Οντως το Games ήταν το χειρότερο και το λιγότερο αντικειμενικό περιοδικό που είχα διαβάσει. Ηταν ουσιαστικά ένα περιοδικό για τον μέσο Ελληνα playstation user (που δεν ήξερε καν τι γίνεται στις άλλες κονσόλες) και το οποίο πασσάρανε σαν "για όλες τις κονσόλες" μόνο και μόνο για να μπορούν να έχουν "αποψη" και να τις θάβουν κάνοντάς μας να νομίζουμε ότι απλά τις καλύπτουν. Ορίστε τι καταλαβαίνει κανείς αν διαβάσει μερικά τεύχη:
Mario 64 (Ν64): Καλό αλλά για παιδάκια και πολύ χαριτωμένο.
Croc (PS1): Πολύ καλό παιχνίδι στιλ Μario.
Banjo - Kazooie (N64): Καλό αλλά για παιδάκια και πολύ χαριτωμένο.
Spyro The Dragon (PS1): Εξαιρετικό παιχνίδι στιλ Mario.
Μario Kart (N64): Καλό αλλά για παιδάκια και πολύ χαριτωμένο.
Crash Team Racing (PS1): Εξαιρετικό παιχνίδι στιλ Mario Kart.
Τurok, Shadowman, Goldeneye κλπ (N64): "Kαλά παιχνίδια για την κονσόλα που όμως είναι για παιδάκια...Ακούτε? Εχει και το Υoshi's Story... δεν είναι cool σαν το Playstation... Eχει χαριτωμένα παιχνίδια... Υoshiiiiii... μισό λεπτό, για ποια παιχνίδια μιλούσαμε ρε παιδιά?"
Οποιοδήποτε παιχνίδι στο Saturn: "Ας γράψουμε και μία σελίδα για αυτό, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα την διαβάσει. γράψε κάτι στην τύχη και πάμε να παίξουμε Playstation".
Εγώ τελικά τα πέταξα στην ανακύκλωση (τα μόνα περιοδικά που δεν κράτησα) αλλά θα έπρεπε να τα κρατήσω τελικά για "ιστορικούς" λόγους κυρίως αφού στην τελική το Games απλώς αντικατόπτριζε την gaming κοινότητα στην Ελλάδα. Τα περισσότερα από τα άλλα περιοδικά μας για videogames ήταν μεταφράσεις από τον ξένο τύπο, γι αυτό δεν ήταν τόσο πολύ χάλια.
Θυμάμαι στα τελευταία χρόνια του περιοδικού που μου προσφέρανε και δουλειά στο δημιουργικό τμήμα αλλά δυστυχώς τότε δούλευα αλλού και δεν μπόρεσα να πάω, καλά θα ήταν να πήγαινα και να έκραζα όλη μέρα τους συντάκτες εκεί πέρα