Lol nemo!
Έχωδείξει τόση βαρβατίλα ως admin και δε το έχω πάρει χαμπάρι; Θα γεμίσουν πάλι τα αντίστοιχα threads άλλων sites που μας "στολίζουν".
Διαφωνείς εσύ, διαφωνώ κι εγώ από τη πλευρά μου με την σύγκριση λεπτά και Βοσκόπουλου
-Το ότι ο λεπά επέλεξε να τραγουδάει ρινικά και να αντιγράφει το ύφος του Βοσκόπουλου δεν τον κάνει και Βοσκόπουλο. Το ότι το 2cv τυγχάνει να έχει 4 ρόδες δεν το κάνει και Ferrari
-Ο Βοσκόπουλος τραγούδησε Χατζηνάσιο, Πλέσσα, Ζαφειρίου τον εμπιστεύτηκε ένας Γκάτσος. Αν κατάλαβα καλά απο το post του Wally η ποιοτική στροφή του λεπα ήταν να τραγουδησει....Καρβέλα;!;!
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν μου αρέσει ο Βοσκόπουλος αλλά ε όχι και σύγκριση με λεπα!
Αυτό το είδος της μουσικής ευδοκίμησε γιατί ήταν φθηνό και πολύ επικερδές. Τι εννοώ:
Οι δισκογραφικές εταιρίες δεν έμεναν στις πωλήσεις δίσκων, δεν είναι εκεί τα λεφτά. Οι δίσκοι δεν είναι το προϊόν αλλά το μέσον για να πουλήσεις το κυρίως προϊόν που είναι τα κέντρα διασκέδασης. Εκεί όπου πάει ο κόσμος και αφήνει ολόκληρο το μισθό του για να ανοίξει κούτες σαμπάνιες και να πετάξει γαρίφαλα. Εκεί όπου είναι σε μια κατάσταση που μπορείς να τον ποτίσεις και να του πουλήσεις ότι θέλεις.
Καλό Ελληνικό τραγούδι υπήρχε και στην δεκαετία του 80/90 αλλά δεν το έσπρωχναν όπως δεν κάνουν και τώρα γιατί πολύ απλά το φθηνό πουλάει καλύτερα. Να θυμίσω Σαββόπουλο, Κατσιμίχα, Φατμέ, το τρίο Κραουνάκη/Νικολακοπούλου/Πρωτοψάλτη; Θάνο Μικρούτσικο Σιδηρόπουλο, Παναγόπουλο;. Στα λαικά ειδικά ήταν ο Νικολόπουλος που από μόνος του είναι η Εθνική ομάδα, ο σύγχρονος Τσιτσάνης και όχι δεν είναι ιεροσυλία έχω επίγνωση αυτών που λέω, κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα σ' αυτόν τον τεράστιο συνθέτη. Έχει ως τώρα 4 σελίδες thread ο λεπα, δε ξέρω πόσες ο Σφακιανάκης και ούτε γραμμή ο Νικολόπουλος.
Αυτό κάτι έπρεπε να μας λέει.
Στη λαική μουσική, που το σκυλάδικο θέλει να πιστεύει ότι ταυτίζεται, εκείνη την εποχή έβρισκες ονόματα όπως Βιτάλη, Κούκα, Μπάσης που τους έγραφαν στίχους ο Παπαδόπουλος, ο Ρασούλης, ο Βίρβος και άλλοι στιχουργοί που έθεσαν τις βάσεις σε αυτό που λέμε πλέον Ελληνική μουσική.
Αυτοί οι τραγουδιστές είχαν ερμηνεία και ρεπερτόριο, το θέμα είναι πόσα χρήματα μπορείς να αρπάξεις σε μια νύχτα από τους θαμώνες της Αλεξίου που τραγουδούσε εκείνη την εποχή το "Μια ζωή μέσα στους δρόμους", αν δεχόταν να της ανοίγουν σαμπάνιες στη πίστα και πόσα από τους θαμώνες του Πανταζή;
Δε μπορώ να φανταστώ τον Μητσιά να τραγουδάει το "Σου χω έτοιμη συγνώμη" και να σκάει ο δίσκος με τα ποτήρια μπροστά του. Αλλά δε μπορώ να φανταστώ και τον Βίρβο να δεχόταν τα τραγούδια του να γίνουν εργαλεία πώλησης παπάτζας.
Ακόμα και το "Απόψε θέλω να πιω" που υπό συνθήκες τριγκάρει παραγγελία extra μπουκαλιού είναι σε άλλη κλάση από τα σκυλάδικα που προωθούνταν εκείνη την εποχή.
Το ίδιο και σήμερα, άκουγα σε μια εκπομπή για τα χρήματα που κυκλοφορούν στο μαγαζί ενός σύγχρονου Πανταζή του Κιάμου και σκεφτόμουν ότι όσα soldout και να κάνει ο Χαρούλης δεν πρόκειται να φτάσει στο 1/10 των χρημάτων που παίζονται στα "κέντρα διασκέδασης".
Μέσα σε μια νύχτα φτιάχτηκαν δισκογραφικές εταιρίες που έβρισκαν "ταλέντα" μέσω της τηλεόρασης, τους έδιναν κάτι για να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και τους έστελναν στην παραλία για να πουλάνε μπόμπες όσο ο Μακεδόνας έκανε ορθοπεταλιές και ο Μητροπάνος χόρευε με τον χάρο.
Η νύχτα ήταν και είναι αυτός που ορίζει, εμείς είμαστε αυτοί που αφήνουμε τους φελλούς να επιπλέουν και τα "βαρύδια" να πηγαίνουν στον πάτο.
Έχωδείξει τόση βαρβατίλα ως admin και δε το έχω πάρει χαμπάρι; Θα γεμίσουν πάλι τα αντίστοιχα threads άλλων sites που μας "στολίζουν".
Διαφωνείς εσύ, διαφωνώ κι εγώ από τη πλευρά μου με την σύγκριση λεπτά και Βοσκόπουλου
-Το ότι ο λεπά επέλεξε να τραγουδάει ρινικά και να αντιγράφει το ύφος του Βοσκόπουλου δεν τον κάνει και Βοσκόπουλο. Το ότι το 2cv τυγχάνει να έχει 4 ρόδες δεν το κάνει και Ferrari
-Ο Βοσκόπουλος τραγούδησε Χατζηνάσιο, Πλέσσα, Ζαφειρίου τον εμπιστεύτηκε ένας Γκάτσος. Αν κατάλαβα καλά απο το post του Wally η ποιοτική στροφή του λεπα ήταν να τραγουδησει....Καρβέλα;!;!
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν μου αρέσει ο Βοσκόπουλος αλλά ε όχι και σύγκριση με λεπα!
Αυτό το είδος της μουσικής ευδοκίμησε γιατί ήταν φθηνό και πολύ επικερδές. Τι εννοώ:
Οι δισκογραφικές εταιρίες δεν έμεναν στις πωλήσεις δίσκων, δεν είναι εκεί τα λεφτά. Οι δίσκοι δεν είναι το προϊόν αλλά το μέσον για να πουλήσεις το κυρίως προϊόν που είναι τα κέντρα διασκέδασης. Εκεί όπου πάει ο κόσμος και αφήνει ολόκληρο το μισθό του για να ανοίξει κούτες σαμπάνιες και να πετάξει γαρίφαλα. Εκεί όπου είναι σε μια κατάσταση που μπορείς να τον ποτίσεις και να του πουλήσεις ότι θέλεις.
Καλό Ελληνικό τραγούδι υπήρχε και στην δεκαετία του 80/90 αλλά δεν το έσπρωχναν όπως δεν κάνουν και τώρα γιατί πολύ απλά το φθηνό πουλάει καλύτερα. Να θυμίσω Σαββόπουλο, Κατσιμίχα, Φατμέ, το τρίο Κραουνάκη/Νικολακοπούλου/Πρωτοψάλτη; Θάνο Μικρούτσικο Σιδηρόπουλο, Παναγόπουλο;. Στα λαικά ειδικά ήταν ο Νικολόπουλος που από μόνος του είναι η Εθνική ομάδα, ο σύγχρονος Τσιτσάνης και όχι δεν είναι ιεροσυλία έχω επίγνωση αυτών που λέω, κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα σ' αυτόν τον τεράστιο συνθέτη. Έχει ως τώρα 4 σελίδες thread ο λεπα, δε ξέρω πόσες ο Σφακιανάκης και ούτε γραμμή ο Νικολόπουλος.
Αυτό κάτι έπρεπε να μας λέει.
Στη λαική μουσική, που το σκυλάδικο θέλει να πιστεύει ότι ταυτίζεται, εκείνη την εποχή έβρισκες ονόματα όπως Βιτάλη, Κούκα, Μπάσης που τους έγραφαν στίχους ο Παπαδόπουλος, ο Ρασούλης, ο Βίρβος και άλλοι στιχουργοί που έθεσαν τις βάσεις σε αυτό που λέμε πλέον Ελληνική μουσική.
Αυτοί οι τραγουδιστές είχαν ερμηνεία και ρεπερτόριο, το θέμα είναι πόσα χρήματα μπορείς να αρπάξεις σε μια νύχτα από τους θαμώνες της Αλεξίου που τραγουδούσε εκείνη την εποχή το "Μια ζωή μέσα στους δρόμους", αν δεχόταν να της ανοίγουν σαμπάνιες στη πίστα και πόσα από τους θαμώνες του Πανταζή;
Δε μπορώ να φανταστώ τον Μητσιά να τραγουδάει το "Σου χω έτοιμη συγνώμη" και να σκάει ο δίσκος με τα ποτήρια μπροστά του. Αλλά δε μπορώ να φανταστώ και τον Βίρβο να δεχόταν τα τραγούδια του να γίνουν εργαλεία πώλησης παπάτζας.
Ακόμα και το "Απόψε θέλω να πιω" που υπό συνθήκες τριγκάρει παραγγελία extra μπουκαλιού
είναι σε άλλη κλάση από τα σκυλάδικα που προωθούνταν εκείνη την εποχή.Το ίδιο και σήμερα, άκουγα σε μια εκπομπή για τα χρήματα που κυκλοφορούν στο μαγαζί ενός σύγχρονου Πανταζή του Κιάμου και σκεφτόμουν ότι όσα soldout και να κάνει ο Χαρούλης δεν πρόκειται να φτάσει στο 1/10 των χρημάτων που παίζονται στα "κέντρα διασκέδασης".
Μέσα σε μια νύχτα φτιάχτηκαν δισκογραφικές εταιρίες που έβρισκαν "ταλέντα" μέσω της τηλεόρασης, τους έδιναν κάτι για να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και τους έστελναν στην παραλία για να πουλάνε μπόμπες όσο ο Μακεδόνας έκανε ορθοπεταλιές και ο Μητροπάνος χόρευε με τον χάρο.
Η νύχτα ήταν και είναι αυτός που ορίζει, εμείς είμαστε αυτοί που αφήνουμε τους φελλούς να επιπλέουν και τα "βαρύδια" να πηγαίνουν στον πάτο.
