Tι σας "Φόβιζε μικρούς" στην τηλεόραση

Ο Δαμιανός ήταν? Έβλεπα μανιωδώς τη σειρά τότε και πράγματι το μάτι ήταν τρομακτικό, αλλά μετά πήγα Αθήνα για φροντιστήριο και δεν είχα τηλεόραση (ούτε είχα χρόνο) οπότε ποτέ δεν έμαθα ποιος ήταν ο μπανιστηριτζής και τι εξέλιξη είχε η ιστορία. Ούτε τι γινόταν στον "Άνθρωπο δίχως πρόσωπο". Γηράσκω αεί διδασκόμενος.
o γνωστός Δαμιανός ο σκηνοθέτης της Ευδοκίας?αν ήταν αυτός δεν ήξερα ότι είχε και εμπορική πλευρά αν έπαιζε σε αυτή την σειρά

τώρα θυμήθηκα κάτι που με είχε τρομάξει πολύ γύρω στο 1983.Ένα κινούμενο σχέδιο από μια σειρά-ανθολογία κινουμένων σχεδίων (συνήθως πιο καλλιτεχνικών και πειραματικών) με τίτλο "Λίγο γέλιο" την οποία έδειχνε η ΕΡΤ 1 σαν σφήνα μέχρι να ξεκινήσει κάποιο πρόγραμμα.Αυτό που με είχε τρομάξει είχε να κάνει με ένα μικρό αγόρι που δεν ήθελε να τρώει φαγητό.Σε μια στιγμή το αγόρι βλέπει κάτι ανάμεσα σε παραισθήσεις και πραγματικότητα τους γονείς του να μπαίνουν στο δωμάτιο του και να αρχίζουν να το ταίζουν με το ζόρι κι αυτό να βλέπει τα φαγητά να ζωντανεύουν και να θέλουν να το φάνε αυτά αντί να τα φάει αυτό και άλλα ψυχεδελικά και εντόνως εφιαλτικά για κινούμενο σχέδιο.Το καρτούν αυτό για να σας δώσω να καταλάβετε ήταν ασπρόμαυρο σαν να ήταν μόνο με μολύβι φτιαγμένο (μια τεχνική που έβλεπες σε πολλά πειραματικά κινούμενα σχέδια στα τέλη της δεκαετίας 70).
 
o γνωστός Δαμιανός ο σκηνοθέτης της Ευδοκίας?αν ήταν αυτός δεν ήξερα ότι είχε και εμπορική πλευρά αν έπαιζε σε αυτή την σειρά
Ναι, αυτός. Δεν ξέρω τι τον έκανε να παίξει στον Π.Τ. Υποθέτω χρειαζόταν λεφτά. Η Ευδοκία μπορεί να θεωρείται απο τις κορυφαίες ταινίες του Ελληνικου Σινεμά, αλλα δεν νομίζω να είχε ιδιαίτερη επιτυχία στο ταμείο.
 
Λοιπον...Απο την Ελληνικη τιβι με τρομαζε το ρεπορταζ στην ομιχλη του χαρδαβελα (early 90s).
Με τρομαζε φοβερα η μουσικη του x-files που επαιζε καθε δευτερα (αν θυμαμαι καλα) ο αντ1.
Παντως στην φιλη μου την τρομαζε (και αυτην) ελεηνα το παρασκηνιο. Εκει με τον καμεραμαν.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αν και υπέπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου, μάλλον θα με φόβιζε τότε. Κατά τα λοιπά πρόκειται για παιδικό μυθιστόρημα του Στρατή Μυριβήλη.

 
Τελευταία επεξεργασία:
Δεν έβλεπα τηλεόραση μικρή ,ούτε αργότερα , δεν είχα χρόνο γι αυτά ούτε υπήρχε κάτι που να με ενδιέφερε να δω.. Αν μιλάμε για παιδική ηλικία όμως ναι ,ηταν κάτι που με τρόμαζε .. Οι γκιόσες που έλεγαν για το πρόγραμμα και τι θα δούμε στη συνέχεια με το περίεργο λιγωμένο ύφος τους γεμάτο υπονοούμενα που δεν καταλάβαινα ,σαν να υπήρχε κάτι απροσδιόριστα απειλητικό στον αέρα .. :)
:diablotin:
 
Αν και υπέπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου, μάλλον θα με φόβιζε τότε. Κατά τα λοιπά πρόκειται για παιδικό μυθιστόρημα του Στρατή Μυριβήλη.

Μα τα είχαν όλα οι τίτλοι: Απόκοσμη μουσική, λυκόφως κι ένα τομάρι να κρέμεται από ένα κλαδί δέντρου. Πώς να μην είναι τρομακτικό για ένα παιδί; απορώ πώς δεν το είχα δει ποτέ. Το βιβλίο όμως είναι υπέροχο.
 
Εμμ.... Φαντάσου να είσαι παιδί η έφηβος να πηγαίνεις σινεμά να βλέπεις πχ Λουί ντε Φινές , Τρινιτά ,περιπέτειες με κροκόδειλους ,με πειρατές κτλ κτλ , και μετα να πέφτεις πάνω στην συντηριτικούρα και τη μούχλα των τηλεοπτικών εκπομπών εκεινης της εποχής.. Μπρρρρ.. Μετά στα 90΄ς κάτι υπήρχε της προκοπής αργά τη νύχτα , κι απο κει και μετά ιντερνετ και ξερό ψωμί..:p
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αν και αυτό δεν είναι ρετρό, θυμάμαι γύρω στο 2007-2008 παιζόταν για αρκετό διάστημα μια πάρα πολύ παράξενη διαφήμιση. Ήταν μια γυναίκα και ένας άντρας που κοιμόντουσαν, βράδυ. Ξαφνικά η γυναίκα ξυπνάει από έναν περίεργο ήχο (σαν νιαούρισμα) και λέει στον άντρα "Πέτρο κάποιος είναι στο σαλόνι". Αυτός την αγνοεί και ξανακοιμάται και τη βλέπουμε να σηκώνεται και να ανοίγει την πόρτα του δωματίου, κοιτώντας με ένα πολύ τρομαγμένο ύφος, την ώρα που ο θόρυβος που άκουσε ακουγόταν πιο έντονα μαζί με κάτι άλλους περίεργους ήχους, σαν να παίζει μια ανοιχτή τηλεόραση στο βάθος. Η εικόνα εστίαζε στα πόδια της όπου βλέπαμε ένα αντικείμενο να κινείται στο πάτωμα, κάτι σαν σβούρα ή αυτά τα αυτοκινητάκια που τα τραβάς πίσω και προχωράνε μόνα τους. Εκεί τελείωνε η διαφήμιση, ακολουθούσε ένα μαύρο φόντο με μια λέξη μόνο, (νομίζω έγραφε "εσύ?") και δεν υπήρχε τίποτε άλλο, ούτε το όνομα κάποιου προϊόντος, ούτε κάτι που να έδειχνε ότι πρόκειται για τρέιλερ ας πούμε η για οτιδήποτε άλλο. Όλη αυτή η σκηνή σε συνδυασμό με το ότι δεν ήταν γνωστός ο σκοπός της διαφήμισης το έκανε να φαίνεται πολύ ανατριχιαστικό και περίεργο. Πάντως όπως είπα παιζόταν για αρκετό καιρό, το είχα πετύχει αρκετές φορές μιας και τότε βλέπαμε πολύ τηλεόραση στο σπίτι, μάλιστα θυμάμαι να το βλέπουμε μαζί με την αδερφή μου και να έχουμε την ίδια απορία για το τί πρόκειται. Το θυμάται κανένας άλλος;
 
Για να δούμε τις φοβίες στην τηλεόραση που είχα:

Το σήμα της Audi στο τέλος κάθε διαφήμισης.

Το παλιό σήμα του Mega, θυμάμαι βέβαια ότι στο πρώτο του 1989, το οποίο εμφανίστηκε, όταν ο σταθμός συμπλήρωνε τα 15 του χρόνια το 2004, εμοίαζε με αληθινό τέρας με τρομακτικά δόντια.

Το σήμα του ΑΝΤ1 για τεχνικά προβλήματα, μιας και ήταν τεράστιο το λογότυπο.

Τις καρτέλες με τους χορηγούς παλαιότερα.

Εσείς απ' τα 4, ποιό σας φόβησε περισσότερο;
Σίγουρα αυτό το σήμα του Αντ1 για τεχνικά προβλήματα. Συνέβαινε κάποιο τεχνικό πρόβλημα στο εν λόγω κανάλι και θυμάμαι μικρή τρόμαζα κι έβαζα τα κλάματα
 
Αν και δεν έχω προσωπική μνήμη επ'αυτού, η μητέρα μου μου είχε πει πως μέχρι τα 3-4 μου κάθε φορά που άκουγα το σήμα της ΕΡΤ με τα κουδουνάκια (τσοπανάκος) έβαζα τα κλάματα! Πρέπει να με φόβιζε πολύ!!!
 
Πίσω
Μπλουζα