Βαθμολογήστε τις ταινίες

[Billious17]

Να σας δώσω τις προτάσεις μου για βαθμολόγηση:

1. Ευτυχώς τρελάθηκα
2. Μάθε παιδί μου γράμματα
3. Ο στριγγλος που έγινε αρνάκι
4. Το έξυπνο πουλί
5. Το αγόρι που αγαπώ
6. Οικογένεια Παπαδοπούλου

 

[BETTY BOOP]

βαθμολογώ τις ταινίες που εχω δει:

2) Μάθε παιδί μου γράμματα: ίσως μια από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Η ατάκα του ταλαίπωρου Τσάκωνα με τα ατελείωτα...σχολικά χρόνια είναι αχτύπητη. 10
3) Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι: αγαπημένη μου ταινία....αστείες ατάκες!!! 10

 

[PT8]

1. Ευτυχώς τρελάθηκα 6/10 (μόνο και μόνο για τονΣταυρίδη)
2. Μάθε παιδί μου γράμματα 10+/10 (θα έπρεπε να την δείχνουν στα σχολεία - μαζί με το δέντρο που πληγώναμε).
3. Ο στριγγλος που έγινε αρνάκι 10/10
4. Το έξυπνο πουλί 5/10
5. Το αγόρι που αγαπώ 5/10
6. Οικογένεια Παπαδοπούλου 9/10 (τρομερό καστ)

 

[Θεία Λένα]

Τις περισσότερες έχω πολλά χρόνια να τις δω, για να δούμε τι θυμάμαι...

1. Ευτυχώς τρελάθηκα: Πρόχειρη ταινία. Ο Σταυρίδης είχε εύκολο το ρόλο του νευρόσπαστου και διεκπεραίωσε με ευκολία. Εντύπωση μου προκαλεί και το πόσο καλά έδενε πάντα με τις κατά πολύ νεότερες παρτενέρ του. Το σενάριο όμως ήταν αφελές. Απ ότι θυμάμαι η Μαυροπούλου ήταν πανέμορφη. Ποτέ δεν είπα πως θα βάλω να δω αυτή την ταινία. Ένα 3.

2. Μάθε παιδί μου γράμματα: Κοινωνικοπολιτική ταινία, από τις καλύτερες της εποχής της. Κλέβει τις εντυπώσεις ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, αυτός ο σπουδαίος ηθοποιός. Το σενάριο είναι δεμένο, κι απ ότι θυμάμαι όλες οι ερμηνείες είναι άρτιες. Έπαιζε κι ο Χρήστος Καλαβρούζος που μου άρεσε ως ηθοποιός. Άξεχαστη σκηνη ο Ρασπούτιν. Κι ο Διαμαντόπουλος που αναρωτιώταν γιατί δε γίνεται ένας σεισμός. 8

3. Ο Στρίγγλος: Η καλύτερη ταινία των Κοντού-Κωνσταντάρα. Άπειρες ατάκες που έμειναν στο συλλογικό υποσυνείδητο και δυνατές ερμηνείες. Οι γιοι του Κωνσταντάρα ήταν θαυμάσιοι και πολύ πειστικοί, η ατυχήσασα Μίτση Κωνσταντάρα στον καλύτερο της ρόλο, ο Ξενίδης πάντα σωστός, πάντα τόσο όσο, ο λόγος του κειμένου με ωραία ελληνικά (από τότε έχουμε να το δούμε), ο Κωνσταντάρας κι η Κοντού έπαιζαν με τα μάτια, ο Χατζηθωμάς τη γλίτωσε όλα καλά, 10!
Μου αρέσει πολύ και το συγκινητικό τραγουδάκι των Λ.Κ-Μ.Κ.

-εννοώ τα παιδιά του δίπλα, τα παιδιά του απέναντι, τα παιδιά τα δικά σας!
-Μα εγώ δεν έχω παιδιά
-Έχετε όμως αδέλφια!

Πολύ ευχαρίστως ναι... αλλά όχι!

... Είπατε "καραγκιοζ μπερντε" Ε, δεν ήταν όλα καραγκιοζ μπερντε!

4. Το έξυπνο πουλί: Δεν τρελάθηκα. Η Φόνσου δεν ταίριαζε με το Χατζηχρήστο, το σενάριο αντε να το πω συμπαθητικό αλλά τίποτα το ιδιαιτερο. Λίγα χρόνια μετά ξαναγυρίστηκε με το Βέγγο κι επίσης με άφησε αδιάφορη. Να δώσω κι εδώ ένα 3

5. Το αγόρι που αγαπώ: Διακρίνω μια συμπάθεια στην Αννούλα τη Φόνσου; Την ταινία πρέπει να την έχω δει δύο φορές όλες κι όλες, κι αυτές παλιά. Απ ότι θυμάμαι η Φόνσου εδώ παριστάνει τη Βουγιουκλάκη και για να μη μας μείνει καμία αμφιβολία τη λένε και Λίζα και μαλώνει και με τις συμμαθήτριες της για την καρδιά του γόη. Η σεναριακή ιδέα ήταν καλή, θα ήταν ακόμα καλύτερη αν ήταν δοσμένη ως κωμωδία ατόφια ή ως δράμα κανονικό κι όχι ως σοφτ μελό με χάπι εντ που προέκυψε τελικώς. Δεν ήταν προσεγμένη παραγωγή. Ένα 3.

6. Οικογένεια Παπαδοπούλου: Το έχω πει πολλές φορές, είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες. Καλή σκηνοθεσία, ωραίο κείμενο και χαρακτήρες. Ο Ληναίος με την Αναλυτή ταιριάζανε, όπως επίσης κι η Γαρμπή με το Ζερβό, που ήταν πραγματικά απολαυστικός. Την έχω δει πάμπολλες φορές και θα της δώσω το 10άρι μου απλόχερα.

 

[Billious17]

Τις περισσότερες έχω πολλά χρόνια να τις δω, για να δούμε τι θυμάμαι...

1. Ευτυχώς τρελάθηκα: Πρόχειρη ταινία. Ο Σταυρίδης είχε εύκολο το ρόλο του νευρόσπαστου και διεκπεραίωσε με ευκολία. Εντύπωση μου προκαλεί και το πόσο καλά έδενε πάντα με τις κατά πολύ νεότερες παρτενέρ του. Το σενάριο όμως ήταν αφελές. Απ ότι θυμάμαι η Μαυροπούλου ήταν πανέμορφη. Ποτέ δεν είπα πως θα βάλω να δω αυτή την ταινία. Ένα 3.

2. Μάθε παιδί μου γράμματα: Κοινωνικοπολιτική ταινία, από τις καλύτερες της εποχής της. Κλέβει τις εντυπώσεις ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, αυτός ο σπουδαίος ηθοποιός. Το σενάριο είναι δεμένο, κι απ ότι θυμάμαι όλες οι ερμηνείες είναι άρτιες. Έπαιζε κι ο Χρήστος Καλαβρούζος που μου άρεσε ως ηθοποιός. Άξεχαστη σκηνη ο Ρασπούτιν. Κι ο Διαμαντόπουλος που αναρωτιώταν γιατί δε γίνεται ένας σεισμός. 8

3. Ο Στρίγγλος: Η καλύτερη ταινία των Κοντού-Κωνσταντάρα. Άπειρες ατάκες που έμειναν στο συλλογικό υποσυνείδητο και δυνατές ερμηνείες. Οι γιοι του Κωνσταντάρα ήταν θαυμάσιοι και πολύ πειστικοί, η ατυχήσασα Μίτση Κωνσταντάρα στον καλύτερο της ρόλο, ο Ξενίδης πάντα σωστός, πάντα τόσο όσο, ο λόγος του κειμένου με ωραία ελληνικά (από τότε έχουμε να το δούμε), ο Κωνσταντάρας κι η Κοντού έπαιζαν με τα μάτια, ο Χατζηθωμάς τη γλίτωσε όλα καλά, 10!
Μου αρέσει πολύ και το συγκινητικό τραγουδάκι των Λ.Κ-Μ.Κ.

-εννοώ τα παιδιά του δίπλα, τα παιδιά του απέναντι, τα παιδιά τα δικά σας!
-Μα εγώ δεν έχω παιδιά
-Έχετε όμως αδέλφια!

Πολύ ευχαρίστως ναι... αλλά όχι!

... Είπατε "καραγκιοζ μπερντε" Ε, δεν ήταν όλα καραγκιοζ μπερντε!

4. Το έξυπνο πουλί: Δεν τρελάθηκα. Η Φόνσου δεν ταίριαζε με το Χατζηχρήστο, το σενάριο αντε να το πω συμπαθητικό αλλά τίποτα το ιδιαιτερο. Λίγα χρόνια μετά ξαναγυρίστηκε με το Βέγγο κι επίσης με άφησε αδιάφορη. Να δώσω κι εδώ ένα 3

5. Το αγόρι που αγαπώ: Διακρίνω μια συμπάθεια στην Αννούλα τη Φόνσου; Την ταινία πρέπει να την έχω δει δύο φορές όλες κι όλες, κι αυτές παλιά. Απ ότι θυμάμαι η Φόνσου εδώ παριστάνει τη Βουγιουκλάκη και για να μη μας μείνει καμία αμφιβολία τη λένε και Λίζα και μαλώνει και με τις συμμαθήτριες της για την καρδιά του γόη. Η σεναριακή ιδέα ήταν καλή, θα ήταν ακόμα καλύτερη αν ήταν δοσμένη ως κωμωδία ατόφια ή ως δράμα κανονικό κι όχι ως σοφτ μελό με χάπι εντ που προέκυψε τελικώς. Δεν ήταν προσεγμένη παραγωγή. Ένα 3.

6. Οικογένεια Παπαδοπούλου: Το έχω πει πολλές φορές, είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες. Καλή σκηνοθεσία, ωραίο κείμενο και χαρακτήρες. Ο Ληναίος με την Αναλυτή ταιριάζανε, όπως επίσης κι η Γαρμπή με το Ζερβό, που ήταν πραγματικά απολαυστικός. Την έχω δει πάμπολλες φορές και θα της δώσω το 10άρι μου απλόχερα.

Εντελώς τυχαία τις διάλεξα απλώς έτυχε να βάλω δύο τυχαίες της Φόνσου μέσα

 

[Billious17]

Ας βαθμολόγηση και εγώ τώρα λοιπόν:

1. Ευτυχώς τρελάθηκα: Συμφωνώ ότι είναι αδύναμη παραγωγή και το σενάριο όχι κάτι το ιδιαίτερο μα μας αποζημιώνει μια συμπαθητική ερμηνεία από το Νίκο Σταυρίδη. Στα συν της ταινίας το απροσδόκητα καλό δέσιμο μεταξύ του Σταυρίδη και της Γκέλυ Μαυροπούλου. Χρειαζόταν καλύτερη σκηνοθεσία αλλά και πιο σφιχτό σενάριο καθώς η αναμενόμενη κοιλιά δεν λείπει. 3,5/10


2. Μάθε παιδί μου πράγματα: Μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ. Ατάκες, timing και υποδειγματικες ερμηνείες συντονίζονται με ένα αριστούργημα να είναι το τελικό αποτέλεσμα. Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος ιδανικός σε έναν κόντρα ρόλο που τον φέρνει σε πέρας με απίστευτο τρόπο. Είναι η ψυχή της ταινίας καθώς η κάθε του πράξη και η κάθε του κίνηση ή μορφασμός δημιουργούν τον αντίλογο και το αντικείμενο του σαρκασμού. Και αν για τον Βασίλη Διαμαντόπουλο το περιμέναμε αρχής γενομένης ότι θα είναι το λιγότερο εξαιρετικός, η πραγματική έκπληξη έχει το όνομα Άννα Μαντζουράνη. Η γλυκιά κοπέλα της δεκαετίας του 60 και του 70 που τυποποιηθηκε σε ρόλους αφελούς και ανάλαφρης κοπέλας τώρα δίνει το είναι της συντονίζοντας απολύτως την ερμηνεία της με τον Διαμαντόπουλο. Υποστηρικτική, δυναμική, ευαίσθητη και με ενσυναίσθηση κάνει την καλύτερη ερμηνεία της στο σινεμά. Ο ρόλος της μπορεί να μοιάζει σιωπηλός αλλά στην πραγματικότητα επιβάλλει την παρουσία της με μόνο ένα βλέμμα. Καλαβρούζος, Τσάκωνας και Καλογερόπουλος δημιουργούν εξαιρετικούς ρόλους, με τον τελευταίο πραγματική αποκάλυψη. Αριστούργημα!!! 10/10

3. Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι: Συμφωνώ και επαυξάνω ότι το πάντα κινηματογραφικό ζεύγος του Λάμπρου Κωνσταντάρα και της Μάρως Κοντού δεν ήταν πολύ καλύτερο. Ταινία γεμάτη ατάκες που σου εντυπώνονται στο νου. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και η Μάρω Κοντού έκαναν πολλές συνεργασίες στο σινεμά όμως εδώ έχουμε την καλύτερη συνάντηση τους. Η χημεία τους είναι άριστη και υποστηρίζονται από ένα ιδιαίτερα δυνατό σενάριο και από εξαίσιους υποστηρικτικούς ρόλους. Οι τρεις κινηματογραφικοί γιοι του Κωνσταντάρα είναι απολαυστικοί, ο Ξενίδης όπως πάντα τυπικός και ευχάριστος άλλα η Μίτση Κωνσταντάρα είναι αυτή που έκλεψε την παράσταση. Φυσικά το happy end είναι αρκούντως αναμενόμενο και στο τέλος το σενάριο ξεχειλώνει. Μα όμως μας αποζημιώνει το υπόλοιπο φιλμ.

Αγαπημένη σκηνή: Αρνάκι άσπρο και παχύ...... ( ξέρετε ). 8/10


Το έξυπνο πουλί: Συμπαθητική και γλυκιά κομεντί που παρακολουθείται πολύ ευχάριστα. Βέβαια η παραγωγή είναι λίγο πρόχειρη και η σύγκριση με το μεταγενέστερο remake είναι υπέρ του τελευταίου, πράγμα παράδοξο. Ο Κώστας Χατζηχρήστος είναι ευχάριστος και ιδιαίτερα συγκρατημένος σε σχέση με άλλες ταινίες και η Άννα Φόνσου αντιμετωπίζει με δροσιά, αλαφραδα και τσαχπινια το ρόλο της, όμως υστερεί αρκετά σε σχέση με τις μετέπειτα ερμηνείες της. Όχι κάτι το ιδιαίτερο όμως βλέπεται ευχάριστα. Χρειαζόταν μια πιο φροντισμένη παραγωγή. 4,5/10

 

[Billious17]

Το αγόρι που αγαπώ: Καθόλου ιδιαίτερη ταινία μα πιστεύω πως η Άννα Φόνσου και ο Ανδρέας Μπάρκουλης δένουν πολύ καλά. Κομεντί που δεν ξεφεύγει από τον τύπο της εποχής και σενάριο αρκετά τετριμμένο και σίγουρα αναμενόμενο. Καμία έκπληξη όμως το πρωταγωνιστικό ζεύγος είναι το καλύτερο πράγμα της ταινίας όπως και η νόστιμη και δροσερή Νίκη Λινάρδου. 4/10.


Οικογένεια Παπαδοπούλου: Ωραία ηθογραφία και φρέσκια κομεντί με πολύ καλές ερμηνείες. Κάκια Αναλυτή και Στέφανος Ληναίος είναι ικανοποιητικοί και με το παρά πάνω, όμως ο Παντελής Ζερβός με την Τζόλυ Γαρμπή και ο Θανάσης Βέγγος με την ηθοποιό που υποδύεται την υπηρέτρια είναι ασυναγώνιστοι και τρομερά αστείοι. Ο Ορέστης Μακρής στο ίδιο πλαίσιο των ρόλων που υποδύεται ως συνήθως. Ντίνος Ηλιόπουλος όπως πάντα κορυφή και η Μέλπω Ζαροκωστα πάντοτε κομψή και ντελικάτη. 7/10

 

[Θεία Λένα]

Σηκωθείτε από καναπέδες, κρεβάτια, ντιβανοκασέλες και βαθμολογείστε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος τις εξαιρετικές -για ακόμη μια φορά- επιλογές της Karapiperim:

1. Δεσποινίς Διευθυντής
2. Αμφιβολίες
3. Το Σωφεράκι
4. Το Μυστικό του Κόκκινου Μανδύα
5. Μανταλένα
6. Μια Ζωή την Έχουμε

 

[Bambinella]

Δεσποινις διευθυντης.
Με εξαιρεση το σαχλουτσικο "γυρισατε;" ολη η ταινια ειναι σκετη απολαυση. Ατακες καταιγιστικες και πανεξυπνες. Ολοφανερη η πενα των Γιαλαμα - Πρετεντερη. Ηξεραν να γραφουν οι ανθρωποι, πως να το κανουμε; Μια κωμωδια ολοδροση, χαριτωμενη, κοσμοπολιτικη και αριστουργηματικη με ολους ενεξαιρετως τους ηθοποιους να δενουν στην εντελεια μεταξυ τους και να δινουν στην ερμηνεια ολο τους το ειναι. 8.

Αμφιβολιες.
Γιαννης Μαρης σε τρελα κεφια. Αν και δεν το περιμενα, η Βιβετα δενει αριστα με τον Κουρκουλο. Ο Παρις Αλεξαντερ κρυος οπως παντα, αλλα εδω αυτο απαιτει ο ρολος και βρηκαν τον καταλληλο ανθρωπο. Οι Αμφιβολιες ειναι μια ταινια πολυ αγαπημενη που οσες φορες κι αν την δω δεν την βαριεμαι, αν και θα ηθελα λιγο μεγαλυτερο ρολο για τον Βυρωνα Παλλη που κανει ενα περασμα και μονο. Επισης να προσεξουν τα καναλια την σκηνη του προκλητικοτατου στριπ τηζ στην αρχη του εργου και ειτε να το κοβουν, ειτε να προβαλλουν το εργο μετα τις 11 το βραδυ και οχι στις 5 το απογευμα. 9 απο μενα.

Το σωφερακι.
Απλως εξαιρετικο. Πραγματικα, τετοιες ταινιες με κανουν περηφανη. Ειχαμε κινηματογραφο τελικα. Δεν ειναι απλως κωμωδια η ταινια. Ειναι ηθογραφια. Βλεπουμε καποια πραγματα που σημερα φανταζουν παραξενα και αστεια, αλλα αυτα πιστευε ο κοσμος τοτε. Και ο Φωτοπουλος απιθανος στον ρολο του. Ενας μαγκας καλοκαρδος, γλυκος και χαριτωμενος! Ευφημος μνεια απο μενα στον Γιαννη Ιωαννιδη που κρατα τον ρολο του αφεντικου. Πως ειναι δυνατον αυτος ο ηθοποιος να ηταν θαυμασιος ΠΑΝΤΟΥ; 9.

Το μυστικο του κοκκινου μανδυα.
Δεν το εχω δει ποτε, οποτε δεν εχει βαθμο. Βλεπω ομως οτι προκειται για αστυνομικο εργο του 1960 παρακαλω και απορω πως μου ξεφυγε. Και με ηθοποιαρες μεσα που ειναι ολοι ιδανικοι για τετοια εργα: Ανδρεας Φιλιππιδης, Λιλη Παπαγιαννη, Μιχαλης Νικολινακος.

Μανταλενα.
Αλλο ενα ποιοτικοτατο εργο και η Αλικη ολοδροση και με μια ερμηνεια μεσα απο την καρδια της. Μακαρι να συνεχιζε ετσι. Ο Θοδωρος Μοριδης πολυ καλος επισης απο την πλευρα του, αλλα εμενα μου φαινεται αταιριαστος στον ρολο του νησιωτη. Απο δικαστικος και πανω. Καλλιτεχνικως αρτια η ταινια, αλλα ποτε δεν ανηκε στις αγαπημενες μου. 5.

Μια ζωη την εχουμε.
Τζαβελλας και ασχημο εργο δεν γινεται. Εδω βεβαια μιλαμε για αριστουργημα. Προσεγμενο σε καθε του λεπτομερεια το Μια ζωη σε ερμηνειες, ατακες, χαρακτηρες, ντεκορ, σκηνοθεσια. Χαρακτηρες κυριως. Και ο Χορν υπεροχος. Υποκλινομαι! Μου αρεσει και το ταιριασμα του με την Μπιμπη. Ωραιο ζευγαρι και σωστη η επιλογη της Σανσον. Γυναικαρα με τα ολα της και μπραβο τους που βρηκαν το καταλληλο προσωπο για να υποδυθει την ηρωιδα. Στην τελευταια σκηνη του εργου υπαρχει και η ωραιοτερη ατακα της ταινια. Δια στοματος Αυλωνιτη. "Κυρια μου, τα μαργαριταρια σας ειναι αληθινα" και εμεις ξερουμε πως δεν ειναι αληθινα μονο τα μαργαριταρια, αλλα και τα δακρυα της Μπιμπης οταν σφυριζει το βαπορι για τελευταια φορα. 10.

 

[Θεία Λένα]

Βλέπω δεν τραβήξαν οι ταινίες μου, τα άλλα παιδιά δε με παίζουν :-(

Ας βαθμολογήσω κι εγώ λοιπόν...

1. Δεσποινίς Διευθυντής: Πρόσφατα που την είδα συνειδητοποίησα οτι ξέρω όλους τους διαλόγους απ έξω! Όχι στο περίπου. Ξέρω φαρσί σχεδόν όλη την ταινία! Είναι απο τις αγαπημένες μου κωμωδίες, πολύ καλογραμμένη και με εξαιρετικές ερμηνείες. Επίσης έχει και τον πιο χαριτωμένο χαρακτήρα που έχουμε δει σε ταινία, το ναύαρχο Γελεβουρδέζο. Ξεχωριστή και πάλι στο μικρό της ρόλο η Ζαφειρίου, όταν μιμείται τη Μαρούδα είναι απλά υπέροχη. Η Παπαγιάννη κούμπωσε τέλεια στο ρόλο της Αθηνάς και γενικά η ταινία είναι καταπληκτική. 10

2. Αμφιβολίες: Αν και το μυστήριο λύνεται γρήγορα, ο θεατής δε βαριέται και η αγωνία παραμένει. Η Βιβέτα είναι πολύ όμορφη και σωστή. Ένα 8 το αξίζει και με το παραπάνω.

3. Το Σωφεράκι: Τι να πει κανείς για το Μίμη Φωτόπουλο και τις υποκριτικές του ικανότητες; Η ταινία είναι από τις καλύτερες της εποχής. Και πάλι θα ξεχωρίσω έναν μικρό ρόλο, αυτόν της Λέλας Πατρικίου. Την εκτιμώ πολύ ως ηθοποιό και πάντα καταφέρνει να φανεί. Ο Τζαβέλας όντως δεν έκανε καμία κακή ή έστω μέτρια ταινία. 9

4. Το Μυστικό του Κόκκινου Μανδύα: Υποθέτω πως πολλοί δε θα την έχετε δει, δεν είναι κι απ τις πιο γνωστές, την έβαλα όμως γιατί τη θεωρώ μια καλή ταινία. Πρόκειται για φιλμ ημι-επαγγελματικό αφού ήταν δουλειά μιας ομάδας φοιτητών δραματικής σχολής την οποία συνέδραμαν και γνωστοί ηθοποιοί. Ο Νικολινάκος (μετρ στα αστυνομικά) έχει έναν μικρό ρολάκο, θα τον ήθελα λίγο παραπάνω. Η Παπαγιάννη δίνει μια μεγάλη ερμηνεία σε έναν ρόλο απαιτητικό κι ο Φιλιππίδης είναι εξαιρετικός. Πολύ καλός κι ο Χριστόφορος Χειμάρας που δεν τον έχουμε δει πολύ στο σινεμά. Η κόπια είναι κακή αλλά αν δε σας ενοχλεί αυτό να τη δείτε. 8

5. Μανταλένα: Εδώ η Βουγιουκλάκη δίνει μια καλή ερμηνεία, από τις καλύτερες της μαζί με το ξύλο και δικαίως αποσπά και το βραβείο στη Θεσσαλονίκη (αν και δεν ξέρω ποιες ήταν συνυποψήφιες). Η ταινία έχει μια ενδιαφέρουσα πλοκή και αν και το τέλος το μαντεύουμε, κρατάει το ενδιαφέρον και δεν κάνει κοιλιά. 7

6. Μια Ζωή την Έχουμε: Ακόμη μια ταινία αριστούργημα από κάθε άποψη. Τη σκηνή που ο Χορν κουβαλάει τα ψάρια τη ζω μαζί του .
Καλές όλες οι επιλογές των ηθοποιών αν κι εγώ δεν τη χώνεψα ποτέ τη Σανσον. Ο Περικλής Χριστοφορίδης δε θα μου πήγαινε ποτέ οτι θα ταίριαζε τόσο με το Χορν και να που όχι μόνο ταίριαξαν, αλλά έδιναν την εντύπωση μακράς γνωριμίας. Δε θα βάλω σκέτο 10. Θα βάλω 1.101.101,10

 

[Billious17]

Σηκωθείτε από καναπέδες, κρεβάτια, ντιβανοκασέλες και βαθμολογείστε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος τις εξαιρετικές -για ακόμη μια φορά- επιλογές της Karapiperim:

1. Δεσποινίς Διευθυντής
2. Αμφιβολίες
3. Το Σωφεράκι
4. Το Μυστικό του Κόκκινου Μανδύα
5. Μανταλένα
6. Μια Ζωή την Έχουμε

Δεσποινίς Διευθυντής: Εντάξει εδώ μιλάμε για την καλύτερη κομεντί του ελληνικού σινεμά. Θα μπορούσε άνετα να σταθεί και στο εξωτερικό και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες του είδους του '40 και του '50. Το σενάριο σκέτο στολίδι, η Τζένη Καρέζη σε ρεσιτάλ ερμηνείας με εξαίσιο δέσιμο με τον Αλέκο Αλεξανδράκη που είναι η καλύτερη του εμφάνιση σε κωμωδία στο σινεμά. Παπαγιαννόπουλος και Νικολαΐδης προσφέρουν απλόχερα γέλιο. Η Λίλη Παπαγιάννη με αστραφτερή άνεση στέκεται πλάι στον σύφωνα Καρέζη και οι πιο μικροί ρόλοι όμως δίνουν το κάτι παραπάνω: από την Ζαφειρίου αιώνια μάνα, τον Κώστα Καρρά ως πιστό φίλο ( μόνη φορά που μου άρεσε στο σινεμά), τη Γώγου ως νέα κοπέλα με αντιζηλία προς την προϊσταμένη της, τη Μαρούδα ως όχι τόσο χαζή όσο συμφεροντολόγα κοπέλα , το Βογιατζή ως αριστερό, τον Χριστοφορίδη ως καλόκαρδο αφεντικό, την Ελένη Μαυρομάτη, με την υπέροχη χροιά, γραμματέα. Όλοι υπέροχοι. 10/10

Αμφιβολίες: Τα αστυνομικά εκείνης της εποχής μου αρέσουν πάρα πολύ. Μακάρι να είχαμε περισσότερα. Δυστυχώς η παραγωγή δεν ήταν τόσο μεγάλη. Όμως αυτή η παραγωγή ήταν εξοχή και από άποψη σεναρίου και σκηνοθεσίας. Ο Γρηγορίου έκανε θαυμάσια δουλειά. Ο Νίκος Κούρκουλος ως ντετέκτιβ κατά την άποψη μου πετυχαίνει ίσως την καλύτερη δουλειά του. Αποφεύγει τις φωσκολικες υπερβολές και πλάθει έναν άξιο ήρωα που τουλάχιστον είναι πιστευτός. Πιο καλή από αυτόν αποδεικνύεται η γοητευτική Βιβετα Τσιουνη ως άλλη μοιραία ξανθιά, μπορεί να είναι το θύμα σε αυτή την ιστορία όμως φαίνεται πολύ πιο έξυπνη - πολύ ψαγμενη ερμηνεία κατά την άποψη μου. Πολύ καλοί και οι δεύτεροι ρόλοι ιδίως από τον Πάρι Αλεξάντερ, την Ελένη Ανουσάκη και την Καίτη Παπανίκα στους καλύτερους τους ρόλους. 9/10

Το Σωφεράκι: Δυνατή ηθογραφία της εποχής για μια Ελλάδα που πέρασε ανεπιστρεπτί καλώς ή κακώς. Τα πάντα σε αυτή την ταινία αρχίζουν και τελειώνουν στην απολαυστική ερμηνεία του Μίμη Φωτόπουλου. Ο Φωτόπουλος εδώ εξελίσσει τον ρόλο του λαϊκού μάγκα που έπαιζε συνήθως στις ταινίες του πραγματοποιώντας την καλύτερη του ερμηνεία χάρη και στη συνδρομή του υπέροχου σεναρίου. Τι να πρώτο θαυμάσεις τη σκηνοθεσία, το σενάριο, τα υπέροχα πλάνα μίας άλλης εποχής ή την ερμηνεία του Φωτόπουλου που φτάνει ταβάνι. Δεν ξέρω νομίζω πως μιλάμε για αριστούργημα της εποχής εκείνης. Στα συν και η Σμαρούλα Γιούλη που ταιριάζει απίστευτα με τον Φωτόπουλο προτάσσοντας την ευαισθησία της και ένα τραγανό παράλληλα.9/10

Μανταλένα: Άλλη υπέροχη ηθογραφία. Η μαγική Αντίπαρος αποτυπώνεται υπέροχα στον κινηματογραφικό φακό. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τη μεγάλη συνδρομή του Ντίνου Δημόπουλου και του συγγραφέα Γεωργίου Ρούσσου πετυχαίνει ερμηνευτικό θρίαμβο. Ίσως γιατί πρόκειται για τον πληρέστερο χαρακτήρα που έχει παίξει ποτέ. Μια ατίθαση, χαριτωμένη, νέα, φρέσκια, δυναμική μα καί ευάλωτη κοπελιά. Η Αλίκη εδώ λάμπει- ποσό της πήγαινε ο ρόλος. Και νομίζω ότι μαζί με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ πετυχαίνει άρτιο δέσιμο, αν και νομίζω ότι ο ρόλος του τελευταίου υστερεί σε σχέση με αυτό της πρωταγωνίστριας. Παντελής Ζερβός και Λαυρέντης Διανέλλος εξαισιοι στους ρόλους τους δυναμώνουν το δραματικό στίγμα της ταινίας, ενώ ο Θανάσης Βέγγος και η απολαυστική μεγαλοκυρία Σμάρω Στεφανίδου λειτουργούν άψογα κωμικά. Μου άρεσε και η Καίτη Λαμπροπούλου εδώ στον ρόλο της φίλης της Αλίκης που τη στηρίζει και ας έχει αντίθετα συμφέροντα λόγω οικογένειας. 8,5/10

Μία ζωή την έχουμε: Άλλο αριστούργημα εδώ. Το σενάριο και η σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα υπέροχα. Το σενάριο λεπτοδουλεια δικαιολογεί πλήρως τον ρόλο του Χορν. Ο Δημήτρης Χορν συνδιάζει θεσπέσια τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα στην ερμηνεία. Νομίζω πως ήταν η καλύτερη του φορά εδώ. Είναι μαγικός σε παίρνει μαζί του. Είχε βέβαια και το απαραίτητο σεναριακό υλικό όμως δεν είχε σύμμαχο από άποψη της χημείας του με την πρωταγωνίστρια της ταινίας οπότε με το δικό του υποστηρικτικό ανάστημα φέρει όλη την ταινία. Η επιλογή της Υβόν Σανσον μάλλον γύρισε μπούμερανγκ στην εταιρεία. Ήρθε ως μέγα σταρ του εξωτερικού αλλά επί της ουσίας δάνεισε μόνο την εικόνα της στην ταινία μιας και είναι ντουμπλαρισμένη η ηθοποιός και αυτο δεν ήταν αρκετό. Το μόνο αρνητικό σημείο στην ταινία είναι αυτό γιατί νιώθεις το ξένο σώμα και την άλλη φωνή από μακριά. Τέλος πάντων δυνατές δεύτερες έχουμε εδώ από Χρήστο Τσαγανέα.και κυρίως από τον Βασίλη Αυλωνίτη που ποιος το περίμενε ότι θα ταίριαζε τόσο καλά με τον αριστοκράτη και φίνο Δημήτρη Χορν. 8/10

Το μυστικό του κόκκινου μανδύα δεν το έχω δει δυστυχώς οπότε δεν μπορώ να το βαθμολογησω.

 

[Billious17]

Να προτείνω άλλες 4 :
Η κόμισσα της φάμπρικας
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπιτης
Ποιος Θανάσης
Ο Σπαγγοραμένος

 

[Billious17]

Δεν τράβηξαν οι ταινίες φαίνεται

Η Κόμισσα της φάμπρικας: Ταινία σκέτη απόλαυση. Βγάζει αβίαστα γέλιο από τον συνδιασμό όλων αυτών των
χαρακτήρων καθώς είναι πολύ καλογραμμένο το σενάριο. Χρειαζόταν μια καλύτερη παραγωγή αλλά και πάλι η ταινία είναι κόσμημα κωμωδίας. Ο Στέφανος Ληναίος κάνει την καλύτερη εμφάνιση του στο σινεμά. Βγάζει γέλιο ακόμη και το μπέρδεμα που νιώθει λόγω των ιδεολογικών διαφόρων του με τους συγγενείς του. Καλός και ο Νίκος Ρίζος ακόμη πιο καλή η Μαρίκα Κρεβαττα η οποία τόσο εύκολα μετατρέπεται από αστή μεγαλοκυρία σε προηγούμενες ταινίες στην εργάτρια της γειτονιάς. Όλο το καστ κάνει πολύ καλή δουλειά από την Μέλπω Ζαροκωστα ως την πρωταγωνίστρια Άννα Φόνσου. 8,5/10


Πολυτεχνίτης και Ερημοσπιτης: Από τις καλύτερες κωμωδίες του Θανάση Βέγγου. Σπονδυλωτή με πολλές ιστορίες που τις παρακολουθεί κανείς άνετα και ο Βέγγος τα καταφέρνει εξαίσια και ξεδιπλώνει το ταλέντο του σε όλες τις σκηνές. Νομίζω ότι από τους δεύτερους ρόλους ξεχωρίζουν ο Αθηνόδωρος Προύσαλης ως λαϊκός τύπος, η Μαρίκα Κρεβαττα και πάλι πολύ απολαυστική ως φοβισμένη κυρία μαζί με τη Νίκη Λινάρδου ως επίσης τρομοκρατημένη υπηρέτρια Μαρία και τη Γκιζέλα Νταλί σέξι και αστεία συνάμα ως μοντέλο που την φωτογραφίζει ο Βέγγος ( ο διάλογος απολαυστικός). Καλογραμμένο το σενάριο και ο Βέγγος σε ρεσιτάλ ερμηνείας για ακόμη μια φορά με πιο ασθενείς ρόλους βέβαια. 8/10

Ποιος Θανάσης : Ο Βέγγος για ακόμη μια φορά πετυχαίνει τον απόλυτο στόχο. Καταφέρνει και σκηνοθετικά αλλά και σε επίπεδο ερμηνείας να επισκιάσει την προγενέστερη ταινία "Το έξυπνο πουλί", πράγμα πολύ περίεργο για remake. Με ένα σχετικά αδύναμο σενάριο ο Βέγγος δανείζει τη πληθωρική του περσόνα και πλάθει έναν αυθεντικό λαϊκό τύπο και βελτιώνει την όλη κατάσταση. Η Άννα Φόνσου πιο ώριμη ερμηνευτικά εδώ παίζει τον ίδιο ρόλο κυρίως λόγω πειρας. 7,5/10

Ο Τζαναμπέτης: Άλλη μια κωμωδία με το γνωστό κινηματογραφικό ζευγάρι Κωνσταντάρα και Κοντού. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη όμως εμένα με διασκεδάζει απίστευτα. Είναι κυρίως η Μάρω Κοντού που επισκιάζει ερμηνευτικά τους συμπρωταγωνιστές της. Ειδικά εκεί που υποδύεται την Πολίτισσα είναι σκέτη απόλαυση. Καλός και ο πάντα αξιόπιστος Ορφέας Ζάχος, ο Κωνσταντάρας τίποτα το ιδιαίτερο. Ο Ρίζος με τη Στυλιανοπούλου μια από τα συνηθισμένα. 5/10

 

[bettina]

Η κόμισσα της φάμπρικας 10/10 δεν υπάρχει ψεγάδι σε αυτή την κωμωδία. Οι πολιτικές αναφορές την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα και αστεία.

Πολυτεχνίτης και Ερημοσπιτης ?

Ποιος Θανάσης Έλα ντε, ποιός?

Ο Σπαγγοραμένος Ο Σπαγγοραμένος ή ο Τζαναμπέτης τελικά; Στον τζαναμπέτη βάζω 7 λόγω της κυριούλας που έμενε με τα γεροντοπαλλήκαρα.

 

[Billious17]

Η κόμισσα της φάμπρικας 10/10 δεν υπάρχει ψεγάδι σε αυτή την κωμωδία. Οι πολιτικές αναφορές την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα και αστεία.

Πολυτεχνίτης και Ερημοσπιτης ?

Ποιος Θανάσης Έλα ντε, ποιός?

Ο Σπαγγοραμένος Ο Σπαγγοραμένος ή ο Τζαναμπέτης τελικά; Στον τζαναμπέτη βάζω 7 λόγω της κυριούλας που έμενε με τα γεροντοπαλλήκαρα.

Έχετε δίκιο ο Σπαγγοραμένος εγώ μπερδεύτηκα

 

[Billious17]

Ο Σπαγγοραμένος: Είναι κρίμα επομένως να σαι ένας Σπαγγοραμένος. Κοιτάξτε τώρα να δείτε τι γίνεται. Το πρωτότυπο φιλμ Ένα βότσαλο στη λίμνη είναι πολύ καλύτερο. Ακόμη και ο τίτλος της ταινίας είναι καλύτερος. Όμως και αυτή η ταινία είναι από αυτές που εγώ απολαμβάνω ιδιαίτερα. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας σίγουρα δεν είναι ο Λογοθετίδης όμως έχει καλύτερο σενάριο στα χέρια του από τα επόμενα που θα έπαιζε αργότερα απλώς ως γυναικάς μεσήλικας. Εδώ μου άρεσε αρκετά αν και χρειαζόταν μια περισσότερη συγκράτηση καθώς καταλήγει εύκολα σε υπερβολές. Μου αρέσει ιδιαίτερα το ντουέτο που κάνει με τον φίλο του Ανδρέα Μπάρκουλη. Ενώ δεν ταιριάζουν απόλυτα ηλικιακά παικτικα έχουν δέσει πολυ. Όσον αφορά τις γυναικείες ερμηνείες η έκπληξη έρχεται από την Κατερίνα Γιουλάκη που παίζει πολύ πειστικά τη γλυκιά, καταπιεσμένη και στωική σύζυγό κόντρα από την συνήθως στριφνή της εικόνα. Η Τζένη Ρουσσέα παίζει την ξεμυαλιστρα ξαδέρφη Βαγγελίτσα. Δεν είναι κακη αλήθεια όμως δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Κουκλίτσα και η Μαρία Μπονέλου ως φίλη της Ρουσσέα. 6,5/10

 

[Θεία Λένα]

Να προτείνω άλλες 4 :
Η κόμισσα της φάμπρικας
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπιτης
Ποιος Θανάσης
Ο Σπαγγοραμένος

Έχουμε άραγε ξαναβάλει κάποιες απ αυτές; βαριέμαι να ψάξω, ας βαθμολογήσω:

Η Κόμισσα της Φάμπρικας: Όλοι οι ηθοποιοί είναι πάρα πολύ καλοί. Κάπου πρόσφατα ξαναγραψα γι αυτήν την ταινία, και θα επαναλάβω τον εαυτό μου λέγοντας πως ο Ληναίος δίνει μια ωραία ερμηνεία ως απελπισμένος αστυνομικός. Γελάω πάρα πολύ με τη Μαρίκα Κρεββατά αλλά και με τον Τσούκα. Ευχάριστη ταινία. 8/10

Πολυτεχνίτης κι Ερημοσπίτης: Έχει αστείες στιγμές αλλά δεν είναι απο τις καλύτερες ούτε του Βέγγου ούτε φυσικά του Σακελάριου. Η επαναλαμβανόμενη ατάκα της Λινάρδου (πρόκειται για γνωστό σεναριακό "τέχνασμα" στις κωμωδίες) "Εμείς είμαστε δύο γυναίκες μόνες, τι να σου κάνουν δύο γυναίκες μόνες; Μπορούν να σου κάνουν τίποτα δύο γυναίκες μόνες;" κούραζε. Παράδειγμα τέτοιου είδους ατάκας που πήγε τέλεια είναι ο "ρους των γεγονότων" της Ρούλας στο Θόδωρο και το Δίκαννο. Η ατάκα όμως της Λινάρδου είναι αρκετά μεγάλη για επαναλαμβανόμενη και γι αυτό κατά τη γνώμη μου δεν τράβηξε και χάλασε όλη την ιστορία των δύο γυναικών. Ούτε με την ιστορία με το φαρμακείο γέλασα γιατί η ιστορία ενός παλικαριού που πέθαινε κι ενός που έκανε πειράματα δε μου φάνηκε αστεία. Έχει όμως καλές στιγμές το μποξ, το φωτογραφείο και την κορυφαία σκηνή με την Μπέτυ Μοσχονά και τον Προύσαλη στα μπουζούκια. Τέλος, κι επειδή κι εγώ θα σας κουράσω, δε μου άρεσε το "ηθικό δίδαγμα" στο τέλος. Πως δηλαδή η ζωή στην πρωτεύουσα είναι "για κάποιους άλλους" και καθίστε στα αυγά σας αθώοι χωριάτες, καβαλήστε το γαιδούρι σας και καλά σας είναι. Φαίνεται πως είναι γραμμένη από ανθρώπους αστούς (με την κυριολεκτική και τη μεταφορική σημασία της λέξης) και κάπως με ενοχλεί αυτό το εκ του ασφαλούς. 5/10

Ποιος Θανάσης: Έχω ξαναπεί πως δε μου ταίριαζε η Φόνσου με το Βέγγο. Ούτε η ταινία μου αρέσει, δε θα σταθώ να τη χαζέψω 4/10

Ο Σπαγγοραμένος: Τη βλέπω εξαιτίας του Μπάρκουλη που του πήγε ο ρόλος, η εποχή και το δυνατό ταίριασμα με τον Κωνσταντάρα. Συμφωνώ πως έδωσε μια καλή ερμηνεία η Γιουλάκη, που ήταν και πολύ νέα τότε. Ο Λάμπρος όμως δε μου αρέσει σε αυτόν το ρόλο, όχι πως δεν έπαιξε καλά, μια χαρά έπαιξε αλλά τον έχω για αρχοντάνθρωπο κι όχι για μίζερο σπαγγοραμένο. Αν τη συγκρίνουμε με το Βότσαλο χάνει κι άλλο, αν τη δούμε εντελώς ξεχωριστά ένα 6/10.

 

[atanasio]

Η κόμησσα της φάμπρικας. Μια από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες, με πολτικό χρώμα, με μια καταπληκτική Κρεββατά και πολύ καλούς επίσης τον Τσούκα και τον Ληναίο. 8/10
Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης. Έχει κάποιες νόστιμες σκηνές, αλλά δεν τρελαίνομαι. Βέβαια, ο Βέγγος πάντα αξιαγάπητος. 5/10
Ποιος Θανάσης. Συμπαθητικό και ανθρώπινο, αλλά και με πολλές υπερβολές. Καλός ο Βέγγος και καλή και η Φόνσου, λίγο πριν τις εμφανίσεις της σε κάπως τολμηρές ταινίες. 6/10.
Ο σπαγγοραμμένος. Δεν είναι από τα αγαπημένα μου και η σύγκριση με το παλιό είναι καταλυτική. Ο Κωνσταντάρας δεν δένει με τη Ρουσσέα. Συμφωνώ κι εγώ ότι η καλύτερη εδώ είναι η Γιουλάκη, σε ρόλο κάπως κόντρα. 6/10

 

[Billious17]

Να προτείνω άλλες 4:

Ο Στρατής παραστράτησε
Τζένη Τζένη
Αχ αυτή η γυναίκα μου
Πατέρα κάτσε φρόνιμα

 

[Fulci]

1. "Ο Στρατής παραστράτησε" : 5
2. "Τζένη Τζένη " : 10
3. "Αχ, αυτή η γυναίκα μου" : 4
4. "Πατέρα κάτσε φρόνιμα" : 7