Όντας ακροατής της ροκ και μέταλ μουσικής και παράλληλα θρησκευόμενος, είχα ψαχτεί με το θέμα και η αλήθεια είναι ότι τέτοιες αναφορές, δεν με επηρέασαν ιδιαίτερα, επειδή πολύ απλά παίρνανε τις ακραίες περιπτώσεις από το είδος (πχ Slayer) και τους έβαζαν όλους στο ίδιο τσουβάλι, εκεί με έχασε η όποια επιχειρηματολογία τους, υπάρχουν τόσα και τόσα συγκροτήματα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν εξυμνούν τον εξαποδω. Ναι, έρωτες κεραυνοβόλοι, σεξουαλικά όργια κτλ δε συμβαδίζουν με την ορθόδοξη πίστη, απλά είναι ενάντιοι όλοι αυτοί με το είδος επειδή πολύ απλά, δεν παροτρύνει στο δρόμο του Θεού.
Για να το επαναφέρω στο σήμερα, δεν ξέρω αν έχει ξεπεραστεί όντως η υστερία με τον οξαποδώ, απλώς έχει πάρει άλλη μορφή, λίγο αν συχνασετε στις γωνιές του Twitter, ακόμα και του Facebook, θα δείτε ότι τέτοιου είδους ζητήματα, έχουν αντίκρισμα ακόμα και στο σήμερα, δεν είναι κάτι που γινόταν κάποτε και το αφήσαμε πίσω μας, μην ξεχνάτε και το σχετικά πρόσφατο συμβάν με την εθνική πινακοθήκη, φαίνεται ότι αυτές οι απόψεις κάθε άλλο παρά ξεχασμένες είναι, διάφορα σενάρια συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν.
Ανέκαθεν νομίζω έχει διαπιστωθεί ότι η πρόκληση και αντίδραση απέναντι στην οργανωμένη θρησκεία (το αναφέρω επειδή πολύ συγχέουν το εκτελεστικό όργανο της θρησκείας με την ίδια), είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πουλήσει και θα τραβήξει το ενδιαφέρον. Ας είμαστε ειλικρινείς, το Number Of The Beast, των Iron Maiden, μαζί σας, έχει κάποιες πολύ ωραίες συνθέσεις, δεν θα είχε όμως την ίδια θέση στην υπόληψη πολλών αν δεν είχε τσιγκλήσει τότε κόσμο και δεν είχε τη συγκεκριμένη θεματολογία, πιστεύω ότι δεν θα το μνημονεύαμε με τον ίδιο τρόπο τώρα. Γενικά, πολλά από αυτά τα παράγωγα τέχνης, αν αφαιρέσουμε το στοιχείο του shock value, δεν έχουν να προσφέρουν πάρα πολλά στην πράξη.