Μ'αρέσει ο χρωματισμός των παλαιών ασπρόμαυρων ταινιών, αλλά να γίνεται σωστά. Αν δεν υπάρχει η γνώση και η τεχνική δυνατότητα, το αποτέλεσμα είναι άθλιο, πανάθλιο και τρισάθλιο. Ακόμα κι έτσι όμως πιο πολύ με ενοχλούν 1. Η κατακόρυφη πτώση της ποιότητας της ταινίας (πρόσφατα είδα στο ΕσύΣωλήνας ταινία με το Βέγγο και τη σφαλιάρα τρένο, με το σήμα του καναλιού ΔενΞέρωΑνΕπιτρέπεταιΝαΤοΠω, στη γωνία. Η ποιότητά της με κατενθουσίασε: ορθογώνια και διαυγέστατη) και 2. Το πετσόκομμα της ορθογώνιας εικόνας για να χωρέσει στις παλιές τετράγωνες οθόνες με αποτέλεσμα σήμερα που η οθόνες έγιναν ορθογώνιες οι ηθοποιοί να φαίνονται τάπες.
Όμως απορώ: πώς ξέρουν ότι πουχου το φόρεμα της Ωραίας Των Αθηνών Βασιλειάδου είναι σκούρο πράσινο, τα λέλουδα στο κεφάλι ανοιχτό περτικαλί και η πόρτα ξύλινη; Πως ξέρουν ότι τα χρώματα είναι αυτά και όχι άλλα;