Βίπερ Νόρα, Άρλεκιν κι άλλες ρεαλιστικές, καθημερινές ιστορίες αγάπης!

@TZELASO Άκουσα καλά Τζέλα; 400 βιβλία; :shocked: Υποθέτω ότι έχεις καταλάβει πως πλέον θεωρείσαι αρχείο!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει πολλά Άρλεκιν στη ζωή μου για λόγους που δεν είχαν σχέση με την προσωπική μου προτίμηση και δεν ήταν οικονομικοί. Όσα έχω διαβάσει ήταν όταν ήμουν μεταξύ 17 -25 χρόνων και τα περισσότερα είναι από κάποια Σαββατοκύριακα στο εξοχικό μιας θείας στο Σούνιο, επειδή τα αγόραζε συχνά η ξαδέλφη μου και μαζεύονταν εκεί με τα χρόνια. Νομίζω ότι έχω διαβάσει μόνο ένα Βίπερ Νόρα, το οποίο κάπου το έχω και θα ανεβάσω εξώφυλλο μόλις το βρω, κανένα χρυσό και αρκετά Desire.
Πέρα από την όποια υπόθεση, αυτό που πάντα με γοήτευε (κάτι που συνέβαινε και με τη Μανίνα) ήταν τα σκίτσα του εξωφύλλου. Οτιδήποτε ήταν ζωγραφική κι όχι φωτογραφία, το είχα λατρέψει πριν ακόμη το διαβάσω. Μου άρεσαν πολύ τα χρώματα, το σκηνικό (τοπίο) που ίσως αχνοφαινόταν στο φόντο και φυσικά τα, συνήθως χαμογελαστά, πρόσωπα με τα τέλεια χαρακτηριστικά, τα οποία όμως επειδή επρόκειτο για σκίτσο σου άφηναν το περιθώριο να τα προσαρμόσεις λίγο περισσότερο στα δικά σου γούστα, σύμφωνα πάντα και με το κείμενο της ιστορίας. Κάποια βιβλία τα έβρισκα ενδιαφέροντα ως προς την υπόθεση, κάποια άλλα αρκετά τραβηγμένα.
Εδώ και καμιά δεκαπενταριά χρόνια δεν έχω διαβάσει τίποτε παρόμοιο, όχι γιατί μεγάλωσα κι έπαψα να είμαι ρομαντική αλλά γιατί απλώς δεν έτυχε. Άλλωστε ζήτημα να είχα αγοράσει ποτέ από μόνη μου δυο τρία Άρλεκιν.
Παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ που ξαναέφερες το θέμα στην επιφάνεια και μου θύμισες τα όμορφα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα των νεανικών μου χρόνων στο Σούνιο. Από την άλλη, το ότι πέταξες τις τσάντες προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. :mad: (ελπίζω τουλάχιστον να μην ήταν ακριβοπληρωμένες).
 
Τελευταία επεξεργασία:
@TZELASO Άκουσα καλά Τζέλα; 400 βιβλία; :shocked: Υποθέτω ότι έχεις καταλάβει πως πλέον θεωρείσαι αρχείο!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει πολλά Άρλεκιν στη ζωή μου για λόγους που δεν είχαν σχέση με την προσωπική μου προτίμηση και δεν ήταν οικονομικοί. Όσα έχω διαβάσει ήταν όταν ήμουν μεταξύ 17 -25 χρόνων και τα περισσότερα είναι από κάποια Σαββατοκύριακα στο εξοχικό μιας θείας στο Σούνιο, επειδή τα αγόραζε συχνά η ξαδέλφη μου και μαζεύονταν εκεί με τα χρόνια. Νομίζω ότι έχω διαβάσει μόνο ένα Βίπερ Νόρα, το οποίο κάπου το έχω και θα ανεβάσω εξώφυλλο μόλις το βρω, κανένα χρυσό και αρκετά Desire.
Πέρα από την όποια υπόθεση, αυτό που πάντα με γοήτευε (κάτι που συνέβαινε και με τη Μανίνα) ήταν τα σκίτσα του εξωφύλλου. Οτιδήποτε ήταν ζωγραφική κι όχι φωτογραφία, το είχα λατρέψει πριν ακόμη το διαβάσω. Μου άρεσαν πολύ τα χρώματα, το σκηνικό (τοπίο) που ίσως αχνοφαινόταν στο φόντο και φυσικά τα, συνήθως χαμογελαστά, πρόσωπα με τα τέλεια χαρακτηριστικά, τα οποία όμως επειδή επρόκειτο για σκίτσο σου άφηναν το περιθώριο να τα προσαρμόσεις λίγο περισσότερο στα δικά σου γούστα, σύμφωνα πάντα και με το κείμενο της ιστορίας. Κάποια βιβλία τα έβρισκα ενδιαφέροντα ως προς την υπόθεση, κάποια άλλα αρκετά τραβηγμένα.
Εδώ και καμιά δεκαπενταριά χρόνια δεν έχω διαβάσει τίποτε παρόμοιο, όχι γιατί μεγάλωσα κι έπαψα να είμαι ρομαντική αλλά γιατί απλώς δεν έτυχε. Άλλωστε ζήτημα να είχα αγοράσει ποτέ από μόνη μου δυο τρία Άρλεκιν.
Παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ που ξαναέφερες το θέμα στην επιφάνεια και μου θύμισες τα όμορφα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα των νεανικών μου χρόνων στο Σούνιο. Από την άλλη, για το ότι πέταξες τις τσάντες προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. :mad: (ελπίζω τουλάχιστον να μην ήταν ακριβοπληρωμένες).
Αχ τι χάνεις! Μεθύστανες του πλούτου που έλεγε και ο Φατσεας με δικά τους ελικόπτερα, εκατομυριουχους με ιδιωτικά νησιά , σειχιδες με πριγκηπατα και όλοι αυτοί να μοιάζουν με τον Ριτσαρντ Γκηρ στα νιάτα του. Τα έκρυβαν οι ξάδερφες μου από μένα γιατί ειχαν ερωτικές σκηνές ανάρμοστες για την ηλικία μου αλλά τα έβρισκα στο τέλος.
 
Τα έκρυβαν οι ξάδερφες μου από μένα γιατί ειχαν ερωτικές σκηνές ανάρμοστες για την ηλικία μου αλλά τα έβρισκα στο τέλος.
Αφου τα εβρισκες οπου κι αν τα εκρυβαν, τοτε χαραμιζες το ταλεντο σου με δαυτα.
Εσυ ησουν φτιαγμενη για Αγκαθα Κριστι και Αρθουρ Κοναν Ντοϋλ.
 
Αφου τα εβρισκες οπου κι αν τα εκρυβαν, τοτε χαραμιζες το ταλεντο σου με δαυτα.
Εσυ ησουν φτιαγμενη για Αγκαθα Κριστι και Αρθουρ Κοναν Ντοϋλ.
Bambi πως με ξέρεις !!! Έτσι ειναι :love: το απαγορευμένο σε κάνει δε ακόμα περισσότερο λαγωνικο , χα χα !:lol:
 
Και για του λόγου το αληθές κυρίες μου, ιδού τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα (αχ, να μην ξέρω ν' αναρτήσω φωτογραφίες από τα εξώφυλλα :( , υπόσχομαι να το προσθέσω κάποια στιγμή):

Γενιά Α΄: Βίπερ Νόρα, έτος έκδοσης 1975 (1972 στην Αγγλία), τίτλος "Παράξενο ταξίδι".

Εκείνος: Ο Λη Γκάρετ, πλοίαρχος σε φαλαινοθηρικό και μέτοχος σε εφοπλιστική εταιρεία, ετών 36;)

Εκείνη: Η Τρέισι Ρέντφερν, γιατρός στο φαλαινοθηρικό, ετών 25:p

Η παρεξήγηση: Αυτόν τον έχει εγκαταλείψει η αρραβωνιαστικιά του, κλέβοντας και τον τραπεζικό του λογαριασμό. Έκτοτε μισεί όλες τις γυναίκες.

Ο τόπος: Βαθύς ωκεανός με λίγη Αγγλία και λίγη Νότια Αφρική.

Το ζουμί: Ένα φιλί :eek: . Αν πιστεύετε σε Θεό δηλαδή :cool:

Γενιά Β΄: Άρλεκιν Bianca, έτος έκδοσης 1991 (1990 στην Αμερική), τίτλος "Ακατανίκητος πειρασμός"

Εκείνος: Ο Φίλιπ Χάντερ, πρώην πεζοναύτης, πρώην CIA, νυν υπεύθυνος ασφαλείας σε πετρελαϊκή εταιρεία, Ινδιάνος Απάτσι #) , ετών 37.

Εκείνη: Η Τζένιφερ Μάριστ, γεωλόγος στην εταιρεία, ετών 28.



Εκείνος: Ο Μαξ Έλιοτ, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο, ετών 35.

Εκείνη: Η Ιβ Βον, καθηγήτρια ψυχολογίας - σεξολογίας :p στο πανεπιστήμιο, ετών 33.

Το στόρι: Τίποτα το φοβερό. Γνωρίζονται, συμπαθιούνται, συζητάνε, καταλήγουν.

Ο τόπος: Κεντρικό Οχάιο, πανεπιστημιούπολη.

Το ζουμί: Κάμα Σούτρα :p :p

Για τα ιστορικά ένα έχω να πω και μετά θα σιωπήσω :p

Το saga της Σκάι Ο Μάλει από την κυρία Bertrice Small. Έξι άντρες παντρεύτηκε κι έθαψε η Ιρλανδέζα κορασίδα Σκάι :eek: , οκτώ παιδιά αράδιασε, σε δυο χαρέμια βρέθηκε, οι περιπέτειές της δεν έχουν τελειωμό!!!! Βάλε και γιους, κόρες, νύφες, εγγόνια, δισέγγονα στις δικές τους ιστορίες ... Πρόσθεσε και ό,τι έχει κάνει ή έστω έχει φανταστεί (πολλές φορές ούτε καν φανταστεί :p ) ο μέσος άνθρωπος στο σεξ ...

Πάντως, αν το κοριτσάκι σας έχει επαναληπτικό στην αγγλική ιστορία από το 1550 έως το 1700 και δεν λέει να στρωθεί στο διάβασμα, τα βιβλία του saga είναι μια εγγυημένη λύση που δεν λέει να απορρίψετε χωρίς σκέψη :cool:

Στον αντίποδα ακριβώς η ροζ γιαγιά Μπάρμπαρα Κάρτλαντ που λέει και η Δομινίκη :)


Τι να γράψει κανείς γι' αυτή την τεράστια μορφή που εξέδιδε δέκα - δέκα τα βιβλία και είχε δηλώσει ότι θεωρεί πως το να περιγράφεις σεξ πριν από τον γάμο περνάει λάθος μηνύματα στη νεολαία; :p

Μόνο αυτό: Μια από τις φανατικές αναγνώστριές της ήταν η πριγκίπισσα Νταϊάνα ... Και πήγε η δόλια εξοπλισμένη με τα ροζουλιά βιβλιαράκια της Μπάρμπαρα να τα βγάλει πέρα με τον Κάρολο, το Μπάκιγχαμ και την Καμίλα :cool:
Ιβ Βον : Καθηγήτρια ψυχολογιας- σεξολογιας ετών 33, χα χα
Μαξ Ελιοτ : καθηγητής φυσικής ετών ετών 35
Το ζουμί: Κάμα σουτρα :rofl: :fafoutis: πως τα γραφές ρετροφαν μου, το χιούμορ σου εξαιρετικό. Ε , αυτό και αν θα ήταν στα αγαπημένα μου αρλεκιν .
 
Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναναφέρει εδώ, αλλά την προϊστορική εποχή όταν η Έλενα Ακρίτα έγραφε (ευθυμο,χρονο)γράφημα στον "Ταχυδρόμο" - μιλάμε για τόσο παλιά που είχαν κάποιο ίχνος χιούμορ τα γραφτά της, παρά το ότι η μίμηση του αμίμητου στυλ του Φρέντυ Γερμανού έβγαζε μάτι - είχε γράψει ένα κείμενο για τα Βίπερ Νόρα. Δεν υπήρχαν Άρλεκιν τότε. Και περιέργως το βρήκα πολύ αστείο. Και έδειχνε ότι η συγγραφέας είχε εντρυφήσει στο αντικείμενο (για λόγους έρευνας, δεν αμφιβάλλω). Θυμάμαι μερικά χαρακτηριστικά.

Σε παρένθεση, περιγράφοντας την ηρωίδα: "(Γονείς δεν υπάρχουν, έχουν σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.)"

Γράφοντας για τον ήρωα που μισεί τις γυναίκες γι' αυτό φέρεται στην ηρωίδα σκαιότατα: "Οποιοσδήποτε φυσιολογικός άνδρας μισεί τις γυναίκες, πάει με άλλους άντρες. Όχι όμως ο Μαξ μπλα μπλα." (Ο Μαξ έχει πρόσωπο όλο γωνίες, ειρήσθω εν παρόδω)

Και άλλες σωστές παρατηρήσεις θυμάμαι αλλά όχι με τις ακριβείς φράσεις της. Η ηρωίδα από άχρωμη και ασήμαντη γίνεται πανέμορφη μόλις βάζει καλύτερα ρούχα και το μενταγιόν της γιαγιάς της. Ενώ έχει προσληφθεί για γκουβερνάντα μετά την πρώτη συνάντηση αγνοεί το παιδάκι και κάνει τα μύρια όσα για να τυλίξει τον ήρωα. Και πολλά άλλα τέτοια.
 
Bρε ελέφαντας ( διαβάζοντας και τα άλλα γραπτά σου περί ηρωιδων και αντιζηλων)που τις βρηκες τις μέτρια εμφανισιακά κορασίδες εκτός και αν αλλά ήταν τα αρλεκιν που εβγαιναν στην Νιου Υορκ και άλλα στο ένδοξο Βραχωρι. Όλες Σκλεναρικοβες ήταν τόσο που παθαινες κόμπλεξ πια ως κορίτσι στην εφηβεία. Τώρα αν ήταν άλλης περιόδου πάω πάσο γιατί στα δικά μου τα " αρλεκιν" που "έκλεβα " ή μάλλον έπαιρνα κρυφά απο τις ξαδερφες καμιά δεν ήταν παρθένα και όλες κούκλες.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πρώτον, έλεγα γι' αυτά που θυμάμαι να είχε γράψει η Ακρίτα, οπότε ρώτησε εκείνην αν θυμάται τι είχε γράψει. Εγώ αλώς μετέφερα.

Δεύτερον, θυμάμαι καλά ότι συχνάκις η ηρωίδα σε Β.Ν. δεν έλεγε και πολλά εμφανισιακά στην αρχή. Άλλωστε ως Εγγλέζα γκουβερνάντα ή γραμματέας φορούσε άχαρα ρούχα που έκρυβαν τις καμπύλες της. Μόνο όταν ντυνόταν για να τον συνοδεύσει στη δεξίωση (με τουαλέτα που της είχε αγοράσει ο ήρωας και την πασάριζε για επαγγελματικό έξοδο, δήθεν για να την πείσει να τη δεχτεί, στην πραγματικότητα για να την αφαιρέσει από τους φόρους του) και φτιαχνόταν κι έβαζε το μενταγιόν της γιαγιάς της (ΤΜ Ακρίτα) γινόταν καλλονή και ο ήρωας την πρόσεχε. Και μιλάω για Βίπερ Νόρα ή για Άρλεκιν που δανείζόμουνα από τη βιβλιοθήκη του χωριού που έμενα αρχές 80 αλλά ήταν παλιά άρα πάλι 10ετίας 70. Όχι για τα Άρλεκιν της ντεκαντάντ εποχής σας.
 
Πρώτον, έλεγα γι' αυτά που θυμάμαι να είχε γράψει η Ακρίτα, οπότε ρώτησε εκείνην αν θυμάται τι είχε γράψει. Εγώ αλώς μετέφερα.

Δεύτερον, θυμάμαι καλά ότι συχνάκις η ηρωίδα σε Β.Ν. δεν έλεγε και πολλά εμφανισιακά στην αρχή. Άλλωστε ως Εγγλέζα γκουβερνάντα ή γραμματέας φορούσε άχαρα ρούχα που έκρυβαν τις καμπύλες της. Μόνο όταν ντυνόταν για να τον συνοδεύσει στη δεξίωση (με τουαλέτα που της είχε αγοράσει ο ήρωας και την πασάριζε για επαγγελματικό έξοδο, δήθεν για να την πείσει να τη δεχτεί, στην πραγματικότητα για να την αφαιρέσει από τους φόρους του) και φτιαχνόταν κι έβαζε το μενταγιόν της γιαγιάς της (ΤΜ Ακρίτα) γινόταν καλλονή και ο ήρωας την πρόσεχε. Και μιλάω για Βίπερ Νόρα ή για Άρλεκιν που δανείζόμουνα από τη βιβλιοθήκη του χωριού που έμενα αρχές 80 αλλά ήταν παλιά άρα πάλι 10ετίας 70. Όχι για τα Άρλεκιν της ντεκαντάντ εποχής σας.
Eμ πες μου τα έτσι για να συνεννοηθούμε, υπάρχει σαφώς χάσμα γενεών. Οι δικές σου του 70' ήταν παρθένες , χαμηλοβλεπουσες και απεριποιητες. Οι δικές μου, οι του 90' ήταν θεές του στυλ και λυσσαρες :lol: ξέρεις τι γινότανε .
 
Τελευταία επεξεργασία:
Eμ πες μου τα έτσι για να συνεννοηθούμε, υπάρχει σαφώς χάσμα γενεών. Οι δικές σου του 70' ήταν παρθένες , χαμηλοβλεπουσες και απεριποιητες. Οι δικές μου, οι του 90' ήταν θεές του στυλ και λυσσαρες :lol: ξέρεις τι γινότανε .

Κι όμως Αριάδνη, δεν ήταν και τόσο μεγάλη η διαφορά με το πέρασμα των ετών. Απόδειξη το μοναδικό Άρλεκιν που έχω σπίτι μου αυτή τη στιγμή με τίτλο "Ο πειρασμός της διπλανής πόρτας" της Jeanne Allan, έκδοση 1996 (κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1997).

IMG_20210912_205353.jpg

Μάλιστα μέσα στο βιβλίο την περιγράφει ως μικροκαμωμένη, πολύ αδύνατη και με εμφάνιση αγοροκόριτσου.

Πάντως από το συγκεκριμένο βιβλίο έμαθα αρκετή γεωγραφία, όπως πού είναι ακριβώς το Κολοράντο, πόση είναι η απόσταση από την Ομάχα της Νεμπράσκα μέχρι το Ντένβερ με το αυτοκίνητο (800 κάτι χλμ. ) και τι ακριβώς είναι το Εθνικό Πάρκο των Βραχωδών Ορέων!
Μη γελάτε, αυτές είναι πολύτιμες πληροφορίες για μια globetrotter σαν εμένα :p . Και τότε δεν είχαμε ίντερνετ να βρίσκουμε την πληροφορία σε δευτερόλεπτα. Χρήσιμα τα Άρλεκιν!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Όμαχα, όχι Ομάχα. Υστερούν στην πληροφόρηση τα Άρλεκιν. Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα, διότι πρόσφατα διάβαζα κάτι αρχαία Σουπερμανοκόμιξ (εποχής Anglo-Hellenic Agency) και σε κάποιο σημείο έλεγε για "Τα μεγάλα Τείχη της Κίνας", μη έχοντας ακούσει ποτέ προφανώς για το Σινικό Τείχος.
 
Και για του λόγου το αληθές κυρίες μου, ιδού τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα (αχ, να μην ξέρω ν' αναρτήσω φωτογραφίες από τα εξώφυλλα :( , υπόσχομαι να το προσθέσω κάποια στιγμή):

Γενιά Α΄: Βίπερ Νόρα, έτος έκδοσης 1975 (1972 στην Αγγλία), τίτλος "Παράξενο ταξίδι".

Εκείνος: Ο Λη Γκάρετ, πλοίαρχος σε φαλαινοθηρικό και μέτοχος σε εφοπλιστική εταιρεία, ετών 36;)

Εκείνη: Η Τρέισι Ρέντφερν, γιατρός στο φαλαινοθηρικό, ετών 25:p

Η παρεξήγηση: Αυτόν τον έχει εγκαταλείψει η αρραβωνιαστικιά του, κλέβοντας και τον τραπεζικό του λογαριασμό. Έκτοτε μισεί όλες τις γυναίκες.

Ο τόπος: Βαθύς ωκεανός με λίγη Αγγλία και λίγη Νότια Αφρική.

Το ζουμί: Ένα φιλί :eek: . Αν πιστεύετε σε Θεό δηλαδή :cool:

Γενιά Β΄: Άρλεκιν Bianca, έτος έκδοσης 1991 (1990 στην Αμερική), τίτλος "Ακατανίκητος πειρασμός"

Εκείνος: Ο Φίλιπ Χάντερ, πρώην πεζοναύτης, πρώην CIA, νυν υπεύθυνος ασφαλείας σε πετρελαϊκή εταιρεία, Ινδιάνος Απάτσι #) , ετών 37.

Εκείνη: Η Τζένιφερ Μάριστ, γεωλόγος στην εταιρεία, ετών 28.

Η κόντρα: Αυτός δεν εμπιστεύεται τις λευκές γυναίκες γιατί η λευκή μητέρα του τον έχει εγκαταλείψει. Εκείνη είναι και λευκή, είναι και ξανθιά, βράστα δηλαδή :p

Ο τόπος: Αριζόνα, έρημος, κάκτοι και ινδιάνικοι καταυλισμοί.

Το ζουμί: Τρεις σκηνούλες με όλα τα συνοδευτικά τους #) #). Not bad ...

Γενιά Γ΄: Άρλεκιν Desire, έτος έκδοσης 1997 (1996 στην Αμερική), τίτλος "Μαγική νύχτα"

Εκείνος: Ο Μαξ Έλιοτ, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο, ετών 35.

Εκείνη: Η Ιβ Βον, καθηγήτρια ψυχολογίας - σεξολογίας :p στο πανεπιστήμιο, ετών 33.

Το στόρι: Τίποτα το φοβερό. Γνωρίζονται, συμπαθιούνται, συζητάνε, καταλήγουν.

Ο τόπος: Κεντρικό Οχάιο, πανεπιστημιούπολη.

Το ζουμί: Κάμα Σούτρα :p :p

Για τα ιστορικά ένα έχω να πω και μετά θα σιωπήσω :p

Το saga της Σκάι Ο Μάλει από την κυρία Bertrice Small. Έξι άντρες παντρεύτηκε κι έθαψε η Ιρλανδέζα κορασίδα Σκάι :eek: , οκτώ παιδιά αράδιασε, σε δυο χαρέμια βρέθηκε, οι περιπέτειές της δεν έχουν τελειωμό!!!! Βάλε και γιους, κόρες, νύφες, εγγόνια, δισέγγονα στις δικές τους ιστορίες ... Πρόσθεσε και ό,τι έχει κάνει ή έστω έχει φανταστεί (πολλές φορές ούτε καν φανταστεί :p ) ο μέσος άνθρωπος στο σεξ ...

Πάντως, αν το κοριτσάκι σας έχει επαναληπτικό στην αγγλική ιστορία από το 1550 έως το 1700 και δεν λέει να στρωθεί στο διάβασμα, τα βιβλία του saga είναι μια εγγυημένη λύση που δεν λέει να απορρίψετε χωρίς σκέψη :cool:

Στον αντίποδα ακριβώς η ροζ γιαγιά Μπάρμπαρα Κάρτλαντ που λέει και η Δομινίκη :)


Τι να γράψει κανείς γι' αυτή την τεράστια μορφή που εξέδιδε δέκα - δέκα τα βιβλία και είχε δηλώσει ότι θεωρεί πως το να περιγράφεις σεξ πριν από τον γάμο περνάει λάθος μηνύματα στη νεολαία; :p

Μόνο αυτό: Μια από τις φανατικές αναγνώστριές της ήταν η πριγκίπισσα Νταϊάνα ... Και πήγε η δόλια εξοπλισμένη με τα ροζουλιά βιβλιαράκια της Μπάρμπαρα να τα βγάλει πέρα με τον Κάρολο, το Μπάκχαμ και την Καμίλα :cool:
Η Νταϊάνα ήταν εξ α
Και για του λόγου το αληθές κυρίες μου, ιδού τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα (αχ, να μην ξέρω ν' αναρτήσω φωτογραφίες από τα εξώφυλλα :( , υπόσχομαι να το προσθέσω κάποια στιγμή):

Γενιά Α΄: Βίπερ Νόρα, έτος έκδοσης 1975 (1972 στην Αγγλία), τίτλος "Παράξενο ταξίδι".

Εκείνος: Ο Λη Γκάρετ, πλοίαρχος σε φαλαινοθηρικό και μέτοχος σε εφοπλιστική εταιρεία, ετών 36;)

Εκείνη: Η Τρέισι Ρέντφερν, γιατρός στο φαλαινοθηρικό, ετών 25:p

Η παρεξήγηση: Αυτόν τον έχει εγκαταλείψει η αρραβωνιαστικιά του, κλέβοντας και τον τραπεζικό του λογαριασμό. Έκτοτε μισεί όλες τις γυναίκες.

Ο τόπος: Βαθύς ωκεανός με λίγη Αγγλία και λίγη Νότια Αφρική.

Το ζουμί: Ένα φιλί :eek: . Αν πιστεύετε σε Θεό δηλαδή :cool:

Γενιά Β΄: Άρλεκιν Bianca, έτος έκδοσης 1991 (1990 στην Αμερική), τίτλος "Ακατανίκητος πειρασμός"

Εκείνος: Ο Φίλιπ Χάντερ, πρώην πεζοναύτης, πρώην CIA, νυν υπεύθυνος ασφαλείας σε πετρελαϊκή εταιρεία, Ινδιάνος Απάτσι #) , ετών 37.

Εκείνη: Η Τζένιφερ Μάριστ, γεωλόγος στην εταιρεία, ετών 28.

Η κόντρα: Αυτός δεν εμπιστεύεται τις λευκές γυναίκες γιατί η λευκή μητέρα του τον έχει εγκαταλείψει. Εκείνη είναι και λευκή, είναι και ξανθιά, βράστα δηλαδή :p

Ο τόπος: Αριζόνα, έρημος, κάκτοι και ινδιάνικοι καταυλισμοί.

Το ζουμί: Τρεις σκηνούλες με όλα τα συνοδευτικά τους #) #). Not bad ...

Γενιά Γ΄: Άρλεκιν Desire, έτος έκδοσης 1997 (1996 στην Αμερική), τίτλος "Μαγική νύχτα"

Εκείνος: Ο Μαξ Έλιοτ, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο, ετών 35.

Εκείνη: Η Ιβ Βον, καθηγήτρια ψυχολογίας - σεξολογίας :p στο πανεπιστήμιο, ετών 33.

Το στόρι: Τίποτα το φοβερό. Γνωρίζονται, συμπαθιούνται, συζητάνε, καταλήγουν.

Ο τόπος: Κεντρικό Οχάιο, πανεπιστημιούπολη.

Το ζουμί: Κάμα Σούτρα :p :p

Για τα ιστορικά ένα έχω να πω και μετά θα σιωπήσω :p

Το saga της Σκάι Ο Μάλει από την κυρία Bertrice Small. Έξι άντρες παντρεύτηκε κι έθαψε η Ιρλανδέζα κορασίδα Σκάι :eek: , οκτώ παιδιά αράδιασε, σε δυο χαρέμια βρέθηκε, οι περιπέτειές της δεν έχουν τελειωμό!!!! Βάλε και γιους, κόρες, νύφες, εγγόνια, δισέγγονα στις δικές τους ιστορίες ... Πρόσθεσε και ό,τι έχει κάνει ή έστω έχει φανταστεί (πολλές φορές ούτε καν φανταστεί :p ) ο μέσος άνθρωπος στο σεξ ...

Πάντως, αν το κοριτσάκι σας έχει επαναληπτικό στην αγγλική ιστορία από το 1550 έως το 1700 και δεν λέει να στρωθεί στο διάβασμα, τα βιβλία του saga είναι μια εγγυημένη λύση που δεν λέει να απορρίψετε χωρίς σκέψη :cool:

Στον αντίποδα ακριβώς η ροζ γιαγιά Μπάρμπαρα Κάρτλαντ που λέει και η Δομινίκη :)


Τι να γράψει κανείς γι' αυτή την τεράστια μορφή που εξέδιδε δέκα - δέκα τα βιβλία και είχε δηλώσει ότι θεωρεί πως το να περιγράφεις σεξ πριν από τον γάμο περνάει λάθος μηνύματα στη νεολαία; :p

Μόνο αυτό: Μια από τις φανατικές αναγνώστριές της ήταν η πριγκίπισσα Νταϊάνα ... Και πήγε η δόλια εξοπλισμένη με τα ροζουλιά βιβλιαράκια της Μπάρμπαρα να τα βγάλει πέρα με τον Κάρολο, το Μπάκιγχαμ και την Καμίλα :cool:
Η Νταϊάνα διάβαζε τα βιβλία της Dame Μπάρμπαρα Κάρτλαντ, για έναν πολύ απλό λόγο: η εν λόγω συγγραφέας ήταν εξ αγχιστείας συγγενής της, εφόσον η κόρη της Ρέιν Μακ Κόρκοντεϊλ είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο τον Τζον Σπένσερ, πατέρα της Νταϊάνα. Η Κάρτλαντ δεν ήταν καθόλου η "ροζ γιαγιά" στη ζωή της, έστω κι αν προσπαθούσε να περνάει αυτή την εικόνα. Ήταν μια πανέξυπνη γυναίκα, που επηρέαζε αρκετά την πολιτική ζωή της Βρετανίας και προσπαθούσε να αφήνει το στίγμα της. Δεν λέω παραπάνω γιατί θα βγω off topic. Για να κλείσω, θα πω ότι εμένα ποτέ δεν με έλκυσαν τα συγκεκριμένα βιβλία και ποτέ δεν κατάλαβα τι έβρισκαν οι γυναίκες σ' αυτά. Από όλες αυτές τις συγγραφείς που αναφέρετε, μόνο την Κάρτλαντ ήξερα, κι αυτό για το λόγο που προανέφερα, δηλ. την "συγγένειά της" με την Νταϊάνα.
 
Κι όμως Αριάδνη, δεν ήταν και τόσο μεγάλη η διαφορά με το πέρασμα των ετών. Απόδειξη το μοναδικό Άρλεκιν που έχω σπίτι μου αυτή τη στιγμή με τίτλο "Ο πειρασμός της διπλανής πόρτας" της Jeanne Allan, έκδοση 1996 (κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1997).

Προβολή συνημμένου 231674

Μάλιστα μέσα στο βιβλίο την περιγράφει ως μικροκαμωμένη, πολύ αδύνατη και με εμφάνιση αγοροκόριτσου.

Πάντως από το συγκεκριμένο βιβλίο έμαθα αρκετή γεωγραφία, όπως πού είναι ακριβώς το Κολοράντο, πόση είναι η απόσταση από την Ομάχα της Νεμπράσκα μέχρι το Ντένβερ με το αυτοκίνητο (800 κάτι χλμ. ) και τι ακριβώς είναι το Εθνικό Πάρκο των Βραχωδών Ορέων!
Μη γελάτε, αυτές είναι πολύτιμες πληροφορίες για μια globetrotter σαν εμένα :p . Και τότε δεν είχαμε ίντερνετ να βρίσκουμε την πληροφορία σε δευτερόλεπτα. Χρήσιμα τα Άρλεκιν!
E μα τότε ήταν οι ξαδερφες λυσαρες και πάντα έπαιρναν τα πιο πιπερατα :rofl: χα χα . Τώρα που ξεφυλλιζω της Τζελας όντως δεν είναι όλες ξανθιες, διμετρες θεές υπάρχουν και κανονικά απλά συμπαθητικά κορίτσια, πάλι καλά. Οι ανδρες όμως ε από Αλαιν Ντελον και πάνω είπαμε. Ένα που θυμάμαι έντονα ήταν με μία ξανθιά σε επιχείρηση που τα είχε με τον συνηθισμένο, φτωχο υπάλληλο ( και είχαν μία ωραία σχέση)αλλά μετά από ένα σαββατοκύριακο με το ωραίο, παπλουτο αφεντικό πέφτει στην αγκαλιά του αμέσως, τέτοιο ήθος. Φυσικά ακολουθούσαν και οι ανάλογες σκηνές.
 
Πρώτον, έλεγα γι' αυτά που θυμάμαι να είχε γράψει η Ακρίτα, οπότε ρώτησε εκείνην αν θυμάται τι είχε γράψει. Εγώ αλώς μετέφερα.

Δεύτερον, θυμάμαι καλά ότι συχνάκις η ηρωίδα σε Β.Ν. δεν έλεγε και πολλά εμφανισιακά στην αρχή. Άλλωστε ως Εγγλέζα γκουβερνάντα ή γραμματέας φορούσε άχαρα ρούχα που έκρυβαν τις καμπύλες της. Μόνο όταν ντυνόταν για να τον συνοδεύσει στη δεξίωση (με τουαλέτα που της είχε αγοράσει ο ήρωας και την πασάριζε για επαγγελματικό έξοδο, δήθεν για να την πείσει να τη δεχτεί, στην πραγματικότητα για να την αφαιρέσει από τους φόρους του) και φτιαχνόταν κι έβαζε το μενταγιόν της γιαγιάς της (ΤΜ Ακρίτα) γινόταν καλλονή και ο ήρωας την πρόσεχε. Και μιλάω για Βίπερ Νόρα ή για Άρλεκιν που δανείζόμουνα από τη βιβλιοθήκη του χωριού που έμενα αρχές 80 αλλά ήταν παλιά άρα πάλι 10ετίας 70. Όχι για τα Άρλεκιν της ντεκαντάντ εποχής σας.
Elephadas, έχουμε διαβάσει ακριβώς το ίδιο κείμενο της Έλενας Ακρίτα και θυμάμαι ακριβώς αυτό που έλεγε για την ταπεινή ηρωίδα: "Μόλις έβαζε το πράσινο φόρεμα και την καρφίτσα της γιαγιάς γινόταν μια θεά" :D :D Και ο Φρέντυ Γερμανός έχει γράψει ένα απολαυστικό κείμενο (αυτό το έχω κάπου στο σπίτι, θα το βρω θα το αντιγράψω και θα το βάλω εδώ). Έχεις απόλυτο δίκιο για τον τρόπο που παρουσιάζονται οι ηρωίδες στα παλιά ΒΙΠΕΡ. Είναι σεμνές, ντυμένες με ρούχα που δεν τις κολακεύουν, με μαζεμένο μαλλί, παρθένες στα 27 τους, δεν λένε και τίποτα εμφανισιακά (κάτι σαν την Τζέυν Έυρ, στο πιο μοντέρνο). Ο ήρωας έχει περάσει από τα σαράντα κύματα από την σύζυγό του που ήταν άπιστη ή μέθυση ή τον έχει παρατήσει (αν δεν τον έχει παρατήσει, έχει εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο, πράγμα που είναι και πολύ βολικό) και αυτός έχει γίνει κυνικός, βλοσυρός και μελαγχολικός από τα χτυπήματα της ζωής. Είναι δίπλα του πάντα μια δίμετρη καλλονή με πράσινα μάτια που είναι είτε οικογενειακή φίλη είτε συνεργάτης και τον πολιορκεί αλλά αυτός ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΕΙ γιατί είναι ρηχή, φτηνή, ανώριμη και συμφεροντολόγα! Θέλει εκείνη την σεμνή, χαμηλοβλεπούσα γραμματέα που μέχρι τότε έχει ζήσει μια μίζερη ζωή και φεύγει από το σπίτι της για να δουλέψει κάπου μακριά και να αποφύγει την μιζέρια. Εκείνη είναι είτε γκουβερνάντα, είτε δέχεται μια πρόταση για γραμματέας σε κάποιο απομακρυσμένο κατσάβραχο που έχει καταφύγει ο ήρωας (άσχετα αν το σπίτι είναι τεράστιο, με 300 στρέμματα γύρω-γύρω, στάβλους, πέργκολες, αλέες, τεράστιες βεράντες και αυτός έχει 1000 υπηρέτες), είτε πρέπει να παντρευτεί τον ήρωα για κάποιο λόγο χωρίς αγάπη, η οποία όμως πάντα έρχεται διότι ο ήρως γνωρίζει τα χαρίσματα της ηρωίδος και τα εκτιμάει, και πάντα νικάει στο τέλος.
 
Τελευταία επεξεργασία:
@TZELASO Άκουσα καλά Τζέλα; 400 βιβλία; :shocked: Υποθέτω ότι έχεις καταλάβει πως πλέον θεωρείσαι αρχείο!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει πολλά Άρλεκιν στη ζωή μου για λόγους που δεν είχαν σχέση με την προσωπική μου προτίμηση και δεν ήταν οικονομικοί. Όσα έχω διαβάσει ήταν όταν ήμουν μεταξύ 17 -25 χρόνων και τα περισσότερα είναι από κάποια Σαββατοκύριακα στο εξοχικό μιας θείας στο Σούνιο, επειδή τα αγόραζε συχνά η ξαδέλφη μου και μαζεύονταν εκεί με τα χρόνια. Νομίζω ότι έχω διαβάσει μόνο ένα Βίπερ Νόρα, το οποίο κάπου το έχω και θα ανεβάσω εξώφυλλο μόλις το βρω, κανένα χρυσό και αρκετά Desire.
Πέρα από την όποια υπόθεση, αυτό που πάντα με γοήτευε (κάτι που συνέβαινε και με τη Μανίνα) ήταν τα σκίτσα του εξωφύλλου. Οτιδήποτε ήταν ζωγραφική κι όχι φωτογραφία, το είχα λατρέψει πριν ακόμη το διαβάσω. Μου άρεσαν πολύ τα χρώματα, το σκηνικό (τοπίο) που ίσως αχνοφαινόταν στο φόντο και φυσικά τα, συνήθως χαμογελαστά, πρόσωπα με τα τέλεια χαρακτηριστικά, τα οποία όμως επειδή επρόκειτο για σκίτσο σου άφηναν το περιθώριο να τα προσαρμόσεις λίγο περισσότερο στα δικά σου γούστα, σύμφωνα πάντα και με το κείμενο της ιστορίας. Κάποια βιβλία τα έβρισκα ενδιαφέροντα ως προς την υπόθεση, κάποια άλλα αρκετά τραβηγμένα.
Εδώ και καμιά δεκαπενταριά χρόνια δεν έχω διαβάσει τίποτε παρόμοιο, όχι γιατί μεγάλωσα κι έπαψα να είμαι ρομαντική αλλά γιατί απλώς δεν έτυχε. Άλλωστε ζήτημα να είχα αγοράσει ποτέ από μόνη μου δυο τρία Άρλεκιν.
Παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ που ξαναέφερες το θέμα στην επιφάνεια και μου θύμισες τα όμορφα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα των νεανικών μου χρόνων στο Σούνιο. Από την άλλη, το ότι πέταξες τις τσάντες προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. :mad: (ελπίζω τουλάχιστον να μην ήταν ακριβοπληρωμένες).
Όχι, οι τσάντες δεν ήταν αξίας. :) :) Δεν αγοράζω ακριβές τσάντες γιατί θέλω να αλλάζω κάθε χρόνο. Αν αγοράσω μια ακριβή τσάντα, θα λυπάμαι μετά να την πετάξω. Έτσι βολεύομαι με τσάντες φτηνές (η περιοχή μου, η Καλλιθέα, έχει τρομερή αγορά και για όλα τα βαλάντια).

Όσο για τα βιβλιαράκια θα τα μετρήσω και θα σου πω ακριβώς πόσα είναι. Ήταν η λατρεία της μαμάς μου και όταν εκείνη "έφυγε" δεν μου πήγαινε να τα πετάξω. Ειδικά τα παλιά ΒΙΠΕΡ ΝΟΡΑ και η Μπάρμπαρα Κάρτλαντ. Εξάλλου δεν το κρύβω, μου αρέσουν κι εμένα. Όχι όλα βέβαια, δεν θα ήταν δυνατόν, αλλά είναι πολλά που είναι πάρα πολύ ωραία σε πλοκή. Έχω και μερικά πολύ παλιά Άρλεκιν. Θα κάνω μια καταγραφή μία μέρα ή θα βάλω τον άντρα μου να μου τα φωτογραφήσει με το κινητό και θα τα βάλω εδώ. Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για τα παλιά εξώφυλλα με τα σκίτσα. Μα τι ωραία που είναι! Τι ρομαντικά! Είναι ζωγραφική ρε παιδί μου. Πολύ διαφορετικά από τα μοντέρνα εξώφυλλα, πράγμα πολύ φυσικό αφού αυτά είναι φωτό (και τελείως άλλη τεχνική τέλος πάντων).
 
Τελευταία επεξεργασία:
Τζελασο το πες και το κάνες , όσο και να θέλω να σε ευχαριστήσω ποτέ δεν θα ναι αρκετό γιατί ξέρω πως όλα αυτά είναι θησαυροί. :clap: :clap: τουλάχιστον θα προσπαθήσω. Να πω και ένα ευχαριστώ στην ρετροφαν αν μας διαβάζει που έκανε το θρεντ. Θα επανερθω...
Προβολή συνημμένου 231615
Θα σου στείλω κι άλλα. Λυπάμαι που πέταξα τα βιβλιαράκια πριν το αναφέρω εδώ στο φόρουμ, αλλά χαίρομαι που συνεννοηθήκαμε και τα υπόλοιπα βιβλιαράκια πάνε σε κάποια κοπέλα που της αρέσουν. :)
 
Tzelaso ναι πλιζ , κάνε την καταγραφή σου και ανέβασε μας , πλιζζζ! Μερικά παλια εξώφυλλα είναι αριστούργημα ως προς την αισθητικη τους.
 
Χάρισα 5 παλιά αρλεκιν της τζελασο σε μια ξαδέρφη μου που ήταν φανατική και ξςτρελαθηκε; και όπως μου είπε αν διάβαζε τα μαθήματα του σχολείου όπως τα αρλεκιν τώρα θα ήταν καθηγήτρια πανεπιστημίου:)
 
Πίσω
Μπλουζα