Γκαρσόν, μια πάστα !

[exetlaios]

Πριν τα Haagen Dazs ανοίξουν ακόμα και στα Γκράβαρα, σερβίροντας δεκάδες παραλλαγές γλυκών, και πριν η "μηλόπιττα με παγωτό" ή το "σουφλέ σοκολάτας" εμφανιστούν ακόμα και στο τελευταίο καφενείο, οι δυνατότητες να φάμε ένα γλυκάκι (ιδίως στην επαρχία το καλοκαίρι) ήατν πολύ περιορισμένες.

Εκτός από κάνα γλυκό κουταλιού, ή μπακλαβά/καταίφι/γαλακτομπούρεκο,

μόνο η πάστα σε έβγαζε από τη δύσκολη θέση.

Και φυσικά ΜΟΝΟ δύο γεύσεις.

Κρέμα (με μικρό αλλά φανατικό κοινό) και Σοκολατίνα (all time classic).

Απαραίτητο το σερβίρισμα σε μικρό τετράγωνο τσίγκινο πιατάκι.

Τα καλοκαίρια λοιπόν, όταν δεν υπήρχαν πρόχειρες σοκολάτες, μια πάστα σοκολατίνα μας έφερνε στα ίσα μας.

Φυσικά, τώρα στο 2008 αν ζητήσεις "πάστα" κάπου, θα σε κοιτάνε με μισό μάτι και θα απορούνε από ποιό αιώνα διακτινίστηκες !

Υ.Γ. Το δε κερασάκι (αν και πλαστικούρα) ήταν όλα τα λεφτά, αν και συχνά έπεφτε θύμα "κλοπής" από φίλο που καθόταν δίπλα.

 

[manos426f]

Ακόμη και τώρα,ο πατέρας μου,καμιά φορά που τρώμε μαζί,μου λέει μετά το γεύμα:"Πήγαινε να πάρεις καμιά πάστα σοκολατίνα από το ζαχαροπλαστείο,τη Σεράνο,ξέρεις..."

Ορισμένα πράγματα μάλλον δεν αλλάζουν ποτέ,ειδικά για τους μεγαλύτερους...!

Τώρα βέβαια η "λαίλαπα" των Haagen Dazs κατά πρώτο,και της Δωδώνης κατά δεύτερο λόγο,απειλεί να τα εξαφανίσει όλα αυτά,αλλά,κατά τη γνώμη μου,μάλλον δε πρόκειται να το καταφέρει...!

 

[DINO]

Χε χε...

Η πάστα στο τσίγκινο τεράγωνο πιατάκι, πραγματικά ήταν όλα τα λεφτά!

Εναλλακτικές προτάσεις, το λουκούμι και το υποβρύχιο!

Πάντως μου είχε κάνει εντύπωση θυμάμαι, μια φορά, πιτσιρίκι, που είχα μπει στο καφεζαχαροπλαστείο της γειτονιάς μου, και είχα δει μια σειρά από εμφιαλωμένα μπουκάλια νερό σε κάποιο ράφι!!!

Ήταν απούλητα και ολίγον σκονισμένα και σκέφτηκα "Έτσι είναι! Ποιός τρελλός θα αγοράσει νερό!"...

Που να φανταζόμουν τι θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια!

 

[Rygar]

Μετά λύπης μου έμαθα ότι το καλύτερο, από πλευράς γεύσεων και ποιότητας, ζαχαροπλαστείο της Χαλκίδας έκλεισε, όχι επειδή δεν πήγαινε καλά αλλά επειδή ο ιδιοκτήτης δεν είχε απογόνους να το συνεχίσουν. Δεν είχε κάποια μεγάλη ταμπέλα για μόστρα, ήταν μεν κέντρο Χαλκίδα, αλλά σε κάποιο στενάκι και αμα ήσουν τουρίστας δεν το έπαιρνες χαμπάρι. Ο τυπάς λοιπόν (του οποίου ο εγγονός ήταν συμμαθητής μου και φίλος μου από το 86, τα λέμε αρκετά συχνά) έφτιαχνε 4 πράματα, γαλακτομπούρεκο (με σκέτο φύλλο από πάνω ή φύλλο κανταίφι), λουκουμάδες (τους καλύτερους που έχω φάει ever!), ρυζόγαλο (μονο το δικό του έτρωγα) και ορεάλ (δεν έχετε ξαναφάει τέτοιο πράγμα!!!). Ασφαλώς πουλούσε και γλυκά γενικής χρήσεως, αλλά οικείας παραγωγής ήταν αυτά τα 4. Ενθυμούμαι , θα΄μουν 20 χρονών που πηγαίναμε με το γκομενάκι (το Κατερινάκι) μετά από καφέ και τρώγαμε από 1 γαλακτομπούρεκο ή λουκουμάδες (και δυστυχώς μέναμε εκεί ). Τα τραπέζια ήταν στρογγυλά τσίγγινα (ανοξείδωτα) και οι καρέκλες με 2 Λ για μπράτσα και στη μέση πλαστικό. Εκαναν, δε, σπαστικό θόρυβο όταν τις έσερνες . Επίσης, το πιατάκι ήταν τσίγγινο (όπως προανέφερε ο φίλτατος) και τα κουταλάκια λίγο πιο μικρά από του καφέ. Πανέμορφες εποχές. Προχτές πήρα τη μάνα μου τηλέφωνο ότι θα περάσω μια βόλτα αργά, και την παρακάλεσα να μου πάρει λουκουμάδες, και τότε έμαθα ότι έχει κλείσει εδώ και κάτι μήνες. Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι πριν πάρα πολλά χρόνια μεγάλος αρτοβιομήχανος του είχε προσφέρει πολλά εκατομμύρια για να αγοράσει τη συνταγή του γαλακτομπούρεκου, αλλά ο ιδιοκτήτης αρνήθηκε.

(Αυτή τη στιγμή εχω μηλοπιτα απο το Στ******ου, αλλά αρνούμαι να την αγγίξω)

 

[exetlaios]

Τι είναι το "ορεάλ" ;

 

[Rygar]

Εεεεε ναι. Κάτσε να σκεφτώ τώρα . Λοιπόν, στον πάτο είχε κάτι σαν παντεσπάνι, πολύ λεπτό όμως, μέσα ήταν γέμιση κρέμα απίστευτης γεύσης που σε έκανε να θες να μην τελειώσει αυτό που τρως και πάνω πάνω είχε σαντιγύ, όχι πολύ όμως και όχι από τις έτοιμες. Τον έβλεπα που την ετοίμαζε εκείνη τη στιγμή. Φαντάσου τώρα αυτό σε ένα κεσεδάκι μεγέθους λίγο μεγαλύτερου από ενα γιαούρτι π.χ. Φαγε. Υπόψη, είχε ελάχιστο παντεσπάνι, ίσα ίσα να μη νιώθεις ότι ήταν σκέτη κρέμα.

 

[portarinos78]

Και στο Βολο παντως κατι παραπλησιο με τα οσα γραφετε υπηρχε και υπαρχει ακομη. Στη παραλια της πολης που παλια ηταν το μοναδικο σημειο συναντησης για ολους ανεξαιρετως (πλεον υπαρχουν απειρα στεκια και πιατσες) υπηρχε (και ακομη υπαρχει ελαφρα αλλαγμενο) ενα καφενειο απο τα παλια με το ονομα Μινερβα. Φτιαχνει ακομη το καλυτερο φραπεδακι (με τη μυστικη επτασφραγιστη συνταγη) αλλα τα απιστευτα γλυκα του ειναι η φημισμενη παστα φουρνου και η μοκα. Και τα δυο σερβιρονται ακομη με το πατροπαραδοτο τροπο: η παστα σε τσιγγινο πιατακι και η μοκα σ ποτηρι του φραπε με τη μεταλικη θηκη με το χερουλι γυρω ωστε να το πιανεις ανετα και να τρως το περιεχομενο με μακρι κουταλι. Το γεγονος ομως οτι το καφενειο ειχε διακοσμηση απο τα 1920 + κατι που ανοιξε και μεσα σε μια νυχτα τα αλλαξε ολα με κακογουστα επιπλα + αντικειμενα ειναι αρνητικο και το μονο που θυμιζει το ενδοξο παρελθον ειναι τα γλυκα που προανεφερα.

 

[sofiakosm]

αχ! αυτή η πάστα φούρνου! μια φόρα πήρα για να δω περί τίνος πρόκειται κ δεν κατάφερα να την τελειώσω! τεράστια κ χορταστική!

 

[domniki]

Καταπληκτικες οι παστες και φυσικα υπαρχουν ακομη! Συγκεκριμενα μεγαλα ζαχαροπλαστεια, οπως ο Χατζης και το Plaisir (στην Θεσσαλονικη εννοω), εχουν βγαλει τραπεζακια εξω και σερβιρουν κανονικοτατα παστες και καφεδες με τεραστια επιτυχια. Το μεταλλικο πιατακι εχει αντικατασταθει με κανονικο. Οταν μιλαμε για παστες, εννοουμε τα παντα: σοκολατινες, γλυκα κουταλιου, σιροπιαστα, παγωτα και ο,τι αλλο εχει το ζαχαροπλαστειο Και δυστυχως για μενα, μενω πολυ κοντα στο Χατζη και δεν γλιτωνω ποτε (ε, εχω τρελη αδυναμια στα γλυκα )

Τι ειναι η παστα φουρνου?????

@Rygar, ειναι πολυ θλιβερο να κλεινουν παλια καλα στεκια. Αλλα ο πανδαματωρ χρονος ολα τα ισοπεδωνει

 

[Alucard]

Σε κάποια από τις εξορμήσεις μας στα γνωστά «λιμανάκια» της Αθήνας όταν ήμασταν... νέοι, ένας ευγενικότατος και με κατανόηση αστυνομικός, μας ρωτά σε ένα μπλόκο της τροχαίας «Γιατί βρε παιδιά έρχεστε εδώ με τα αυτοκίνητα και δεν πάτε στο Σούνιο που είναι εδώ δίπλα και όμορφα, να φάτε καμιά πάστα;»

Ίσως είχε δίκιο...

Θυμάται κανείς τη «Νουγκατίνα»;

 

[telonio]

Εγω πάντως ακόμη όταν παω στο ζαχαροπλαστείο μία φορά στο τόσο πάστα ζητάω. Δεν μένει έκπληκτος ο ιδιοκτήτης αφού είναι ρετρό χαρακτήρας και αυτός.

 

[PT8]

Αν σας βγάλει ποτέ ο δρόμος σας στην Τρίπολη, ψάξτε να βρήτε σε μια από τις πολλές πλατείες της, ένα παλιό γλυκοπολείο - γαλακτοπολείο με την επωνυμία 'Κανατάς'.

Είναι μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, από πάππου προς πάππου, όπου η διακόσμηση έχει παγώσει στο χρόνο, με παλιές ξύλινες καρέκλες, ξύλινους πάγκους με ενσωματομένο καφέ εννιαίο μαξιλάρι 50s και παλιά μαρμάρινα τραπεζάκια.

Σερβίρεται μπουγάτσα, γαλακτομπούρεκο, ρυζόγαλο και το απόλυτο must είναι η κρέμα._

Αγνή, βελούδινη, από πρόβειο γάλα, περισυλλεγμένο από ντόπιους βοσκούς στα πέριξ των αρκαδικών ορέων.

Ορειβίσια κρέμα λοιπόν, με φόντο το Μαίναλο της Αρκαδικής πρωτεύουσας για αέναο γευστικό ταξίδι από τα παιδικά μας καλοκαίρια του χθές, στο σήμερα.

 

[teflon]

Και στο Βολο παντως κατι παραπλησιο με τα οσα γραφετε υπηρχε και υπαρχει ακομη. Στη παραλια της πολης που παλια ηταν το μοναδικο σημειο συναντησης για ολους ανεξαιρετως (πλεον υπαρχουν απειρα στεκια και πιατσες) υπηρχε (και ακομη υπαρχει ελαφρα αλλαγμενο) ενα καφενειο απο τα παλια με το ονομα Μινερβα. Φτιαχνει ακομη το καλυτερο φραπεδακι (με τη μυστικη επτασφραγιστη συνταγη) αλλα τα απιστευτα γλυκα του ειναι η φημισμενη παστα φουρνου και η μοκα. Και τα δυο σερβιρονται ακομη με το πατροπαραδοτο τροπο: η παστα σε τσιγγινο πιατακι και η μοκα σ ποτηρι του φραπε με τη μεταλικη θηκη με το χερουλι γυρω ωστε να το πιανεις ανετα και να τρως το περιεχομενο με μακρι κουταλι. Το γεγονος ομως οτι το καφενειο ειχε διακοσμηση απο τα 1920 + κατι που ανοιξε και μεσα σε μια νυχτα τα αλλαξε ολα με κακογουστα επιπλα + αντικειμενα ειναι αρνητικο και το μονο που θυμιζει το ενδοξο παρελθον ειναι τα γλυκα που προανεφερα.

Με την "πάπια" από Ελασσόνα με προορισμό την ΜΙΝΕΡΒΑ, σου λέει τπτ ?

Αααααλλα χρόνια...........

 

[Penny]

Αν σας βγάλει ποτέ ο δρόμος σας στην Τρίπολη, ψάξτε να βρήτε σε μια από τις πολλές πλατείες της, ένα παλιό γλυκοπολείο - γαλακτοπολείο με την επωνυμία 'Κανατάς'.
Είναι μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, από πάππου προς πάππου, όπου η διακόσμηση έχει παγώσει στο χρόνο, με παλιές ξύλινες καρέκλες, ξύλινους πάγκους με ενσωματομένο καφέ εννιαίο μαξιλάρι 50s και παλιά μαρμάρινα τραπεζάκια.

Σερβίρεται μπουγάτσα, γαλακτομπούρεκο, ρυζόγαλο και το απόλυτο must είναι η κρέμα._

Αγνή, βελούδινη, από πρόβειο γάλα, περισυλλεγμένο από ντόπιους βοσκούς στα πέριξ των αρκαδικών ορέων.

Ορειβίσια κρέμα λοιπόν, με φόντο το Μαίναλο της Αρκαδικής πρωτεύουσας για αέναο γευστικό ταξίδι από τα παιδικά μας καλοκαίρια του χθές, στο σήμερα.

ναι οκ... με συγκίνησες πολύ! recry:

είμαι από Τρίπολη και έζησα εκεί μέχρι τα 18 μου. Ξέρω ακριβώς για τι μιλάς!

εμείς, όταν πηγαινα δημοτικό παίρναμε συνέχεια κρέμες για το σπίτι...

ακόμα έχω την εικόνα του μαγαζιού που περιγράφεις μπροστά μου!

:thanx2: για την αναμνηση που μου ξύπνησες!

 

[Dragon_K.]

Θυμάται κανείς τη «Νουγκατίνα»;

Η πιο αγαπημένη πάστα με διαφορά. Κρίμα που δεν τη βρίσκω συχνά πλέον.

Άλλη "all time classic", η πάστα "ποντικάκι"

 

[Turrican]

Χμμμμ...ακόμα θυμάμαι με νοσταλγία εκείνες τις φοβερές πάστες "πεταλούδα" που έτρωγα μικρός στο παλαιό λιμάνι στα Χανιά της Κρήτης!

Είχαν επάνω τους δύο μαλακά μπισκοτάκια σαν φτερά και ήταν πολύ νόστιμες!!!!

Έγραψες exetlaie με την αναφορά σου στην πλαστικούρα κεράσι!

 

[portarinos78]

@domniki

Ποτε δε καταλαβα γιατι την αποτελουν "φουρνου" οπως επισης ποτε δεν εμαθα μεχρι σημερα αν αποτελει πατεντα του συγκεκριμενου καφενειου. Οσο για το πως ειναι, λιγο δυσκολο να περιγραφει. Εχει σοκολατα, σαντιγυ και στη μεση κατι σα παντεσπανι. Ελα Βολο για να μαθεις. Ευκαιρια ειναι.

@teflon

μου φαινεται οτι ησουν πολυ ροδα τσαντα και κοπανα στα νιατα σου ρε τεφλονα Οποτε θες κερναω παντως κι ελα οπως θελεις εσυ μεχρι εδω.

 

[domniki]

Έγραψες exetlaie με την αναφορά σου στην πλαστικούρα κεράσι!

Αυτο το κερασακι ηταν παντα το αγαπημενο μου και μαλιστα ετρωγα και της αδερφης μου που δεν της αρεσε ποτε

@domnikiΠοτε δε καταλαβα γιατι την αποτελουν "φουρνου" οπως επισης ποτε δεν εμαθα μεχρι σημερα αν αποτελει πατεντα του συγκεκριμενου καφενειου. Οσο για το πως ειναι, λιγο δυσκολο να περιγραφει. Εχει σοκολατα, σαντιγυ και στη μεση κατι σα παντεσπανι. Ελα Βολο για να μαθεις. Ευκαιρια ειναι.

Εχω ερθει στο Βολο αλλα δεν με πηγαν να φαω την παστα "φουρνου", παροτι ηξεραν ποσο γλυκατζου ειμαι Ε, την επομενη φορα δεν θα μου γλιτωσει

 

[PT8]

ναι οκ... με συγκίνησες πολύ! recry: είμαι από Τρίπολη και έζησα εκεί μέχρι τα 18 μου. Ξέρω ακριβώς για τι μιλάς!

εμείς, όταν πηγαινα δημοτικό παίρναμε συνέχεια κρέμες για το σπίτι...

ακόμα έχω την εικόνα του μαγαζιού που περιγράφεις μπροστά μου!

:thanx2: για την αναμνηση που μου ξύπνησες!

χαχα, εγώ ακόμα παίρνω για το σπίτι και πολλές φορές κάθομαι εκεί. Το άλλο απόλυτο καλοκαιρινό must ήταν η βόλτες με τα ποδήλατα στην Άρεως κ ψητό καλαμπόκι.

Τώρα, για τους νεότερους υπάρχει το Duzen Donats με το καλύτερο donat στην Ελλάδα..

 

[starsky]

Αυτο το κερασακι ηταν παντα το αγαπημενο μου και μαλιστα ετρωγα και της αδερφης μου που δεν της αρεσε ποτε


Εχω ερθει στο Βολο αλλα δεν με πηγαν να φαω την παστα "φουρνου", παροτι ηξεραν ποσο γλυκατζου ειμαι Ε, την επομενη φορα δεν θα μου γλιτωσει

με τοσα μεζεδοουζοτσιπουραδικα που εχει ο βολος δε βλεπω να πηγαινετε μονο για παστες