Τι σας άφησε το 1965;
Σοφία Βέμπο:
Ο χρόνος που πέρασε ήταν πολύ καλός κι αυτός που θα έρθει θα είναι ακόμη καλύτερος
Τζένη Καρέζη:
Το 1965 μου χάρισε ποικίλες καταστάσεις.Θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες, μια ξένη μεγάλη ταινία, ένα όμορφο φινάλε με την υπογραφή του συμβολαίου μου με τον Μαρσέλ Καμύ και μια θλιβερή παρένθεση -τι ζωή θα ήταν αλλιώς- έναν χωρισμό....
Μιράντα Μυράτ:
Εγκαινίασα το καινούριο θέατρο "Αυλαία" έχοντας τη χαρά να παίξω έναν απο τους ωραιότερους ρόλους της καριέρας μου στο έργο " Ένα σταφύλι στον ήλιο" κι ακόμη γύρισα δύο ταινίες που αγάπησα,τον "Μετανάστη"απο ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη και τον 'Επαναστάτη" βοηθώντας δύο αληθινούς μου φίλους σ ένα τους ξεκίνημα.
Ζάζα Μπριλλάντη:
Δε με ενδιαφέρει τι μου άφησε το '65.Εύχομαι το 66 και τους χρόνους που ακολουθούν να έχω γερή μνήμη για να μπορώ να θυμάμαι το θέατρο όπως το γνώρισα και το λάτρεψα και αφιέρωσα όλη μου τη ζωή σ' αυτό
Χριστίνα Σύλβα:
Μια μεγάλη επιτυχία με το έργο "Μιας πεντάρας νιάτα" που παίξαμε στο θέατρο Μίνωα και τη συνείδηση μου εντάξει ότι η θεατρική μου προσπάθεια είναι έντιμη, με συνέπεια και πίστη στα θεατρικά μου ιδανικά.
Άννα Φόνσου:
Έπαιξα έναν δύσκολο και ωραιότατο ρόλο την " Χούλου" στο Προσκήνιο και δοκίμασα απογοήτευση απο κάποιους συναδέλφους... Δε βαριέστε όμως.. εγώ τους αγαπώ και τους συγχωρώ..
Μάρω Κοντού:
Χαρά γιατί έπαιξα έναν ωραιότατο ρόλο στο έργο " Το στερνό καράβι" που ανέβασε ο Δ. Μυράτ, πρωταγωνίστησα στην ταινία "Επαναστάτης" που αγάπησα ιδιαίτερα και - η ζωή δεν είναι μόνο χαρές- δοκίμασα και μια απώλεια..
Κώστας Χατζηχρήστος- Καίτη Ντιριντάουα:
Είναι γνωστές οι θλιβερές περιπέτειες και προπάντων αυτήν της Αμερικής. Ας ελπίσουμε οτι όλα θα έρθουν πιο καλά. Ξεχωρίζουμε τη δουλειά μας του Παρκ και χαιρόμαστε την ευτυχία που μας χαρίζουν τα παιδιά μας με τα άριστα των σχολικών τετραδίων
Ρένα Βλαχοπούλου:
Στο χρόνο που πέρασε γνώρισα κάτι που λατρεύω αφάνταστα και έκλεισα τα 38 μου χρόνια. Όποιος δεν το πιστεύει... ο διάολος μέσα του...
Μπελίντα:
Ταξίδεψα με ένα πρωτοπόρο καράβι. Ίσως δεν είχε πάντα ούριο άνεμο, έμαθε όμως πιο καλά τις τικυμίες και τα πελάγη... ώστε στο άλλο του ταξίδι να μπορεί να διασχίσει ωκεανούς..
Λίντα Άλμα:
Δοκιμασίες, που τις ξεχνούσα όταν δινόμουν στην τέχνη μου κι άκουγα μετά το χειροκρότημα του κοινού
Μ. Καστρινός:
Η ζωή είναι ένα κοκτέιλ συναισθημάτων. Έτσι πρέπει να τη γευτούμε όπως κι αν έρθει.
Β. Αυλωνίτης:
Απολύθηκε ο γιος μου κι η κόρη μου σπουδάζει για να ακολουθήσει την τέχνη μου
" Να σου μοιάσει!" προσθέτει ο Χατζηχρήστος.
" Το ευχόμαστε ολόψυχα" προσθέτουμε εμείς.
Νίκος Ρίζος:
Το 1965 μου χάρισε τη συνεργασία εκλεκτών συναδέλφων, όπως η Μάρω Κοντού και ο Κωνσταντίνου, απο τους οποίους είμαι καταγοητευμένος, και ξέρετε τι δύσκολο και τι σπάνιο είναι αυτό στο θέατρο. Και κάτι ακόμα μεγάλο: το προμήνυμα μιας νέας ζωής που θα έρθει στον κόσμο μέσα στο '66 για να συμπληρώσει την οικογενειακή μου ευτυχία.Ευχαριστώ γι' αυτό την αυριανή μητέρα του παιδιού μου, την Έλσα Ρίζου.
Λευτέρης Βουρνάς:
Το χρόνο που πέρασε τον είδα σαν μια ακόμη εμπειρία ζωής. σαν μια προσπάθεια που δεν τελειώνει ποτέ και σαν έναν αγώνα που περιμένει τη δικαίωση του.
Ντίνα Τριάντη:
Γιατί το '65 φάνηκε τόσο σκληρό μαζί μου και μου πρόσφερε τόσες στεναχώριες; Μήπως αυτές είναι προμήνυμα για ένα ευτυχισμένο '66;
Β. Σειλινός:
Το '65 με πίκραναν πολύ ορισμένοι συνάδελφοι μου. Το '66 θα ήθελα να τους πικράνω εγώ.
Ζωή Φυτούση:
Το όνειρο κάθε ανθρώπου είναι ένα σπίτι. Τώρα που το απέκτησα θα θέλαμε με τον άντρα μου Δημήτρη Στάγια να αποκτήσουμε ένα παιδί, που θα γεννηθεί κάτω απ τη δική του στέγη και που θα συμπληρώσει την οικογενειακή μας ευτυχία
Δ. Νικολαίδης:
Η επιτυχία του έργου " Μιας πεντάρας νιάτα" που σκηνοθέτησα ήταν το δώρο του '65 που συνεχίστηκε με το " Κάθε Τετάρτη". Το '66 θα ήθελα να μου χαρίσει κι άλλες τέτοιες επιτυχίες κι ακόμα να αντηχεί στο σπίτι μου πάντα το πρόσχαρο και κεφάτο τραγούδι της γυναίκας μου, Σούλης Σαμπάχ
Κλέο Σκουλούδη:
Το ΄65 γνώρισα τον άνθρωπο που έπλασα στα όνειρα μου. Το '66 θα ήθελα να επισφραγισθεί η ευτυχία μου αυτή με τα άνθινα δεσμά
Ανδρέας Ντούζος:
Χαρές, λύπες, διάθεση για νέες προσπάθειες, κριτικές... κακές, και πολύ όρεξη για να τις μεταβάλλω σε περίφημες, αρκεί να είναι καλοπροαίρετοι οι κριτικοί..
Κ. Κακκαβάς:
Το '65 μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στο θέατρο τον περίφημο ρόλο του κοβάλσκι στο έργο " Λεωφορείο ο πόθος", τη δυνατότητα να έχω πολλά όνειρα και σχέδια για το '66, και ένα μεγάλο έρωτα..
Μπεάτα Ασημακοπούλου:
Όταν ο άντρας μου, ο Ορέστης Λάσκος, ο γιος μας Βασίλης και η μητέρα μου είναι καλά, η οικογενειακή μου ευτυχία είναι πλήρης. Γύρισα ταινίες που αγάπησα κι έπαιξα σαν πρωταγωνίστρια με το θίασο του Νίκου Σταυρίδη στη Θεσσαλονίκη. Το '66 είμαι βέβαιη ότι θα μου προσφέρει πολλές ευκαιρίες για καλλιτεχνικές επιτεύξεις.
Κούλα Αγαγιώτου:
Ο χρόνος που πέρασε με έκανε να ζήσω την πιο μεγάλη ανθρώπινη τραγωδία. Θα μου προσφέρει ο επόμενος άραγε τη δυνατότητα της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο;
Γιώργος Τζώρτζης:
Το '65 υπήρξα.... "¨όμηρος" στο Παγκράτι, μετά ανέβηκα στο " άσπρο άτι" για να μεταχειριστώ μια σύγχρονη λέξη παρκάρισα έξω απο την εταιρία του κ Λαζαρίδη. Εκεί έμπλεξα στα ¨Δίχτυα της ντροπής" που βγήκαν όμως δίχτυα χαράς..
Βέτα Πρόεδρου:
Έκανα μία όμορφη τουρνέ με το Άρμα Θεάτρου, έπαιξα έναν περίφημο ρόλο στο "τρελό φεγγάρι " του Περγιάλη, κι εφόρεσα έναν χρυσό κρίκο αγάπης στο δάχτυλο μου σαν επισφράγιση μιας μεγάλης αγάπης..
Άννα Ματζουράνη:
Τι μου άφησε; Μα... απ'όλα...
Γιώργος Φόρας:
Μετά απο συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό επανεμφανίστηκα στον κινηματογράφο μας. Ευχές σε όλους λοιπόν
Δ. Στυλιανοπούλου:
Συνεχής προσπάθειές για ένα όμορφο παρόν κι ένα καλύτερο μέλλον
Πέτρος Κυριακός:
Θα σας απαντήσω μ' ένα μου τερτράστιχο:
Πολλοί σταυροί, ένας Χριστός, τονε σταυρώσαν οι τυφλοί κι είδαμε φως.
1/1/1966 περιοδικό Εμπρός
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
.....ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ....
