Δημοσκόπηση: Αγαπημένη πασχαλιάτικη ταινία

[EUGENIOS]

Ο Δημήτριος και οι μονομάχοι,η συνέχεια του Χιτώνα,είναι χαραγμένο στην μνήμη μου.Ο Βίκτωρ Μάτσιουρ,η καταπληκτική Σούζαν Χέηγουορντ,η κούκλα και απόλυτο pin up Ντέμπρα Πέητζετ.Θεωρώ ότι αυτή η ταινία ήταν και η πηγή έμπνευσης για το GLADIATOR .Η σκηνή που αποδεκατίζει έναν έναν τους μονομάχους και μετά τρείς τίγρεις είναι άπαικτη,απο την οργή του γιά τον χαμό της κοπέλας του.Κλασσικές ταινίες με καθαρό χρώμα και ερμηνείες καταπληκτικές που σε γεμίζουν νοσταλγία.Καμία σχέση με την ταινία Νώε με τον Ράσελ Κρόου και Δέκα εντολές το πρόσφατο(σκέτη αποτυχία).

Ο Μπάρτον νομίζω πάντα είναι υπερβολικός στις ταινίες.

Έχει αυτό το θεατρικό παίξιμο..

Γι'αυτό όμως και μου αρέσουν οι παλιές ταινίες που έχουν αυτή την υπερβολή στις ερμηνείες, και όχι το εντελώς ρεαλιστικό των σημερινών.

Αν και ο Μπάρτον ομολογώ ότι το παρακάνει μερικές φορές...

Είχε το δικό του στίλ και αυτό τον έκανε ιδιαίτερο,όπως η ανάλαφρη διάθεση του Λόρενς Ολίβιε.

Με μόλις ένα χρόνο καθυστέρηση. Ο συγγραφέας της Νάρνιας Κ.Σ. Λιούις αν και ξεκίνησε άθεος υπό την επίδραση του πολύ στενού φίλου του Τόλκιν μεταστράφηκε σε ένθερμο χριστιανό (αν και προς απογοήτευση του καθολικού Τόλκιν ο Λιούις προτίμησε την αγγλικανική εκκλησία). Λίγο πολύ σε όλη την σειρά Νάρνια αλλά κυρίως στο Λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα (το πρώτο βιβλίο κατα σειρά συγγραφής αλλά το δεύτερο με βάσει την σειρά των γεγονότων) υπάρχουν πλήθος χριστιανικών συμβολισμών με αποκορύφωμα την εθελοντική θυσία και ανάσταση του λιονταριού Άσλαν, του δημιουργού και προστάτη της Νάρνιας

Αυτό γίνεται υπερβολικό.Η επιτυχία στις ταινίες φαντασίας είναι να είσαι απόλυτος μυθοπλάστης,όχι να παραλληλίζεις ιδιαίτερα την θρησκεία.

 

[Thor]

Ο Δημήτριος και οι μονομάχοι,η συνέχεια του Χιτώνα,είναι χαραγμένο στην μνήμη μου.Ο Βίκτωρ Μάτσιουρ,η καταπληκτική Σούζαν Χέηγουορντ,η κούκλα και απόλυτο pin up Ντέμπρα Πέητζετ.Θεωρώ ότι αυτή η ταινία ήταν και η πηγή έμπνευσης για το GLADIATOR .Η σκηνή που αποδεκατίζει έναν έναν τους μονομάχους και μετά τρείς τίγρεις είναι άπαικτη,απο την οργή του γιά τον χαμό της κοπέλας του.Κλασσικές ταινίες με καθαρό χρώμα και ερμηνείες καταπληκτικές που σε γεμίζουν νοσταλγία.Καμία σχέση με την ταινία Νώε με τον Ράσελ Κρόου και Δέκα εντολές το πρόσφατο(σκέτη αποτυχία).

Ο μονομάχος σαν υπόθεση είναι επηρεασμένος περισσότερο από το Η πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με την Σοφία Λόρεν (λέγε με και ξεπατίκωμα).

 

[EUGENIOS]

H ψηφος μου πηγε στο ''Χιτων'' την οποια θεωρω αριστουργηματικη ταινια.Μου κανει εντυπωση που δεν εχει αρκετους ψηφους...
Μου αρεσει και η συνεχεια της ''Ο Δημητριος και οι Μονομαχοι'' αν και ο Victor Mature ειναι ο ορισμος του απελπιστικα βαρετου ηθοποιου.

Μου αρεσει τοσο σαν ιστορια οπου εχω και το βιβλιο στην κατοχη μου οπως μου αρεσει και το ραδιοφωνικο της ΕΡΑ.

Δεν συμφωνώ μαζί σου φίλε μου.Έχει πολύ καλές ερμηνείες ο Mature,με συμμετοχή σε πάνω απο 50 ταινίες(1939 μέχρο και 1984. Θεωρώ ότι ΄ξηταν απο τους πρώτους action heroes της κλασσικής εποχής μαζί με τον Μπάρτ Λάνκαστερ,Έρολ Φλύν και Τάυρον Πάουερ.

Συγνωμη αλλα το The lion the Witch and the Wardrobe(2005) στην λιστα του Economist , που κολλαει ακριβως ???

Παραλληλίζει τον ΑΣΛΑΝ με τον ΧΡΙΣΤΟ.Δηλαδή "άλλα και άλλα της Παρασκευής το Γάλα.¨ασε αδερφέ τά έχουμε παίξει μου φαίνεται.

Και το ''κβο βάντις'' πρέπει να είναι πολύ καλό ευχαριστω για την απάντηση.

Δές το θα σου αρέσει άν είσαι fun.Καταπληκτικός ο Robert Taylor ο γνωστός Ιβανόης απο την κλασσική ταινία.

Εγω θυμαμαι οτι ειχε προβληθει το 1984 και δεν μου αρεσε καθολου τοτε (σε σχεση με τον Ιησου απο την Ναζαρετ του Τζεφιρελι που ειχα δει μολις ενα χρονο νωριτερα).Γενικα μετα τα μεσα των 80's η κρατικη τηλεοραση εβαζε θρησκευτικες ταινιες με το σταγονομετρο...

Δεν μπορείς να συγκρίνεις την υπερπαραγωγή του Τζεφιρέλλι με την ταινία με τους ερασιτέχνες φοιτητές του Παζολίνι.Ο Παζολίνι δεν μου άρεσε προσωπικά αλλά είχε ένα δικό του ύφος και το"Κατα Ματθαίον"δεν παύει να είναι ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα διαχρονικής αξίας.

Το Κβο Βάντις. Για μια μικρή ιστοριούλα που υπάρχει πίσω του
Οι γονείς μου ήταν από τους τελευταίους που αγόρασαν βίντεο. Κι επειδή, λόγω ωρών σχολείου και λοιπών δραστηριοτήτων, δεν προλαβαίναμε την Κάντυ - Κάντυ , μία φιλεύσπλαχνη φίλη της μαμάς μου (που είχε επίσης κοριτσάκι), μας έγραφε τα επεισόδια κάθε βδομάδας και κάθε Σάββατο ή Κυριακή, πηγαίναμε επίσκεψη. Οι φιλενάδες τα λέγανε και τα κοριτσάκια χορταίνανε Τέρρυ και Άντονυ ...

Ήταν Παρασκευή, πριν το Σάββατο του Λαζάρου κι εγώ Τετάρτη Δημοτικού (ή Πέμπτη :xm: ). Ξεκινήσαμε από τις 4 και κάτι να βλέπουμε τα επεισόδια Κάντυ. Κάπου προς το τέλος τους ο άντρας της φίλης μας ήρθε χαμογελαστός κρατώντας μία βιντεοκασέτα στο χέρι του. Είχε μόλις νοικιάσει το "Κβο Βάντις" για να το δούμε, λόγω επερχόμενης γιορτής.

Από την αρχή έμεινα μαγεμένη ... Τα χρώματα, η ομορφιά των πρωταγωνιστών, τα στρατά που περνούσαν, κυρίως -γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε - το ρομάντζο του Ρωμαίου με την χριστιανή. Διακόψαμε την ταινία γιατί οι μαμάδες ήθελαν να δούνε στις 9 και κάτι το επεισόδιο από τη μίνι σειρά "Αμαρτίες" με την Τζόαν Κόλινς που παιζόταν τότε στην ελληνική τηλεόραση και συνεχίσαμε πάλι με τα λιοντάρια της αρένας

Στο ημερολόγιο που κρατούσα τότε, περιγράφω αυτή την αρμένικη - τηλεοπτική βίζιτα ως ένα από τα ομορφότερα απογεύματα - βράδια της ζωής μου (εντάξει, δεν είχα και πολύ παρελθόν )

Από τότε, όποτε πετυχαίνω "Κβο Βάντις" στην τηλεόραση, χαμογελάω ...

Όντως πολλές ταινίες έχουν "δέσει" με προσωπικές μας μνήμες και βιώματα.

Ο μονομάχος σαν υπόθεση είναι επηρεασμένος περισσότερο από το Η πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με την Σοφία Λόρεν (λέγε με και ξεπατίκωμα).

Φίλε Thor το πιστεύεις,την ταινία την αγόρασα σε videotape τότε(καμία δεκαετία)και δεν αξιώθηκα να την δώ.Εννοώ την πτώση της Ρωμαικής αυτοκρατορίας.Θα το δώ όμως και θα σου πώ.....

[Edit] To τελευταίο σχόλιο διαγράφηκε. Είναι εκτός θέματος και κάλλιστα μπορεί να εκτροχιάσει το θέμα. [edit]

 

[Nemo]

......................

Αμα ειναι να το απλωσουμε ,να βαλουμε μεσα και το Μονομαχο του Ridley Scot το οποιο ειναι ουσιαστικα remake της "Πτώσης της Ρωμαικής αυτοκρατορίας"με ενα ποιο γηινο ισπανο "Κιγκινάτο" (=Maximus) αντι για τον Livius της αρχικης "Πτώσης της Ρωμαικής αυτοκρατορίας" ...

Ο μονομάχος σαν υπόθεση είναι επηρεασμένος περισσότερο από το Η πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με την Σοφία Λόρεν (λέγε με και ξεπατίκωμα).

Welcome to the Club !!! Thor

Οσο για το ξεπατικωμα , πολλα επισημα remake ειναι λιγοτερο πιστα στο αρχικο πρωτοτυπο.

 

[Rakeesh]

Λίγο πολύ σε όλη την σειρά Νάρνια υπάρχουν πλήθος χριστιανικών συμβολισμών με αποκορύφωμα την εθελοντική θυσία και ανάσταση του λιονταριού Άσλαν, του δημιουργού και προστάτη της Νάρνιας

Ειχα υποψη μου οτι η Ναρνια ειναι αλληγορικο/χριστιανικο έργο, αλλα τις ταινιες πιο πολυ χριστουγεννιατικες τις θεωρω παρα πασχαλιατικες

Αντιστοιχως, ταινιες οπως Σπαρτακος, Ελ Σιντ, Κλεοπάτρα, Πομπηίες κλπ δεν εχουν καμια σχεση με Πασχα.

Τις κλασσικές ταινιες που συζηταμε καποιες τις εχω παρακολουθησει οικογενειακως. Καποιες δεν τις θυμαμαι και τοσο, αλλες δεν τις εχω δει καθολου (οπως το Σπαρτακο), αν και τις εχω πετυχει αποσπασματικα. Μεγαλωνοντας αρχισε να με καταθλιβει ολη αυτη η περιοδος με τα τηλεοπτικα της εθιμα, αλλα και να με αφηνουν αδιαφορο οι δεκαετιες 50-60. Παντως απο οσες εχω δει, η εντυπωσιακοτερη ειναι οι 10 εντολες, με Αιγυπτιακα σκηνικα και εφε.

 

[αριαδνη]

Ευγενιε συμφωνα απολυτα με τις αποψεις σου για τον δημητριο και τους μονομαχους καμια σχεση με τις συγχρονες ταινιες

 

[TZELASO]

Ψήφισα τις "10 εντολές" γιατί πάντα μου άρεσε η ιστορία του Μωϋσή και φυσικά πρόκειται για μια ταινία-υπερπαραγωγή. Σαν δεύτερη θα έβαζα τον "Χιτώνα" για την πολύ όμορφη ιστορία του.

 

[αριαδνη]

η τελευταια συνεντευξη ενός ανθρωπου που συνδεθηκε με τις πασχαλινες-θρησκευτικες σινεμασκόπ όσο λίγοι

 

[αριαδνη]

Ξαναδα το πατριωτακι μας/ κορινθιος γαρ (οπως και αλλος ενας χαρακτηρας της ταινιας) δηλ.τον δημητριο και τους μονομαχους και συνειδητοποιησα πως υπαρχει το ιστορικο προσωπο της μεσσαλινας και του κλαυδιου του θειου του καλιγουλα που ανηρθε μετα στην εξουσια. Η μεσσαλινα ηταν το συμβολο της λαγνειας για την αρχαια ρωμη και διαβαζω στην γουικιπαιδεια πως στα 33 της , την σκοτωσαν. Τεσπα ψηφισα αυτην την φορα μιας και η πρωτη ψηφος μου εμεινε μετεωρη τον δημητριο επειδη εχασε αλλα ξαναβρηκε την ελπιδα και την πιστη του

 

[johnny19818]

Πάντως ορισμένες ταινίες όπως Ο κατακλυσμός του Νώε θα μπορούσαν να προβάλλονται και σε άλλες εποχές του χρονου και όχι μονο το Πάσχα.

 

[αριαδνη]

Ακουω και ξανακουω καθε χρονο οτι καποιες ταινιες οπως πχ ο μπεν χουρ ( που τον εχει σημερα μεσημερακι το σταρ) δεν εχουν και πολυ σχεση με την δικη μας μεγαλη εβδομαδα! Σιγουρα δεν την εχουν δει την ταινια διοτι αν την εβλεπαν θα καταλαβαιναν ποσο σχεση εχει

 

[imperium]

και φυσικα αριαδνη εκατσα και το ειδα και φετος.

Μα φυσικα ειναι σχετικο αφου δειχνει ακομα και την σταυρωση του Χριστου που τον ειχε συναντησει πριν παει σκλαβος στις γαλερες!!

Ταινιάρα !!

 

[αριαδνη]

Ταινιαρα εχεις δικιο το μπεν χουρ , πρεπει να είναι η πιοα αρτια θρησκευτικη ταινια που εχει γυριστει ποτε

και να η διασημη σκηνη που του δινει νερο ο χριστος και δεν είναι μονο εδώ που βλέπουμε τον χριστο διατρεχει την ταινια καθόλη την διαρκεια αν και δεν βλέπουμε ποτε το πρόσωπο του ! επίσης ο μπεν χουρ όταν τον βλεπει να ανεβει τον γολγοθα λεει πως εκεινη την στιγμη δεν του εδωσε μονο νερο αλλα και την θεληση να ζησει! έπίσης είναι ο χριστος που κανει καλα τις λεπρες συγγενείς του

 

[elsint17]

"ο ηλιας του 16"

σαφως ξερω οτι δεν συμπεριλαμβανεται (χιιχι αλιμονο) αλλα προτιμω να βλεπω μια καλη κωμωδια απο τα ιδια καθε χρονο

γιαυτο συγνωμη αλλα θα ψηφησω αιρετικα

 

[αριαδνη]

Υπάρχουν και άλλες ρετρό θρησκευτικές ταινίες όπως οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας του 59' , το κατά Ματθαίον  του Παζολίνι κάποιος που  γνωρίζει καλα το θέμα ας βάλει εκ νέου δημοσκόπηση 

 

[αριαδνη]

Πολύ περίεργη ταινία ο" ανδροκλης και το λιοντάρι του", μάλλον στις πασχαλινες θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε, μάλλον λέω ! Ρετροφαν που είσαι να κάνεις και έναν δεύτερο γύρο με πασχαλιατικες ταινίες στο πολύ δύσκολο Πασχα που θα διανύσουμε!!!! Είναι ανάγκη πλέον! Ολίγον να ξεχάσουμε.
Το θέμα έχει να κάνει ξανα και ξανά με την όμορφη χριστιανή και τον γοητευτικό χιλιαρχο που την ερωτευται κεραυνοβόλα και θέλει να την σωσει από την αρένα με τα λιοντάρια. Ο πρωταγωνιστής δε, έχει παίξει σε πολλές " χριστιανικές ταινίες" γνωστός και ο Δημητριος του Χιτώνα.
Ή αρχή της ταινίας γινεται με τον συμπαθεστατο Ανδροκλη που σώζει ένα λιοντάρι και το καλό που κάνει θα το βρει αργότερα στο κολοσσιαίο και από κει και πέρα την σκυτάλη λαμβάνει ή Λαβινια στον δρόμο για το μαρτύριο της μαζι με τον όμορφο χιλιαρχο που θα την πάει στην Ρωμη.

 

[Always Somewhere]

Την @retrofan την είχα γνωρίσει πριν καμια δεκαριά χρόνια σε εκείνες τις θρυλικές συναντήσεις του GRM!

Ψήφισα την Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου!

Παίζει ο Max Von Sydow που έφυγε πρόσφατα απο την ζωή.

 

[αριαδνη]

Την @retrofan την είχα γνωρίσει πριν καμια δεκαριά χρόνια σε εκείνες τις θρυλικές συναντήσεις του GRM!

Ψήφισα την Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου!

Παίζει ο Max Von Sydow που έφυγε πρόσφατα απο την ζωή.

Οπότε λέμε μόνο το εξής : come back retro fan με το ιδιαίτερο χιούμορ σου! Ειδικά αυτές τις δύσκολες ώρες να γράφουμε εδώ να ξεχνιομαστε. Αυτήν την στιγμή με άπλετο χρόνο θα δω το anno domini, την σειρά και κο κατά ιωαννη ευαγγέλιον του 2006! Και όσες ακόμα πασχαλινές σειρές ή ταινίες μπορώ!

 

[Always Somewhere]

Οπότε λέμε μόνο το εξής : come back retro fan με το ιδιαίτερο χιούμορ σου! Ειδικά αυτές τις δύσκολες ώρες να γράφουμε εδώ να ξεχνιομαστε. Αυτήν την στιγμή με άπλετο χρόνο θα δω το anno domini, την σειρά και κο κατά ιωαννη ευαγγέλιον του 2006! Και όσες ακόμα πασχαλινές σειρές ή ταινίες μπορώ!

Ο μόνος λόγος που το έγραψα είναι γιατί αναπολώ εκείνες τις συναντήσεις. Ήταν πολύ ωραία τότε..

Απο το 2007 που έχω γραφτεί έχω γνωρίσει πάρα πολλά παιδιά και νοσταλγώ πολλές φορές εκείνες τις συναντήσεις των 40+ μελών του GRM και τον χαμό που γινόταν όπου πηγαίναμε!

Μου λείπουν πολύ όλα τα παιδιά που είχα γνωρίσει τότε..

 

[αριαδνη]

Ο μόνος λόγος που το έγραψα είναι γιατί αναπολώ εκείνες τις συναντήσεις. Ήταν πολύ ωραία τότε..

Απο το 2007 που έχω γραφτεί έχω γνωρίσει πάρα πολλά παιδιά και νοσταλγώ πολλές φορές εκείνες τις συναντήσεις των 40+ μελών του GRM και τον χαμό που γινόταν όπου πηγαίναμε!

Μου λείπουν πολύ όλα τα παιδιά που είχα γνωρίσει τότε..

Όταν με το καλό λήξει όλο αυτό πρέπει να μαζευτουμε ξανά!