά κι ωραίες αναμνήσεις να το συνοδεύουν. Δεν λέω περισσότερα γιατί θέλω να παραμείνει στέκι

ΥΓ. Ειρήνη υμίν Συριανοί και Χιώτες αδελφοί . Σας δίνω τον Ροίδη και τον Σουρή 50-50! Χιώτες και Κασιώτες στήσανε την Ερμούπολη και το αστικό της τοπίο. Φαντάζομαι ότι την λατρέψανε αλλά κι η ιδιαίτερη πατρίδα τους πρέπει να τους είχε μείνει (ίσως εξαιτίας της βίαιης εκδίωξης). Θυμάμαι στο "Μεγάλη Χίμαιρα" που πλάκα - πλάκα εξελίσσεται πάνω από αιώνα μετά την καταστροφή της Κάσου, οι καπεταναίοι - εφοπλιστές της Ερμούπολης εξακολουθούν και κανονίζουν μέχρι και τα συνοικέσια των παιδιών τους μέσα στην κασιωτική "κοινότητα".

 

[Domenica]

Τι ωραίες αναμνησεις που έχεις απο το παλιο Ζώναρς! Αγαπημένοι οι κύριοι! Πολύ συγκηνιτικό και το διηγηθηκες και ωραία!

Τωρα βεβαια αυτά ειναι γουστα και δεν θελω να επεκταθω σε σχέση με το καινουργιο Ζωναρς διότι εδώ γράφουμε για ρετρό στέκια που αγαπάμε και σιγουρα το καινουργιο Ζωναρς έχει το φανατικό κοινο του (τα μακαρον έχουν οντως πολλους φαν αλλά εμενα δεν μου αρεσουν σαν γλυκο ουτε καν αυτα του La Duree, νομιζω πως ειναι απλά ακριβά μπισκοτα με γέμιση αρωματισμενης ζάχαρης αλλά τώρα αυτά ειναι απόψεις, σιγουρα ειναι πολύ δημοφιλή και για να το λες καλά θα ειναι). Εχω όμως πολύ ωραιες αναμνησεις απο το παλιο Ζώναρς τοσο που να μην ειμαι ο καλύτερος άνθρωπος για να συζητήσω το αν επρεπε να ανακαινιστεί ή οχι. (κανεις δεν θέλει αλλαγές στα στέκια του). Πηγαιναμε με τον άντρα μου κάθε Σαββατο κυριως και καθομασταν ωρες διαβάζοντας τις Κυριακατικες, πινοντας καφεδες και ενιοτε τρώγοντας κανενα ρετρο γλυκο. Ηταν λιγο ταλαιπωρημένο μαγαζι αλλά με υπεροχα έπιπλα και διακοσμηση. Τα προιοντα ηταν καλά, ο δε καφές άψογος και οι τιμές σουπερ. μου αρεσαν και τα γκαρσόνια. Παρακμιακο πάντως δεν νομιζω πως το έλεγες αλλά εγώ γενικά λατρεύω την ρετρο παρακμή οποταν ισως να θυμάμαι και λάθος.

Μια παρακμιακη μονο στιγμη θυμάμαι.

Εγώ ετοιμάζομαι να βυθισω το κουταλάκι στο ρετρο μπωλάκι σε σχήμα ποτηριου με πεταλα άνθους, απο οπου και θα ανασυρω μια ωραιότατη κουταλιά παρφε κρέμα οταν βλέπω μια θρεμμένη κατσαριδα να ετοιμάζεται με ορεξη να δοκιμάσει και αυτή το παγωτό μου. Το ετερον ημισυ που γενικά θεωρει τις σκηνες σε μαγαζια πολύ κακογουστες φωνάζει διακριτικά τον σερβιτόρο ο οποιος γερασμένος δε, αγενέστατος δε. Το γκαρσον ριχνει μια ματιά σε μένα που κοιτω αμηχανα τα λουστρινια μου και σκέφτομαι 'φτου ,πάνε κιολας τα τακουνια!'. Το ιδιο μαλλον σκεφτεται και αυτός και μου απαντά με σαρδώνιο χαμόγελο το αμιμητο. ᾽ Τι να κάνουμε δεσποινις το κτιριο ειναι παλιο, εξάλλου πρώτη φορά βλέπετε κατσαρίδα; Στο σπιτι σας δεν έχετε;᾽ Εμεις μειναμε κοκκαλο, αλλάξαμε τραπέζι, αφησαμε το έντομο και το παγωτο να πουν τα δικά τους και χωθήκαμε στις εφημεριδες. Ξαναπήγαμε αλλες δυο φορες (κομμένα τα παγωτα ομως έκτοτε μονο καφέ σκέτο) και μετά έκλεισε (κλάψ). Αν ενδιαφερεστε βεβαιως και στο σπιτι ειχαμε κατσαριδες- τέρατα αλλά αυτό δεν δικαιολογει το γκαρσόνι διοτι πρώτον ο πελάτης ειναι πελάτης και αν δεν θες κυριες ή δεσποινιδες με λιωμένα τακούνια να βάλεις πόρτα και δευτερον για να ειναι ο άλλος στο μαγαζι που δουλεύεις και να πινει καφέδες μάλλον δεν θέλει να βλέπει για λιγο τις κατσαριδες στο σπίτι του. Που να φανταστώ πως κάποτε θα νοσταλγουσα αυτο το περιστατικό!

Το Φιλιον μου αρεσει και έχει μεινει ιδιο και μάλιστα με ευγενεστατα γκαρσονια (κανονική και διακριτική ευγένεια οχι υποκριτικές φιοριτούρες) και ωραία ρετρό γλυκά. Επισης λογικές (συγκριτικά) τιμές σε καφέδες.

 

[retrofan]

Πηγαιναμε με τον άντρα μου κάθε Σαββατο κυριως και καθομασταν ωρες διαβάζοντας τις Κυριακατικες, πινοντας καφεδες και ενιοτε τρώγοντας κανενα ρετρο γλυκο.

Βρε Δομινίκη μου, τις κυριακάτικες της προηγούμενης βδομάδας διαβάζατε;

Αυτό κι αν είναι ρετρό συνήθεια

Όσο για το γκαρσόνι με την κατσαρίδα, φαίνεται ότι είχε ξεμείνει στην εποχή που χρειαζόσουν γαλλικούλια, αγγλικούλια και χοντρό μέσο για να γίνεις σερβιτόρος στου Ζώναρς κι έτρωγε εκεί την πάστα της η νυν βασίλισσα της Ισπανίας

Οι Εγγλέζοι έχουν και παροιμίες για τον μπάτλερ που είναι πιο σνομπ από τον λόρδο...

ΥΓ. Αν σου πέσουν στα χέρια σου, δοκίμασε μακαρόν από τον Pierre Herme. Κι αν δεν σου αρέσουν ούτε αυτά, I rest my case

 

[Domenica]

Βρε Δομινίκη μου, τις κυριακάτικες της προηγούμενης βδομάδας διαβάζατε; Αυτό κι αν είναι ρετρό συνήθεια

Οι Κυριακατικες κυκλοφορουν απο το απογευμα του Σαββατου στα περιξ της Ομονοιας και Συνταγμα!

 

[retrofan]

Οι Κυριακατικες κυκλοφορουν απο το απογευμα του Σαββατου στα περιξ της Ομονοιας και Συνταγμα!

Στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια τις πετυχαίνεις γύρω στις 9 το βράδυ, σε κεντρικά περίπτερα της Κηφισίας ή της Αλεξάνδρας, κανά μισάωρο αργότερα. 8 η ώρα βγαίνουν από το τυπογραφείο (γνώση αποκτηθείσα από παλαιό φλερτ φίλης και νεαρό δημοσιογράφο όταν έπρεπε να κανονίζουμε αναλόγως ωραρίου του τις σαββατιάτικες εξόδους μας ).

Βρε, μήπως γι' αυτό σας την "είπε" το γκαρσόνι; Τον καθυστερούσατε στο βραδινό του κλείσιμο;

(Μ' αρέσει να σε πειράζω Δομινίκη μου #) , Μη μου θυμώσεις τώρα :flower: :flower: :flower: :flower

 

[caprice]

Αφού εμπεδώσαμε τα περί Σύρου, Χίου, Ζώναρς (παλιού και νέου), διανομή και ανάγνωση εφημερίδων, γλυκισμάτων και καφέδων, είναι η κατάλληλη στιγμή να επανέλθουμε στο θέμα μας. Σας ευχαριστούμε πάντως για τις χρήσιμες πληροφορίες.

Αγαπημένο (ρετρό) μέρος που μου άρεσε και μου αρέσει είναι ο Ιπποπόταμος. Λίγο στριμωγμένα η αλήθεια είναι, με καθαρά ποτά όμως και πολλές πολλές αναμνήσεις ... πώς περνούν τα χρόνια. Αχ!!

 

[Domenica]

Εντάξει να επανέλθουμε! Πάντως το παλιο Ζωναρς ειναι σχετικό νομιζω με το θέμα μας, πόσο πιο ρετρό μέρος δηλαδή; Μια και που λέμε για καλά γλυκά φοβερά ρετρό μέρος ειναι το γαλακτοπωλειο ᾽Η Στάνη᾽ στην Ομόνοια. Τωρα βέβαια το αν πηγαινεις πλέον ειναι αλλο θέμα!

Επισης τα ουζερι ᾽Καπεταν Νικολας᾽ σε στοα στην Πανεπιστημιου και Ὀ Τηνιακος᾽ στην Αλέξάνδρας. Επιστροφη στα 60ς!

Ο Ιπποπόταμος που βρισκεται; Ειναι μπαράκι;

Στο Λονδινο μου αρεσει το κλασσικο Bar Italia. Κλισε (ολοι οι Ελληνες εκει πάνε) και κάπως δηθεν, συμφωνοι, αλλά φτηνο και εντελώς ρετρό.

 

[caprice]

Ο Ιπποπόταμος βρίσκεται (30 χρόνια και ...) στη Δελφών ανάμεσα Εξάρχεια και Κολωνάκι. Φαντάσου ένα σπίτι (εννοώντας τα δωμάτια που υπάρχουν) με ροκ μουσική και χωρίς κους κους και ύφος μπλαζέ. Καλοκαίρι την αράζεις έξω, όπως και οι υπόλοιποι από τα γύρω bar. Εκεί, είχα ακούσει για πρώτη φορά (βάλε 2 δεκαετίες πριν) για το αεροπλανάκι (πιλότος, επιβάτες, βάλε λεφτά κοπελιαααά)

Επίσης να προσθέσω το Galaxy στο Hilton πριν την ανακαίνιση, πριν γίνει τόσο hot spot, πριν, πριν, πριν.

 

[Domenica]

Επίσης να προσθέσω το Galaxy στο Hilton πριν την ανακαίνιση, πριν γίνει τόσο hot spot, πριν, πριν, πριν.

Ειχα πάει μια φορά μικρή και μου άρεσε τρελλά αλλά δεν ξαναπήγα έκτοτε. Γενικά τα μπαρ ρετρό ξενοδοχείων ειναι ωραίο πράγμα. Μα τι τους πιάνει όλους με την ανακαίνιση; Και καλά μια κάποια συντήρηση το καταλαβαίνω αλλά συνήθως τα κάνουν αγνώριστα! Στον Λωρά δεν έχω παέι ποτέ διότι αγαπούσα πολύ το Au Revoir.

Απορία-Το αεροπλανάκι τι είναι;

Επισης να αναφερω τους θεσμούς Decadance, Mo Better και Χοροστάσιο. –άραγε υπάρχουν ακόμα;

Γενικά έχω παρατηρήσει πως στις επαρχίες ανα τον κόσμο υπάρχουν συνήθως κάτι απίθανα ρετρό μέρη που διασκεδάζεις τρελλά και αν το ιδιο ευαγές ίδρυμα υπήρχε ίδιο και απαρἀλλαχτο στην μεγάλη πόλη θα έχανε εντελώς το στυλ του διότι σύντομα θα το ανακάλυπταν οι hipsters και οι κοσμικοί πρἀγμα οχι κακό ίσως, αλλά τελοςπάντων θα του άλλαζε τα φώτα. Ας πούμε ωραιο το Ανατολικο Βερολινο και το Νοτιοανατολικο Λονδίνο και τα αντίστοιχα μέρη σε Αθήνα (ωραια αλλά σχετικά πρόσφατα για να θεωρηθούν ρετρό οπόταν δεν αναφέρονται μην φανει πως κάνουμε διαφήμιση)) αλλά απευθύνονται λίγο πολύ σε συγκεκριμένο, ψαγμένο και ενημερωμένο κοινό ενώ σε αυτά που λέω μπορεις να συναντήσεις τον οποιοδήποτε.

 

[retrofan]

Ο "Ιπποπόταμος" είναι εντελώς πρόσφατη ανακάλυψη #) Ούτε 5 χρόνια πίσω. Από τα μέρη που "γερνάνε" όμορφα και που η πατίνα του χρόνου δεν φέρνει παρακμή αλλά σιγουριά και άνεση. Το καταλαβαίνεις βλέποντας στα τραπεζάκια του ανάκατα φοιτητές και 40+ και την κλασική σανγκρία του να πηγαινοέρχεται.

Μόνο η "Ίντριγκα" στα Εξάρχεια μπορεί να καυχηθεί ότι έχει το ίδιο παρελθόν και την ίδια "αυτοπεποίθηση".

Να προσθέσω κι εγώ την απορία μου caprice για το τι είναι το αεροπλανάκι;8)

Άλλο καραρετρό μέρος είναι ο κλασικός "Κτιστάκις" με τους υπέροχους λουκουμάδες του στην Σωκράτους. Μαρμάρινα τραπεζάκια, τσίγκινο πιατάκι και τιμές το απόλυτο τίποτα. Αναρωτιέμαι πόσο θ' αντιστέκεται κι αυτός, έτσι που ο δρόμος του γίνεται ολοένα και πιο δυσκολοπροσβάσιμος :xm:

 

[Domenica]

Άλλο καραρετρό μέρος είναι ο κλασικός "Κτιστάκις" με τους υπέροχους λουκουμάδες του στην Σωκράτους. Μαρμάρινα τραπεζάκια, τσίγκινο πιατάκι και τιμές το απόλυτο τίποτα. Αναρωτιέμαι πόσο θ' αντιστέκεται κι αυτός, έτσι που ο δρόμος του γίνεται ολοένα και πιο δυσκολοπροσβάσιμος :xm:

Οντως φοβεροι λουκουμάδες! Επιασες πονεμένο θέμα καλή μου το οποιο και δεν μας παίρνει να αναλύσουμε! Ας θρηνήσουμε απλως ολα τα αγαπημενα μέρη που κλείσανε στην πλατεια Θεατρου και γενικά στο αμαρτωλο τριγωνο του πολύπαθου κέντρου.

Επισης γαλακτοπωλειον Ἀιγαιον᾽ στην Πανεπιστημίου.

 

[caprice]

Off topic: αεροπλανάκι (τότε) ή πυραμίδα (μεταγενέστερο). Μία αναζήτηση στο google θα σας δώσει την απάντηση

 

[ntsmrtz]

Το au revoir λειτουργεί κανονικά. Και το decadence λειτουργεί αλλά έχει μεταφερθεί σε άλλο κτήριο. Το χοροστάσιο επαναλειτουργεί εδώ και κάποιους μήνες.

Για το Μο better δεν ξέρω, έχω να πάω πολλά χρόνια από τις εποχές που κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα είχε βραδυά garage/surf-punk garage. Ωραίες εποχές

 

[Wally]

Στο Mo Better εχω να παω απο οταν ειχε φαει την ταρακουνα απο το σεισμο. Νομιζω οτι πηγε αλλου μετα. Εχασα τα ιχνη του...

Το au revoir εννοειται τα μικρο ρετρο μπαρ στη Πατησιων?

 

[ntsmrtz]

Το au revoir εννοειται τα μικρο ρετρο μπαρ στη Πατησιων?

ναι, ανηφορίζοντας την πατησίων προς πλ.αμερικής λίγο πριν την Αγ.Μελετίου

 

[PAPPOYS]

Ρετρό Στέκια

Νομίζω ότι έψαξα καλά και δεν είδα σχετικό thread...

Αφορμή είναι η... αναβίωση του Μαραμπού στην Πανόρμου ! Στη συγκεκριμένη γειτονιά σύχναζα στα late 80's, όταν υπήρχαν μονάχα τα δύο μεζεδο-ντρίγκι-ντρίγκι, το Μαραμπού εκεί που είναι (στον όροφο) και η Φάκα απέναντι, στο πλατειάκι...

Αυτές τις μέρες λοιπόν, το Μαραμπού ξαναγίνεται όπως ήταν (βρε πώς γυρίζουν οι καιροί...), αν δεν έχει γίνει ήδη... Απόψε θα κάνω κάποια στιγμή μια βόλτα και θα σας έχω νέα (στους Αμπελοκηπιώτες) από αύριο. Μέχρι τότε, θυμηθείτε τα στέκια σας κι αν υπάρχει κάποιο ακόμα, εννοείται ότι πρέπει να το γνωρίσουμε κι από κοντά !!!

 

[stakovios]

Εγώ θυμάμαι ένα τραγούδι που έλεγε διάφορα στέκια που λογικά θα υπήρχαν στην Αθήνα των έιτις: Πάμε στου Άδωνη για καφέ.... που πηγαίνουν φρικιά και αράζουν και αθλητές/ και που πηγαίνει και μία χοντρή/..... να της φύγει το στρες.

 

[Olorin]

Νομίζω ότι έψαξα καλά και δεν είδα σχετικό thread...
Αφορμή είναι η... αναβίωση του Μαραμπού στην Πανόρμου ! Στη συγκεκριμένη γειτονιά σύχναζα στα late 80's, όταν υπήρχαν μονάχα τα δύο μεζεδο-ντρίγκι-ντρίγκι, το Μαραμπού εκεί που είναι (στον όροφο) και η Φάκα απέναντι, στο πλατειάκι...

Αυτές τις μέρες λοιπόν, το Μαραμπού ξαναγίνεται όπως ήταν (βρε πώς γυρίζουν οι καιροί...), αν δεν έχει γίνει ήδη... Απόψε θα κάνω κάποια στιγμή μια βόλτα και θα σας έχω νέα (στους Αμπελοκηπιώτες) από αύριο. Μέχρι τότε, θυμηθείτε τα στέκια σας κι αν υπάρχει κάποιο ακόμα, εννοείται ότι πρέπει να το γνωρίσουμε κι από κοντά !!!

Πάντως στο Marabu είχε τύχει να πάω 3-4 φορές στα φοιτητικά μου χρόνια (ήτοι την περίοδο 1999-2007) και επειδή την ψιλο-ξέρω τη γειτονιά γιατί δυο στενά πιο πάνω έμενε ο κολλητός μου από το Παν/μιο, δεν θα έλεγα ότι αναβίωσε μόλις πρόσφατα (απλώς δεν έχω εικόνα για το πώς ήταν την εποχή ανάμεσα στην περίοδο που σύχναζες εσύ μέχρι τα τέλη των 90s). Βέβαια δεκαπλάσιες φορές είχα πάει κάτω, στο Ποτοπωλείον και δη στο... πεζούλι του (κλασικότατο φοιτητοστέκι).

Απλώς η διαφορά είναι πως την τελευταία πενταετία άνοιξαν τα μπαράκια στο στενό και γίνεται χαμός, ενώ (και) την εποχή που σύχναζα εγώ ήταν μόνο αυτά τα δυο και 1-2 μεζεδοπωλεία...

Εγώ θυμάμαι ένα τραγούδι που έλεγε διάφορα στέκια που λογικά θα υπήρχαν στην Αθήνα των έιτις: Πάμε στου Άδωνη για καφέ.... που πηγαίνουν φρικιά και αράζουν και αθλητές/ και που πηγαίνει και μία χοντρή/..... να της φύγει το στρες.

Ask and you shall receive...

 

[Kambia]

Νομίζω ότι έψαξα καλά και δεν είδα σχετικό thread...

Retro μικρά στέκια, μπαράκια-παμπ-κλαμπ-καφέ..

Για τους μεταλάδες Rock / Metal Clubbing - From 80s to Today

Disco Στέκια

 

[panp]

Aντίστοιχο στέκι, που υπάρχει ακόμα, αλλά και έχει γίνει επίσης τραγούδι, είναι "του Λέντζου", στο Παγκράτι, απέναντι από το Άλσος.