Ένας μεγάλος έρωτας (1964)

[ARETARA]

Σε αφιέρωμα του Cosmopoliti στην Τζένη Καρέζη παρουσιάζεται μία σπάνια νομίζω φωτογραφία από τα γυρίσματα της ταινίας. Δεν την εμφανίζω για ευνόητους λόγους αλλά μπορείτε να τη δείτε εδώ. (19η φωτογραφία από την αρχή).

 

[ARETARA]

Άλλη μια όμορφη λήψη με τη Τζένη Καρέζη και τον Μηνά Χρηστίδη, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 5 χρόνων από τον θάνατο του τελευταίου. Πηγή.

​

 

[ARETARA]

Σκηνή από τα γυρίσματα της ταινίας με τον βοηθό σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη.

​

 

[SEBASTIAN]

Πολύ καλή ταινία της δεκαετίας του '60 με πολύ πιασάρικο θέμα που ιντριγκάρει όπως είναι οι απιστίες στην υψηλή κοινωνία, όπου η σύζυγος του ευκατάστατου και αξιοπρεπούς συζύγου και οικογενειάρχη πλήν όμως ανιαρού και αντιερωτικού συντρόφου, ενδίδει μάλλλον εύκολα στην γοητεία και τον ερωτισμό ενός νεώτερου και προικισμένου από την φύση με εντυπωσιακά εξωτερικά χαρίσματα άντρα.
Ο ερωτισμός και η χημεία μεταξύ Καρέζη και Κούρκουλου κυριολεκτικά τα σπάει και χτυπάει κόκκινο. Το δέσιμο τους απίστευτο και οι θεατές απολάμβαναν έως επιδοκίμαζαν το παράμονο ζευγάρι νιώθοντας την ασύλληπτη ερωτική έλξη μεταξύ τους. Το είχαν φαίνεται αυτοί οι δυο κορυφαίοι μας ηθοποιοί και από την εξίσου εντυπωσιακή συνεργασία τους στην ''Λόλα''.
Από τους υπόλοιπους ηθοποιούς ξεχωρίζει μακράν ο Μηνάς Χρηστίδης στον ρόλο του απατημένου συζύγου. Ανταποκρίθηκε στις δύσκολες ανάγκες του ρόλου με απόλυτη επιτυχία και πειστικότητα. Και είναι εντυπωσιακό γιατί ο ίδιος δεν είχε και την πολυετή κινηματογραφική πείρα γυρίζοντας ελάχιστες ταινίες. Κρίμα γιατί πιστεύω σαν ηθοποιός το ΄΄είχε΄΄, η παρουσία του επιβλητική όσο χρειαζόταν, έγραφε στον φακό και του άξιζε να παίξει σε πολλές ταινίες . Εδώ έπαιξαν σε πολλές ταινίες αντικειμενικά κατώτεροι του ηθοποιοί.
Ειδικά η τελευταία σκηνή του έργου μακράν η πιο συγκλονιστική. Ο Χρηστίδης αγκαλιάζει την ετοιμοθάνατη Καρέζη, την συγχωρεί για την απιστία της, ακουμπάει το κεφάλι του στοργικά στο σώμα της, και δακρύζει τόσο ανθρώπινα όταν φεύγει στην αγκαλιά του. Ίσως η πραγματική αγάπη συγχωρεί ακόμα και την απστία όταν αυτή η αγάπη διακρίνεται από ανιδιοτέλεια. Ίσως πάλι η απώλεια του ανθρώπου και μάλιστα μπροστά στα μάτια του, αυτόματα ελαχιστοποιεί την σημαντικότητα όλων όσων έγιναν, γιατί όλα μοιάζουν ασήμαντα, φθαρτά και αναλώσιμα μπροστά στην απώλεια.

 

[marysuz73]

Συμφωνώ Sebastian έχω όμως μια ένσταση (όχι με εσένα φυσικά) αλλά με το σενάριο. Δηλαδή εκείνην την εποχή έπρεπε η ταινία να τελειώνει με την "άπιστη" να πεθαίνει γιατί έτσι θα ήταν κοινωνικά αποδεκτό? Δεν υπήρχε άλλη λύση που να ικανοποιούσε το τότε κοινό?

 

[SEBASTIAN]

Συμφωνώ Sebastian έχω όμως μια ένσταση (όχι με εσένα φυσικά) αλλά με το σενάριο. Δηλαδή εκείνην την εποχή έπρεπε η ταινία να τελειώνει με την "άπιστη" να πεθαίνει γιατί έτσι θα ήταν κοινωνικά αποδεκτό? Δεν υπήρχε άλλη λύση που να ικανοποιούσε το τότε κοινό?

Πολύ λογική η ένσταση σου marysuz73, ίσως το τέλος της ταινίας να συμβάδιζε με το κοινωνικά αποδεκτό όπως εύστοχα ανέφερες. Άλλη κοσμοθεωρία και τελείως διαφορετική η ψυχοσύνθεση της πλειοψηφίας της κοινωνίας εκείνη την εποχή, που ίσως δεν αποδεχόταν την απιστία σε τέτοιο βαθμό και ίσως υπερθεμάτιζε με την θεία δίκη, στο να πεθάνει δηλαδή η γυναίκα που απίστησε, κάτι που στις μέρες μας καθίστανται μάλλον υπερβολικό, όταν η απιστία θεωρείται ίσως δικαιολογημένη σε αταίριαστο ζευγάρι, που αν θέλεις την γνώμη μου και για μένα είναι υπερβολικό.
Anyway το τέλος της ταινίας ήταν όντως συγκλονιστικό με τον Χρηστίδη και να την συγχωρεί για την απιστία της και να στεναχωριέται με την απώλεια της δείχνοντας ότι την αγαπάει πραγματικά και ίσως είναι αυτό το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο σεναριογράφος ότι η αληθινή αγάπη συγχωρεί τα πάντα πόσο μάλλον όταν ακόμα και αυτή η κατακριτέα απιστία μπροστά στον θάνατο είναι ασήμαντη. Γιατί αυτός-ή που απίστησε δεν μπορεί πλέον να επανορθώσει τα λάθη του.

 

[marysuz73]

Πράγματι συγκλονιστικό και ίσως και να χρειαζόταν τελικά για τη δραματική κορύφωση του πράγματος αλλιώς θα είχαμε ένα τέλος πιο γλυκό, και τελικά πιο ήπιο κι εμείς οι Έλληνες δεν τα πάμε τα ήπια και τα χλιαρά!! Πάντως η φιγούρα του Χρηστίδη σου μετέφερε όντως την πραγματική αγάπη που ένιωθε για τη γυναίκα του παρά τα όσα συνέβησαν.

 

[Bambinella]

Συμφωνώ Sebastian έχω όμως μια ένσταση (όχι με εσένα φυσικά) αλλά με το σενάριο. Δηλαδή εκείνην την εποχή έπρεπε η ταινία να τελειώνει με την "άπιστη" να πεθαίνει γιατί έτσι θα ήταν κοινωνικά αποδεκτό? Δεν υπήρχε άλλη λύση που να ικανοποιούσε το τότε κοινό?

Η ταινια ειναι δραματικη και κατ' επεκτασιν, τραγικη. Οπως στην αρχαια τραγωδια επερχεται η Καθαρσις οταν δεν υπαρχει λυση, ετσι και εδω. Γιατι ουτε εδω υπηρχε λυση που να τους ικανοποιει ολους.
Αν η Καρεζη εφευγε με τον Κουρκουλο, θα εχανε δικαστικως την επιμελεια της κορουλας της και συν τοις αλλοις ο συζυγος της θα γινοταν δυστυχισμενος. Να μη μιλησω για το πως θα ενιωθε η Καλογεροπουλου και για την κοινωνικη κατακαραυγη που θα αντιμετωπιζε η απιστη.
Αν παλι, η πρωταγωνιστρια εμενε με τον αντρα της, τοτε θα ηταν η ιδια για παντα δυστυχισμενη αφου η καρδια της δεν θα του ανηκε ποτε ξανα. Εξισου δυστυχισμενος θα ηταν και ο Κουρκουλος αφου θα εχανε τη μονη γυναικα που αγαπησε τοσο.
Δεν υπαρχει ευτυχια που να κοβεται στα τρια.

 

[gimbozo]

Θεωρω ότι η ταινία αυτη ξεχωρίζει για δυο λόγους, ο πρώτος είναι οι πολύ δυνατοί δεύτεροι ρόλοι όπου όλοι, αλλά κυρίως οι Καλογεροπούλου, Χρηστίδης, Ρουσσέα είναι καταπληκτικοί, (σε αντίθεση με το πρωταγωνιστικό ζευγάρι που είναι απλά υποφερτοί-ο δε Κουρκουλος μάλλον κακός. Δεν καταφερνει να μας δειξει αν ειναι ενας αισθηματιας η τελικά ένας άσωτος όπως τον περιγράφουν όσοι τον ξέρουν). Και ο δεύτερος λόγος ειναι φυσικά η μουσική του Μίμη Πλέσσα, και ειναι κρίμα που το soundtrack δεν σωζεται. Το εισαγωγικό κομμάτι των τίτλων θεωρώ ότι είναι η κορυφαία σύνθεση του Πλέσσα για τον κινηματογράφο.

Ειναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι οι πρωταγωνιστές δεν καταφερνουν να πεισουν τον θεατη να τους συμπαθήσει...και διαφωνώ ότι εχουν μεταξυ τους μια ιδιάιτερη χημεία. Στον Κούρκουλο πιστευω ταιριαζε πολύ περισσότερο η Χρονοπούλου σαν παρτενερ.

 

[TZELASO]

Και ενώ η άπιστη σύζυγος τρακάρει και σκοτώνεται, δεν μαθαίνουμε ποτέ τι απογίνεται ο εραστής που στο κάτω-κάτω της γραφής έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να την παρασύρει γιατί την πολιόρκησε σθεναρά. Εκτός αν όλα τακτοποιούνται με το θάνατο της άπιστης ηρωίδας και ο εραστής ξαναγυρίζει στην αγκαλιά της αρραβωνιαστικιάς του.

 

[Bambinella]

Και ενώ η άπιστη σύζυγος τρακάρει και σκοτώνεται, δεν μαθαίνουμε ποτέ τι απογίνεται ο εραστής που στο κάτω-κάτω της γραφής έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να την παρασύρει γιατί την πολιόρκησε σθεναρά. Εκτός αν όλα τακτοποιούνται με το θάνατο της άπιστης ηρωίδας και ο εραστής ξαναγυρίζει στην αγκαλιά της αρραβωνιαστικιάς του.

Δεν νομιζω να επιστρεφει σε καμια απο τις πρωην του ο Κουρκουλος. Υστερα απο τον τροπο που φερθηκε στην Ρουσεα πετωντας την απο το σπιτι του με τις κλωτσιες, θα ηταν πολυ φτηνο εκ μερους του να γυρισει κοντα της. Ουτε και στην Καλογεροπουλου θα επεστρεφε. Αν η μητερα της δεν τον ηθελε μια φορα στην αρχη, τωρα δεν θα τον ηθελε εκατο.
Νομιζω πως ο Κουρκουλος, που εκανε ολη τη ζημια και αποτελεσε την πετρα του σκανδαλου, επιστρεφει μονιμα στο Παρισι και συνεχιζει την ζωη του εχοντας χασει ομως την μονη γυναικα που αγαπησε. Πιο σοφος και πιο κατασταλαγμενος.