Αλίκη: Εθνική σταρ ή όχι;

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Bambinella
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Λοιπόν επανέρχομαι με την ούτως ειπείν συνέντευξη της Βουγιούκλως από τον θέλω-να-περνιέμαι-για-σπουδαίος-διανοούμενος Δήμου.

(περίπου) 20:00 Ψυχανάλυση λες εσύ μανίτσα την οριακά προσβολή; Σαν να του τη λέει λίγο.
Διαλογική περιπέτεια λέει... Χριστέ μου! Τι ντεκαντάνς!

Τι άλλο να σχολιάσω; Αυτός τα λέει αυτός τα ακούει. Προσπαθεί η δόλια να πετάξει καμμιά κουλαμάρα και (σίγουρα) αμέσως το μετανιώνει. Ο Δήμου καλά πράγματα της λέει αλλά τα λέει με τέτοιο τρόπο που καταλήγουν σαν προσβολές. Το μεγαλύτερο λάθος του και έτσι όπως τον κόβω το συνηθίζει, είναι ότι συνέχεια μιλάει μόνος του και δεν τη αφήνει να αρθρώσει λέξη.

23:54 Όταν τα'λεγα γω... Πάντως για το θέατρο που έκανε η λεγάμενη δεν έχω λόγο καθ'οτι δεν την έχω δει. Και όπως έχω ξαναπεί σε προηγούμενες δηλώσεις μου, οι ηθοποιοί θα πρέπει να ξεκαβαλήσουν και να αγκαλιάσουν και την τηλεόραση γιατί από εκεί έγιναν γνωστοί και όχι από το θέατρο.

Πω ρε φίλε... Την άφησε τόση ώρα να μιλάει! Εγώ πάλι που είμαι και κακόψυχος, όποιον ρωτήσεις για Εβίτα, μάλλον τη Νίτσα από Μαντονίτσα θα σου πει.

25:41 Σ'αυτό έχει απόλυτο δίκιο η Αλικάρα και όχι δεν γκρεμίστηκε φούρνος. Το σωστό να λέγεται. Αρκεί η κάθε νέα εκτέλεση να μην προσπαθεί να μιμηθεί τις προηγούμενες. Ο κάθε ηθοποιός να παίζει το ρόλο με τον δικό του τρόπο.

Άσχετο αλλά με έτρωγε ο ω μου να το πω: πλάκα-πλάκα ο Δήμου έχει ωραίο μαλλάκι. Η πεμπτουσία του μικροαστικού παππουδέ μαλλιού της εποχής εκείνης. Πόσες κομμωτηριοώρες να έκαψε για να πετύχει αυτό το συγκλοñιστικό αποτέλεσμα;

Και να θέλω να πω έναν καλό λόγο για την ατομάρα του, δεν μ'αφήνει! Ρε άνθρωπε τι εμμονή είναι αυτή με το αν είναι σταρ ή όχι; Ζηλεύεις; Φαγώθηκες πια! Αν η Βουγιούκλω κρατούσε την προσωπική της ζωή μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας και δεν έκανε σήριαλ τη ζωή της και το γιο της, θα την πίστευα περισσότερο όταν έλεγε ότι δεν είναι/νιώθει σταρ.

29:40 Γι'αυτό λέω ότι οι ηθοποιοί είναι αχάριστη κλίκα. Ζω για την ημέρα που θα βγει ηθοποιός από την Ελλάδα και θα πει "ζω για την τηλεόραση"

Πάντως ειλικρινά, με κούρασε το βίντεο. Το άνοιξα για να χαρώ και βαρέθηκα. Ο Δήμου δεν το'χει καθόλου (κάτι τέτοιοι έβγαλαν κακό όνομα στους διανοούμενοι αλλά τέλος πάντνων) και η άλλη δεν της επιτρέπεται να πει τίποτα.
Προτείνω την εισαγωγή νέου/-ων εικονιδίου/-ων όταν πατάμε Like με χάλκινο, αργυρό, χρυσό και πλατινένιο φτυάρι κι αν δεν προστεθούν στην επιλογή για τα Like, να μπουν στα χαμόγελα.
Είναι αυτό εφικτό κύριε διαχειριστά; @AEON
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αυτό μπορεί να ισχύει σε μεγάλο βαθμό σήμερα, αλλά παλιότερα; Υπήρχε τηλεόραση όταν η Βουγιουκλάκη έγινε γνωστή;
Όχι, υπήρχε όμως ο κινηματογράφος. Τον οποίο επίσης πολλοί υποτιμούσαν ως λαϊκό μέσο. Θαρρείς και η δουλειά τους αφορούσε μόνο την αφρόκρεμα της αριστοκρατίας.
 
Όχι, υπήρχε όμως ο κινηματογράφος. Τον οποίο επίσης πολλοί υποτιμούσαν ως λαϊκό μέσο. Θαρρείς και η δουλειά τους αφορούσε μόνο την αφρόκρεμα της αριστοκρατίας.
Όλοι για το θέατρο μιλάνε χωρίς τηλεόραση και σινεμά που θα ηταν
 
Όλοι για το θέατρο μιλάνε χωρίς τηλεόραση και σινεμά που θα ηταν
Θες να απαντήσω ειλικρινά; Θα το πω ευγενικά: στην αφάνεια.

Πριν η Κίτσου παίξει στις μέλισσες φερ'ειπείν, ποιον την γνώριζε;
 
Ολοι σχεδον οι ηθοποιοι υποστηριζουν οτι προτιμουν το θεατρο λογω της αμεσης επαφης με το κοινο.
Ηθελα να' ξερα ομως τι θα γινοταν αν δεν υπηρχε η τηλεοραση...Θα παταγε κανεις απο το κοινο να τους δει και να τους χειροκροτησει απο κοντα; Η μανα τους θα θυμοταν κατα που πεφτει αυτο το θεατρο;
 
Ολοι σχεδον οι ηθοποιοι υποστηριζουν οτι προτιμουν το θεατρο λογω της αμεσης επαφης με το κοινο.
Ηθελα να' ξερα ομως τι θα γινοταν αν δεν υπηρχε η τηλεοραση...Θα παταγε κανεις απο το κοινο να τους δει και να τους χειροκροτησει απο κοντα; Η μανα τους θα θυμοταν κατα που πεφτει αυτο το θεατρο;
Πες τα! Πες τα!

Σιγά την άμεση επαφή! Αν κρίνω από κάτι αηδίες που έλεγαν κατά καιρούς στο κοινό τους κάτι Ρίζοι κάτι Βουγιουκλάκες με ντουντούκες και "τι γελάτε μαντάμ;" πολύ το εκτιμούσαν το κοινό τους.
 
Πες τα! Πες τα!

Σιγά την άμεση επαφή! Αν κρίνω από κάτι αηδίες που έλεγαν κατά καιρούς στο κοινό τους κάτι Ρίζοι κάτι Βουγιουκλάκες με ντουντούκες και "τι γελάτε μαντάμ;" πολύ το εκτιμούσαν το κοινό τους.
Μα θέατρο υπήρχε πολύ πριν την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τον κινηματογράφο. Οι πρώτοι σταρ ήταν ηθοποιοί του θεάτρου και τραγουδιστές της όπερας. Το κοινό τους λάτρευε.
 
... πολύ επιφανειακά / απλοϊκά / παιδιάστικα:

- στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση πρωτίστως θα δεις την αξία του σκηνοθέτη, μετά θα δεις την αξία του ηθοποιού.
- στο θέατρο θα δεις πρωτίστως την προετοιμασία / τον επαγγελματισμό / την στόφα του ηθοποιού. [Είτε βρέχει, είτε είναι απλήρωτος, είτε πέθανε η μάνα του, είτε έσπασε το πόδι του, καλείται να βγει στο σανίδι και να καταθέσει ψυχή και τέχνη. Δεν έχει "Σκηνή Στοπ-Πάμε ξανά". Δεν έχει "ξέχασα τα λόγια μου / έκανα σαρδάμ / με έπιασε νευρικό γέλιο". [καλά, άνθρωποι είναι ,έχει και από τέτοια, αλλά μια-δυο-τρείς, μετά μάλλον θα κολλήσεις τη ρετσινιά του ερασιτέχνη, του απροετοίμαστου, του ασόβαρου.... θα πέσει καζούρα και ντομάτα].
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
έτσι, στο ξεκάρφωτο, θυμάμαι στα νιάτα μου θεατρική παράσταση με τη Μαρία Γεωργιάδη με σπασμένο πόδι, να προσπαθεί να σταθεί στη σκηνή... καλά τα πήγε... Αλλά θυμάμαι και άλλη παράσταση, με Ντενίση, να "πεθαίνει" πάνω σε κάτι μαξιλάρες, λες και την έσπρωξαν και χύθηκε στο πάτωμα.... ένα με το πάτωμα ερμηνεία... Και τέλος θυμάμαι μια ξαδέρφη, πλέον είναι φτασμένη λυρική ερμηνεύτρια, που έκανε πρόσθετες ειδικές θεατρικές σπουδές και μας έλεγε "μπορεί να έχεις την φωνή και το μέταλλο και το εύρος και την ψιλή νότα, αλλά αν δεν "πεθάνεις" όταν πρέπει να "πεθάνεις" στη σκηνή, όλα τα άλλα πάνε στράφι.
 
Σε αλλες πολυ παλιες εποχες που δεν υπηρχε ουτε κινηματογραφος, ουτε τηλεοραση, αναγκαστικα εκεινοι οι ηθοποιοι γινονταν σταρ. Εκει τους εβλεπε το κοινο, εκει τους μαθαινε, εκει τους χειροκροτουσε. Δεν υπηρχαν και πολλα ειδη διασκεδασης.
Σημερα αν δεν περασει ενας ηθοποιος απο την τηλεοραση, δεν τον ξερει κανεις. Θα δωσω παραδειγμα: Οσες φορες εχω παει σε θεατρικη παρασταση, με το που βγαινει ο οποιος ηθοποιος στην σκηνη, το κοινο τον χειροκροτει μονο εαν και εφοσον ειναι γνωστος μεσω τηλεορασεως η παλιου κινηματογραφου. Οσοι ηθοποιοι δεν τα κανανε αυτα, δεν λαμβανουν ουτε μισο χειροκροτημα.
 
....είναι θέμα "τάξης μεγέθους"....
Τον έναν τον έχουν δει τα 1.000 άτομα που έχουν πάει σε όλες τις θεατρικές του παραστάσεις, τον άλλο τον έχουν δει 500.000 τηλεθεατές, και τον έχουν παίξει και όλα τα πρωινάδικα καμιά 10αριά φορές.
 
....είναι θέμα "τάξης μεγέθους"....
Τον έναν τον έχουν δει τα 1.000 άτομα που έχουν πάει σε όλες τις θεατρικές του παραστάσεις, τον άλλο τον έχουν δει 500.000 τηλεθεατές, και τον έχουν παίξει και όλα τα πρωινάδικα καμιά 10αριά φορές.

Το ιδιο πραγμα λεμε ουσιαστικα. Η τηλεοραση ειναι το μεσον για την μεγαλη αναγνωρισιμοτητα, ασχετα απο το ταλεντο και της αξια του καθε ηθοποιου. Και κακως δεν χειροκροτουνται ολοι, ακομα και ο τελευταιος κομπαρσος που βαζει κι αυτος το λιθαρακι του για να γινει η παρασταση.
 
στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση πρωτίστως θα δεις την αξία του σκηνοθέτη, μετά θα δεις την αξία του ηθοποιού.
- στο θέατρο θα δεις πρωτίστως την προετοιμασία / τον επαγγελματισμό / την στόφα του ηθοποιού.
Δεν συμφωνώ: τη Μέριλ Στριπ με όποιον σκηνοθέτη να την βάλεις θα μεγαλουργήσει και αντίστοιχα τον Τομ Κρουζ με όποιον σκηνοθέτη να τον βάλεις θα παραμείνει αγγούρι. Πάνω σε αυτούς βασίζεται η ταινία. Θα σχολιαστεί φυσικά και η ματιά του σκηνοθέτη.

Το ταλέντο φαίνεται καλύτερα όταν ο ηθοποιός έχει την κάμερα στα μούτρα του και πρέπει να έχει την πόζα την φάτσα και όλα τα σχετικά. Όταν είναι σε μια σκηνή, οι τελευταίοι πίσω πίσω τι βλέπουν; Κάτι ανθρωπάκια να πάνε πέρα-δώθε.

Είτε αρέσει είτε όχι η τηλεόραση αναδεικνύει ηθοποιούς και όχι το θέατρο.
 
Πίσω
Μπλουζα