Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Shadowdancer2501

RetroAdept
Joined
5 Ιουλ 2006
Μηνύματα
1.002
Αντιδράσεις
30
Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

--------------------------------------------------------------------------------

(το κειμενο αυτο το ελαβα απο ενα φιλαρακι με email,δεν ξερω ποιος το εγραψε,αλλα εχει ενδιαφερον)

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985. Στους "έφηβους" της δικιάς

μου γενιάς...

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια

γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να

περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό

ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο

το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε

ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το

«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια

και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα

χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες

χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές

γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες

κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε

ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαΐδούρα» και κανείς μας δεν

έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε

όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα

φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν

κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος

για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με

πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και

όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να

κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο

ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως

κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια

νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.

Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν

πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες

με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να

βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά

βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,

κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας

έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.

Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,

όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν

ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους

φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους

γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν

υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε

να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο

άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να

περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες

στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς

μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην

άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια

κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο

chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά

μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει που τα σημερινά

παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να

μεγαλώσεις σαν παιδί...
 
Απίθανο τρελογείτονα, άριστο το κειμενάκι και πολύ φιλοσοφημένο.

Μήπως παραμείναμε έτσι;

Ε, μπορεί να μην είχαμε playstation (φτου, φτου κακιά λέξη), αλλά οι Amstrad, Spectrum, C-64 καλά κρατούσαν.

Ναι ρε φίλε μπορούσαμε και παίζαμε ώρες με παιχνίδι με 8 χρώματα και δεν είχαμε πρόβλημα!!!!!! Ούτε 3D κάρτες γραφικών, ούτε Ghz ούτε τίποτε....

Μήπως ακόμα και σήμερα με τους emulators το ίδιο δεν κάνουμε;;;;;
 
Ετσι ειναι αδερφε!Ζησαμε και μεγαλωσαμε απλα,με τσιπα και ξεραμε παντα τα ορια.Λυπαμαι που ακουγομαι σαν "γερογκρινιαρης",αλλα κατα κοινη ομολογια,οι πιο πολλοι σημερα "δεν τη παλευουν".Τα πιτσιρικια (13+ εως 20)τα εχουν κανει ολα(ΟΛΑ ΟΜΩΣ) και ψαχνονται σε περιεργα μονοπατια,χαμενα σε trends ,φιγουρες και ψευτο-καστες.Αστα φιλε...τα εχουμε πει και απο κοντα πολλες φορες.Ο πολεμος πια ειναι μεσα στο κρανιο μας.Να σωσουμε το πνευμα μας απο τη "μαζα" και ισως μετα σωσουμε και τη πατριδα μας
 
Shadowdancer2501 είπε:
..Ο πολεμος πια ειναι μεσα στο κρανιο μας.Να σωσουμε το πνευμα μας απο τη "μαζα" και ισως μετα σωσουμε και τη πατριδα μας
Σοφά λόγια !!!

Και δυστυχώς ... ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ! :thumbup:
 
Με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνο φίλτατοι.....

Αλλά και πάλι, δυστυχώς, δεν έχουμε πολλές ελπίδες, και αυτή είναι η αισιόδοξη άποψη.............
 
Έτσι όπως τα λέει είναι...Αν δεν πονέσεις δεν θα μάθεις ποτέ τι είναι πόνος, αν δεν γελάσεις δεν θα μάθεις ποτέ τι είναι γέλιο και σήμερα δυστυχώς όλοι προσπαθούμε να μάθουμε, αλλά κυρίως να βιώσουμε συναισθήματα μέσα από τις ζωές άλλων.Δεν είναι τυχαίο πως σήμερα ο κόσμος παρακολουθεί reality, γιατί θέλει να ταυτίσει το συναίσθημα του με κάποιον άλλο, να ξορκίσει την μοναξιά του.Αλήθεια είναι τόσο θλιβερό που οι νέες γενιές μεγαλώνουν χωρίς να ονειρεύονται...Γιατί και το όνειρο χρειάζεται φαντασία και η φαντασία σήμερα είναι σκέτη πολυτέλεια.Δεν υπάρχει χώρος γι'αυτήν στη ζωή μας.Ζήσε το σήμερα όσο πιο γρήγορα μπορείς και αν καταφέρεις να βγεις ζωντανός ίσως να ζήσεις και το αύριο...Και αν είσαι τυχερός και προλάβεις για μια στιγμή να κλείσεις τα μάτια σου, ίσως να μπορέσεις να ονειρευτείς κάτι καλύτερο από αυτό που ζεις όταν τα έχεις ανοιχτά...Ευχή μου:ονειρευτείτε όσο προλαβαίνετε... :)
 
Ήμασταν πολύ τυχεροί οι περισσότεροι....περάσαμε θαυμάσια στα παιδικά μας χρόνια και πιστεύω πως ζήσαμε στην ποιο καλή εποχή από όλες. Και για να πω την αλήθεια για πάντα θα ονειροπολούμε αυτά τα χρόνια.. Χρόνια ζεστασιάς και περιπέτειας.........Shadowdancer...Δεν ξέρω αλλά πριν λίγο καιρό άρχισα να σχεδιάζω μέσα στο μυαλό μου ένα video clip που θα είναι σχεδόν όπως αυτό το κείμενο με αφορμή την εισαγωγή από το αριστουργηματικό μουσικό κομμάτι του Jean michel Jarre....Second Rendez-Vous (Part I) Θα το ξεκινήσω σύντομα...
 
Αν και το thread συνοψίζει πολύ ωραία τις συνήθειές μας και το πως μεγάλωσε η δική μας γενιά σε σχέση με τις νεότερες, έχω κάποιες ενστάσεις.

Shadowdancer2501 είπε:
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64,
Είχαμε όμως C64, Amstrad, Spectrum κλπ. (εκτός και αν μιλάει το κείμενο για τις γενιές των γονιών μας).

Shadowdancer2501 είπε:
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει που τα σημερινά

παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να

μεγαλώσεις σαν παιδί...
Επίσης και πάλι συγχαρητήρια γιατί υπεύθυνοι για το αν είναι "χαζοχαρούμενα" ή/και "κακομαθημένα" τα παιδιά είσαι και πάλι εσύ...

Σίγουρα τα παιδικά μας χρόνια τα θυμόμαστε όλοι με νοσταλγία για τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε, τις άσχημες κλπ κλπ. Το να εκθειάζουμε όμως τη δική μας γενιά, μου φέρνει κάπως άσκοπο. Φανταστείτε απλά πως η γενιά των γονιών μας έλεγε περίπου τα ίδια πράγματα για τη δική μας κ.ο.κ.

Εν ολίγοις η ζωή και οι γενιές ακολουθούν τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων που εμείς οι ίδιοι την προωθούμε. Εμείς άλλωστε δε μεγαλώνουμε τα σημερινά παιδιά;;;

Μήπως τελικά δεν πρέπει να αυτο-εξιδανικευόμαστε τόσο, υποβιβάζοντας τους νεότερους; Άλλωστε είναι σίγουρο πως και η δική τους γενιά τα ίδια θα λέει για τις επόμενες ;)
 
Όλες οι γενιές το κάνουν αυτό που λες Alucard, νομίζω ότι είναι απόλυτα φυσικό και στην ουσία είναι η αναπόληση της χαμένης νεότητας νομίζω. Η΄ίσως η δυσκολία της προσαρμογής σε νεότερα δεδομένα...

Ακόμα και οι παππούδες μας είχαν να λένε για τον "παλιό καλό καιρό που δεν υπάρχει πια"-και ας πέθαιναν από ευλογιά, διφθερίτιδα και άλλες άγνωστες λέξεις και ας είχαν έναν πόλεμο κάθε 10 χρόνια και ας κάναν "διακοπές" σε ξερονήσια όποτε "αντιμιλούσαν" στο κατεστημένο και ας έτρωγαν όλοι μαζί από ένα πιάτο γιατί στο σπίτι δεν υπήρχε άλλο και ας και ας...

Είναι αστείο, αλλά γίνεται και θα γίνεται πάντα. Τουλάχιστον εγώ έτσι πιστεύω. :)
 
Όντως. Ζήσαμε σε ωραία εποχή, και τέτοια εποχή δεν ξαναγυρίζει. Η εποχή της τεχνολογίας στα πρώτα βήματα, χωρίς να σε αποβλακώνει όπως σήμερα.

Η ζωή ήταν απλή, εύκολη και χαρούμενη.

Η σημερινή νέα γενιά μεγαλώνει με επαγγελματικές οδηγίες σε αποστειρωμένα δωμάτια και καλουπομένες απόψεις.

Όταν τα βλέπω στο δρόμο μου έρχετε να τα πιάσω από τα μαλλιά και να τους χτυπάω τα κεφάλια στην άσφαλτο.
 
Πραγματι,ειχαμε 6128, amiga, c64, ναι...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΑ,τα γονατα μας ηταν γεματα πληγες απο τη μπαλα και το κεφαλι καρουμπαλα απο την "ησυχια".

Επισης,δεν γυρνουσαμε amature porn videos στα σχολεια.

Επισης δεν καπνιζαμε απο σποροι(η πιο πολλοι τουλαχιστον.)

Επισης,φτασαμε γυμνασιο για να πουμε μ@λ@κ@.

Αν ολα τα σημερινα φαινομενα ειναι η "φυσική εξέλιξη των πραγμάτων",ΛΥΠΑΜΑΙ,για το ειδος μας.

Οπως εγραψα και στην αρχη,δεν μου καθεται καλα που ακουγομαι σαν γερογκρινιαρης.

Ας σκεφτουμε ομως το γεγονος,οτι εμεις σε σχεση με τους γονεις μας ειχαμε τεραστιο πολιτισμικο χασμα.Δεν μπορω ομως,να πω το ιδιο και για μας σε σχεση με τα σημερινα καλοπαιδα (15-20).Ποιες τρομερες κοινωνικες ζυμωσεις,ποιος πολεμος,τι εγινε τελος παντων και ειμαστε τοσο διαφορετικοι ???

Καλοπεραση και διαλυση της οικογενειας...αυτο εγινε
 
.....και η εισβολή των SMS!!!!!!

Τρελογείτονα, με κάλυψες απόλυτα!!!!!!!!!
 
audiodee είπε:
Η σημερινή νέα γενιά μεγαλώνει με επαγγελματικές οδηγίες σε αποστειρωμένα δωμάτια και καλουπομένες απόψεις. Όταν τα βλέπω στο δρόμο μου έρχετε να τα πιάσω από τα μαλλιά και να τους χτυπάω τα κεφάλια στην άσφαλτο.
Σωστά audiodee, να πω όμως πως "ταρακούνημα" θέλει το κεφάλι των γονιών (δηλαδή μάλλον των δικών μας, για όσους έχουν παιδιά) που τα μεγαλώνουν έτσι. Διότι οι "επαγγελματικές οδηγίες" είναι γραμμένες από εμάς.

Shadowdancer2501 είπε:
Ας σκεφτουμε ομως το γεγονος,οτι εμεις σε σχεση με τους γονεις μας ειχαμε τεραστιο πολιτισμικο χασμα.Δεν μπορω ομως,να πω το ιδιο και για μας σε σχεση με τα σημερινα καλοπαιδα (15-20).Ποιες τρομερες κοινωνικες ζυμωσεις,ποιος πολεμος,τι εγινε τελος παντων και ειμαστε τοσο διαφορετικοι ???Καλοπεραση και διαλυση της οικογενειας...αυτο εγινε
Συμφωνώ με το τελευταίο που αφορά την οικογένεια. Όσο για την καλοπέραση, ίσως δεν είναι κακό να υφίστασται, αρκεί να έχει κατανοήσει κάποιος τι συμβαίνει όταν αυτή απουσιάζει :)

Κατά τα άλλα δεν πιστεύω πως είναι ιδιαίτερα μεγάλες οι διαφορές. Πάντως από μόνη της η τεχνολογική εξέλιξη (βλ. κινητά, Internet = πληροφορίες) ίσως αποτελεί ικανή δύναμη για τις όποιες αλλαγές και μεταβολές στον τρόπο σκέψης των νέων γενιών. Είναι εξάλλου αρκετά σημαντική η τεχνολογική εξέλιξη τα τελευταία 20 χρόνια.

Εν ολίγοις τα παιδιά γεννιούνται και είναι αθώα. Τα χέρια όμως που "πλάθουν" το χαρακτήρα και το μυαλό τους, έχω την εντύπωση πως ανήκουν σε εμάς.

Υ.Γ. Maddog σωστά παρατήρησες πως ο ίδιος σχολιασμός γίνεται από κάθε γενιά στην επόμενη.
 
Alucard είπε:
Εν ολίγοις τα παιδιά γεννιούνται και είναι αθώα. Τα χέρια όμως που "πλάθουν" το χαρακτήρα και το μυαλό τους, έχω την εντύπωση πως ανήκουν σε εμάς.
Πολύ σωστή επισήμανση alucard.Πρώτοι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την μελλοντική τους εξέλιξη και αν αναλογιστούμε πόσα παιδάκια μεγαλώνουν σήμερα απουσία της μητρικής φιγούρας, μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα δυσάρεστα συμπεράσματα...:eek:hboy:
 
αλλα και της σωστης πατρικης φιγουρας επισης - η οποια ελλειψη της ειναι κατ'εμε υπευθυνη για παρα πολλα.
 
Μεγάλη κουβέντα αυτή που είπες telamona!

+1 reputation που δεν έχουμε πλέον :D
 
ολες οι εποχες καλες ειναι.

Ακομα και η τωρινη που καμια φορα κραζουμε σαν γεροντοκορες ολοι μας, εχει και τα πολυ καλα της.

π.χ το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο...αν ημουν τωρα μαθητης Λυκειου δεν νομιζω να αποφοιτουσα ποτε...οι σημερινες δεσποινιδες ειναι κατι κλασεις ανωτερες απο τις δικες μου ,τοτε,συμαθητριες (φορμα,καλτσα Πουρναρα και φαρδυ πουλοβερ..αν μιλησω και για περιποιηση,επιμελεια και τριχοφυια θα χαρακτηριστω παλι ως εμπαθης... :D )
 
Δεν φταίμε εμείς αν εσύ είχες μπουρούχες συμμαθήτριες, στο δικό μου κυκλοφορούσαν αρκετές "θεές". :diablotin:

Και επιστημονικά να το πάρεις, τα γονίδια δεν αλλάζουν εντός μιας γενεάς! :D
 
Πίσω
Μπλουζα