Γιώργος Χατζηνάσιος - Ο διαχρονικός

[paulochelao24]

Εμενα παλι, μου κανει εντυπωση που ο Παριος τραγουδαει και καπνιζει!
Αυτο πρωτη φορα το βλεπω σε τραγουδιστη!

Σε άθλιο τοπικό λάιβ γύρω στο 2003,έχω πετύχει τραγουδιστή (έντεχνου ροκ,μπλιάχ δηλαδή) να στρίβει τσιγάρο και να τραγουδάει ταυτόχρονα. Ότι χειρότερο

 

[Takero72]

Ο Χατζηνάσιος "έμπλεξε" σχεδόν με όλα τα είδη μουσικής και διέπρεψε. Τι να πεις για αυτόν τον συνθέτη!

Εμένα μου αρέσουν ιδιαίτερα τα soundtracks που έχει γράψει. Μουσικάρες!

 

[thanos75]

Ο Χατζηνάσιος "έμπλεξε" σχεδόν με όλα τα είδη μουσικής και διέπρεψε. Τι να πεις για αυτόν τον συνθέτη!

Εμένα μου αρέσουν ιδιαίτερα τα soundtracks που έχει γράψει. Μουσικάρες!

Θα συμφωνήσω απόλυτα και μάλιστα και ο ίδιος νομίζω το έχει αναφέρει σε συνέντευξη πως στα soundtracks "ξετύλιξε" πολύ περισσότερο τη δυναμική του και την προσωπικότητα του ως συνθέτης. Θα προσέθετα μάλιστα πως και στα soundtracks απέδειξε τη μουσική του ποικιλομορφία ως συνθέτης με επιτυχία. Για παράδειγμα φαίνεται σχεδόν απίστευτο ότι η πανέμορφη lounge μουσική τίτλων από το "Αγκίστρι", αλλά και η στοιχειωτική μουσική από το ελληνικό θρίλερ "Χωρίς μάρτυρες", έχουν γραφτεί από τον ίδιο συνθέτη!

 

[Κώστας Φαρόπουλος]

Ο Γιάννης Πάριος στο πιάνο, όπου όμως θα αντικατασταθεί μετ' ολίγου από τον Γιώργο Χατζηνάσιο για να συνοδέψει τη Μαρινέλλα στο υπέροχο "Έχεις λίγα χρόνια, έχεις" σε στίχους του αείμνηστου Μιχάλη Μπουρμπούλη. Δίσκος: "Η Μαρινέλλα του σήμερα" (1978). Εκπομπή: "΄Ώρα για τραγούδι" (1982). Σχόλιο: κατά την ταπεινότητά μου, τα συνοδευτικά (μμμμμμμ......) του Πάριου, θα μπορούσαν να λείπουν.

Στην ίδια εκπομπή ερμήνευσαν επίσης το "αν μ'αγαπάς φίλα σταυρό "

 

[Bajar]

Είχα την τύχη και τη χαρά να τον δω πριν δυο μέρες σε μια συναυλία που έκανε στο δήμο Φιλοθέης - Ψυχικού, μετά από πρόσκληση του δήμου. Ήταν εξαιρετικός! Συνειδητοποιώ στο μεταξύ ότι για κάποιους καλλιτέχνες η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός. Η πιανιστική του δεινότητα δεν έχει ατονήσει με τα χρόνια και ότι οι δύο ώρες ερμηνείας (χωρίς διάλειμμα) δεν φάνηκε να τον κουράζουν (τουλάχιστον αυτό έβλεπαν οι θεατές).
Όσες φορές μας μιλούσε έβλεπα έναν άνθρωπο μετρημένο, γλυκό, με χιούμορ και με πλήρη συναίσθηση του τεράστιου έργου του και την ανταπόκριση που έχει στο κοινό χωρίς βεντετισμούς και αλαζονία. Δεν ξέρω γενικά τη σχέση που έχει με τους συνεργάτες που ερμηνεύουν τα τραγούδια του κάθε φορά, ωστόσο αυτό που διαπιστώνω όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι τους επιλέγει πολύ προσεκτικά ώστε να μπορούν να αποδώσουν τα τραγούδια του στο μέγιστο βαθμό τόσο τεχνικά όσο και ερμηνευτικά. Αυτή τη φορά είχε μαζί του τρία νέα παιδιά πολύ ταλαντούχα τα οποία πιστεύω ότι ικανοποίησαν το κοινό καθώς όχι μόνο απέδωσαν εξαιρετικά όλα όσα ήταν στο πρόγραμμα αλλά κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο ώστε να συμμετέχει στα τραγούδια. Ο ίδιος (και νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που τον άκουσα να τραγουδάει) επέλεξε να πει το "με λένε Γιώργο".
Σίγουρα δεν ήταν δυνατόν να ακούσουμε τα πάντα, όμως τα όσα έπαιξε ήταν προσεκτικά επιλεγμένα και ομαδοποιημένα ώστε να μην υπάρχουν κενά. Τη συναυλία την αφιέρωσε εξ αρχής στη Μαρινέλλα με την ευχή να αναρρώσει σύντομα.
Γενικά ήταν μια πολύ ευχάριστη βραδιά κι εύχομαι να είναι γερός και για πολλά χρόνια ακόμη να μας χαρίζει τέτοιες υπέροχες στιγμές.