Με θέλετε και μένα στην παρέα σας? Ωραίο θέμα.... Βέβαια, κάποιες ταινίες δεν τις έχω δει ή κάποιες δε θυμάμαι καθόλου, αλλά τέλος πάντων, κάτι θα γίνει...
Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω: Εδώ δεν μπορώ να βάλω βαθμό γιατί δεν το έχω δει.
Ορατότης μηδέν. Δεν αντέχω Κούρκουλο και όλες αυτές τις ταινίες του που παίζει τον σκληρό τιμωρό. 1.
Με φόβο και πάθος. Αντιθέτως, αυτή η ταινία μπορώ να πω ότι ανήκει στις συμπάθειές μου. Πολύ ωραίοι οι δυο πρωταγωνιστές (Κούρκουλος-Ερήμου). Ωραίο το ανατρεπτικό τέλος. Θα βάλω 8.
Αγάπη και αίμα. Μου αρέσει η ταινία. Καρέζη πανέμορφη, Καζάκος γοητευτικός (όσο μπορεί να είναι) αλλά και Κομνηνός στο ρόλο του κακού. Οι σκηνές που η Φώνη μαθαίνει ποιος ευθύνεται για το μακελειό (Οι ατάκες "΄Εκανες λάθος Φώνη" και "το είπε "λάθος" έχουν γράψει) και κατόπιν σκοτώνει τον επιστάτη της στα πόδια της, νομίζω ότι είναι από τις πιο έντονες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου. 8.
Αιχμάλωτοι του μίσους. Παίζουν οι Λάσκαρη και Καρράς. Τι? Θέλετε κι άλλη εξήγηση? Δεν υπάρχει. 10.
Κατάχρησις εξουσίας. Α πα πα... 1
Η λεωφόρος του μίσους: Θυμήστε μου? Είναι η ταινία με τον νεαρό Γαλανό και τη Νόνικα Γαληνέα που κάνει τη μαμά του που τον έχει παρατήσει για την καριέρα του? Αν ναι, 6.
Η σφραγίδα του Θεού. Δεν την έχω δει. Δεν βλέπω Ξανθόπουλο παιδιά. Sorry!
Το τρελοκόριτσο. Από τις λιγότερες καλές κωμωδίες της Καρέζη. Δε μου αρέσει. 3.
Έγκλημα στο Κολωνάκι. Το έχω δει πολύ παλιά, δεν το θυμάμαι καλά. Θυμάμαι όμως, ότι μου άρεσε. Πρέπει να το ξαναδώ. 7.
Ο Ηλίας του 16ου. Θα συμφωνήσω με την Bamβi σε όλο της το σχόλιο. Η τέλεια κωμωδία πραγματικά. 10.
Εραστές του ονείρου. Εντάξει, η ταινία ανήκει στην παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Παπαμιχαήλ είναι κακάσχημος και η Λάσκαρη είναι τόσο αδύνατη που μοιάζει με σκελετό. Τα ρούχα της σε κάποιες φάσεις, είναι ανεκδιήγητα όπως εκείνο το κίτρινο παντελόνι που τη "γλύφει" τόσο άσχημα, όταν πηγαίνει στα ναυπηγεία. Παρόλα αυτά, γελάω με τις ατάκες της Τιτίκας Στασινοπούλου και του Λευτέρη Βουρνά. Και έπειτα είναι κι εκείνα τα άτιμα τσόκαρα που φοράει η Λάσκαρη στην αρχή της ταινίας. Εκεί που τραγουδάει (αν μου επιτρέπεται η έκφρασις) ΘΕΙΚΑ!!!!! Οπότε θα βάλω ένα 5.
.
Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο. Μια από τις καλύτερες στιγμές της Αλίκης. Ένα έργο γεμάτο ατάκες που σε κάνουν να γελάς αυθόρμητα, ακόμα κι αν το έχεις δει 350.000 φορές. Θεωρώ ότι ουσιαστικά, αυτό ήταν το ξεκίνημά της στο θρίαμβο. Φυσικά, το ήξερε κι εκείνη. Δεν είναι τυχαίο που όταν πέθανε ο Σακελάριος, η Αλίκη του έστειλε στεφάνι "Καλό ταξίδι. Λίζα Παπασταύρου" 10.
Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω: Εδώ δεν μπορώ να βάλω βαθμό γιατί δεν το έχω δει.
Ορατότης μηδέν. Δεν αντέχω Κούρκουλο και όλες αυτές τις ταινίες του που παίζει τον σκληρό τιμωρό. 1.
Με φόβο και πάθος. Αντιθέτως, αυτή η ταινία μπορώ να πω ότι ανήκει στις συμπάθειές μου. Πολύ ωραίοι οι δυο πρωταγωνιστές (Κούρκουλος-Ερήμου). Ωραίο το ανατρεπτικό τέλος. Θα βάλω 8.
Αγάπη και αίμα. Μου αρέσει η ταινία. Καρέζη πανέμορφη, Καζάκος γοητευτικός (όσο μπορεί να είναι) αλλά και Κομνηνός στο ρόλο του κακού. Οι σκηνές που η Φώνη μαθαίνει ποιος ευθύνεται για το μακελειό (Οι ατάκες "΄Εκανες λάθος Φώνη" και "το είπε "λάθος" έχουν γράψει) και κατόπιν σκοτώνει τον επιστάτη της στα πόδια της, νομίζω ότι είναι από τις πιο έντονες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου. 8.
Αιχμάλωτοι του μίσους. Παίζουν οι Λάσκαρη και Καρράς. Τι? Θέλετε κι άλλη εξήγηση? Δεν υπάρχει. 10.
Κατάχρησις εξουσίας. Α πα πα... 1
Η λεωφόρος του μίσους: Θυμήστε μου? Είναι η ταινία με τον νεαρό Γαλανό και τη Νόνικα Γαληνέα που κάνει τη μαμά του που τον έχει παρατήσει για την καριέρα του? Αν ναι, 6.
Η σφραγίδα του Θεού. Δεν την έχω δει. Δεν βλέπω Ξανθόπουλο παιδιά. Sorry!
Το τρελοκόριτσο. Από τις λιγότερες καλές κωμωδίες της Καρέζη. Δε μου αρέσει. 3.
Έγκλημα στο Κολωνάκι. Το έχω δει πολύ παλιά, δεν το θυμάμαι καλά. Θυμάμαι όμως, ότι μου άρεσε. Πρέπει να το ξαναδώ. 7.
Ο Ηλίας του 16ου. Θα συμφωνήσω με την Bamβi σε όλο της το σχόλιο. Η τέλεια κωμωδία πραγματικά. 10.
Εραστές του ονείρου. Εντάξει, η ταινία ανήκει στην παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Παπαμιχαήλ είναι κακάσχημος και η Λάσκαρη είναι τόσο αδύνατη που μοιάζει με σκελετό. Τα ρούχα της σε κάποιες φάσεις, είναι ανεκδιήγητα όπως εκείνο το κίτρινο παντελόνι που τη "γλύφει" τόσο άσχημα, όταν πηγαίνει στα ναυπηγεία. Παρόλα αυτά, γελάω με τις ατάκες της Τιτίκας Στασινοπούλου και του Λευτέρη Βουρνά. Και έπειτα είναι κι εκείνα τα άτιμα τσόκαρα που φοράει η Λάσκαρη στην αρχή της ταινίας. Εκεί που τραγουδάει (αν μου επιτρέπεται η έκφρασις) ΘΕΙΚΑ!!!!! Οπότε θα βάλω ένα 5.
.
Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο. Μια από τις καλύτερες στιγμές της Αλίκης. Ένα έργο γεμάτο ατάκες που σε κάνουν να γελάς αυθόρμητα, ακόμα κι αν το έχεις δει 350.000 φορές. Θεωρώ ότι ουσιαστικά, αυτό ήταν το ξεκίνημά της στο θρίαμβο. Φυσικά, το ήξερε κι εκείνη. Δεν είναι τυχαίο που όταν πέθανε ο Σακελάριος, η Αλίκη του έστειλε στεφάνι "Καλό ταξίδι. Λίζα Παπασταύρου" 10.