Σήμερα μόλις ανακάλυψα με συγκίνηση το φορουμ αυτό και δεν πίστευα στα ματια μου. Αν και το περιοδικό έχει κλείσει εδώ και χρόνια, βλέπω οτι ακόμα ασχολούνται κάποιοι μαζί του!
Μια και τυχαίνει να είχα την τιμή να ειμαι ο πρώτος αρχισυντάκτης του USER, είπα να γράψω μια συντομη ιστορία για τους νοσταλγούς και μερικά πράγματα που ισως ειναι αγνωστα αλλά είχα την πολυτέλεια να τα ξέρω εκ των έσω.
Το περιοδικό ξεκίνησε αρχές του 1990, Φεβρουάριο αν θυμάμαι καλά. Στεγαζόμασταν σε ένα μικρό χώρο κάπου πίσω από το μουσείο, στο κέντρο. Εγώ μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου πάνω σε υπολογιστες και ο εκδότης που ηταν φίλος μου ζητησε να αναλάβω. Φυσικά ήξερα πολλά από υπολογιστες αλλά τίποτα από εκδόσεις!
Με τα χίλια ζόρια βγηκε το πρώτο τευχος (εξ'ού και το ΗΡΩΙΚΟ στη ράχη!) το οποίο χωρίς καμιά διαφήμιση, πούλησε 1.706 τεύχη! Να θυμισω οτι το PIXEL τότε ηταν στα καλύτερά του με πωλήσεις περίπου 20.000 το μήνα (θυμάται κανείς οτι διοργάνωσαν συναυλία στη Λεωφόρο με τον Κηλαηδόνη;
Ήταν Ο Γολιάθ κι εμεις ο Δαυιδ. Δυστυχως το αποτελεσμα αυτό ήταν καταστροφικό οικονομικά για τον εκδότη ο οποίος έφτασε με το ζόρι να βγαλει το τρίτο τευχος. Να σημειώσω εδώ οτι το τριτο τεύχος είναι εξαιρετικά σπάνιο γιατι τυπώθηκε σε πολύ λίγα αντιτυπα (τρεις χιλιάδες ή κάτι τέτοιο).
Ενοείται οτι το έχω!
Εκεί είχε δύο επιλογές: να το κλείσει ή να το πουλήσει. Σαν από θαύμα βρίσκει έναν αγοραστή ο οποίος και συνέχισε το περιοδικό μέχρι τέλους.
Όσο για μένα συνέχισα μέχρι το Σεπτέμβριο του 1990 όπου διέκοψα για να κάνω το στρατιωτικό μου. Έγραφα προσωπικά αρκετά άρθρα, reviews και κάποια με ψευδώνυμα για να φαινεται οτι εχουμε πολλούς συντάκτες, ενώ ήμασταν 2-3 άτομα συν κάποιους εξωτερικούς που πληρώνονταν με τη σελίδα.
Τελιώνοντας το στρατό Μάρτιο του 1992 επανέρχομαι σαν αρχισυντάκτης με εντολή να ανανεώσω το περιοδικό που φυτοζωούσε, διαφορετικά το κλείναμε. Τότε έρχεται η τρομερή πατέντα της δισκέτας με το τριπλό φορμάτ PC-Amiga-ST και νομίζω ήμασταν το πρώτο περιοδικό στην Ευρώπη(!) που το έκανε αυτό.
Είχα βάλει στοιχημα με τον εκδότη οτι με αυτό θα πιάναμε 5.000 φύλλα. Θυμαμαι οτι ειχαμε μαζευτει στο γραφειο και περιμεναμε το νούμερο από το πρακτορείο: 5.073 ήταν και εγινε χαμός αγκαλιές, φιλιά, γελια και κλάματα...
"Αποστολή εξετελέσθη" όπως λέμε κι εγώ έπρεπε να φύγω το φθινόπωρο του 1992 για να ασχοληθώ με άλλα πιο "σοβαρά" πράγματα, αφήνοντας πίσω μου τη χομπίστικη, παρείστικη, φιλική, αυθόρμητη και ρομαντική αυτή εποχή για να πιάσω δουλειά με γραβάτα και κουστούμι, όπως ήθελε η μάνα μου κι όπως απαιτούσαν οι σπουδες μου και οι καιροί.
Πάντως κράτησα τη στήλη BIG TROUBLE για όσους τη θυμούνται, αυτη με τους γρίφους και υπέγραφα σαν "32-μπιτος". Μέχρι που η δουλειά μου με έστειλε στο εξωτερικό και δεν μπορούσα πια να διαβαζω τα άπειρα γράμματα και καρτες που εστελναν οι αναγνωστες. Κάπου έχω μια στοιβα με εκατονταδες καρτ-ποσταλ....
Ξεκίνησα για κατι συντομο και βγηκε σεντόνι. Μπορώ να γράψω αναρίθμητες ιστορίες για τα κυκλώματα των περιπτέρων και της διανομής, για τη σχεση μας με το PIXEL, για τα συμφέροντα με τις εταιρίες παιχνιδιών, τον πόλεμο με τις κόπιες (Θυμάστε τον Τόμας, Σολωμού και Μπόταση γωνία και άλλα πολλά, αν υπάρχει ενδιαφέρον και ακροάτήριο!
Είδα οτι σκαναρονται εξώφυλλα, πολύ ενδιαφέρον αυτό και μπράβο σας για την προσπάθεια. Έχω τα πρώτα 30 τευχη νομίζω σε ένα πατάρι κάπου, αλλά δυστυχώς δεν εχω πρόσβαση αυτη τη στιγμή γιατι ζω εκτός ελλάδας. ελπίζω κάποτε να μπορέσω...
Μια και τυχαίνει να είχα την τιμή να ειμαι ο πρώτος αρχισυντάκτης του USER, είπα να γράψω μια συντομη ιστορία για τους νοσταλγούς και μερικά πράγματα που ισως ειναι αγνωστα αλλά είχα την πολυτέλεια να τα ξέρω εκ των έσω.
Το περιοδικό ξεκίνησε αρχές του 1990, Φεβρουάριο αν θυμάμαι καλά. Στεγαζόμασταν σε ένα μικρό χώρο κάπου πίσω από το μουσείο, στο κέντρο. Εγώ μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου πάνω σε υπολογιστες και ο εκδότης που ηταν φίλος μου ζητησε να αναλάβω. Φυσικά ήξερα πολλά από υπολογιστες αλλά τίποτα από εκδόσεις!
Με τα χίλια ζόρια βγηκε το πρώτο τευχος (εξ'ού και το ΗΡΩΙΚΟ στη ράχη!) το οποίο χωρίς καμιά διαφήμιση, πούλησε 1.706 τεύχη! Να θυμισω οτι το PIXEL τότε ηταν στα καλύτερά του με πωλήσεις περίπου 20.000 το μήνα (θυμάται κανείς οτι διοργάνωσαν συναυλία στη Λεωφόρο με τον Κηλαηδόνη;
Ήταν Ο Γολιάθ κι εμεις ο Δαυιδ. Δυστυχως το αποτελεσμα αυτό ήταν καταστροφικό οικονομικά για τον εκδότη ο οποίος έφτασε με το ζόρι να βγαλει το τρίτο τευχος. Να σημειώσω εδώ οτι το τριτο τεύχος είναι εξαιρετικά σπάνιο γιατι τυπώθηκε σε πολύ λίγα αντιτυπα (τρεις χιλιάδες ή κάτι τέτοιο).
Ενοείται οτι το έχω!
Εκεί είχε δύο επιλογές: να το κλείσει ή να το πουλήσει. Σαν από θαύμα βρίσκει έναν αγοραστή ο οποίος και συνέχισε το περιοδικό μέχρι τέλους.
Όσο για μένα συνέχισα μέχρι το Σεπτέμβριο του 1990 όπου διέκοψα για να κάνω το στρατιωτικό μου. Έγραφα προσωπικά αρκετά άρθρα, reviews και κάποια με ψευδώνυμα για να φαινεται οτι εχουμε πολλούς συντάκτες, ενώ ήμασταν 2-3 άτομα συν κάποιους εξωτερικούς που πληρώνονταν με τη σελίδα.
Τελιώνοντας το στρατό Μάρτιο του 1992 επανέρχομαι σαν αρχισυντάκτης με εντολή να ανανεώσω το περιοδικό που φυτοζωούσε, διαφορετικά το κλείναμε. Τότε έρχεται η τρομερή πατέντα της δισκέτας με το τριπλό φορμάτ PC-Amiga-ST και νομίζω ήμασταν το πρώτο περιοδικό στην Ευρώπη(!) που το έκανε αυτό.
Είχα βάλει στοιχημα με τον εκδότη οτι με αυτό θα πιάναμε 5.000 φύλλα. Θυμαμαι οτι ειχαμε μαζευτει στο γραφειο και περιμεναμε το νούμερο από το πρακτορείο: 5.073 ήταν και εγινε χαμός αγκαλιές, φιλιά, γελια και κλάματα...
"Αποστολή εξετελέσθη" όπως λέμε κι εγώ έπρεπε να φύγω το φθινόπωρο του 1992 για να ασχοληθώ με άλλα πιο "σοβαρά" πράγματα, αφήνοντας πίσω μου τη χομπίστικη, παρείστικη, φιλική, αυθόρμητη και ρομαντική αυτή εποχή για να πιάσω δουλειά με γραβάτα και κουστούμι, όπως ήθελε η μάνα μου κι όπως απαιτούσαν οι σπουδες μου και οι καιροί.
Πάντως κράτησα τη στήλη BIG TROUBLE για όσους τη θυμούνται, αυτη με τους γρίφους και υπέγραφα σαν "32-μπιτος". Μέχρι που η δουλειά μου με έστειλε στο εξωτερικό και δεν μπορούσα πια να διαβαζω τα άπειρα γράμματα και καρτες που εστελναν οι αναγνωστες. Κάπου έχω μια στοιβα με εκατονταδες καρτ-ποσταλ....
Ξεκίνησα για κατι συντομο και βγηκε σεντόνι. Μπορώ να γράψω αναρίθμητες ιστορίες για τα κυκλώματα των περιπτέρων και της διανομής, για τη σχεση μας με το PIXEL, για τα συμφέροντα με τις εταιρίες παιχνιδιών, τον πόλεμο με τις κόπιες (Θυμάστε τον Τόμας, Σολωμού και Μπόταση γωνία
και άλλα πολλά, αν υπάρχει ενδιαφέρον και ακροάτήριο!Είδα οτι σκαναρονται εξώφυλλα, πολύ ενδιαφέρον αυτό και μπράβο σας για την προσπάθεια. Έχω τα πρώτα 30 τευχη νομίζω σε ένα πατάρι κάπου, αλλά δυστυχώς δεν εχω πρόσβαση αυτη τη στιγμή γιατι ζω εκτός ελλάδας. ελπίζω κάποτε να μπορέσω...
