Ευρωπαϊκά "κονσολάδικα"παιχνίδια

[mike]

hey, i like emulators

ναι και παιζεις με το χειριστηριο του x-box παιχνιδια οπως το pinball fantasies ή το goal ?

οκ να παιζεις σε emulator, αλλα εμπεριστατωμενες αποψεις για συγκριτικα δεν μπορεις να γραφεις.

Τo hardcore gaming 101 πως το κρίνεις σαν σελίδα για συγκριτικά ports?

Να το διαβασω πρωτα και θα σου πω.

 

[ChrisTOS]

Χωρις να εχω τιποτα εναντιων σου και χωρις να θελω να πω κατι αρνητικο για εσενα, μονο για το λινκ:

αυτα τα βιντεο και τα συγκριτικα ειναι πραγματικα για τα μπαζα, μην πω καμια χειροτερη κουβεντα.

Βλεπω το βιντεο κια διαβαζω τα σχολια, και ο τυπος που τα γραφει ειναι τοσο βοδας που στο review του golden axe λεει οτι δεν ξερει καν πως ριχνει τα μαγικα στην amiga και atari version και δεν ντρεπεται κιολας ο καραγκιοζης. Ετσι κανουν συγκριτικα, χωρις να δεις ολα τα γραφικα? κανει μπαμ οτι ολα αυτα της πλακας τα συγκριτικα ειναι σε emulators, δεν εχει βαλει πληκτρολογιο στο emulator ο ασχετος. Ε μετα τι να διαβασεις, οτι και να γραφει ειναι αναξιοπιστα, αφου σε emulator το τσεκαρε.

Θελεις κανεις συγκριτικο σωστο 100% ? να βαλω την A500 στον 1084, τον atariSTE στο sc1224 ή στο 1084, το megadrive και το SNES στην 14' CRT sony και να παιξω ακριβως οπως παιζαμε τοτε. Αυτο και μονο αυτο ειναι συγκριτικο, emulators are for losers.

Να σου πω, ως ένα βαθμό έχεις δίκιο, αλλά όχι απόλυτο. Καταρχήν δεν μπορούμε να έχουμε όλοι ότι h/w θέλουμε οπότε οι emulators είναι και λίγο μονόδρομος έπειτα πλέον είναι αρκετά καλοί ώστε να χάνεις λίγο από την αίσθηση του πραγματικού h/w. Κατά δεύτερον, ο τύπος είναι Άγγλος που μένει πολλά χρόνια στην Ιαπωνία και είναι console gamer οπότε σου δείχνει πως αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια μας οι console gamers που έχουν συνηθίσει στο Ιαπωνικό game design. Τέλος, και αυτό είναι το χαρακτηριστικότερο, αν δεις στα video του διαμαρτύρεται για το control scheme, και αν το σκεφτείς έχει από την πλευρά του δίκαιο, όταν έχεις συνηθίσει στα 3-6 κουμπιά των 16-bit consoles σου φαίνεται δύσκολο το stick. Και επειδή μάλλον δεν έχει Joystick με βεντούζες του σπάει τα νεύρα όταν πρέπει να πατήσεις space για μια smartbomb για παράδειγμα. Και επειδή έχω ένα Competition Pro στο PC μου (αλήθεια τι του βρίσκουν οι ξένοι του Competition Pro με ξεπερνά) τον καταλαβαίνω απόλυτα. Αν δώσεις Joystick σε έναν νεότερης γενιάς (όπως είχα κάνει πριν πολλά χρόνια στο Outline σε έναν διαγωνισμό που τρέχαμε) δεν γνωρίζει πως πρέπει να το κρατήσει.

Πάντως είναι πολύ δύσκολο να σχεδιάσεις σύστημα ελέγχου με 1 κουμπί σε μεταφορές arcade που είχαν κατ' ελάχιστον 2-3 κουμπιά. Λίγες είναι οι φορές που το πέτυχαν οι developers.

 

[mike]

To οτι ειναι κονσολακιας Αγγλος που ζει στην Ιαπωνια και δεν ξερει να πιασει joystick, ελαχιστα μας ενδιαφερει. Ας μην εγραφε για amiga/atari.

Επισης εαν δεν εχει το hardware να μην γραφει και να μην μιλαει για συγκριτικα.

Τα συγκριτικα γινονται με τα αυθεντικα μηχανηματα να παιζουν το ενα διπλα στο αλλο, τελος.

 

[Imgema]

Εντάξει, αμα είναι αρκετά accurate το emulation πια η διαφορά? Πχ, το BSNES είναι 100% cycle accurate SNES emulator, μια χαρά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για reviews αφού δεν θα έχει καμία απολύτως διαφορά με το κανονικό. Για τα περισσότερα συστήματα της εποχής υπάρχουν καλοί emulators που κάνουν δουλειά. Τώρα αν αυτός δεν μπορεί να τους χρησιμοποιήσει σωστά είναι άλλο θέμα. Το ότι δεν τον βολεύει το Joystick ή το ότι δεν ήξερε τον χειρισμό ή το ότι δεν ήξερε κάποιες κινήσεις κλπ δεν είναι πρόβλημα του emulator αλλά δικό του και όντως δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την δουλειά.

 

[Other_Reality]

Γενικά υπάρχουν πολλά sites, καλά για βίντεο στο Youtube δεν είναι απλά πολλά, είναι μάυρη τρύπα, οπότε ο καθένας λέει τα δικά του. Το Hardcore Gaming 101 είναι σε γενικές γραμμές καλό, γιατί εστιάζει σε καλά παιχνίδια της εποχής γενικά, αλλα δεν λείπει η αμερικανιά, η -και- η γιαπονεζοφιλία.

Για το τελευταίο, είναι πάρα πολλοί οι αμερικάνοι που είτε για μόδα, είτε πολύ απλά γιατί ειναι κονσολάκηδες σε βαθμό 98%, αρέσκονται σε ιαπωνικά παιχνίδια. Βλέπω τύπους να αγοράζουν σπάνια παιχνίδια Jrpg (τίγκα στο κείμενο δηλαδη), χωρίς να ξέρουν Ιαπωνικά, και χωρίς να υπάρχει μετάφραση πολλές φορές απο κάποιον online, και να λένε "φοβερό παιχνίδι, must have...κλπ". ΟΚ.....Μας έπεισες.

Δεν γίνεται αυτές οι διαφορετικές κουλτούρες του gaming να συναντηθούνε, ειδικά στο παρελθόν. Εμείς έχουμε το πλεονέκτημα του να γνωρίζουμε τα καλά τους παιχνίδια, και τα έχουμε παίξει κιόλας. Απο την άλλη, τα ευρωπαικά έχουν φτάσει κατ'ελάχιστο στην Αμερική, όπου υπάρχει όμως ενα μικρό ποσοστό που λατρευει τα home computers και games (π.χ ο πολύ καλός LGR, αν και αμερικάνος, έχει κάνει review για Amiga, Amstrad, Spectrum (!), PC κλπ). Οι γιαπωνέζοι απο την άλλη, σαν γνήσιοι ξενοφοβικοί που είναι (υποκλίνονται μεν δημόσια, αλλα μέσα στα σύνορά τους δεν θέλουν ούτε να σε ξέρουν), δεν έχουν την παραμικρή ιδέα απο ευρωπαικό home computing και games. Μπορεί να είχαν MSX αλλα μέχρι εκεί πάει η βαλίτσα, και μάλιστα παίζαν παιχνίδια Konami η ντόπια κατα κόρον (δεν νομίζω να είχανε ports του manic miner στα γιαπωνέζικα 8bitα). Συνεπώς, ναι τρομερά παιχνίδια έχουν βγάλει, αλλα δεν έχουν ιδέα απο τη "διαφορετικότητα" του δυτικού gaming.

Τώρα το πληρώνουν αυτό μάλιστα. Ντάξει για την Nintendo δεν θα πώ τίποτα (Mario, Ζelda και ξερό ψωμί, ο ορισμός της προόδου και της πρωτοτυπίας ε; ), η SEGA, άσε ούτε γιαυτή δεν θα πώ, τι να πώ κιόλας, η Capcom αρμέγει ένα resident evil, η Konami αρμέγει ένα Pro και ενα Metal Gear και τώρα φτιάχνει φρουτάκια κουλοχέρηδες και ισοτονικά, γενικά το ξέρετε το χάλι του γιαπωνέζικου development δεν χρειάζεται να το αναλύσω εγώ, εδώ κιόλας. Εξαίρεση μοναδική η FROM με τα Souls και το Bloodborne που εξακολουθεί να είναι στις επάλξεις, άσχετα που δεν μου αρέσουν εμένα αυτά (μπορεί να δυτικοφέρνει, αλλα δεν παυει να ειναι γιαπωνέζικο RPG lol)

Για τις glory days του ευρωπαικού επίσης δεν χρειάζεται να μιλήσω, GTA 5, Batman Arkham Knight, Witcher 3, Battlefield, είναι πρώτα στις πωλήσεις συνέχεια. Επίσης, δνε το λέω για να εκθειάσω, αλλα στο μυαλό μου αυτά ειναι απλά μαθηματικά. DICE, Rockstar κλπ, θα βρείτε ρίζες στο development στην Amiga. Αν είναι τυχαίο η όχι, εξαρτάται απο το πώς το βλέπει ο καθένας, για μένα πάντως δεν είναι.

Για τα emulators, δεν έχω ιδιαίτερη άποψη, ούτε μου αρέσουν, ούτε τα μισώ κιόλας, είναι πάντως χρήσιμα, ειδικά αν δεν έχω καμία όρεξη να πληρώσω σε χρυσό την κάθε "υπερσπάνια" κασέτα/δισκέτα/cd. Αν κάποιος εκφέρει γνώμη π.χ για το Golden Axe στην Amiga μέσω Winuae, δεν μου λέει επίσης τίποτα, ο καθένας μπορεί να λέει οτι θέλει, αλλα φυσικά ξέρω οτι θα δώ/ακούσω αρκετές μπούρδες. Γενικά δεν μου αρέσει να ακούω αναλύσεις για πράγματα που ξέρω, ειδικά απο άσχετους, νομίζω οτι το 99% των πληροφοριών/βίντεο/reviews/κόντρες/αναλύσεων στο net είναι είτε overhyped μπούρδες, είτε total disrespect μόνο για να φτιάξουν βιντεάκι με πολλά βρισίδια - clickbait. Συν τους πωλητές - συνεργάτες των, που πουλάνε τις χαζομάρες τους στο ebay για ένα κάρο λεφτά μετά απο κάθε special review η αφιέρωμα για hidden gems, overlooked/rare games, games that time forgot, rare ports, rare my @ss...Οπότε όχι with a pinch, αλλα with an army container of salt οτιδήποτε βλέπω στο net.

 

[mike]

Εντάξει, αμα είναι αρκετά accurate το emulation πια η διαφορά? Πχ, το BSNES είναι 100% cycle accurate SNES emulator, μια χαρά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για reviews αφού δεν θα έχει καμία απολύτως διαφορά με το κανονικό. Για τα περισσότερα συστήματα της εποχής υπάρχουν καλοί emulators που κάνουν δουλειά. Τώρα αν αυτός δεν μπορεί να τους χρησιμοποιήσει σωστά είναι άλλο θέμα. Το ότι δεν τον βολεύει το Joystick ή το ότι δεν ήξερε τον χειρισμό ή το ότι δεν ήξερε κάποιες κινήσεις κλπ δεν είναι πρόβλημα του emulator αλλά δικό του και όντως δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την δουλειά.

Αυτο λεμε, δεν κανει ο ανθρωπος (οπως και πολλοι αλλοι, οι περισσοτεροι θα ελεγα) για reviews και συγκριτικα στα home.

Eιναι σαν να σου πω εσενα να γραψεις για τον Αναστοπουλο, και οχι μονο αυτο, αλλα να γραψεις και συγκριτικο Αναστοπουλος-Σαραβακος-Μαυρος. Θα το κανεις, θα βαλεις θα δεις κανα βιντεο, θα διαβασεις κανα wikipedia, θα ρωτησεις... θα το γραψεις το αρθρο σου, αλλα ειναι emulator ! Δεν ειναι το ιδιο με αυτα που θα γραψει καποιος που εζησε στα γηπεδα εκεινη την εποχη και εχει δει Αναστοπουλο εναντιων Σαραβακου και αλλα παιχνιδια, ολα ζωντανα.

Το 100% σωστο αρθρο μπορει να γραφτει απο ανθρωπο που εζησε την εποχη, εχει σημερα το παλιο hardware, το δοκιμαζει ξανα οπως ακριβως το εκανε τοτε (ναι με δισκετες και cartidges), και εχει και μια σφαιρικη αποψη και επαφη με τα υπολοιπα εκεινης της εποχης, οχι γραφω για το MK2 σε SNES και δεν εχω παιξει ποτε το παιχνιδι σε arcade ή αλλη κονσολα.

 

[Leon]

Βασικά το θέμα είναι European vs Japanese game design. Οπότε είναι κατά πολύ και θέμα γούστου αν και σίγουρα υπάρχουν αρκετά πράγματα που είναι αντικειμενικά.Καταρχήν το ότι οι ευρωπαίοι developers δεν είχαν πρωτότυπες ιδέες σε platform ή σε shoot em up. Θα αναφέρω το Alpha Waves ως παράδειγμα για platform και το Black Hornet ως παράδειγμα για shoot em up. Φυσικά σε shoot em up, θα μπορούσα να συνεχίσω επί ώρες γιατί μου αρεσούν αρκετα, αλλά θα αναφέρω το SWIV και το Violator ως δύο πραγματικά καλά shoot em up και φυσικά το αγαπημένο μου παιχνίδι για το Battle Squadron HostBox (ε την amiga ήθελα να πω).

Κατά δεύτερον από Ευρωπαίους σχεδιαστές παιχνιδιών έχει βγεί εκπληκτικό game design και story telling. Ας δούμε λίγο το Another World που πέρα του τεχνικού επιτεύγματος των γραφικών του, σου μεταφέρει μια εκπληκτική ιστορία χωρίς τα manga cutscenes που συνήθως είναι πιο βαρετά και από το να βλέπεις μπογιά να στεγνώνει. Κατ εμέ είναι ο σχεδιαστικός πρόγονος του Half life. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το πως έχει ταιριάξει τo Narration με το Game Mechanics το οποίο ακόμα και σήμερα είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.

Τέλος, δεν μπορώ να σου πω για τα RPG, αλλά εκείνα τα πρώτα χρόνια αναπτύχθηκαν δύο σχολές για το πως θα μπορούσες να μεταφέρεις αφήγηση σε παιχνίδι. Τα JRPG που με μερικές εξαιρέσεις τα θεωρώ εξαιρετικά βαρετά (ειδικά στο turn based των μαχών) και τα WRPG τα οποία με μερικές εξαιρέσεις τα θεωρώ εξαιρετικά βαρετά (ειδικά στο grinding).

Μα γιαυτό επιμένω ότι όταν οι Ευρωπαίοι ακολουθούσαν "Ευρωπαϊκό" design και δεν προσπαθούσαν να αντιγράψουν τους Ιάπωνες έβγαζαν πολύ καλά παιχνίδια που έχουν μείνει στην ιστορία ενώ αντίθετα όταν αντέγραφαν η προχειρότητα και η μη κατανόηση του αντικειμένου φαίνεται.

Φυσικά αυτό υπήρχε και στους οκτάμπιτους αλλά σε μικρότερο βαθμό. Πχ κάποιος προγραμματιστής έλεγε ας φτιάξω ένα shmup σαν το Gradius. Όμως και πιο σπάνια γινόταν αλλά και δεν είχαμε μέτρο σύγκρισης αφού οι κονσόλες δεν είχαν έρθει ακόμα στην Ευρώπη και η μόνη μας επαφή με το Ιαπωνικό desing ήταν από τα ηλεκτρονικά που η διαφορά ήταν χαώδης.

Και πάμε στα platform games (τα φέρνω ως παράδειγμα). Η Ευρώπη δεν είχε καμιά ιδιαίτερη παράδοση στο είδος. Ξεκινά από Ιαπωνία με το Donkey Kong και μετά το πιάνουν οι Αμερικανοί που βγάζουν μια πληθώρα ποιοτικών platformers όπως το Miner 2049er. Οι Βρετανοί θα ακολουθήσουν αυτό το μοτίβο με το Manic Miner και τα υπόλοιπα παρόμοια παιχνίδια. Η δυτική κυριαρχία στα platform games όμως δεν θα κρατήσει πολύ αφού η επιστροφή του Miyamoto με το Super Mario Brothers απλά θα εξαφανίσει οτιδήποτε είχε βγει μέχρι τότε από Αμερική και Αγγλία.

Όμως οι Βρετανοί είχαν προλάβει και αυτοί να βάλουν το λιθαράκι τους, όχι με τα καθαρά platformers, αλλά με τα platform adventures (σήμερα πιθανόν να τα λέγαμε Metroidvania) ή όπως τα λέγαμε τότε arcade adventures. Μπορεί να μην κατέχουν τα πρωτεία στο είδος αλλά αναπτύχθηκε πολύ και φτιάχτηκε μια Βρετανική σχολή, είτε ήταν 2D όπως το Citadel, το Underwurlde, το Nodes of Yesod, είτε Isometric 3D όπως το Knight Lore. Σε αυτά τα παιχνίδια έπρεπε να πηδάς σε πλατφόρμες αλλά έπρεπε να λύνεις και γρίφους και να χρησιμοποιείς αντικείμενα, όπως στα adventures. Γενικά ήθελαν πιο πολύ σκέψη και ψάξιμο από τα καθαρά platformers.

Και ενώ στην οκτάμπιτη εποχή έχουμε μια πληθώρα τέτοιων ποιοτικών τίτλων, στην Amiga τα παιχνίδια αυτά μειώνονται σημαντικά αφού πολλοί Βρετανοί developers αντί να ακολουθήσουν αυτή την παράδοση και να εξελίξουν το είδος προτίμησαν να βγάζουν φτηνούς κλώνους του Mario, του Sonic και κυρίως του New Zealand Story (που μάλλον είναι και η βάση των περισσότερων δεκαεξάμπιτων Euro-platformers). Πιθανότατα το καλύτερο "Βρετανικού στυλ" arcade adventure για την Amiga είναι το Exile που δεν είναι καν παιχνίδι της Amiga αλλά μεταφορά από τον BBC! Και από ισομετρικά; Το πολύ καλό Cadaver και κανά δυο ακόμα.

 

[Getta Robo]

Εδω νομιζω πως εχει να κανει και το υποβαθρο του καθε προγραμματιστη, και εταιριας αναπτυξης απο πισω του. Δεν εγινε ο Manfred Trenz γνωστος επειδη απλα επηρεαστηκε απο την Ιαπωνικη σχολη. Ειχε τις δικες του ιδεες οπου και υλοποιησε, και συνεχισε για χρονια να τις αναπτυσει.

Εκει την πατησε το 99% των Ευρωπαιων προγραμματιστων. Ειχαν ελαχιστες δικες τους ιδεες, και οταν πολυ γρηγορα το κοινο ειδε πως υπηρχαν οι πρωτοτυποι και ανωτεροι τιτλοι, τους γυρισαν την πλατη.

Γιαυτο και καταποντιστηκε ολη εκεινη η Ευρωπαικη σκηνη.

Περι χειρηστηριων που πηγε ο λογος, καλος η κακος τα παιχνιδια απο την δεκαετια του 80 ηταν προγραμματισμενα να εχουν δυο η ακομα και τρια πληκτρα, πλυν τις κατευθυνσεις για τον χειρισμο τους. Αυτο ηταν και μια σοβαρη ασθενεια οπου η Amiga ξεπερασε μολις ηταν κοντα στο θανατο της. Οπου ηδη σχεδον ολοι τις ειχαν γυρισει την πλατη, και ενω υπηρξαν πολλες σειρες οπου ειδαν συνεχειες σε αλλα συστηματα, (πχ Castlevania, Final Fight, Shinobi, Golden Axe και παρα πολλα αλλα) η Amiga εμεινε με πολυ κακες μετατροπες των πρωτων παιχνιδιων.

Περι εξομοιωσης τωρα, εχουμε φτασει στο επιπεδο των 8/16bit να προσφερουν σχεδον την ιδια αποδοση οπως τα αυθεντικα συστηματα, με πολυ μικρες παρεκλισεις, οπου και στη τελικη ειχαν και τα αυθεντικα συστηματα, μιας και διαφεραν απο εκδοση σε εκδοση.

 

[Shinobi]

Δεν είναι ψεμμα οτι super frog, Mr nutz και κάτι ruff n tumble είναι μετριότατα παιχνίδια. Δυστυχώς η αμιγκα είχε την ατυχία να πιασει μονο στην Αγγλία οποτε η (κακη) αντιγραφή επεσε συννεφο απο τους υπερσυντηρητικούς άγγλους. Υπήρξαν και εξαιρέσεις κυρίως απο Γαλλία - Αμερική. Οτιδήποτε εβγαινε απο Αγγλία κατα κανόνα ηταν αντιγραφή κάποιου αλλου παιχνιδιού. Και επίσης δεν το είχαν τόσο πολύ να πουσαρουν το μηχάνημα όσο πχ οι γερμανοί.

 

[Getta Robo]

Επεσα τυχαια σε παρουσιαση του John Hancock.

https://youtu.be/XBGi3_swmZY

Θεωρειται απο τους αρκετα καλους για παρουσιασεις στο ρετρο κομματι, δεν τον παρακολουθω μεν σε βαση, αλλα εκανε καλη δουλεια εδω.

Καταλληγω ξανα σε αυτο που εχει συζητηθει σε αρκετα αλλα θεματα.

Η Amiga γενικοτερα σαν συστηματα εχει πολλα καλα παιχνιδια, αλλα πολλα απο αυτα, δεν παρουσιαστηκαν ως αξιολογοι τιτλοι απο τα εντυπα της εποχης, η ειναι κατα πολυ δημοφιλεστερα, υποδιεστεροι τιτλοι. Παραδειγματα εχουν δωθει πολλα και πολλακις στη κοινοτητα.

 

[Leon]

Μιας και αυτόν το καιρό παίζω αποκλειστικά computer games και παρότι έχω φοβερά παράπονα με τα euroshmups, ρε φίλε τα πριόνια που παίζουν από πίσω σε κάποια παιχνίδια δεν παίζονται (όπως και τα ίδια τα παιχνίδια θα πουν οι κακές γλώσσες). Βγάζουν τρελή νοσταλγία για εποχές Οινόφυτα, Battery, Άλσος και τα ρέστα. Μπορεί να υστερούν στο gameplay αλλά στο θέμα μουσικής (και συχνά και γραφικών που είναι ανάλογης αισθητικής) σε γυρίζουν πίσω. Και κακά τα ψέμματα, η νοσταλγία είναι μεγάλο κομμάτι του retro gaming. Υπό αυτή την έννοια είναι προτιμότερα από τα Ιαπωνικά. Βέβαια αν το δεις πιο ψυχρά και κλινικά, οκ άστο καλύτερα, από θέμα gameplay τα περισσότερα είναι κάτω του μετρίου. 

 

[Wally]

Γινεται δουλιτσα παντως τελευταια στα home micros: Neutron, AlphaRay, Reshhot:R, Slipstar, Goldrake, Vortex, Redshift, R0x Zero κτλ κτλ κτλ και τα επερχομενα: Quasarius, Inviyya,Soul Force κτλ κτλ κτλ

 

[Getta Robo]

Ειναι τοσες πολλες οι μεταβλητες το πως και γιατι προγραμματισαν και κυκλοφορουσαν τα παιχνιδια ανα τον κοσμο.

Συνοπτικα, η ευχη και καταρα της (κυριως βορειας) Ευρωπης ειναι οι bedroom coders που εχουμε αναφερθει και σε τοσα αλλα θεματα.

Δηλαδη ατομα της μικρομεσαιας (οικονομικης) ταξης, εφηβοι και νεοι ανδρες, με συνεργασιες του φιλικου κυκλου τους. Η εμπειρια τους, ελαχιστη. Κυρια επιρροη τους ειναι τα αντιστοιχα αμερικανικα και ιαπωνικα παιχνιδια των μεγαλων ηλεκτρονικων, οι ταινιες/σειρες και βιβλια της εποχης.

Απο την αλλη μερια, εχουμε την αδυσωπητη αντεπιθεση των ιαπωνων. Ενηλικοι, σπουδασμενοι επαγγελματιες, με ηδη χιλιαδες ωρες ενασχολησης και ερευνας στο ενεργητικο τους. Οι ομαδες οπου ξεκινουσαν χομπιστικα και με μικρο κεφαλαιο υφιστανται, αλλα ειναι σταγονα στον Ωκεανο.

Μιλαμε εδω για επιτελειο ανθρωπων, απο παραγωγους, σκηνοθετες, μονταζ, μεχρι αρχιτεκτονες, φωτογραφοι, καταξιωμενοι συγγραφεις δημοφιλων (anime) σειρων. Η συγκριση μεταξυ τους, εχει τεραστια αποκλιση σε ολα τα επιπεδα, πρωτιστως προυπολογισμου.

Δειτε τους τιτλους τελους μιας ιαπωνικης κυκλοφοριας και μιας αγγλικης ως παραδειγμα. Μιση ωρα ονοματα απο δεκαδες αν οχι εκατονταδες ανθρωπους  στα ιαπωνικα παιχνιδια, ελαχιστες δεκαδες στη καλυτερη στα αγγλικα. Πολλες φορες και φιλοι τους ως ευχαριστηριες αναφορες....

Και ομως, παροτι εκεινα τα χρονια οι ιαπωνες ειχαν απλα το πανω χερι (και ποδια..), ειδαμε τοσα διαμαντια στη γηραια ηπειρο, με την φαντασια και το μερακι να υπερβαινουν ουκ ολιγες φορες του χρηματος και των σπουδων.

Κυριο λοιπον προσων που υπηρχε στην Ευρωπη ηταν η μουσικη ενασχοληση πολλων προγραμματιστων. Εκει που μαλλον χωλαιναν οι ιαπωνες, ηταν πως δεν υπηρχε σε καμια περιπτωση σε αντιστοιχο βαθμο η μουσικη ως καθημερινο βιωμα, ενω πχ στην Βρετανια ηταν δεδομενο για πολλες δεκαετιες. Αποτελεσμα αυτου του χαρακτηριστικου, η τοση ομορφη μουσικη σε τοσα πολλα πρωιμα 8bit και 16bit home παιχνιδια.

Φυσικα υπηρξαν και επαγγελματικες ομαδες στην Ευρωπη, οπως και αντιστοιχως ουκ ολιγοι ιαπωνες μουσικοι δημιουργησαν τοσα αριστουργηματα. Ωστοσο τα πραγματα ειχαν επι χρονια ετσι. Μετεπειτα οπου και υπηρξε αμφιδρομη επιρροη μεταξυ των σχολων και τεχνοτροπιων, ηρθε και η εξελιξη.

Για τα shooterακια τωρα, ναι υπηρξαν πολλα καλα. Και παρα πολλα αθλια. Το κλασικο προβλημα και σε αυτα, ηταν πως δεν υπηρχε αντικειμενικη αξιολογηση απο τα εντυπα. Απο κομπλεξ η και συμφερον (£) τα αγγλικα παιχνιδια  βαθμολογοντουσαν ισαξια η καλυτερα των ιαπωνικων, οπως και με τις υπολοιπες κυκλοφοριες στους home. Και αφου ο οπαδικος φανατισμος ηταν οικειος, το κοινο γαλουχηθηκε επι το πλειστον με αυτες τις "αξιες".

Μετα ηρθαν οι κονσολες με τις σωστες μεταφορες και τελος παντων τα πραγματα εξελιχθηκαν οπως ξερουμε.

 

[Leon]

Έχω την εξής απορία και θα με ενδιέφερε να μάθω αν σε τόσες συνεντεύξεις που γίνονται σε παλιούς δημιουργούς αν κάποιος το έχει ρωτήσει. Μιλάω για τα europlatformers και την μανία τους με την συλλογή αντικειμένων στις πίστες. Το κακό level design το καταλαβαίνω "τόσα ήξερα, τόσα έκανα", αλλά ο collectathon γιατί; Γνωρίζω ότι αυτή η κακιά συνήθεια ξεκίνησε λόγω της τεράστιας επιτυχίας που είχε κάνει το conversion του New Zealand Story στους home και άρχισαν να το αντιγράφουν. Αλλά και όταν αντέγραφαν άλλα παιχνίδια το collect 'em up εκεί. Είδατε τον Strider να κάνει τον γύρο της πίστας να ψάχνει ...; Γιατί κύριοι της Team 17 όταν κάνατε υποτίθεται αντιγραφή του Strider με το Assassin το προσθέσατε;  Έχετε δει κανένα Ιαπωνικό platform shooter να μην σε αφήνει να περάσεις την πίστα αν δεν μαζέψεις πρώτα 500 ....;  Γιατί το βάλατε στο Ruff 'N' Tumble; Καλά εδώ το έβαλαν σε fighting game, το Elfmania...

 

[Imgema]

Εγώ καταλαβαίνω ότι η συλλογή αντικειμένων προωθεί την εξερεύνηση. Φτιάχνει ο άλλος ένα μεγάλο map και σου ζητάει να το οργώσεις όλο γιατί αλλιώς θα πήγαινες στο τέρμα και θα έκανες skip όλη την δουλειά του developer. Αυτό βέβαια γίνεται και χωρίς να μαζεύεις χιλιάδες αντικείμενα, βλέπε Super Metroid. Αλλά το να φτιάξεις κάτι σαν το Metroid είναι άλλο level.

Εμένα πάντως τα collectathon μου άρεσαν στην περίπτωση των 3D platforms. Το Banjo-Kazοoie πχ πάντα μου άρεσε. Αφορμή ήθελα να γυρνάω πέρα δώθε και να εξερευνώ να υπέροχα τοπία και να χαζεύω τα γραφικά. Αλλά υπάρχουν και οι υπερβολές όπως το Donkey Kong 64 που καταντούσε κουραστικό με τους πολλούς χαρακτήρες και τα exclusive items του καθένα.

Είναι θέμα balance και design. Αμα είναι όλα προσεγμένα και σε σωστές δόσεις τότε μια χαρά. Και αμα το level design είναι καλό δεν βλέπω το πρόβλημα να το εξερευνάς όλο. Γενικά προτιμώ αυτού του είδους τα παιχνίδια παρά τα linear πάμε από αριστερά στα δεξιά και τελειώσαμε.

 

[Getta Robo]

Εχουν τεθει παρα πολυ καλα ζητηματα και ελπιζω να μην ειμαι εκτος θεματος. Επισης λογω πολλων και διαφορετικων συσχετισεων, κανω παραλληλες παραπομπες και συνδεσεις, οπου ομως ταυτιζονται με το κεντρικο θεμα. Εχω μιλησει ανα τα χρονια με ανθρωπους του χωρου, διαβασει εντυπα , κοινοτητες και παρακολουθησει συνεντευξεις με αναλυσεις.

Πρωτο μερος, γιατι ειχαν επι χρονια την συγκεκριμενη πορεια/κατευθυνση πολλα ευρωπαικα παιχνιδια.

Φυσικα αναφερομαι στο πολυ προβληματικο, αν οχι κακο μηχανισμο σε πολλους τιτλους με την υποχρεωτικη περισυλλογη αντικειμενων, προκειμενου να ολοκληρωθει ενα επιπεδο.
Εδω μιλαμε για ξεχασμενες και απαρχαιωμενες λειτουργιες απο τα πρωιμα adventure/rpg/point and click παιχνιδια.

Ηταν οι εποχες οπου οι προγραμματιστες παλευαν με χιλιαδες γραμμες κωδικα, τον χρονο να τους πιεζει και οι δυσμοιροι ειχαν μικρη εμπειρια στο χωρο. Ηταν η ευκολη και σιγουρη λυση να εξαναγκαζουν τους παικτες να εξερευνουν την υπαρχουσα περιοχη με καθε τροπο, απο το να δημιουργουν νεο κωδικα για νεες περιοχες με νεα υποβαθρα και νεες παραστασεις. Και αφου η πλειοψηφια των παιχνιδιων απαιτουσε παραπλησιο χρονο για να ολοκληρωθουν, λιγα παιχνιδια ξεφευγαν απο αυτο το επαναλαμβανομενο μοτιβο. Ηταν κατι το γνωστο και αποδεκτο.

Γιατι ομως συνεχισε για τοσα πολλα χρονια; Απο την στιγμη που οι αμερικανοι και οι ιαπωνες με τις παιχνιδαρες τους, βαδισαν επι το πλειστον, σε εντελως διαφορετικα μονοπατια και ειχαν και τεραστια αποδοχη απο το αγοραστικο/καταναλωτικο κοινο;

Εδω παμε στο δευτερο μερος, οπου τα πραγματα γινονται περιπλοκα και ελπιζω οι συσχετισμοι και τα επιχειρηματα μου να ειναι κατανοητα.

Καταρχας, κανω αναδρομη στο ιαπωνικο συστημα γενικοτερα. Μορφωμενοι ανθρωποι, σε ενα απο τα δυσκολοτερα, αν οχι απανθρωπα, συστηματα εκπαιδευσης, με χιλιαδες ωρες σκληρης προυπηρεσιας ο καθενας στους τομεις τους. Αυτο φυσικα ισχυει και στην προωθηση των προιοντων τους, οπου η ευγενεια και η προθυμια να εξυπηρετησουν τον πελατη και καταναλωτη τους, ειναι υψιστης σημασιας. Σημειωση εδω, οταν σχεδιαζουν μια νεα εταιρεια η υπηρεσια οι ιαπωνες, απο τα πρωτα πραγματα οπου ερευνουν ειναι το ποσο αριστη εξυπηρετηση και υποστηριξη μπορουνε να προσφερουν... Ειπαμε, σε πολλα πραγματα ειναι σε αλλο επιπεδο απο τον υπολοιπο πλανητη.
Αυτο που ξερανε ηδη για πολλες δεκαετιες εκει, ειναι διαφορετικο ζητημα η ευγενεια, οπου θεωρειται το Α και το Ω γιαυτους, και διαφορετικη η ειλικρινεια. Δεν ειναι αγενεια να πεις την αποψη σου για το αν σου αρεσει κατι η οχι, παντα φυσικα με γνωμονα να βελτιωθει το προιον και υπηρεσια. Μικρη σημασια ειχε αν ηταν εταιρεια προγραμματισμου η κατι αλλο, ειτε εισαι επαγγελματιας ειτε ερασιτεχνης. Ειναι ανηκουστο να εισαι επαγγελματιας με ερασιτεχνικη προσεγγιση. Θα φανταζοσασταν ποτε να μην υποδειξει πχ καποιος σχεδιαστικο λαθος σε ενα αρχιτεκτονα; Επειδη και καλα θα ηταν αγενεια να μην τον προσβλαλεις για την δουλεια που εκανε; Θα επεφτε το κτηριο!
Το ιδιο φυσικα ισχυε και για την αγορα των βιντεοπαιχνιδιων, θα ηταν αντιστοιχως προσβλητικο να μην μπορεις να υποδειξεις αν σου αρεσει κατι η οχι σε ενα παιχνιδι, οφειλαν και ακουγαν αυτους που τους στηριζαν, οπως και θα επρεπε και σε ολο το κοσμο!
Ο σχεδιασμος και αναπτυξη και των βιντεοπαιχνιδιων, δεν ειναι καθολου απλη υποθεση. Οχι μονο λογω των χρηματων οπου ηταν παρα πολλα, αλλα το γιατι οι ανθρωποι εκει ειχαν πληρη σεβασμο για την δουλεια τους, και ξερανε παρα πολυ καλα πως τα βιντεοπαιχνιδια δεν ηταν απλα ενα επιτυχημενο εξαγωγιμο προιον/υπηρεσια, αλλα μερος της εθνικης βιομηχανιας τους, δεν ειναι τυχαιο που πολλα απο αυτα τα θεωρουν πολιτισμικη κληρονομια.
Ειχαν ηθοποιους, τραγουδιστες, διαφορους επιφανεις και φυσικα απλους ανθρωπους να παιζουν και να χαιρονται. Τα βιντεοπαιχνιδια δεν αντιμετωπιστηκαν ως ασχολιες για αργοσχολους και ανωριμους, σε αντιθεση με  συμβαντα και καταστασεις που θα αναφερθω και θα τονισω λιγο παρακατω.

Στα οικιακα συστηματα λοιπον στην Ιαπωνια, για πολλες δεκαετιες προσεφεραν αλλα και εξακολουθουν να προσφερουν υποστηριξη με διαφορους τροπους, στα χρονια που αναφερομαστε ειχαν τηλεφωνικη και ταχυδρομικη υποστηριξη. Θυμηθειτε το μικρο χαρτι που υπηρχε σε ολα τα παιχνιδα τοτε, ηταν προκειμενου να ενημερωσεις την εταιρεια τι σου αρεσει η δεν αρεσει στο παιχνιδι, προκειμενου να ενημερωθουν και να επιληφθουν, και αν δεν κανω λαθος το τελος ηταν πληρωμενο απο τους ιδιους!

Επιστρεφοντας στην ευρωπαικη (κατα τα ψεματα, κυριως αγγλικη) πραγματικοτητα. Προγραμματιστικες "εταιρειες" οπου ειναι πιο κοντα στην ομαδα φιλων δημιουργων,σε συγκριση με τους κολοσσους του εξωτερικου, με πολλες φορες πενιχρα μεσα γενικοτερα, και κυριως τροπος προωθησης τους, ο εξειδικευμενος τυπος και αφοσιωμενα εντυπα στη τεχνολογια ευρυτερα.

Η υποστηριξη οπως γινεται αμεσα αντιληπτο, ηταν.. περιορισμενη. Κυριως και συνηθως μεσω γραμματων σε διαφορες στηλες περιοδικων, πολυ σπανιοτερα σε επιδειξεις και εκθεσεις.
Καπως ετσι αρχισαν και τα παραδοξα. Μπορει η ολη βιομηχανια να ηταν επικερδης και διαδεδομενη γενικοτερα, ωστοσο την εβλεπαν ως προιοντα για τις μικροτερες ηλικιες. Χαρακτηριστικο παραδειγμα οι διαφημισεις. Οπου ηταν κυριως με παιδια. Γραμματα στα περιοδικα οπου δημοσιευαν, παλι κυριως παιδια. Φυσικα και υπηρχαν ενηλικοι ανθρωποι, ουκ ολιγοι. Το να παιζουν ομως ενηλικοι ανθρωποι βιντεοπαιχνιδια, την θεωρουσαν ασχολια για αργοσχολους και ανωριμους. Στη δυση αργησε να αλλαξει αυτο σαν νοοτροπια αλλωστε.

Πως συνδεονται τωρα οι προβληματικοι μηχανισμοι και λειτουργιες των ευρωπαικων παιχνιδιων με ολα τα παρακατω;

Οπως ειπαμε, στην Ευρωπη (η μαλλον Βρετανια και λιγο Γερμανια / Γαλλια εδω που τα λεμε), οι τροποι του να ερθει σε επαφη καποιος για ενα παιχνιδι γινοταν κυριως και πρωτιστως μεσω γραμματων, στα διαφορα περιοδικα.
Οπου οπως και ξερουμε, τα περιοδικα για διαφορους λογους, ειχαν πολυ καλες σχεσεις με τις διαφορες (κυριως βρετανικες επισης) εταιρειες. Τι και αν υπηρξε πληθωρα πραγματικα κακων τιτλων οπου ελαβαν πολυ καλες βαθμολογιες; Αφου ειχαν τους φιλους τους στα περιοδικα και τις διαφημιστικες απο πισω τους. Με γραμματα παραπονων για την ποιοτητα ενος τιτλου; Και πως να παει κανεις εναντια σε αυτο, απο την στιγμη οπου ενα επαγγελματικο εντυπο παιρνουσε γραμμη στους ανηλικους αναγνωστες του; Και να δημοσιευοταν, θα χλευαζονταν. Η ταση ευρυτερα ηταν να εξυψωνουν τους τοπικους προγραμματιστες και ομαδες, ωστε να εξυψωνεται και το εθνικο συναισθημα (συνηθως σε συνδιασμο με τις £ που λεγαμε παραπανω), αρα αυτοματως υπηρχε και επιτυχια. Γιατι να αντιγραψουν τους ιαπωνες και στη μεθοδολογια τις εξυπηρετησης και υποστηριξης, αφου ειχαν τους φιλους συντακτες που πιναν και μπυρες μαζι, να κανουν ολη την καλη δουλεια; Λειτουργουσε η κατασταση, αρα και συνεχιζαν.

Εδω συμβαινει και το εξης αστειο. Παιχνιδια οπου μεταφερθηκαν σε ιαπωνικα συστηματα, πολλες φορες κρεατουργηθηκαν στις παρουσιασεις, μιας και αυτα δεν παιρνουσαν στην Ιαπωνια. Και εδω υπαρχει και πολυ συγκεκριμενο παραδειγμα.

Μιλαω για ενα απο τα πιο υπερκτιμημενα παιχνιδια του πλανητη μας, το υπερβαρετο Shadow of the beast.

Οι ιαπωνες μεταξυ αλλων, εχουν σεβασμο σε πολλους τομεις για την ευρωπαικη τεχνη γενικοτερα, οπου φυσικα και επιρρεαστηκαν και απο τα πρωιμα βιντεοπαιχνιδια εδω. Οταν λοιπον εγινε πανικος στην Ευρωπη με το Shadow of the beast, εσπευσαν να το μεταφερουν και στα μηχανηματα τους.
Ωστοσο, με τοσες εκατονταδες ανωτερα αντιστοιχα παιχνιδια, το Shadow of the beast αναλυθηκε και παρουσιαστηκε οπως ακριβως του αξιζε στο συνολο του. Ως ενα κατω του μετριου βαρετο παιχνιδι. Ελα ντε ομως που οι ανθρωποι απορρησαν τι στο καλο κανανε λαθος και αρεσε τοσο πολυ στην πολιτισμενη Ευρωπη, και με τα κριτηρια τους το τσακισαν; Τι πηγε λαθος;
Δεν μπορεσαν ποτε να καταλαβουν το λαθος, που στη πραγματικοτητα δεν εκαναν ποτε,  με τον πηγαιο κωδικα που τους εστειλαν;

Γιαυτο και το ανασχεδιασαν στο FM Towns και το μετετρεψαν σε ενα τουλαχιστον αξιοπρεπες παιχνιδι.

Αυτες και ηταν επι το πλειστον οι διαφορες που αλλαξαν την αγορα και τα παιχνιδια οπως ξεραμε. Στην Ευρωπη αργησαν να δουνε πως οσους και φιλους να εχεις να σε υποστηριζει, καποια στιγμη θα βγει ενας πραγματικα καλυτερος και ανωτερος και θα σε εξαυλωσει. Και οταν συμπεριφερεσαι στο κοινο σου σαν να ειναι ανωριμα παιδακια, διχως δικαιωματος ως καταναλωτες, θα ερθει αυτος που θα τους σεβαστει, και αργα η γρηγορα θα σε κερδισει. Δεν πιστευω πως ειναι τυχαιο οτι οι περισσοτερες ομαδες απο την Αγγλια οπου κρατηθηκαν ως σημερα, ειδαν καποια στιγμη πως δεν εχει να κανει αποκλειστικα με το ποσο καλοι προγραμματιστες ειναι, η το ποιες επαφες ειχαν για να τους "ωθησουν", αλλα το ποσο καλα μπορουνε να σταθουνε επιχειρηματικα. Κατι που κανανε ηδη παρα πολλα χρονια οι συναδελφοι τους στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνια.

 

[Other_Reality]

1@Getta Robo[/USER]

Είναι μεγάλα τα ποστ σου, δυστυχώς είναι και λίγο δύσκολα στην ανάγνωση. Τα κατάφερα πάντως. 

Λες πολλά, και σίγουρα η υπέρμετρή σου αγάπη για την Ιαπωνική κουλτούρα σε οδηγεί σε αυθαίρετα συμπεράσματα και γενικολογίες.

Το αν είναι εργατική χώρα η Ιαπωνία, το γνωρίζουν όλοι. Όλοι επίσης γνωρίζουν το πόσο κλειστή, ξενοφοβική, ρατσιστική, μισογύνικη κοινωνία υπάρχει εκεί. Το να γράφεις ως plagiarist για το πόσο σέβεται η Ιαπωνία τις άλλες κουλτούρες, απλώς υπογραμμίζει τα λεγόμενα ενός fanboy (και μάλιστα plagiarisτού)

Με ποιά κριτήρια, από ποια πηγή συμπέρανες το ότι οι εργαζόμενοι στις Ιαπωνικές εταιρείες έχουν μεταπτυχιακό, και το απέκτησαν με αίμα και ιδρώτα;

Με ποιά στατιστική οδηγήθηκες στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα Ιαπωνικά studio είχαν φωτογράφους, μοντερ, σκηνοθέτες κ.ο.κ;

Με ποια λογική κρίνεις πάλι αυθαίρετα την κοινωνική και οικονομική προέλευση των Ευρωπαίων προγραμματιστών, και το ότι ήταν όλοι τσίπηδες; 

Τα βάζεις όλα σε ένα καζάνι, το οποίο είναι δικό σου, και από εκεί μέσα βγαίνει ένας ζωμός γεμάτος από αυθαίρετα συμπεράσματα.

https://www.researchgate.net/publication/248545533_Plagiarism_in_the_Japanese_universities_Truly_a_cultural_matter

https://www.japantimes.co.jp/opinion/2018/08/17/reader-mail/japan-refuses-acknowledge-misogyny/

https://en.wikipedia.org/wiki/Ethnic_issues_in_Japan#Comment_by_U.N._special_rapporteur_on_racism_and_xenophobia

Γράφεις συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Τα περιοδικά που τα έπαιρναν, τους Κολοσσούς της Ιαπωνίας, τα φτωχά ανόητα Ευρωπαϊκά παιχνίδια, το βαρετό SOTB...

Πού βρισκόσουν το 1989; Έπαιζες FM Towns και διάβαζες Famitsu; 

Όλοι στην Ευρώπη είχαν μείνει με το στόμα ανοικτό όταν φόρτωσαν για πρώτη φορά το SOTB στην Amiga. Τίποτε δεν συγκρινόταν με αυτό, και κανένα wow factor δεν έχει ισοφαρίσει αυτό που συνέβη μέχρι σήμερα. Πρόκειται για κάτι κοινά αποδεκτό, απ' όσους έπαιξαν το παιχνίδι στην εποχή του, και έζησαν σε αυτή την περίοδο το home computing. Δεν υπήρχαν τό 89 κονσόλες στην Ελλάδα, ούτε παιχνίδια . Κανείς δεν ασχολιόταν με αυτά, ούτε και στην Ευρώπη. Όλοι ζούσαν το gaming από τις αρχές του '80 με spectrum, cpc, c64, amiga κλπ. Ο κόσμος εδώ έζησε το gaming με την κουλτούρα του Ευρωπαίου, το studio ναι, που έχει προγραμματιστές στην κρεββατοκάμαρα, που έχουν ελευθερία έκφρασης, που δεν χτύπαγαν καρτελάκι, που δεν φόραγαν μπλουζίτσα μπλε και καπελάκι. 

Ο Ιάπωνας το μόνο που τον ένοιζε ήταν η κονόμα, και το μη κράξιμο από το εντελώς δογματικό κοινό της χώρας του. Μόνο στην Ευρώπη και λίγο στην Αμερική, άνθισε το PD, το Shareware.

Μόνο στην Ευρώπη, μπορούσε κάποιος να αγοράσει πρωτότυπο παιχνίδι με 2 λίρες για τον Spectrum, C64 και amstrad του.

Μόνο στην Ιαπωνία, οτιδήποτε κυκλοφορύσε ελέυθερα, κρινόταν παράνομο για διαφυγή κερδών.

Παιχνίδια όπως το DOOM και όλα όσα χαρακτηρίζουν τη δυτική κουλτούρα, δεν θα μπορούσαν να βγουν από την Ιαπωνία.

Παιχνίδια όπως το Super Mario RPG, και το Kirby's Dreamland, θα μπορούσαν να βγουν ΜΟΝΟ από την Ιαπωνία. Ροζ συννεφάκι και αγάπη, για να μην γκρινιάζει κανένας.

Η μεγαλύτερη σφαγή και λογοκρισία στον χώρο των video games, έγινε από τους Ιάπωνες. 

Πάμε στο SOTB. Σαν Ιάπωνας που (σχεδόν διατείνεσαι ότι) είσαι, δεν περιμένει κανείς να κατανοήσεις το μεγαλείο αυτής της εμπειρίας. Ναι, είχε μάπα gameplay, το λέγαμε και οι ίδιοι τότε, ακόμη και αυτά τα σατανικά περιοδικά που τόσο σιχαίνεσαι.

Ήταν όμως κάτι διαφορετικό, μας άνοιγε τα μάτια για το τι μπορεί να συμβεί μπροστά στις οθόνες μας, την ώρα που ο Ιάπωνας έπαιζε FAPPICOM. (Εκτός από μερικούς καπάτσους υιους μεγαλοεπιχειρηματιών, που είχαν Mega Drive, αλλά και πάλι, στην καλύτερη να έπαιζαν Ghouls N Ghosts).

Η μεταφορά στο FM Towns, όποιον και να ρωτήσεις (λογικό άνθρωπο χωρίς παραισθήσεις, που τα έχει ζήσει αληθινά, όχι virtually) και να έχει παίξει την Amiga version, αν του πεις ότι στο FM Towns είναι καλύτερο, θα πεθάνει από έμφραγμα.

Είναι απολύτως φυσικό να μην μπορουν να μεταφέρουν αυτούσια μια τέτοια ατμόσφαιρα. Κατακρεούργησαν τα γραφικά (καρτούν), βίασαν τη μουσική (η ενορχήστρωση έγινε σαν μιούζικαλ), και το αποτέλεσμα, που εσύ αποκαλείς ως "επιτέλους αξιοπρεπές", είναι τουλάχιστον φρικτό.

Ευτυχώς η λογοκρισία της Nintendo που κατακρεούργησε το SOTB στο Snes ήταν τόσο μεγάλη, και δεν κυκολοφόρησε ακόμη ένα αίσχος.

Τέλοσπάντων, δεν λέω πως δεν σέβομαι τους Ιάπωνες στο gaming, θα έλεγα ανοησίες. Shmups, beat' em' ups, Sega... φυσικά και τα λατρεύω,

Το να περάσω όμως στην απέναντι γραμμή ακυρώνοντας το παρελθόν μου, με όλα όσα έχω ζήσει, να το σβήσω και να προσκυνήσω στην "Ιαπωνική ανωτερότητα", δεν προκειται να το κάνω, ούτε να μείνω ανενεργός αναγνώστης λιβελογραφημάτων σαν το δικό σου. Αυτές οι απόψεις προσπαθούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα, να την μετατρέψουν σε ένα ιδανικό πεδίο που ταιριάζει με τα φετίχ σου. 

 

[Imgema]

1@Other_Reality[/USER]

Εχω την εντύπωση ότι έχεις μεγαλύτερο θέμα με την Nintendo συγκεκριμένα.

Και δεν μπορώ να καταλάβω που φταίνε οι Ιάπωνες για την μουσική στο port του FM Towns... Και αυτό το port δυτικοί δεν το φτιάξανε? Δεν νομίζω να τους ανάγκασε κάποιος Ιάπωνας να αλλάξουν την μουσική. Απλά έγινε λόγω του CD. Πολλά παιχνίδια είχαν καταλήξει να έχουν διαφορετική μουσική όταν γίνονταν ports σε CD.

 

[Other_Reality]

1@Other_Reality[/USER]

Εχω την εντύπωση ότι έχεις μεγαλύτερο θέμα με την Nintendo συγκεκριμένα.

Και δεν μπορώ να καταλάβω που φταίνε οι Ιάπωνες για την μουσική στο port του FM Towns... Και αυτό το port δυτικοί δεν το φτιάξανε? Δεν νομίζω να τους ανάγκασε κάποιος Ιάπωνας να αλλάξουν την μουσική. Απλά έγινε λόγω του CD. Πολλά παιχνίδια είχαν καταλήξει να έχουν διαφορετική μουσική όταν γίνονταν ports σε CD.

Δεν έχω "θέμα", απλώς διαβάζω την πραγματικότητα. Η Nintendo δεν απασχολεί συνεχώς την gaming κοινότητα με τα τερτίπια της; Δεν έχει κατασφάξει πόσους τίτλους με την λογοκρισία της; Δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι πως πρόκειται για μια εταιρεία που αποσκοπεί στο κέρδος αποκλειστικά, και που ξεκίνησε με ρύζια, τραπουλόχαρτα και ένας Θεός ακόμη ξέρει τι πούλαγε. Δεν μπορώ ας πούμε να εκτιμήσω την Nintendo όπως την Psygnosis (ναι αυτό το μικρό στουντιάκι από το Liverpool). Καλός ο Μάριος, αλλά τα σύκα-σύκα. Έχω σχεδόν όλες τις κονσόλες τις BTW, και ναι έχω και Mario, και Donkey Kong. Έχει την αξία της γι΄' αυτό που είναι, αλλά ποτέ δεν πρόκειται να εξισώσω τα παιχνίδια της, με αυτά που έχω παίξει σε home συστήματα και σε PC's. Αγαπώ το Snes γιατί εκεί έλιωσα το SF2 και το NBA Jam, και μέχρι εκεί πάει η βαλίτσα για μένα.

Δεν πρόκειται να της δώσω μεγαλύτερη αξία, επειδή έτσι "λέει" το ιντερνετ. Θίχτηκες για το αν έχω θέμα με την Nintendo; Tι να πεί όποιος Χριστιανός διαβάσει εδώ για το SOTB ,την Amiga, τον Ευρωπαϊκό τύπο και development δηλαδή; Για κόμπλεξ; Ή αυτό δεν σου χαλάει το ζεν; Σε sub-forum για την Amiga βρισκόμαστε, να σου υπενθυμίσω.

Τώρα για το που φταίνει οι Ιάπωνες για το port του FM Towns, πίστεψέ με , δεν με νοιάζει. Για το "δεν νομίζω" σου, δεν μπορώ να απαντήσω. Ούτε εγώ νομίζω, γιατί δεν ξέρω. Υποψιάζομαι, αλλά δεν ξέρω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι φρικτό, ντροπιάζει το πρωτότυπο, δεν υπήρχε καν λόγος για να κυκλοφορήσει και παρόλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που όχι απλώς το συγκρίνουν με το πρωτότυπο, αλλά το θεωρούν και καλύτερο. Και, προσωπική μου άποψη αυτή, είναι περισσότερο τρολιά για όλους όσους διαβάζουν σε ένα Ελληνικό ρετροφόρουμ, το παλιότερο μάλιστα, αυτά τα γραφόμενα. Δεν υπάρχει διαφορετική εξήγηση για το πόσο ψηφιακό πικραμένο μελάνι πέφτει σε ένα amiga sub-thread, μόνο και μόνο για να μειώσει την αξία των πραγματικών αναμνήσεων των αμιγκάδων εδώ μέσα,

Να πω ό,τι υπάρχει "θέμα", λοιπόν; Ο καθένας εκφράζει τις απόψεις του, όμως σε ένα φόρουμ, ή τελοσπάντων στο ιντερνετ γενικώς, δεν μπορείς να "γυρίσεις" πλάτη, είναι ένα από τα προβλήματα της φύσης του διαδικτύου. Έτσι εκφράζω και εγώ την άποψή μου, για τις απόψεις των άλλων, και οι απόψεις επί των απόψεων θα συνεχίσουν να υπάρχουν εκεί, για να ξανακριθούν.

Μήπως έχετε "θέμα" συγκεκριμένα με την Amiga και το Ευρωπαϊκό home computing και gaming; Μήπως να πνίγατε τον πόνο σας απέναντι σε ομοϊδεάτες, και όχι σε ένα φόρουμ με μέλη που μόλις διαβάζουν αυτά τα πράγματα, βγάζουν σπυριά; Μήπως αυτός είναι ο σκοπός σας; Δεν ξέρω. Γενικά δεν πολυεπισκέπτομαι πλέον το GRM, και ειλικρινά, ο λόγος είναι μερικά πράγματα σαν αυτά που διαβάζω εδώ. ΟΚ, υπάρχουν στο FB αρκετές ομάδες πια για το θέμα, απλώς λυπάμαι που κάθε τόσο πρέπει να έρχομαι εδώ σερνόμενος, για να απαντήσω στις ίδιες τρολιές, τις οποίες οι υπόλοιποι δείχνουν να αγνοούν, ή και να κάνουν like.

Όπως έλεγε ο συγχωρεμένος ο Πανούσης, "και εμένα μου αρέσει να γλύφω μασχάλες, τι θα γίνει τώρα, θα φτιάξω καντραν και θα κατέβω σε πορεία "Γλυφομασχαλιστές Ενωθείτε"΄;

 

[mike]

@ imgema : Γιατι καποιος να εχει θεμα με την nintendo ? ειναι οσο σκ@τ@ ειναι και η sega, και η sony και ολες οι υπολοιπες (αντε καπως χειροτερη, επειδη προσπαθει να εξαφανισει τις αρχαιες roms της και πολλα αλλα παραδειγματα). Ειναι εταιριες κολοσσοι που κοιτανε μονο το κερδος. Οπως ολες οι πολυεθνικες εταιριες του μεγεθους τους. 

Τωρα το τι εγινε με το SoTB στην Ιαπωνια και στην Αμερικη εχει μια λογικη εξηγηση. Απλα εκει δεν ειχαν amiga. Οπως αλλωστε και εμεις δεν ειχαμε pc-engine και FM Towns, και δεν θα μπορουσε ΠΟΤΕ να γινει επιτυχια καποιο παιχνιδι τους, οσο καλό και να ηταν, επειδη κανεις δεν ειχε το μηχανημα εδω. Ετσι και εκει, καμια επιδραση δεν υπηρχε απο το SoTB γιατι δεν το ειδε σχεδον κανεις σε amiga, οποτε και οι χειροτερες και μεταγενεστερες εκδοσεις για κονσολες, δεν ειχαν καποια τυχη εκει. Στην ευρωπη ψηφιστηκε επισημα σαν το καλυτερο παιχνιδι της χρονιας, αρα ετυχε καθολικης αναγνωρισης. Οσοι το εζησαν, απλα τους εχει μεινει για παντα αυτη η επιδραση.

Το αναποδο ισχυει και σε εμας φυσικα. Ρωτηστε 100 ατομα στην Ελλαδα που ασχολιοντουσαν με το gaming αρχες δεκαετιας του '90 εαν ηξεραν το final fantasy (την σειρα γενικα). Εαν βρεθει ενας θαυμα θα ειναι (δεν το νομιζω). Γιατι ενω ηταν εξαιρετικο παιχνιδι, απλα δεν υπηρξε ποτέ για την Ελλαδα. Ηταν γιαπωνεζικης καταναλωσης. Εμεις εδω λεγαμε rpg και εννοουσαμε dungeon master και eye of the beholder. 
Για αυτο και καθε περιοχη και χωρα εχει τα δικα της "θεϊκα" και αγαπημενα games, εμεις στην Ελλαδα ειχαμε το SoTB, και δεν μας ενδιαφερει τι εκαναν τα κινεζακια, τα αμερικανακια και τα μογγολοκια στο δωματιο τους, εμεις με Βανα Μπαρμπα και Ισμηνη Καλεση την βγαζαμε στο δωματιο μας, οχι με Kaibi Motishuge που επερναν ματι οι σχιστοματηδες.