Ένα γελαστό απόγευμα - 1979

Γράφτηκα στο φορουμ μόνο και μόνο για να σημειώσω μερικές σκέψεις μου για την ταινία αυτή:

1. Η ερμηνεία του Γ. Μιχαλακόπουλου. Για μένα αυτή η 5λεπτή ερμηνία του Μιχαλακόπουλου, ακόμη και αν δεν είχε παίξει πουθενά αλλού, τον κατατάσσει στους κορυφαίους έλληνες ηθοποιούς όλων των εποχών. Μια ερμηνία που πραγματικά σε σημαδεύει και δε την ξεχνάς ποτέ. Φυσικά και ξεφεύγει από όλες τις άλλες ερμηνείες της ταινίας. Όταν το είδα ένιωσα μια υπέρτατη πνευματική ανάταση και νιώθω μεγάλη ικανοποίηση που υπάρχει το γνωστό απόσπασμα στο youtube με τα highlights του "εκβιασμού".

2. Η ανατροπή με τον "Κουτσό". Δυστυχώς δεν έχει δοθεί η σημασία που πρέπει διότι είναι πλέον αρκετά γνωστό το θέμα και οι περισσότεροι το αναφέρουν σε κριτικές κλπ οπότε ο θεατής είναι υποψιασμένος. Προσωπικά είδα την ταινία για πρώτη φορά τελείως τυχαία χωρίς να έχω διαβάσει κάτι για αυτή. Όταν αποκαλύφθηκε η ιστορία του κουτσού "έμεινα". Ειλικρινά ένιωσα συναισθήματα που είχα νιώσει στους "Συνήθεις ύποπτους" και την "6η αίσθηση". Δυστυχώς η ταινία (ή το βιβλβίο αντίστοιχα όμως η δύναμη του κινηματογράφου δε συγκρίνεται με το βιβλίο) δεν εκμεταλεύεται όσο πρέπει αυτό το plot twist. Θα έπρεπε να ήταν το κεντρικό θέμα της ταινίας και να εμφανίζονταν περισσότερα flashbacks και με τις υπόλοιπες σκηνές μεταξύ του Βενιέρη και του Κουτσού.

Όσοι θέλετε να κάνετε ένα δώρο στους δικούς σας ανθρώπους βάλτε τους να δουν αυτή την ταινία χωρίς να τους πείτε τίποτα. Δείτε πώς θα αντιδράσουν όταν δουν την ερμηνεία του Γ. Μιχαλακόπουλου και όταν καταλάβουν το θέμα με τον Κουτσί. Θα σας ευχαριστούν για καιρό.

Τέλος πρέπει να γράψω ότι η ταινία εκτός από αυτά τα δύο σημεία που προανέφερα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Γίνεται βαρετή σε αρκετές περιπτώσεις και αρκετές σκηνές δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Όμως μόνο και μόνο από αυτά τα σημεία αξίζει και με το παραπάνω να τη δει κανείς.
 
Τελευταία επεξεργασία:
η καλυτερη ελληνικη ταινια του νεου ελληνικου κινηματογραφου
το ειχα πει στο ιδιο το σκηνοθετη και δεν ειχε συμφωνησει αλλα εγω επιμενω
 
Η ψηφιακή έκδοση τοου 2018-2019 βελτιώνει κατά πολύ τη φωτογραφία της αρχικής κόπιας η οποία είχε τη γνωστή "λευκή" ομίχλη την οποία βλέπουμε σε κάποιες ταινίες της περιόδου. Κάποια διακριτικά εφέ μετάβασης που επίσης προστέθηκαν δεν αλλάζουν ουσιαστικά τον θετικό χαρακτήρα της νέας έκδοσης.
 
Η ψηφιακή έκδοση τοου 2018-2019 βελτιώνει κατά πολύ τη φωτογραφία της αρχικής κόπιας η οποία είχε τη γνωστή "λευκή" ομίχλη την οποία βλέπουμε σε κάποιες ταινίες της περιόδου.
Το συνηθιζε πολυ ο Λεφακης αυτο στις ταινιες του την εποχη εκεινη. Προσωπικα, μου αρεσει αφανταστα.
 
^^^
O Γιωργος ΧατζηνασιΟΥ ποιος ειναι; :)
 
Λαμβάνουμε και πολλά στοιχεία για τη ρυμοτομία της Αθήνας το 1979...μία ταινία γενικότερα με πολύ μελαγχολική χροιά και καταθλιπτικά τοπία (διαδηλώσεις, αναφορές στο παρελθόν του Βενιέρη, Κατοχή)...γενικότερα επικρατεί μία κοινωνικοπολιτική αστάθεια
 
Ο ήρωας συνθλίβεται στο τέλος από το πολιτικό κατεστημένο, αλλά μου μένει η απορία στο τέλος...στην πράξη αυτοθυσίας που προχωράει στο τέλος ο Βενιέρης καταφέρνει να απενεργοποιήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό στο αεροδρόμιο (Ελληνικό)- στις δόξες του, ή τελικά δε προλαβαίνει; Γενικότερα στην ταινία παρατηρούμε ότι ''υποβόσκουν'' παρακρατικοί μηχανισμοί, όπως ο εκβιασμός Βενιέρη από τον κουτσό του Μεταξουργείου, πρώην καταδότη των Γερμανών επί Κατοχής και χαφιέ του καθεστώτος της 21ης Απριλίου...εξτρεμιστικές ομάδες όπως οι δύο που αποπειράθηκαν να ανατινάξουν αεροσκάφος στο αεροδρόμιο...οι οποίοι σίγουρα είχαν σχέση με παρακρατικά παραμάγαζα ...Εξάλλου και σε ένα trailer της ΕΡΤ για την ταινία, αναφέρονται ως εξόφληση γραμματίων του παρελθόντος...
 
Ο ήρωας συνθλίβεται στο τέλος από το πολιτικό κατεστημένο, αλλά μου μένει η απορία στο τέλος...στην πράξη αυτοθυσίας που προχωράει στο τέλος ο Βενιέρης καταφέρνει να απενεργοποιήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό στο αεροδρόμιο (Ελληνικό)- στις δόξες του, ή τελικά δε προλαβαίνει;
Δεν το ξεκαθαρίζει αυτό ο σκηνοθέτης. Ίσως το βιβλίο να δίνει την λύση. Ίσως πάλι να μην έχει σημασία. Η ταινία θέλει να δείξει την αυτοθυσία του Βενιέρη, που νιώθει υπεύθυνος για τις πράξεις του πατέρα του και θέλει να "ξοφλήσει", κάτω από εξωτερικές και εσωτερικές πιέσεις που δέχεται.

Το «Ένα γελαστό απόγευμα» γράφτηκε πρώτη φορά σαν θεατρικό έργο λίγο μετά τη μεταπολίτευση και πήρε το δεύτερο Κρατικό Βραβείο το 1977. Αργότερα έγινε ταινία με τον Νίκο Κούρκουλο και την Μπέττυ Λιβανού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
 
Πιστεύω, η τελευταία σκηνή είναι ξεκάθαρη ( spoiler,spoiler,spoiler,spoiler).
Ο Βενιέρης, πέφτει πάνω στο μηχανισμό,όχι για να την απενεργοποιήσει,αλλά να αποτρέψει την μεγαλύτερη ζημιά που θα γινόταν (να μην σκοτωθούν περισσότεροι). Με το σώμα του και με το άψυχο κορμί του τρομοκράτη,καλύπτει τη βόμβα.Φυσικά τα δυο σώματα θα διαμελιστούν, αλλά οι υπόλοιποι θα είναι ασφαλείς, σοκαρισμένοι σίγουρα από αυτό που θα δουν.
 
Σίγουρα ο Βενιέρης, στο τέλος θέλει να εξαγνιστεί και να εξιλεωθεί από τη ρετσινιά του πατέρα του...
 
Μόλις διάβασα το βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού, στο οποίο βασίστηκε το θεατρικό έργο και η ταινία. Είναι υπέροχο! Αρκετά διαφορετικό από την ταινία, όπως συμβαίνει συνήθως.
 
@domniki
Από που το αγόρασες; Όπου απευθύνθηκα ήταν εξαντλημένο. Στις Εκδ. Καστανιώτη μου είπαν ότι είναι εξαντλημένο και πρόκειται να ανατυπωθεί αλλά δεν ξέρουν πότε.
 
@domniki
Από που το αγόρασες; Όπου απευθύνθηκα ήταν εξαντλημένο. Στις Εκδ. Καστανιώτη μου είπαν ότι είναι εξαντλημένο και πρόκειται να ανατυπωθεί αλλά δεν ξέρουν πότε.
Από τον Ποθητό, στο Μαρούσι. Πριν 1 εβδομάδα το αγόρασα. Μαζί με αυτό, αγόρασα και το "Καλά νέα από την Αφροδίτη", που μου άρεσε επίσης.
@Takero72 επειδή δεν μπορώ να σου στείλω τις φωτογραφίες σε pm, τις βάζω στο ποστ. Το βιβλίο που πήρα γράφει 5η έκδοση και έτος 1ης έκδοσης 1999. Αν μπορείς να καταλάβεις ποιο έτος εκδόθηκε το βιβλίο που αγόρασα, πες το και σε μένα, γιατί δεν μπορώ να το καταλάβω...

20211112_184647.jpg
20211112_184637.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα