ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Για το θέμα των παιχνιδιών, εμείς οι παλαιότεροι που ζήσαμε την γέννεση ουσιαστικά των παιχνιδιών (θυμάμαι που έπαιζα τα text adventures και έπλαθα τα τοπία της δράσης με την φαντασία μου), το να περιμένω μισή ώρα για να πάρει μπροστά ένα παιχνίδι επειδή φορτώνει τα super duper textured γραφικά του και άλλες 10+ (το λιγότερο) ώρες για να το στρώσεις και να αρχίσει το ζουμί, δεν με εντυπωσιάζουν. Με τις υποχρεώσεις και τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έχω, το μόνο που θέλω είναι να ανάψω το PC ή την κονσόλα και άμεσα να παίξω κάποιο αγαπημένο παιχνίδι με απλά γραφικά αλλά απίστευτο gameplay όση (λίγη συνήθως) ώρα έχω την τύχη να έχω ελεύθερη. Παράδειγμα, το απλότερο και κλασσικότερο όλων: το Tetris. (randomized και όχι επαναλλαμβανόμενο). Μέχρι και πασιέντα ή Sudoku προτιμάω από αυτά.
Επίσης, δεν γουστάρω να δώσω δύο μισθούς για να πάρω τον super server και τελευταίας τεχνολογίας υπολογιστή για να παίξω ένα παιχνίδι (ίδιο ουσιαστικά με τα υπόλοιπα) επειδή είναι 4,5GB και γουστάρει να εξαντλεί ότι επεξεργαστική ισχύ υπάρχει και ενίοτε δεν υπάρχει. Αντιθέτως, ακόμα και σήμερα - 5 χρόνια μετά την οριστική διακοπή παραγωγής και επίσημης εμπορίας μία κονσόλας (ονόματα δεν λέμε
), κυκλοφορεί σε μόλις 35ΜΒ ένα απίστευτο διαμάντι που σε κάνει κυριολεκτικά να κολλήσεις τα μούτρα σου στην οθόνη και να πάθεις τεντοντίτιδα από το πολύωρο παιχνίδι με το χειριστήριο.
Άλλωστε, από τα περίπου 3.500 unique παιχνίδια που υποστηρίζει το ΜΑΜΕ. Ποια είναι αυτά που όλοι ασχολούμαστε συνήθως (εκτός πειραματισμών - αλλά για απόλαυση); Μα φυσικά αυτά τα αρχαία, που μεγαλώσαμε μαζί τους.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ
Τώρα αγαπητέ pooky, για το θέμα των περιοδικών. Θα συμφωνήσω με τον κάποιο εργοδότη σου ότι σε αυτό το "περιοδικό αρπαχτή", θα πουλήσει στους fashion victimάδες το άρθρο "καμάκι με το κινητό στην παραλία" γιατί οι σοβαροί άνθρωποι, δεν περιμένουν τέτοιου είδους περιοδικά (που σήμερα υπάρχουν και αύριο όχι), να ενημερωθούν. Πιστεύω ότι χρησιμοποιούν το απίστευτο εργαλείο που λέγεται διαδίκτυο για την άντληση όλων των πληροφοριών και γνώσεων που χρειάζονται - καιρό πριν γίνουν έντυπες πληροφορίες στην Ελλάδα. Τελικά, τα περιοδικά αυτού του είδους είναι κατάλληλα μόνο για την τουαλέττα (ότι και αν σας φέρνει αυτό στο μυαλό).
Λίγα περιοδικά καταφέρνουν να επιζούν στο πέρασμα των καιρών, και είναι αυτά που έχουν γενικό αφενώς περιεχόμενο και αφετέρου, προσαρμόζονται άμεσα και εύκολα με μία χαμαιλεόντια τακτική. Ελάχιστα δε από αυτά μπορεί κανείς να πει ότι αξίζουν ή ότι θα ασχολείται κανείς μέσα στον χρόνο μαζί τους. Τώρα όπως είπε και ο φίλτατος akmakas, περιοδικά συγκεκριμένης ύλης όταν το αντικείμενο τους πεθάνει, όσο καλά και να είναι αυτά, είναι καταδικασμένα δυστυχώς να πεθάνουν. Όμως πάντα από τον θάνατο - γεννιέται μία νέα ζωή. Άλλα αξιόλογα περιοδικά παίρνουν σύντομα την θέση τους σε σχέση και με το νέο αντικείμενο της ύλης μέχρι να κάνουν και αυτά μαζί τον κύκλο τους.
Τώρα, για διευθυντάδες και προσωπάρχες κ.λπ. τι ψάχνεις. Στον έντυπο τύπο όπως και στον ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό, ισχύουν πάντα λίγο πολύ οι ίδιοι κανόνες (που γράφτηκαν περί τον μεσαίωνα). Εκμετάλλευση, απαιτήσεις, ηλιθιότητα, σαδισμός, ρουσφέτι, αρπαχτή, απολύσεις, διαφήμιση, ύλη χαμηλού επιπέδου για επίσης χαμηλού επιπέδου κόσμο, κ.λπ. Οι αξιόλογοι άνθρωποι που περνάνε από αυτά, γρήγορα κατανοούν τον τρόπο λειτουργίας τους, τα σιχαίνονται, φεύγουν και προχωρούν παραπέρα. Ποτέ όμως δεν χάνονται. Κάποια στιγμή θα βρουν αυτό το αξιόλογο που ψάχνουν. Τον "περίεργο" εργοδότη που είναι μέσα στα πράγματα και παίρνει τα ρίσκα γιατί θέλει να δημιουργήσει και να προσφέρει στον κόσμο που "ψάχνεται". Δύσκολο, είναι σαν την όαση στην έρημο.
