Ο Παπαμιχαήλ κι ο Αλέκος απορρίπτονται για διαφορετικούς λόγους.
Κατά τη γνώμη μου ο Παπαμιχαήλ ήταν μέτριος ηθοποιός, καλύτερος στην κωμωδία, κι επίσης δε νομίζω ότι έκανε ή κάνει το κάτι στο κοινό. Δεν το λέω τυχαία. Επειδή τυχαίνει να ψάχνω πιστεύω κι απ τα κείμενα κι απ τις αναζητήσεις πως ο Παπαμιχαήλ δεν ανήκει στους ηθοποιούς για τους οποίους ψάχνει ο κόσμος.
Ο Αλέκος απ την άλλη, καλός ηθοποιός, αξιοπρεπεστατος κύριος αλλά πολύ κύριος για Εθνικός Σταρ.
Στους τελικούς μένει ο Κουρκουλος κι ο " άλλος " οπου άλλο θα έβαζα τον Δημήτρη Χορν.
Κι ο Κουρκουλος είναι η απόδειξη πως με μια ταπεινή καταγωγή, ξεκινώντας ως ζεν πρεμιέ, μπορείς να δουλέψεις σκληρά και να προοδεύσεις. Γιατί υποκριτικά προοδευσε πολύ μέσα στα χρόνια ο Νικόλας.
Από την άλλη ο Χορν, με την αριστοκρατική καταγωγή, το αστείρευτο ταλέντο, τη σπιρτάδα....
Θα διάλεγα το Χορν. Πιστεύω πως ήταν ο καλύτερος της γενιάς του, με διάρκεια και πάντοτε υπήρχε ενδιαφέρον του κόσμου γύρω από τον ίδιο και τη ζωή του. Διαπιστώνω δε, πως και οι νεότεροι που ανακαλύπτουν τον Χορν μένουν άναυδοι. Δείτε μόνο πόσες προβολές έχουν οι συνεντεύξεις και τα τραγούδια του και τι γράφει ο κόσμος στα σχόλια. Αν αυτό δεν είναι λατρεία, δεν ξέρω τι είναι. ( πιστεύω βέβαια πως αν το λέγαμε στον ίδιο πως τον θεωρούμε εθνικό σταρ μπορεί και να μας χαστούκιζε
)