Επειδη τα γεννεθλια μου ειναι κοντα στα χριστουγεννα, συνηθως την ημερα που σταματαγαν τα σχολεια, διαλεγα τι δωρο θα ηθελα να μου παρουν συνηθως playmobil. Με την ευκαιρια των χριστουγεννων επαιζε κατι ακομα και για την πρωτοχρονια υπηρχε απο ενα δωρο-εκπληξη, συνηθως οχι μεγαλης αξιας, για εμενα και τον αδελφο μου. Οι γονεις μου δεν τα εβαζαν κατω απο το δεντρο, αυτο το καναμε αργοτερα. Μας τα εβαζαν στο κρεββατι και τα βρισκαμε οταν ξυπνουσαμε. Υποτιθεται οτι ηταν το δωρο του Αη Βασιλη ο οποιος, βολικα για τους γονεις μου, δεν δεχοταν παραγγελιες αλλα εφερνε κατι που ηξερε οτι θα σου αρεσει (γαμω τα κολπα ε?).
Θυμαμαι σαν τωρα την χρονια που το δωρο του Αη Βασιλη ηταν σετακια Joy Toy. Τα θεωρουσα το καλυτερο συμπληρωμα για τα απειρα majorette και matchbox αυτοκινητακια μου. Θυμαμαι ακομα τον ηχο που εκανε ο τρακτορας πανω στο μωσαικο, λογω των εγκοπων που προσομοιαζαν λαστιχο, στους τροχους του. Ενα γουργουρισμα που μου θυμιζε μηχανη αυτοκινητου.
Υπηρχαν ψυγεια, τρακτορες με σωληνες, μπετονιερες, γερανοι, σηματα, βενζιναδικα τα οποια σχεδον παντα ηταν texaco, λεωφορεια (το θρυλικο κοκκινο-ασπρο) και τα φοβερα φαναρια που αλλαζαν χρωμα με μοχλο.
Απλα, φθηνα, ωραια παιχνιδια.