Αγκάθα Κρίστι: Η Γυναίκα - Φαινόμενο [Agatha Christie]

[αριαδνη]

Και γω το λάτρεψε τα 7 ρολόγια, πολύ καλό. Με το μπλε τρένο δυσκολεύονται να το τελειώσω ίσως γιατί ήξερα τον δολοφόνο το δα στην τιβι.

 

[Bajar]

Και γω το λάτρεψε τα 7 ρολόγια, πολύ καλό. Με το μπλε τρένο δυσκολεύονται να το τελειώσω ίσως γιατί ήξερα τον δολοφόνο το δα στην τιβι.

Να δω πότε θα τα ξεκινήσω τα 7 ρολόγια, έχω 5-6 βιβλία μπροστά μου να τελειώσω συν αυτά της δουλειάς. Με το γαλάζιο τραίνο κι εγώ είχα το ίδιο πρόβλημα, όχι γιατί ήξερα το δολοφόνο αλλά γιατί το ψιλοβαριόμουν.

 

[αριαδνη]

Να δω πότε θα τα ξεκινήσω τα 7 ρολόγια, έχω 5-6 βιβλία μπροστά μου να τελειώσω συν αυτά της δουλειάς. Με το γαλάζιο τραίνο κι εγώ είχα το ίδιο πρόβλημα, όχι γιατί ήξερα το δολοφόνο αλλά γιατί το ψιλοβαριόμουν.

Οπότε δεν είμαι ή μόνη δεν είναι σαν τα άλλα της.

 

[Bajar]

Οπότε δεν είμαι ή μόνη δεν είναι σαν τα άλλα της.

Αφού ούτε η ίδια δεν το συμπαθούσε, φαντάσου οι αναγνώστες...

 

[Θεία Λένα]

Στο ερτφλιξ έχει διαθέσιμες δύο μινι σειρές σε σενάριο Αγκάθα. Το ...και μετά δεν έμεινε κανένας ( δέκα μικροί νέγροι) σε δύο επεισόδια και το πολύ γνωστό μάρτυς κατηγορίας σε τρία επεισόδια.
Δεν ξέρω αν είναι καλά δεν τα είδα ακόμη, αλλά θα τα δω. Όσοι πιστοί προσέλθετε γιατί δεν ξέρω κ μέχρι πότε θα είναι διαθέσιμα

 

[αριαδνη]

Άσχετο: τα φονικά μυστήρια της Κύριας Φισερ τα βλέπει κανείς;

 

[laura ingalls]

Στο ερτφλιξ έχει διαθέσιμες δύο μινι σειρές σε σενάριο Αγκάθα. Το ...και μετά δεν έμεινε κανένας ( δέκα μικροί νέγροι) σε δύο επεισόδια και το πολύ γνωστό μάρτυς κατηγορίας σε τρία επεισόδια.
Δεν ξέρω αν είναι καλά δεν τα είδα ακόμη, αλλά θα τα δω. Όσοι πιστοί προσέλθετε γιατί δεν ξέρω κ μέχρι πότε θα είναι διαθέσιμα

Σκοπεύω να δω το then were none μονο και μόνο επειδή παίζει ο κούκλος Aidan Turner. Τον είδα στο Poldark επίσης στο ertflix και έπαθα πλάκα. Κορίτσια σπεύσατε.

 

[Bajar]

Καλά που το είπατε για το ertflix γιατί αλλιώς δεν θα το έπαιρνα χαμπάρι.

Δεν ξέρω αν το έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα posts αλλά σκεφτόμουν τον τρόπο που επικοινωνούσε η Christie τις ιδέες της για την κοινωνία αλλά και όσα ήταν στην επικαιρότητα στην εποχή της. Αφορμή για όσα γράφω στάθηκε ένα άρθρο που διάβασα προχθές σε ένα διεθνές site που ασχολείται με την αρωματοποιία (τι άλλο θα διάβαζα; - Bambi ξέρεις για τι μιλάω) και αναφέρει το ρόλο που έπαιξε το μπουκαλάκι με το άρωμα στο Evil under the sun τόσο στην πλοκή όσο και στην ανάγκη της Christie να περάσει μερικές πληροφορίες για τη μόδα της εποχής αλλά και την άποψή της για τα κουτσομπολιά γύρω από ένα διάσημο ειδύλλιο.
Για να μην κουράζω όσους ήδη πάτησαν το link, συνοπτικά το άρθρο λέει ότι το άρωμα που στην ιστορία ονομάζεται Gabrielle no8 είναι ουσιαστικά το Chanel no5, γιατί το κανονικό όνομα της Chanel είναι Gabrielle, και η Christie μέσα από τα λόγια του Poirot εμμέσως δηλώνει ότι επρόκειτο για ένα από τα πιο διάσημα πολυτελή αρώματα της εποχής (κι εξακολουθεί να είναι). Επίσης η φράση που λέει η Rosamund στον Poirot ότι είναι άτυχη στον έρωτα γιατί κανείς δεν της έκανε πρόταση γάμου, ήταν μια νύξη της Christie για το ειδύλλιο της Coco με τον Δούκα του Westminster το οποίο αν και κράτησε πολλά χρόνια δεν οδήγησε πουθενά. Οι φήμες έλεγαν τότε ότι η Coco απέρριψε την πρόταση του Δούκα (“There have been several Duchesses of Westminster but there is only one Chanel!”) αλλά με αυτή τη φράση στο βιβλίο η Κρίστι περνά την δική της άποψη ότι δεν υπήρξε ποτέ πρόταση, γιατί προφανώς και ο Δούκας θα έπρεπε να παντρευτεί μια της τάξης του σύμφωνα με τους τύπους.
Το θέμα των τάξεων ήταν κάτι που συχνά πυκνά ερχόταν στην επιφάνεια στις ιστορίες της Κρίστι. Άλλωστε ζούσε σε μια χώρα που λατρεύει να κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους με αυτό τον τρόπο. Η ίδια προέβαλλε τη διαφορά όποτε έβρισκε ευκαιρία. Δεν είναι τυχαίο ότι πολύ σπάνια οι χαρακτήρες της που εμπλέκονταν σε μια ιστορία δεν προέρχονταν από την ανώτερη τάξη ή τουλάχιστον δεν είχαν οικονομική άνεση (και δεν λέω για τους ούτως ή άλλως απαραίτητους υπηρέτες) κι όταν συνέβαινε αυτό η ίδια φρόντιζε να τους χαρακτηρίζει μέσα από τα ρούχα τους. Τρανταχτό παράδειγμα η Ruby στο A body in the Library, μέσα από τα λόγια της Marple: "Δε θέλω να ακουστώ σνομπ αλλά είναι αναπόφευκτο. Να τι θα έκανε ένα κορίτσι της τάξεώς μας. Ένα κορίτσι με ανατροφή.... είναι σημαντικό να φοράς το κατάλληλο ένδυμα στην κατάλληλη περίσταση... Αλλά η Ruby δεν ήταν κυρία. Ανήκε στην τάξη εκείνη που φοράνε τα καλά τους ρούχα ανεξαρτήτως περίστασης". Το ίδιο και η Νορμα από το The Third Girl. Ο τρόπος που περιγράφει την αμφίεση της κοπέλας μέσα από τα μάτια του Πουαρό προδίδει τόσο την άποψή της για τη μόδα του 60 όσο και τον οίκτο της για ένα απλό εργαζόμενο κορίτσι (γιατί οι γυναίκες της υψηλής κοινωνίας δεν εργάζονται).
Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες αναφορές όμως ήδη έγραψα ένα κατεβατό και ίσως έχω κουράσει αλλά ήθελα κάπου να τα μοιραστώ. Ενδεχομένως να είναι όλα στο μυαλό μου και τα πράγματα να είναι πιο απλά. Θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις και να διαβάσω ακόμη περισσότερα παραδείγματα αλλά είμαι επίσης ανοικτή και σε παρατηρήσεις. Αν πάλι είμαι εκτός θέματος, μπορώ να το κλείσω εδώ.

 

[αριαδνη]

Μπαχαρ εξαιρετικό ποστ διόλου δεν είσαι εκτός θέματος ,εμένα μου αρέσουν παρά πολύ αυτά τα κοινωνιολογικά σχόλια. Έχει γραφτεί πολλες φορές πως ή Αγκαθα κατηγοριοποιουσε τους ανθρώπους ανάλογα με την τάξη τους, εμένα μου φαίνεται πως τους κατηγοριοποιουσε ανάλογα με τον χαρακτήρα τους. Πολλές φορές "προωθεί "μία κοπέλα όχι τόσο καλής τάξης επειδή ο χαρακτήρας της έχει ηθική και παιδεία οπως στην δοκιμασία της αθωότητας.

 

[Bambinella]

Εχω διαβασει την αυτοβιογραφια της Αγκαθα και τα πραγματα ειναι ετσι ακριβως. Ηταν σνομπ και συντηρητικη. Εμενα αυτο δε με πειραζει καθολου γιατι καπως ετσι ειμαι κι εγω.
Οσον αφορα τους χαρακτηρες στα εργα της, πραγματι, σχεδον παντα ειναι ευκαταστατοι και αριστοκρατες. Ισως επειδη αυτη η ταξη εχει ανθρωπους μορφωμενους, καλλιεργημενους και εκλεπτυσμενους που στα ματια ενος συγγραφεα μπορει να ειναι πιο πολυπλοκοι και αρα πιο ενδιαφεροντες απο τον απλο λαο.
Εδω μεχρι και ο Γιαννης Μαρης που ηταν αριστερος ως το κοκαλο, μονο με ανθρωπους της ανωτατης κοινωνικης ταξης ασχοληθηκε στα εργα του! Ποσο μαλλον μια Αγκαθα Κριστι. Εχει λογικη.

 

[αριαδνη]

Αναζητώντας τον χαμένο φόνο: Η Έλενα Ακρίτα γράφει για την Α ...

έλΈέ(Άσχετο με ΔΟΛ, Γκούτσι και Μοσχοβισί δεν θα με τρελάνουν αυτοί εμένα αγάπη μου. Εδώ ο κόσμος καίγεται - θα γράψω για την Αγκάθα Κρίστι. Να μάθει

blog.dioptra.gr

Εδώ ή άποψη της Ελενας Ακριτας για την Αγκαθα.
Παιδιά εγώ που δεν είμαι συντηρητική , ούτε σνομπ σαν την Αγκαθα και φυσικά δεν κινούμαι στον δικό της κύκλο την θεωρώ πολύ ακριβοδικαια σε πολλά σημεία. Κοίταζε την καρδιά και τις προθέσεις του κάθε χαρακτήρα, πράγμα που κάνω και γω.

 

[Bajar]

Παιδιά εγώ που δεν είμαι συντηρητική , ούτε σνομπ σαν την Αγκαθα και φυσικά δεν κινούμαι στον δικό της κύκλο την θεωρώ πολύ ακριβοδικαια σε πολλά σημεία. Κοίταζε την καρδιά και τις προθέσεις του κάθε χαρακτήρα, πράγμα που κάνω και γω.

Ακριβοδίκαια θα την χαρακτήριζα κι εγώ και πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει αυτό ήταν να χρησιμοποιήσει ως "εξιχνιαστές" των εγκλημάτων ανθρώπους που είχαν έναν πιο "απλό" τρόπο ζωής και θα μπορούσαν να δουν πέρα από τη λάμψη και τη χλιδή της υψηλής κοινωνίας. Σνομπ θα την χαρακτήριζα κυρίως με την παραδοσιακή έννοια του όρου (sine nobilitate =χωρίς ευγενική καταγωγή), το οποίο ήταν πραγματικότητα και ίσως γι' αυτό προβάλλει ιδέες της μεσαίας τάξης της εποχής της. Δεν είμαι τόσο σίγουρη αν ήταν και προσωπικές της πεποιθήσεις ή απλώς εξωτερίκευε τη γενικότερη τάση της τάξης της. Αν όντως συνέβαινε το πρώτο, θα κρατούσε τις ίδιες απόψεις σε όλο το χρονικό διάστημα που έγραφε τα βιβλία της. Ωστόσο μετά το '50 διαπιστώνω ότι κάποιες (όχι όλες) περιγραφές, ειδικά για τους ξένους αλλά και την εργατική τάξη, είναι λιγότερο "επικριτικές" (βαρύς προσδιορισμός, δεν χρειάζεται να ερμηνευτεί κυριολεκτικά), γεγονός ενδεικτικό της ενδεχομένως γενικότερης νοοτροπίας της αγγλικής κοινωνίας μετά τον πόλεμο.
Προσωπικά διαβάζω τις ιστορίες της με τη ματιά του παρατηρητή και αποφεύγω να ταυτίζομαι με τις όποιες απόψεις. Ίσως το μόνο αίσθημα με το οποίο μπορώ να ταυτιστώ είναι αυτή η ανάγκη για αποκατάσταση της αρμονίας και της δικαιοσύνης γιατί όπως λέει και η Μαρπλ "το κακό βρίσκεται παντού" και η πολιτισμένη συμπεριφορά δεν είναι παρά μια λεπτή επένδυση η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταστραφεί από τον ανθρώπινο παραλογισμό.

 

[elephadas]

την θεωρώ πολύ ακριβοδικαια σε πολλά σημεία. Κοίταζε την καρδιά και τις προθέσεις του κάθε χαρακτήρα, πράγμα που κάνω και γω.

Τον οποίο "κάθε χαρακτήρα" τον έπλαθε αυτή όπως τον ήθελε και την εξυπηρετούσε. Η Κρίστι δεν περιέγραφε πράξεις και σκέψεις υπαρκτών προσώπων αλλά δημιουργημάτων της φαντασίας της. Δεν φταίνε λοιπόν αυτοί, η φαντασία της τα φταίει που τους έκανε όπως ήθελε αυτή.

 

[αριαδνη]

Τον οποίο "κάθε χαρακτήρα" τον έπλαθε αυτή όπως τον ήθελε και την εξυπηρετούσε. Η Κρίστι δεν περιέγραφε πράξεις και σκέψεις υπαρκτών προσώπων αλλά δημιουργημάτων της φαντασίας της. Δεν φταίνε λοιπόν αυτοί, η φαντασία της τα φταίει που τους έκανε όπως ήθελε αυτή.

Μπαχαρ τα ειπες σωστά με πολύ επιστημονικό τρόπο τελείως! Μπράβο έτσι είναι όπως τα λες στην λεπτομέρεια.
Αγαπητέ elephadas θα μπορούσε όλοι ή εργατική τάξη να ναι στην Αγκαθα του πεταματου μιας και ή Αγκαθα δεν ηξερε από οικονομικά προβλήματα( άρα οι ήρωες της στην φαντασία της βέβαια είναι μπλεμπαιοι) και όμως ξεχωρίζει τον καλό από τον κακό σε ηθικό επίπεδο εργατη όπως τον ατιμο από τον τίμιο Αριστοκράτη. Και ο Μαρης ακριβοδικαιος μπράβο του. Να σας πω ρε παιδιά ποιος για μένα δεν ήταν ακριβοδικαιος με τους ήρωες του ο Ξενοπουλος και ενώ ο Μαρης είναι αριστερος ως το κόκκαλο που λέει και ή μπαμπι είναι συντηρητικός πολύ περισσότερο από τον Ξενοπουλο που ήταν πιο κεντρωος.
Και μόλις είπα δεν είμαι συντηρητική τα μουστάκια του ελέφαντας αν έχει μουστάκια γελανε ακόμα( ελέφαντας σε πειραζω)

 

[elephadas]

Σήμερα δεν έχω μουστάκια. Ξυρίζομαι κάθε μερικές μέρες λόγω βαρεμάρας, αλλά παριστάνω ότι το κάνω για να είμαι μοντέρνα αξύριστος. Μέχρι χτες λοιπόν είχα. Αλλά δεν θα γέλαγαν. Πρώτον, δεν ανήκει στη δικαιοδοσία μου να βαθμολογώ συντηρητικότητα και προοδευτικότητα, και δεύτερον ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να είναι αυτό που συμβατικά λέμε "συντηρητικός" σε ορισμένους τομείς και "προοδευτικός" σε άλλους. Ο Χατζιδάκις ήταν πολιτικά συντηρητικός αλλά κοινωνικά προοδευτικός και μουσικά όχι απλώς προοδευτικός αλλά πρωτοπόρος αφού άνοιξε καινούργιους δρόμους. Εγώ σε γλωσσικά θέματα είμαι γενικά αρτηριοσκληρωτικός. Κλπ κλπ κλπ.

 

[laura ingalls]

Να καταθέσω και γω κάποιες απόψεις για την Άγκαθα. Πιστεύω ότι ναι μεν χρησιμοποιούσε την αριστοκρατική τάξη για να προωθήσει τις υποθέσεις των έργων της, αλλά την χειριζόταν με αυτό το βρετανικό φλέγμα που πατάει στις άκρες της ειρωνίας. Τον κεντρικό ρόλο στα περισσότερα έργα της παίζει η middle-upper class, η ανερχόμενη δύναμη του 20ου αιώνα. Τα όμορφα ακριβά αντικείμενα που κατείχαν οι εύποροι βοηθούσαν σε μια εκτενή περιγραφή των χώρων προκειμένου να "φτιάξει" ατμόσφαιρα ή να προωθήσει την υπόθεση. Σνομπ ναι ήταν στην περιγραφή των ηρώων της. Ίσως φταίει και η ευγένεια των χαρακτήρων, των τρόπων, η συγκράτηση των συναισθημάτων.
Για παράδειγμα μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει αριστοκρατία την Μις Μάρπλ; Όχι σε καμμία περίπτωση. Μένει μόνη, δεν αναφέρει μόνιμη υπηρέτρια, σε ένα απλό κότατζ σπίτι σε ένα χωριουδάκι. Μόνη της ασχολείται με τον κήπο, μόνη χωρίς οικιακή βοηθό κάνει τα ψώνια της πάει στο ταχυδρομείο κ.λ.π.
Έχει όμως αυτόν τον σνομπισμό να λυπάται τα φτωχά ανήμπορα πλάσματα.
Και εδώ ερχεται η συγκριση με την ελληνική πραγματικότητα. Πως θα ήταν η Μις Μάρπλ αν ήταν Ελληνίδα και έμενε στην Κολοπετινίτσα το 40 το 50 το 60; Θα φορούσε το απλό τουιντ ταγεράκι ή το αθάνατο γιαγιαδο ρομπάκι;

 

[αριαδνη]

Και ο Πουαρο αυτοδημιούργητος είναι, δεν είναι κανας πλούσιος γόνος αριστοκρατικής οικογένειας , μην το ξεχνάμε και αυτό.

 

[αριαδνη]

Ποτέ γράφτηκε ή φάρμακερη πένα της Αγκαθας ρε παιδιά; Διότι το 73' σε μία κωμοπολη του Οχαιο έγινε ότι έγραψε ή Αγκαθα ακριβώς. Κάποιος έστελνε γράμματα ανωνυμα, γραμμένα σε γραφομηχανή στους 3.000 περιπου κατοίκους αποκαλύπτοντας όλα τα οικογενειακά τους μυστικά . Με άλλα λόγια τους ξοπλιαζε ολουνους, αποκαλύπτοντας με ποιον σε απατά ή γυναικα σου μέχρι με ποιον τα χει ή κόρη σου κτλ.

 

[Bajar]

Η Φαρμακερή Πένα ή The Moving finger όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος (σ.σ. Δηλητήριο σε μικρές δόσεις, εκδ. Λυχνάρι) εκδόθηκε πρώτη φορά στις Ην. Πολιτείες το 1942 και την επόμενη χρονιά στο Ην. Βασίλειο. Τριάντα χρόνια μετά λοιπόν ο κόσμος ακόμη αντλούσε έμπνευση από τη θεία Άγκαθα για να εξωτερικεύσει τα πάθη του....

 

[αριαδνη]

Η Φαρμακερή Πένα ή The Moving finger όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος (σ.σ. Δηλητήριο σε μικρές δόσεις, εκδ. Λυχνάρι) εκδόθηκε πρώτη φορά στις Ην. Πολιτείες το 1942 και την επόμενη χρονιά στο Ην. Βασίλειο. Τριάντα χρόνια μετά λοιπόν ο κόσμος ακόμη αντλούσε έμπνευση από τη θεία Άγκαθα για να εξωτερικεύσει τα πάθη του....

E τότε ο τύπος αυτός μιμηθηκε το βιβλίο κατά γράμμα , απίστευτο, αληθινό όμως! και τελικά δεν τον βρήκαν ποτέ, πιασανε λάθος άτομο και μετά το αποζημιωσαν αφού τον έβαλαν φυλακή. Το λέω αυτό γιατί και στην φυλακή που ήταν ο άνθρωπος και στην απομόνωση που τον έβαλαν τα γράμματα συνεχιζόταν να έρχονται κανονικα και μάλιστα έλεγαν πως πιασατε λάθος άνθρωπο.