Είναι να απορεί κανείς αλλά και να εκφράζει τον θαυμασμό του ταυτόχρονα για την ασύλληπτη ικανότητα του Φώσκολου να καθηλώνει το κοινό είτε στο κινηματογραφικό πανί είτε στους τηλεοπτικούς του δέκτες με τις ταινίες του και τα σήριαλ του που ξεχειλίζουν από υπερβολή και βαρύγδουπα σενάρια που ξεπερνούν και την πιο προχωρημένη φαντασία. Φυσικά εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει και η "Κραυγή των Λύκων".
Τα εχέγγυα της επιτυχίας πολλά. Πιασάρικος τίτλος, πλοκή ιντριγκαδόρικη που κάνει γκέλ στους τηλεθεατές όπως οι κακοί πλούσιοι (όχι ότι είχε άδικο ο Νικ} που θα πληρώσουν εν ζωή τα εγκληματα που έχουν κάνει, καθήμενοι στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεχόμενοι τα πυρά της αδέκαστης Τερέζας που τόσο πολέμησαν, η όραση της Τερέζας που εναλλάσονταν με την τύφλωση της σε βαθμό που οι οφθαμίατροι όλου του κόσμου αφού έσκισαν τα πτυχία τους όσοι δεν τα έκαψαν πρίν, να κάνουν έκτακτο επιστημονικό συνέδριο παγκοσμίου ενδιαφέροντος γα να εξακριβώσουν που έπασχε η επιστήμη τους και τι δεν έκαναν καλά όλα αυτά τα χρόνια.
Όλα αυτά τα σουρεαλιστικά σκηνικά πασπαλισμένα σε συνδυασμό με την ιντριγκαδόρικη και ατμοσφαιρικά καθηλωτική σκηνοθεσία του Φώσκολου και η τεράστια ακροαματικότητα ήταν εξασφαλισμένη. Αφού είχε βγεί ένα ανέκδοτο εκείνη την εποχή (και δεν κάνω πλάκα παιδιά είναι αληθινό), που παρουσίαζε το τεραστίων διαστάσεων δίλημμα ενός πατέρα που έπρεπε να διαλέξει ή να πάει στο μαιευτήριο που γεννούσε η γυναίκα του, ή να μείνει σπίτι να δει το επόμενο αγωνιώδες επεισόδιο της Κραυγής.
Πάντως οι ηθοποιοί που έπαιζαν ήταν όλοι τους εκπληκτικοί. Ιδιαίτερη μνεία στην Μαρία Αλιφέρη που εκείνη την χρονιά ήταν στις μεγάλες δόξες της που παράλληλα με την Κραυγή παρουσίαζε και δύο τηλεπαιχνίδια με ξεχωριστή επιτυχία τα Τετράγωνα των Αστέρων (ειδικά αυτό) και το Κάνε ότι κάνω.
Το δίδυμο των κακών Βόγλη-Βλάχου κυριολεκτικά τα σπάει. Θα σταθώ τέλος στην πολύ καλή Πέπη Μεταλλείδου την κόρη των Ρίχτερ που έπαιξε κατά την γνώμη μου εκπληκτικά, έγραφε στον φακό και της άξιζε μεγαλύτερη καριέρα γιατί πιστεύω το είχε. Σημαντικό και το πέρασμα του πολύ καλού και σημαντικού ηθοποιού Χρήστου Πάρλα.