Ποιο παιχνίδι (ρετρό) παίζετε αυτό το διάστημα;

Πριν λίγο τερμάτισα το remaster του PowerSlave/Exhumed.

Αρκετά καλό.
Δηστυχώς πάσχω από απίστευτο motion sickness και τέτοιου είδους παιχνίδια ούτε που τα ακουμπάω. Το motion sickness τα αντιλήφθηκα πρώτη φορά παίζοντας DOOM. Κάθε 5 λεπτά παιχνιδιού αντιστοιχεί σε 15 λεπτα διαλείματος ξάπλα στο κρεββάτι.
 
Βρήκα κάτι τρελά pack με νεα παιχνίδια-η παλια που βγηκαν τώρα για C64 εδώ και έχω καεί. Τα περισσότερα αξίζουν τουλάχιστον μια ματιά. Zeta wing, boulder dash junior, lady Pac, scramble, Galaga και πολλά άλλα, παιχνιδαρες.

Εν τω μεταξύ έχω στήσει ένα παλιό κινητό Android σαν παιχνιδομηχανή RetroArch με Launchbox (πληρωμένο) και δεν κάνω άλλη δουλειά.
 

Συνημμένα

  • DSC_1061_resize_21.jpg
    DSC_1061_resize_21.jpg
    234,5 KB · Προβολές: 5
Επαιξα το Mutant Night arcade στο Raspberry Pi 4 απο το Wolfanoz 512gb Total Recal Recalbox image με το 8bitdo Arcade Stick.



Η αρχικη οθονη.



Προκειται για ενα οριζοντιο run and gun shooter με ενα πολυ ιδιόρρυθμο κεντρικο χαρακτήρα που το κεφαλι του ειναι ενα τεράστιο ματι. Εχει περιορισμένες ικανότητες κινησης και πυροβολισμών.



Ενα ενδιαφερον στοιχειο ειναι οτι αν παταμε συνεχεια το jump o χαρακτηρας μενει στον αερα και μπορει να περπαταει εκει.



Υπαρχουν καποια λιγα power ups, το σημαντικοτερο των οποιων μεγεθύνει δραματικά τον χαρακτηρα μας και τον κανει άτρωτο για περιορισμένο χρονικο διαστημα.



Ενα ακομα power up κανει μικροτερο και τον πολλαπλασιάζει.



Οι πιστες ειναι σχετικα μικρες σε διαστασεις και αρκετα επαναλαμβανόμενες χωρις ιδιαιτερη ποικιλια. Πιο ενδιαφέρουσα απο ολες τις πιστες ειναι αυτη που εχει πρακτικα ελαχιστο πατωμα και ο χαρακτήρας πρεπει να την περασει περπατώντας στον αερα για το 99% του χρονου.




Αναμεσα στις πιστες υπαρχουν οθονες bonus.



Η οθονη high score.



Το παιχνιδι εχει κοινο DNA με το πολυ πιο γνωστο Atomic Robo-Kid και ενας απο τους κακους που εμφανιζεται σε μια πιστα μοιαζει παρα πολυ με τον Bub απο το Bubble Bobble.

Δεν ειναι το πιο αξιολογο παιχνιδι στον κοσμο και δεν ειναι ιδιαιτερα γνωστο. Εγω το γνωριζω και το συμπαθω γιατι ηταν ενα απο τα παιχνιδια που υπηρχαν στο καφενειο του χωριου μου για ενα καλοκαιρι, οταν ημουν μικρος.
 
Δεν ειναι το πιο αξιολογο παιχνιδι στον κοσμο και δεν ειναι ιδιαιτερα γνωστο. Εγω το γνωριζω και το συμπαθω γιατι ηταν ενα απο τα παιχνιδια που υπηρχαν στο καφενειο του χωριου μου για ενα καλοκαιρι, οταν ημουν μικρος.
Έχω παρόμοια ανάμνηση με αυτό το arcade. Έντονη ανάμνηση. Παιδάκι, καλοκαίρι στο Δήλεσι το έπαιζα μανιωδώς. Σε ένα στενάκι ήταν η αίθουσα, κοντά στην κεντρική πλατεία δίπλα σε ένα ποδηλατάδικο, για όσους στα 80's βρεθήκαν Δήλεσι.
 
Επαιξα το Mutant Night arcade ... Εγω το γνωριζω και το συμπαθω γιατι ηταν ενα απο τα παιχνιδια που υπηρχαν στο καφενειο του χωριου μου για ενα καλοκαιρι, οταν ημουν μικρος.
Αγαπημένο επίσης, ήταν στο CD ROM, που είχε δώσει το PC Master, το πάλαι ποτέ '98, με τα παιχνίδια του θρυλικού emulator Raine. Ήταν ο πρώτος εξομοιωτής που το υποστήριζε...

για όσους στα 80's βρεθήκαν Δήλεσι.
...κυκλοφορούσα στα ηλεκτρονικά στο Χαλκούτσι, το ένα στο καφέ του ξενοδοχείου «Διεθνές» και σε δύο άλλα αποκλειστικά ηλεκτρονικάδικα. Αυτά ήταν το ένα δίπλα στο ξενοδοχείο και το άλλο στο τέρμα της παραλίας δεξιά, πριν την ταβέρνα. Δήλεσι είχα έρθει κανά-δυο φορές με το ποδήλατο. Περίοδος περίπου από το 1984 έως το 1988.
 
...κυκλοφορούσα στα ηλεκτρονικά στο Χαλκούτσι, το ένα στο καφέ του ξενοδοχείου «Διεθνές» και σε δύο άλλα αποκλειστικά ηλεκτρονικάδικα. Αυτά ήταν το ένα δίπλα στο ξενοδοχείο και το άλλο στο τέρμα της παραλίας δεξιά, πριν την ταβέρνα. Δήλεσι είχα έρθει κανά-δυο φορές με το ποδήλατο. Περίοδος περίπου από το 1984 έως το 1988.
Πω πω, εκεί ήμουν φίλε Ace, ήταν η βόλτα μας μέρα παρά μέρα με τα ποδήλατα Δήλεσι-Χαλκούτσι.
 
  • Like
Reactions: Ace
Ρε παιδια, ενταξει, σημερα εχουν βγει παιχνιδια, παιχνιδαρες, διαμαντια μπριλαντια κοσμηματα, οπως αρεσκονται μερικοι να τα λενε και πιο παλαια βεβαια, αλλα την εθιστικοτητα που ειχαν τα πολυ παλαια παιχνιδια, τα μπλιμπλικια που λεμε, ηταν αλλο πραγμα. Χωρισ ναναι τιποτα ιδιαιτερο, απλα πιου πιου σε τερατακια αεροπλανακια ουφακια . Βαζω καμια φορα στο αταρι κανενα ετσι για λιγο να θυμηθω και να γελασω και δεν περνω χαμπαρι ποτε περνα το 3ωρο
 
Τελευταία επεξεργασία:
Μόλις τσίμπησα το space invaders των παιδικών μου χρόνων. Το είχε αγοράσει ο πατέρας μου με έναν φίλο του που είχε μαγαζί το 1979. Από το 85 μέχρι σήμερα ηταν στην αποθήκη, από όπου και το πήρα. Μόλις το επισκευάσω θα επανέλθω
 

Συνημμένα

  • 7C494A29-D79B-4B35-B663-E977A39FD550.jpeg
    7C494A29-D79B-4B35-B663-E977A39FD550.jpeg
    303,6 KB · Προβολές: 25
Θες να πεις οτι θα μπορουσες να το εχεις τοσα χρονια και περιμενες μεχρι τωρα!;!;!; :shocked::bigeyes::eek:
 
Οι παλιότεροι ίσως θυμούνται την ιστορία. Το είχα ζητήσει το 2007 αλλά δεν μου το δίνανε. ουσιαστικά ήταν του συνεταίρου του πατέρα μου, και το ήθελε για τα εγγόνια του. Τελικά δεν το πήρε κανένας, και τώρα που άδειασαν την αποθήκη, ευτυχώς με θυμήθηκαν. Από τη μέρα που θυμάμαι τη ζωή μου, θυμάμαι και το παιχνίδι αυτό. Και περιμένω με ανυπομονησία να φτιαχτει, για να ζήσω κάτι που κανένας εξομοιωτής δεν μπορεί να αποδώσει. Τον ήχο.
 
@maxouli Στη φωτογραφία βλέπω και μια σακούλα παραπέρα που γράφει :

Κάνε την ζωή σου ένα όνειρο
και το όνειρο πραγματικότητα


Θα έλεγα ότι είναι προφητικό για σένα.. :)

Κάνε λοιπόν και εσύ το όνειρο σου πραγματικότητα και επισκεύασε σύντομα την καμπίνα και ξανανιωσε όπως τότε.. παίζοντας Space Invaders!! ;)

- Βλέπω δίπλα και ένα photoplay αν δεν κάνω λάθος..
 
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ό,τι ονειρεύτηκα έρχεται σιγά σιγά.
Θυμαμαι όταν μου είχαν αρνηθεί την πρωτη φορά να πάρω την καμπίνα, βρισκόμουν σε μια ρετροσυνάντηση με τα παιδια του φορουμ rygar, mike, kyriazisv και άλλα παιδιά που δεν θυμαμαι, και γράφαν την επόμενη μέρα στο φόρουμ, μην στενοχωριέσαι, μην ανησυχείς, κάνε υπομονη κλπ. Ο telonio που τα είδε όλα αυτά ανησύχησε και με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει τι έπαθα. Τελικά το πήρα!!!!
Απο το παιχνίδι θυμαμαι τα πάντα. Την ¨φτήνια¨ της ασπρόμαυρης οθόνης με τις ζελατίνες, τους ήχους του παιχνιδιού που όπως ειπα δεν αποδίδονται πουθενά άλλου, τον μπούφο (έτσι λέγαμε το ufo που περνάει από πάνω), το γεγονός ότι δεν είχε μοχλό, και ότι ξεπεράστηκε πολύ γρήγορα. Πάντως τα λεφτά του τα έβγαλε από ότι μου είπε ο πατέρας μου. Το πήραν 80.000 δρχ όταν ο μισθός ηταν 8.000. Στο εσωτερικό της καμπίνας βρήκα 100 δεκάρικα και ένα χαρτάκι με τα λεφτά της μοιρασιάς.
 
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ό,τι ονειρεύτηκα έρχεται σιγά σιγά.
Θυμαμαι όταν μου είχαν αρνηθεί την πρωτη φορά να πάρω την καμπίνα, βρισκόμουν σε μια ρετροσυνάντηση με τα παιδια του φορουμ rygar, mike, kyriazisv και άλλα παιδιά που δεν θυμαμαι, και γράφαν την επόμενη μέρα στο φόρουμ, μην στενοχωριέσαι, μην ανησυχείς, κάνε υπομονη κλπ. Ο telonio που τα είδε όλα αυτά ανησύχησε και με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει τι έπαθα. Τελικά το πήρα!!!!

Μαζί ήταν και ο Maddog και ο Sonic.. :)
 
Μόνος στο σκοτάδι, συνέχεια και μέρος 3ο για τον Edward Carnby

Μετά από 1,5 χρόνο από τον τερματισμό του 2ου μέρους, το εικονίδιο του τρίτου μέρους εδώ και καιρό με προκαλεί.."πάτα με επιτέλους"
AITD3_start3.jpg
AITD3_start4.jpg


AITD3_start.jpg
Περνώντας την πρώτη γέφυρα μετά την έκρηξη..

AITD3_start1.jpg

Μπαίνοντας στο σαλούν.. που μόλις εμφανίστηκε ο πρώτος σκοτεινός "κακός"
AITD3_start2.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα