Βαθμολογήστε τις ταινίες
- Έναρξη μίζας ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ
- Ημερομηνία έναρξης
Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.010
- Αντιδράσεις
- 4.322
Μοιραία κάποια στιγμή θα σωθεί η φιλμογραφία του. Θα πρέπει όμως να ανησυχήσεις νωρίτερα, όταν θα έχουν τελειώσει τα καλά του Νίκου και θα σας βάζω "Μανούλα θέλω να ζήσεις" και "Συγχωρεσε με αγάπη μου".
Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 16.518
- Αντιδράσεις
- 28.117
Τι θελεις να πεις; Πως δε θα ξαναβαλεις ολες τις ταινιες του Νικου απο την αρχη;
Και επισης τι υπαινισσεσαι; Πως το Μανουλα θελω να ζησεις δεν ειναι καλο;
Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.010
- Αντιδράσεις
- 4.322
Δεν ξέρω γιατί αλλά θυμήθηκα το Σημίτη που έλεγε:
"Είναι αυτό το έργο μακέτο;"
Είναι πολύ καλή η Μανούλα και θα κάνω και παρουσίαση να μη μείνει δίχως, κρίμα είναι τέτοιο ξεχασμένο διαμάντι.
Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 16.518
- Αντιδράσεις
- 28.117
Εταιρια θαυματων. Εξυπνη και χαριτωμενη κωμωδια, αλλα φτηνη παραγωγη. Ο Παπαμιχαηλ κακος ηθοποιος ως συνηθως με στομφωδες υφος και υπερβολικους μορφασμους, ειναι τελειως ακαταλληλος για τον ρολο. Η Μαυροπουλου ειναι πειστικοτατη και αυτο βοηθα πολυ στο να παρει η ταινια τα πανω της. Οχι τοσο ομως οσο η μητερα της, η Μαρικα Κρεβατα, που με τα "αβαβαου - παπαπαου" μας χαριζει αφθονο γελιο και δειχνει για αλλη μια φορα ποσο σπουδαια ηθοποιος ηταν. 6.
Βιβα Ρενα. Δεν το εχω δει ποτε εκτος απο μερικες σκηνες αποσπασματικα. Κανενα τριλεπτο στο συνολο. Κωμωδια καραγιαννεϊκη γαρ και μακρια απο μενα. Δεν ξερω ακριβως τι βαθμο θα εβαζα, αλλα πιστευω πως θα ηταν πολυ χαμηλος.
Ο δολοφονος αγαπουσε πολυ. Κατ' αρχας, τι τιτλος ειναι αυτος; Τον σκεφτηκαν πολυ για να τον βαλουν; Τελος παντων...
Τα αστυνομικα της εποχης εκεινης με ξετρελαινουν. Εχουν μια ατμοσφαιρα μοναδικη χαριν της αισθητικης τους. Ετσι και εδω που σημαινει πως αν η ταινια ηταν του '68, ας πουμε, μπορει και να μην την εβλεπα ποτε. Περαν της αισθητικης ομως, που για μενα κρατα πρωτευοντα ρολο, το σεναριο ειναι φαιδρο και με πολλα κενα και λαθη. Αν πετυχω την ταινια στην τηλεοραση θα τη δω. Οχι ομως πως θα την κυνηγησω κιολας. 6.
Ραντεβου στην Κερκυρα. Η Τζενη στα φορτε της. Ηταν γεννημενη για κωμωδια και για ρολους σαν αυτον. Χριστινα, Τρελοκοριτσο, κ.λ.π. Πολυ δροσερη και αναλαφρη κομεντι που προσωπικα με ταξιδευει σε εποχες που δεν τις προλαβα και που θα ηθελα πολυ να τις ζησω, ιδιως οταν ακουω το Τσα-τσα του Καστελλο που με συγκινει τοσο. Τρελαινομαι με τον ατσουμπαλο χορο της Καρεζη στις αρχες του εργου και με ολο το σκηνικο στο κεντρο και τη συνωμοσια πεθερας-νυφης. Λατρευω και τη Χαλκουση που τη θεωρω αρχοντικη, πανεξυπνη και υπεροχη σε ολα της. Μια σπανια γυναικα. Αν η ταινια ηταν καλυτερης παραγωγης και λιγο πιο προσεκτικα σκηνοθετημενη, θα επαιρνε αριστα, αλλα τωρα της δινω 8. Στην καινουργια, καραγιαννεϊκη εκδοση της οι τελευταιες σκηνες αντικαθιστανται με καποιες αλλες του '70 με αποτελεσμα να βλεπουμε αεροσυνοδους με στολες Pierre Cardin εν ετει 1960!!!
Και μη χειροτερα, Θεε μου, και μακαρι να βρεθει κανεις να σταματησει τους ασχετους που θελουν να ασχολουνται με ταινιες.
Ο τρελοπενηνταρης. Μπορει να εχω και δεκαπεντε χρονια να δω αυτο το αισχος. Αυτη η λεξη ειναι η μονη σχετικη που θυμαμαι για την ταινια γιατι ολα τα υπολοιπα φροντισα να τα διαγραψω απο τη μνημη μου. 0.
Γκολφω. Αν και ζω ολη μου τη ζωη στην Αθηνα, αν και δε θα μπορουσα να ζησω ποτε σε χωριο, εντουτοις οι βουκολικες ταινιες μου αρεσουν και με αναζωογονουν. Ετσι και η Γκολφω με Καζη και Βαλακου ειναι μια ταινια απολαυστικη, αν και απιστευτα δραματικη που φτανει σε σημειο τραγωδιας. Προτιμω παντα τις πιο ηπιες οπως, ας πουμε, την Αστερω. Αλλα κι αυτος ο Τασος, βρε παιδι μου, πως της φερθηκε ετσι της κοπελας! Εντελως γαϊδουρινα. Βαθμολογω την ταινια με 7 και επισημαινω πως ο Νικος Καζης ηταν παρα πολυ ασχημος και δεν εκανε καθολου μα καθολου για ηθοποιος.
Ουτε ενα αστειο δεν μπορουμε να κανουμε πια, αμεσως να αρπαχτεις!
Βιβα Ρενα. Δεν το εχω δει ποτε εκτος απο μερικες σκηνες αποσπασματικα. Κανενα τριλεπτο στο συνολο. Κωμωδια καραγιαννεϊκη γαρ και μακρια απο μενα. Δεν ξερω ακριβως τι βαθμο θα εβαζα, αλλα πιστευω πως θα ηταν πολυ χαμηλος.
Ο δολοφονος αγαπουσε πολυ. Κατ' αρχας, τι τιτλος ειναι αυτος; Τον σκεφτηκαν πολυ για να τον βαλουν; Τελος παντων...
Τα αστυνομικα της εποχης εκεινης με ξετρελαινουν. Εχουν μια ατμοσφαιρα μοναδικη χαριν της αισθητικης τους. Ετσι και εδω που σημαινει πως αν η ταινια ηταν του '68, ας πουμε, μπορει και να μην την εβλεπα ποτε. Περαν της αισθητικης ομως, που για μενα κρατα πρωτευοντα ρολο, το σεναριο ειναι φαιδρο και με πολλα κενα και λαθη. Αν πετυχω την ταινια στην τηλεοραση θα τη δω. Οχι ομως πως θα την κυνηγησω κιολας. 6.
Ραντεβου στην Κερκυρα. Η Τζενη στα φορτε της. Ηταν γεννημενη για κωμωδια και για ρολους σαν αυτον. Χριστινα, Τρελοκοριτσο, κ.λ.π. Πολυ δροσερη και αναλαφρη κομεντι που προσωπικα με ταξιδευει σε εποχες που δεν τις προλαβα και που θα ηθελα πολυ να τις ζησω, ιδιως οταν ακουω το Τσα-τσα του Καστελλο που με συγκινει τοσο. Τρελαινομαι με τον ατσουμπαλο χορο της Καρεζη στις αρχες του εργου και με ολο το σκηνικο στο κεντρο και τη συνωμοσια πεθερας-νυφης. Λατρευω και τη Χαλκουση που τη θεωρω αρχοντικη, πανεξυπνη και υπεροχη σε ολα της. Μια σπανια γυναικα. Αν η ταινια ηταν καλυτερης παραγωγης και λιγο πιο προσεκτικα σκηνοθετημενη, θα επαιρνε αριστα, αλλα τωρα της δινω 8. Στην καινουργια, καραγιαννεϊκη εκδοση της οι τελευταιες σκηνες αντικαθιστανται με καποιες αλλες του '70 με αποτελεσμα να βλεπουμε αεροσυνοδους με στολες Pierre Cardin εν ετει 1960!!!
Και μη χειροτερα, Θεε μου, και μακαρι να βρεθει κανεις να σταματησει τους ασχετους που θελουν να ασχολουνται με ταινιες.
Ο τρελοπενηνταρης. Μπορει να εχω και δεκαπεντε χρονια να δω αυτο το αισχος. Αυτη η λεξη ειναι η μονη σχετικη που θυμαμαι για την ταινια γιατι ολα τα υπολοιπα φροντισα να τα διαγραψω απο τη μνημη μου. 0.
Γκολφω. Αν και ζω ολη μου τη ζωη στην Αθηνα, αν και δε θα μπορουσα να ζησω ποτε σε χωριο, εντουτοις οι βουκολικες ταινιες μου αρεσουν και με αναζωογονουν. Ετσι και η Γκολφω με Καζη και Βαλακου ειναι μια ταινια απολαυστικη, αν και απιστευτα δραματικη που φτανει σε σημειο τραγωδιας. Προτιμω παντα τις πιο ηπιες οπως, ας πουμε, την Αστερω. Αλλα κι αυτος ο Τασος, βρε παιδι μου, πως της φερθηκε ετσι της κοπελας! Εντελως γαϊδουρινα. Βαθμολογω την ταινια με 7 και επισημαινω πως ο Νικος Καζης ηταν παρα πολυ ασχημος και δεν εκανε καθολου μα καθολου για ηθοποιος.
Ουτε ενα αστειο δεν μπορουμε να κανουμε πια, αμεσως να αρπαχτεις!
Τελευταία επεξεργασία:
Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.010
- Αντιδράσεις
- 4.322
Α, δε με ενοχλεί. Άλλωστε εγώ δεν τον θέλω για ηθοποιό
miki-mik7
RetroActive
- Joined
- 30 Ιαν 2012
- Μηνύματα
- 967
- Αντιδράσεις
- 1.697
Αλλά για να κατεβάζει τις κουρτίνες;Α, δε με ενοχλεί. Άλλωστε εγώ δεν τον θέλω για ηθοποιό
Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 16.518
- Αντιδράσεις
- 28.117
Οχι, καλε. Για τραγουδιστη τον θελει.Αλλά για να κατεβάζει τις κουρτίνες;
Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.010
- Αντιδράσεις
- 4.322
Για τις κουρτίνες παίρνεις και μια σκάλα να κάνεις τη δουλειά σουΑλλά για να κατεβάζει τις κουρτίνες;
Αχ, πως με ξέρεις!!!!Οχι, καλε. Για τραγουδιστη τον θελει.
Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 16.518
- Αντιδράσεις
- 28.117
Υστερα απο ενα τετοιο σχολιο, ψαξε και βρες σκοτεινο μερος να κρυφτεις.
Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.010
- Αντιδράσεις
- 4.322
Αχαλίνωτα πάθη έτρεφε ο Νικόλας Ελέφαντα. Και θυμήθηκα και τον Χριστοφορίδη στο Ενα κορίτσι για δυο
"Που την είδατε κύριε τη φαλάκρα;"
{Μήπως να βαθμολογούσατε και καμιά ταινία; λέω μήπως!}
Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.010
- Αντιδράσεις
- 4.322
1. Εταιρεία Θαυμάτων: Καλογραμμένη ταινία και πρωτότυπο σενάριο. Κομπογιαννίτες και ψευτοάγιοι, και πολλές καλές ερμηνείες, με καλύτερη τη μουγγή Κρεβατά. Ξεχωρίζει κι ο πάντα γοητευτικός Στέφανος Στρατηγός που υπογράφει και τη σκηνοθεσία (και τα πήγε μια χαρά, θα έπρεπε να ξαναδοκιμάσει). Στην ταινία παίρνει μέρος όλη η οικογένεια της Γκέλυς (συζυγος, μητέρα, πατέρας, πατριός) και κακώς ο Στέφανος δεν έβαλε και τις αδερφές του και τα γαμπρουδάκια του (Μπάρκουλη, Βοσκόπουλο) να του βγει και τζάμπα .
Ο Παπαμιχαήλ δεν ήταν πολύ καλός, και φαντάζομαι αν έπαιζε ο Χορν που λίγο καιρό πριν το είχε ανεβάσει στο θέατρο θα μιλούσαμε για άλλη ταινία. 7
2. Βίβα Ρένα: Το κεντρικό θέμα και το ζευγάρι Βλαχοπούλου-Κωνσταντάρας μου περνάνε αδιάφορα. Τρελένομαι όμως να βλέπω το Μπάρκουλη ως λατίνο εραστή. Τον αγαπώ πολύ το Μπάρκουλη εκείνης της εποχής. Ήταν σε τεράστια υποκριτική φόρμα, και ωραιότατος! Καλός όπως πάντα κι ο Ρίζος. 5
3. Ο Δολοφόνος Αγαπούσε Πολύ: Είναι νουάρ του 60; Είναι. Ε, θα πάρει 7. Αλλά για να είμαστε τίμιοι το σενάριο μπάζει κι η σκηνοθεσία είναι ερασιτεχνική. Ο Βύρων Πάλλης από τους αμεσότερους ηθοποιούς της γενιάς του, εκτιμώ θα μπορούσε να είχε κάνει και καλύτερο κινηματογράφο και σε αυτό το στυλ, και σε κωμωδία.
4. Ραντεβού στην Κέρκυρα: Συμφωνώ απολύτως με τη Βιβή πιο πάνω, δεν έχω να προσθέσω κάτι,8
5. Ο Τρελοπενηντάρης:"Άντριους Ντάρλινγκ" είναι μια από τις ατάκες που λέγαμε παλιά. Η ταινία είναι επιεικώς ηλίθια, αν και παίζεται ξανά και ξανά. Μέσα όμως στο χάλι ξεχωρίζει ο Αθηνόδωρος Προύσαλης που έδωσε μια καλή και συγκρατημένη ερμηνεία σε ένα καθόλου συγκρατημένο σύνολο. Ας πούμε η Βανίτα στα "δραματικά" της δε βλέπεται. Ένα 3άρι
6. Γκόλφω: Μου είχε προκαλέσει κατάπληξη όταν διάβασα κάπου πως ο Λάσκος παρακολουθούσε την ταινία στους κινηματογράφους κι έκλαιγε. Είτε ο Λάσκος ήταν πολύ ευαίσθητος είτε εγώ είμαι αναίσθητη γαιδούρα. Κι ενώ κατανοώ το δράμα της υπόθεσης πάλι δε με συγκινεί. Κάπου μέσα μου πιστεύω πως η Γκόλφω έπρεπε να παραδειγματιστεί από τον συμφεροντολόγο εραστή της και να πάρει εκείνον που την ήθελε (Κίτσο θαρρώ τον έλεγαν) «που'ν τσιφλικάς, που ν' τσέλιγγας κι σαν τριλός σι θέλει». Πείτε με ρεαλίστρια. 6
.Ο Παπαμιχαήλ δεν ήταν πολύ καλός, και φαντάζομαι αν έπαιζε ο Χορν που λίγο καιρό πριν το είχε ανεβάσει στο θέατρο θα μιλούσαμε για άλλη ταινία. 7
2. Βίβα Ρένα: Το κεντρικό θέμα και το ζευγάρι Βλαχοπούλου-Κωνσταντάρας μου περνάνε αδιάφορα. Τρελένομαι όμως να βλέπω το Μπάρκουλη ως λατίνο εραστή. Τον αγαπώ πολύ το Μπάρκουλη εκείνης της εποχής. Ήταν σε τεράστια υποκριτική φόρμα, και ωραιότατος! Καλός όπως πάντα κι ο Ρίζος. 5
3. Ο Δολοφόνος Αγαπούσε Πολύ: Είναι νουάρ του 60; Είναι. Ε, θα πάρει 7. Αλλά για να είμαστε τίμιοι το σενάριο μπάζει κι η σκηνοθεσία είναι ερασιτεχνική. Ο Βύρων Πάλλης από τους αμεσότερους ηθοποιούς της γενιάς του, εκτιμώ θα μπορούσε να είχε κάνει και καλύτερο κινηματογράφο και σε αυτό το στυλ, και σε κωμωδία.
4. Ραντεβού στην Κέρκυρα: Συμφωνώ απολύτως με τη Βιβή πιο πάνω, δεν έχω να προσθέσω κάτι,8
5. Ο Τρελοπενηντάρης:"Άντριους Ντάρλινγκ" είναι μια από τις ατάκες που λέγαμε παλιά. Η ταινία είναι επιεικώς ηλίθια, αν και παίζεται ξανά και ξανά. Μέσα όμως στο χάλι ξεχωρίζει ο Αθηνόδωρος Προύσαλης που έδωσε μια καλή και συγκρατημένη ερμηνεία σε ένα καθόλου συγκρατημένο σύνολο. Ας πούμε η Βανίτα στα "δραματικά" της δε βλέπεται. Ένα 3άρι
6. Γκόλφω: Μου είχε προκαλέσει κατάπληξη όταν διάβασα κάπου πως ο Λάσκος παρακολουθούσε την ταινία στους κινηματογράφους κι έκλαιγε. Είτε ο Λάσκος ήταν πολύ ευαίσθητος είτε εγώ είμαι αναίσθητη γαιδούρα. Κι ενώ κατανοώ το δράμα της υπόθεσης πάλι δε με συγκινεί. Κάπου μέσα μου πιστεύω πως η Γκόλφω έπρεπε να παραδειγματιστεί από τον συμφεροντολόγο εραστή της και να πάρει εκείνον που την ήθελε (Κίτσο θαρρώ τον έλεγαν) «που'ν τσιφλικάς, που ν' τσέλιγγας κι σαν τριλός σι θέλει». Πείτε με ρεαλίστρια. 6
elephadas
MultiDimensional RetroDivinitY
- Joined
- 22 Οκτ 2010
- Μηνύματα
- 8.933
- Αντιδράσεις
- 14.618
Όχι και εραστής της καλέ. Αρραβωνιαστικός. Η Γκόλφω ήταν άσπιλη και αμόλυντη κι ανέγγιχτη κόρη. Μην μπερδεύουμε την Αντιγόνη Βαλάκου με την Μίνα Αδαμάκη και τον Λάσκο με τους Ρέππα - Παπαθανασίου. Οι επιφανειακές ομοιότητες Γκόλφως και Μπήλιως είναι καθαρή σύμπτωση.
Αλλά συμφωνώ ότι έπρεπε να του ρίξει δέκα φάσκελα του Τάσου.
Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.010
- Αντιδράσεις
- 4.322
Τι θες να πεις Ελέφαντα; πως πήρε το δηλητήριο έτσι; χωρίς να προηγηθεί ένα κατιτίς; τίποτα; Εγώ θεώρησα αυτονόητο το συμβάν και κάπως δικαιολόγησα την αυτοκτονία. Τώρα είναι που δεν καταλαβαίνω τίποτα.
elephadas
MultiDimensional RetroDivinitY
- Joined
- 22 Οκτ 2010
- Μηνύματα
- 8.933
- Αντιδράσεις
- 14.618
"Στον κόσμο αυτόν έν' αγάπησ' η Γκόλφω κι αυτός την αρνιέται κι η Γκόλφω αρνιέται για έναν τον κόσμο. Ναι! Μόνο στο μνήμα χαρα κι ευτυχία κι ανάπαυση βρίσκουν αυτοί που στον κόσμο εχάσαν τα πάντα κι αυτή την ελπίδα. Χρυσό μου φαρμάκι εσύ θε να γιάνεις τους πόνους τις πίκρες καρδιάς πονεμένης." (*)
Βλέπεις πουθενά η Γκόλφω να υπαινίσσεται αποπλάνηση μετά συνεπειών? Και πώς ήταν δυνατον, εάν εκυοφόρει, να πάρει φαρμάκι να φονεύσει το βρέφος χωρίς να το γεννήσει να βαφτιστεί πρώτα και μετά ας το σκότωνε με κεταμίνη που είχε περισσέψει από τη δική της αυτοκτονία? Τι θα λέγανε οι διάφοροι σεβασμιότατοι? Ενώ η Μπήλιω στην οποία είχε προηγηθεί ένα κατιτίς το γέννησε, το πήγε πεσκέσι στα νιογάμπρια και μετά ηυτοκτόνησεν. Έτσι κάνει ο κόσμος.
(*) Γραμμένο από μνήμης, οπότε η σειρά των προτάσεων και κάποιες λέξεις ίσως διαφέρουν. Τον είχα λυώσει τον δίσκο "Μια ζωή Γκόλφω" του Ελεύθερου Θεάτρου, αργότερα βέβαια το πήρα και σε CD. H έλλειψη των σημείων στίξης οφείλεται στο ότι έτσι απάγγελνε τον δραματικό της μονόλογο η Σμαράγδα Σμυρναίου
Βλέπεις πουθενά η Γκόλφω να υπαινίσσεται αποπλάνηση μετά συνεπειών? Και πώς ήταν δυνατον, εάν εκυοφόρει, να πάρει φαρμάκι να φονεύσει το βρέφος χωρίς να το γεννήσει να βαφτιστεί πρώτα και μετά ας το σκότωνε με κεταμίνη που είχε περισσέψει από τη δική της αυτοκτονία? Τι θα λέγανε οι διάφοροι σεβασμιότατοι? Ενώ η Μπήλιω στην οποία είχε προηγηθεί ένα κατιτίς το γέννησε, το πήγε πεσκέσι στα νιογάμπρια και μετά ηυτοκτόνησεν. Έτσι κάνει ο κόσμος.
(*) Γραμμένο από μνήμης, οπότε η σειρά των προτάσεων και κάποιες λέξεις ίσως διαφέρουν. Τον είχα λυώσει τον δίσκο "Μια ζωή Γκόλφω" του Ελεύθερου Θεάτρου, αργότερα βέβαια το πήρα και σε CD. H έλλειψη των σημείων στίξης οφείλεται στο ότι έτσι απάγγελνε τον δραματικό της μονόλογο η Σμαράγδα Σμυρναίου
Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 16.518
- Αντιδράσεις
- 28.117
Καλα, εσυ εχεις και τους λογους σου που θελεις να επαιρνε αλλον.
Billious17
Retro Member
- Joined
- 11 Δεκ 2021
- Μηνύματα
- 159
- Αντιδράσεις
- 298
Εταιρεία Θαυμάτων: Νομίζω ότι χρειαζόταν μια άλλη εταιρεία παραγωγής για να αναδειχθεί η ταινία γιατί το σενάριο είναι έξυπνο και οι ερμηνείες απολαυστικότατες. Αρκετά καλή σκηνοθετική απόπειρα από τον Στέφανο Στρατηγό έχουμε εδώ. Όσον αφορά τις ερμηνείες εμένα ο Παπαμιχαήλ μου άρεσε όπως και το δέσιμο που έχει με την Γκέλυ Μαυροπούλου. Συμφωνώ και επαυξάνω ότι ο πιο αβανταδορικος ρόλος είναι αυτός της Μαρίκας Κρεβατα που τον απογειώνει. 7/10
2. Βιβα Ρένα: Όχι από τις καλύτερες του είδους. Η Ρένα Βλαχοπούλου όπως πάντα όταν δεν στηρίζεται η ταινία σε σπουδαίο κείμενο αρχίζει τις υπερβολές, ενω εδώ έχουμε και έναν τυπικό Λαμπρό Κωνσταντάρα και έναν εντελώς συνηθισμένο Νίκο Ρίζο. Καλός όμως ο Ανδρεας Μπάρκουλης, πράγμα που δεν περίμενα, καθώς τα καταφερνει πολύ καλά. 4,5/10
Ο Δολοφόνος που αγαπούσε πολύ: Εγώ λατρεύω τα αστυνομικά της οποία εποχής. Έτσι έχω παρακολουθήσει πολύ ευχάριστα την εν λόγω ταινία, αν και θεωρώ ότι είναι η πλέον αδύναμη από αυτό το είδος εκείνης της εποχής. Αρχικά σκηνοθετικά χρειαζόταν καλύτερη προσπάθεια και το σενάριο έκανε κοιλιά. Όμως ερμηνευτικά οι Δημήτρης Μυράτ, Ελένη Χατζηαργύρη και Βύρων Πάλλης ήταν άψογοι. Και οι τρεις ήταν εντός ρόλου και κλίματος τής ταινίας που το αποτέλεσμα και μόνο για αυτούς, φυσικά και για την ανατροπή που υπάρχει, σε δικαιώνει. 6,5/10
Ραντεβού στην Κέρκυρα: Γλυκιά, όμορφη, ολόδροση κομεντί με πανέμορφα πλάνα από το υπέροχο αυτό νησί του Ιονίου. Την προτιμώ απείρως από την Κόμησσα της Κέρκυρας. Το σενάριο είναι έξυπνο και αυτό μου άρεσε μόνο λίγο προς το τέλος χαλάει κατά την άποψη μου. Οι ερμηνείες είναι πειστικότατες. Αρχής γενομένης από την πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Τζένη Καρέζη. Η Τζένη, λοιπόν, στέκεται με μεγάλη άνεση στο ύψος της ενζενί και γεμάτη δροσιά, σπιρτάδα και γοητεία αιχμαλωτίζει τον αρκούντως πειστικό Αλέκο Αλεξανδράκη με το τέχνασμα της διπλής Τζένης. Άψογοι οι υποστηρικτικοί ρολόι από τον Λυκούργο Καλλέργη και την Ελένη Χαλκούση. Μια όμορφη ταινία για να περάσεις γλυκά και ευχάριστα την ώρα σου. 7/10
Ο τρελοπενηνταρης: Συγγνώμη εμένα αυτός ο τύπος που ανέπτυξε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ποτέ δεν μου άρεσε. Γεμάτος από υπερβολές, περίεργες γκριμάτσες και γελακια σε ανύποπτο χρόνο δημιούργησε μια καρικατούρα που αδίκησε κατά πολύ τις ερμηνευτικές του δυνατότητες αλλά και την πορεία του μέχρι τότε. Στην συγκεκριμένη ταινία όλα θυμίζουν παρακμιακά: το σκηνικό, τα ρούχα ακόμη και οι διάλογοι. Η Καίτη Πάνου μόνο ξεφεύγει κατά την άποψη μου και αυτό γιατί πάντοτε έπαιζε με μία ποιότητα η συγκεκριμένη γυναίκα. Κρίμα που δεν έπαιξε καλύτερα σενάρια. Η Ρίκα Διαλυνά σε τυπικό ρόλο αλλά παρά το γεγονός ότι δεν ήταν σαν το Λάος και Κολωνάκι ήταν ιδιαίτερα κομψή αλλά ερμηνευτικά δεν πετυχαίνει κάτι δυνατό, ενώ η Βίκυ Βανίτα απλώς πανέμορφη. Συμπαθής φιγούρα ο Αθηνόδωρος Προύσαλης, ενώ μιλάμε για μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του Αλέκου Τζανετάκου στο σινεμά. 3/10
Γκόλφω: Εμένα πάλι μου άρεσε αυτή η ταινία και σκηνοθετικά την θεωρώ αρκετά προσεγμένη από τον Ορέστη Λάσκο σε σχέση με κατοπινές του ταινίες. Η Αντιγόνη Βαλάκου ήταν υπέροχη σε αυτό τον ρόλο, ενώ ο Νίκος Καζής ήταν απλώς ικανοποιητικός στο συγκεκριμένο ρόλο. Δεν με χάλασε σε κάτι. Εξαιρετικός ο Γιώργος Γληνός. Στα συν οι ερμηνείες από την Κυβέλη Θεοχάρη αλλά και τον πάντα καλό Μίμη Φωτόπουλο. Η καλύτερη φουστανέλα για μένα. 6/10
2. Βιβα Ρένα: Όχι από τις καλύτερες του είδους. Η Ρένα Βλαχοπούλου όπως πάντα όταν δεν στηρίζεται η ταινία σε σπουδαίο κείμενο αρχίζει τις υπερβολές, ενω εδώ έχουμε και έναν τυπικό Λαμπρό Κωνσταντάρα και έναν εντελώς συνηθισμένο Νίκο Ρίζο. Καλός όμως ο Ανδρεας Μπάρκουλης, πράγμα που δεν περίμενα, καθώς τα καταφερνει πολύ καλά. 4,5/10
Ο Δολοφόνος που αγαπούσε πολύ: Εγώ λατρεύω τα αστυνομικά της οποία εποχής. Έτσι έχω παρακολουθήσει πολύ ευχάριστα την εν λόγω ταινία, αν και θεωρώ ότι είναι η πλέον αδύναμη από αυτό το είδος εκείνης της εποχής. Αρχικά σκηνοθετικά χρειαζόταν καλύτερη προσπάθεια και το σενάριο έκανε κοιλιά. Όμως ερμηνευτικά οι Δημήτρης Μυράτ, Ελένη Χατζηαργύρη και Βύρων Πάλλης ήταν άψογοι. Και οι τρεις ήταν εντός ρόλου και κλίματος τής ταινίας που το αποτέλεσμα και μόνο για αυτούς, φυσικά και για την ανατροπή που υπάρχει, σε δικαιώνει. 6,5/10
Ραντεβού στην Κέρκυρα: Γλυκιά, όμορφη, ολόδροση κομεντί με πανέμορφα πλάνα από το υπέροχο αυτό νησί του Ιονίου. Την προτιμώ απείρως από την Κόμησσα της Κέρκυρας. Το σενάριο είναι έξυπνο και αυτό μου άρεσε μόνο λίγο προς το τέλος χαλάει κατά την άποψη μου. Οι ερμηνείες είναι πειστικότατες. Αρχής γενομένης από την πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Τζένη Καρέζη. Η Τζένη, λοιπόν, στέκεται με μεγάλη άνεση στο ύψος της ενζενί και γεμάτη δροσιά, σπιρτάδα και γοητεία αιχμαλωτίζει τον αρκούντως πειστικό Αλέκο Αλεξανδράκη με το τέχνασμα της διπλής Τζένης. Άψογοι οι υποστηρικτικοί ρολόι από τον Λυκούργο Καλλέργη και την Ελένη Χαλκούση. Μια όμορφη ταινία για να περάσεις γλυκά και ευχάριστα την ώρα σου. 7/10
Ο τρελοπενηνταρης: Συγγνώμη εμένα αυτός ο τύπος που ανέπτυξε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ποτέ δεν μου άρεσε. Γεμάτος από υπερβολές, περίεργες γκριμάτσες και γελακια σε ανύποπτο χρόνο δημιούργησε μια καρικατούρα που αδίκησε κατά πολύ τις ερμηνευτικές του δυνατότητες αλλά και την πορεία του μέχρι τότε. Στην συγκεκριμένη ταινία όλα θυμίζουν παρακμιακά: το σκηνικό, τα ρούχα ακόμη και οι διάλογοι. Η Καίτη Πάνου μόνο ξεφεύγει κατά την άποψη μου και αυτό γιατί πάντοτε έπαιζε με μία ποιότητα η συγκεκριμένη γυναίκα. Κρίμα που δεν έπαιξε καλύτερα σενάρια. Η Ρίκα Διαλυνά σε τυπικό ρόλο αλλά παρά το γεγονός ότι δεν ήταν σαν το Λάος και Κολωνάκι ήταν ιδιαίτερα κομψή αλλά ερμηνευτικά δεν πετυχαίνει κάτι δυνατό, ενώ η Βίκυ Βανίτα απλώς πανέμορφη. Συμπαθής φιγούρα ο Αθηνόδωρος Προύσαλης, ενώ μιλάμε για μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του Αλέκου Τζανετάκου στο σινεμά. 3/10
Γκόλφω: Εμένα πάλι μου άρεσε αυτή η ταινία και σκηνοθετικά την θεωρώ αρκετά προσεγμένη από τον Ορέστη Λάσκο σε σχέση με κατοπινές του ταινίες. Η Αντιγόνη Βαλάκου ήταν υπέροχη σε αυτό τον ρόλο, ενώ ο Νίκος Καζής ήταν απλώς ικανοποιητικός στο συγκεκριμένο ρόλο. Δεν με χάλασε σε κάτι. Εξαιρετικός ο Γιώργος Γληνός. Στα συν οι ερμηνείες από την Κυβέλη Θεοχάρη αλλά και τον πάντα καλό Μίμη Φωτόπουλο. Η καλύτερη φουστανέλα για μένα. 6/10