Μανάδες Καταστροφείς (ας κλάψουμε μαζί)

[krios]

Θέλω να δηλώσω ότι η μαμά μου εξακολουθεί να ζει στην δεκαετία του '60-'70. Έχει τα τότε έπιπλα που ΔΕΝ ΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ, δεν πετάει τίποτε άχρηστο (αφού φρόντιζε να απαλλαγεί και να ΠΕΤΑΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΟΥ - κυρίως περιοδικά {μίκυ,χοντρό λιγνό, μανίνα, κατερίνα, κλασσικά εικονογραφημένα, σεραφίνο, τιραμόλα, σνούπι, ήμουν κι εγώ εκεί, τα ωραιότερα παραμύθια, αυτοκόλλητα, χαρτάκια, αφισόραμα}, ποδήλατα, ρούχα, ζώνες), κρατάει σεμεδάκια, πορσελάνινα αγάλματα, ψεύτικα λουλούδια, μικρά πιρουνάκια με δύο δόντια για το φρούτο, ποτήρια με σκαλίσματα, τα καλά σερβίτσια πάντα στα κουτιά τους κλπ. Άρα είναι μια κλασσική ρετρό μαμά. Την εκδικήθηκα για ότι μου έκρυβε και δεν μου έδινε στα τέσσερά μου χρόνια που της έπαιρνα τα ρολόγια κι έβγαζα από μέσα το ρουμπίνι και το έκρυβα σε μικρά κουτάκια. Τα οποία πέταξε κι αυτά (αλλά μαζί και τα ρουμπίνια χαχα)

 

[domniki]

κρατάει σεμεδάκια, πορσελάνινα αγάλματα, ψεύτικα λουλούδια, μικρά πιρουνάκια με δύο δόντια για το φρούτο, ποτήρια με σκαλίσματα, τα καλά σερβίτσια πάντα στα κουτιά τους κλπ. Άρα είναι μια κλασσική ρετρό μαμά.

Noμιζω οτι περιγραφεις την μαμα μου!!! Μονο που η δικια μου δεν πεταει τιποτα, ουτε δικο της, ουτε κανενος αλλου! Οσο για τα σεμεδακια, ηθελε να μου φερει και στο σπιτι μου!!! Της ειπα οτι αν φερει εστω και ενα, θα το πεταξω....

 

[Plink]

Noμιζω οτι περιγραφεις την μαμα μου!!! Μονο που η δικια μου δεν πεταει τιποτα, ουτε δικο της, ουτε κανενος αλλου! Οσο για τα σεμεδακια, ηθελε να μου φερει και στο σπιτι μου!!! Της ειπα οτι αν φερει εστω και ενα, θα το πεταξω....

Μα γιατί βρε domniki??? Δεν σου αρέσουν τα σεμεδάκια....τς τς...

 

[johnny19818]

Εμένα πάλι η δική μου μάνα ήταν κάτι ενδιάμεσο. Σίγουρα κάποια παιχνίδια τα έδωσε, δεν τα πέταξε, λόγω έλλειψης χώρου. Τώρα όμως τα περιοδικά και κόμιξ αλλά και Gamepro και Games ευτυχώς υπάρχουν ακόμη.

 

[BETTY BOOP]

Προσπαθώ να διατηρήσω τις αναμνήσεις στο υπόγειο του σπιτιού (ό,τι μπόρεσα να σώσω από σχολικά βιβλία, σχολικά είδη, παιχνίδια). Πάντως η θεία μου είχε πετάξει ΟΛΑ ΤΑ PLAYMOBIL των παιδιών γιατί έπιαναν χώρο!!!!!!! Μια μάνα-καταστροφέας!!!

 

[Gogeta]

Όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτω πως έχουν πεταχθει όλο και περισσότερα πράγματα που αφελέστατα υπέθετα πως έχω φυλαγμένα...

Δεν θα ξεχάσω όμως τη μέρα που μου πέταξαν όλα μου τα comics... Spiderman, Fantastic Four, Hulk, Almanako, Μικυ κλπ. Κάποια από αυτά πλήρεις συλλογές.

Αλλα το χειρότερο απ΄όλα ήταν οτι μου πέταξαν ολόκληρη τη σειρα DC vs Marvel... Όσοι τη θυμούνται θα με καταλάβουν...

 

[galatsiwtis]

Εμένα μου πέταξε το μαξιλάρι που είχα από μωρό, το οποίο είχε γίνει μια φλίδα δεν φαινόταν για μαξιλάρι αλλά για μαξιλαροθήκη άδεια.

Όταν το αναζήτησα έμαθα τα δυσάρεστα , μου άρεσε να το βάζω ανάμεσα στα πόδια μου ή να το παίρνω αγκαλιά.

Ακόμα της το κρατάω και ας έχουν περάσει αρκετά χρόνια!! :sad:

 

[perlastar]

Δεν μου πέταξε τίποτα, αλλά χάρισε τα περισσότερα στα ξαδέρφια μου. Το τραγικό είναι ότι άρχισε να το κάνει αυτό από τότε που εγώ ήμουν μόλις εννιά χρονών! Τα ξαδέρφια μου ήταν μόλις λίγα χρόνια μικρότερά μου. Δεν είχε αρκετά λεφτά για να τους παίρνει δώρα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί σε καμμία περίπτωση το να δίνεις τα παιχνίδια του δικού σου παιδιού. Έτσι λοιπόν έχασα τα λίγα playmobil που είχα, ένα κουκλόσπιτο, την ντουλάπα της Bibi-Bo με όλη τη γκαρνταρόμπα της, τον ρετροχριστουγεννιάτικο φουσκωτό Άγιο Βασίλη και ένα φουσκωτό ελαφάκι, τη φυσαρμόνικά μου, το πιανάκι, το ποδοσφαιράκι, το επιτραπέζιο με τα ιπποποταμάκια, εκείνο το επιτραπέζιο με το γιατρό, ένα αριθμητήριο που είχε μαζί και μαύρο πίνακα για να γράφεις, καθώς και ρολόι για να αλλάζεις τους δείκτες και να μαθαίνεις έτσι την ώρα, κούκλες, λούτρινα, και κασετίνες. Λίγα παρέμειναν σε μένα, μετά από δικό μου αγώνα. Πάλι καλά που τα κόμικς και τα βιβλία μου δεν τα άγγιξε, αυτά τα σεβόταν περισσότερο, στα παιχνίδια όμως κανένα έλεος. Ακόμα και να τα έδινε όταν μεγάλωσα, και πάλι θα με πείραζε, γιατί κάνω συλλογές με όλα τα ρετρό, πόσο μάλλον που ήμουν ακόμα παιδί. Καμία συγχώρεση :angry:

 

[Ardohoth]

Είχα την ευκαιρία να πάρω από τη μάνα μου αρχές του 90 τα παλιά της παιχνίδια. Η ίδια μου είπε για να τα δώσεις κάποτε στα παιδιά σου να δουν με τι παίζαμε εμείς το 1960.

Ποτέ δεν πετάχτηκε παιχνίδι από το σπίτι ευτυχώς ή δυστυχώς. Ευτυχώς γιατί έχω τα πάντα δυστυχώς γιατί έχω ρίξει τρελό ψάξιμο και ιδρώτα σε αποθήκες για να τα βρω και πιστέψτε με το σπίτι μου δεν χωράει άλλα πράγματα πλέον έχω σκεφτεί να νοικιάσω χώρο και να φτιάξω έκθεση. ειδικά τα lego σχηματίζουν βουνά ολόκληρα

 

[BETTY BOOP]

Προσπαθώ να διατηρήσω τις αναμνήσεις στο υπόγειο του σπιτιού (ό,τι μπόρεσα να σώσω από σχολικά βιβλία, σχολικά είδη, παιχνίδια). Πάντως η θεία μου είχε πετάξει ΟΛΑ ΤΑ PLAYMOBIL των παιδιών γιατί έπιαναν χώρο!!!!!!! Μια μάνα-καταστροφέας!!!

τα δικά μου playmobιl πού να είναι άραγε; Δεν θέλω να σκεφτώ ότι έχουν πεταχτεί...(τεράστια συλλογή).

 

[aims]

Εμένα βρήκε την ευκαιρία όταν είχα πάει φαντάρος και μου είχε πετάξει φοβερές συλλογές με κομιξ(κυριως Μπλεκ),subbuteo,playmobil,στρατιωτακια και πολλα αλλα..

Μου εχει μεινει ακόμα το ψυχικό τραύμα

 

[Crimson Moonlight]

Οι γονείς μου δεν πέταξαν ποτέ κανένα παιχνίδι μου. Ίσα-ίσα που τα πρόσεχαν πολύ, ειδικά τα πόνυ μου να είναι πάντα καθαρά και χτενισμένα και να μην χαθεί ούτε το πιό μικροσκοπικό λουλουδάκι από τα πράγματά τους. Κι άν κάτι έσπαγε/χαλούσε έκαναν τ' αδύνατα δυνατά για να το φτιάξουν, ακόμα και να το αντικαταστήσουν. Φροντιζαν επίσης πολύ τα βιβλία μου. Ημουν κι εγώ όμως καλό παιδί, πάντα πρόσεχα τα πράγματά μου να είναι στην εντέλεια. Ειδικά η μαμά μου ακόμα φροντίζει τα πόνυ μου όταν λείπω, τα ξεσκονίζει, τους φτιάχνει τα μαλλιά, τα ρουχα, κτλ. και πλένει με προσοχή όλα τα λούτρινα και τα ζωάκια που έχω κρατήσει και δεν αφήνει κανέναν να τα πειράξει.


Η γιαγιά μου όμως έπαιρνε τα πράγματά μου χωρίς να με ρωτήσει και τα έδινε στη γειτονιά. Σε παιδιά που ποτέ δεν τα αγάπησαν κι απλώς τα έσπαγαν, ποτέ δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που είδα την αγαπημένη μου κουνελίτσα βουτηγμένη στις λάσπες της διπλανής αυλής και πήγα να την σώσω κι έφαγα και ξύλο. Η μάνα μου της είχε απαγορεύσει να πειράζει τα πράγματά μου αλλά δεν την ακουγε, ελεγε ότι θα πάθω καρκίνο και γι' αυτό τα πέταγε όλα. Ευτυχώς μετά από αβυσσαλέους καβγάδες σώθηκαν όλα τα πόνυ μου-μόνο το μοναδικό μου el greco που ήταν και το πρώτο μου, το έκοψε σε κομμάτια και κρεμούσε το κεφάλι του στο χριστουγεννιάτικο δέντρο -, τα περισσότερα απ' τα αγαπημένα μου λούτρινα, σχεδόν ολα τα ζωάκια μου και τα κάστρα μου. Ποτέ δεν θα της συγχωρέσω ότι τα πετούσε χωρίς να με ρωτήσει. Έχει πετάξει επίσης όλα τα πράγματα της μάνας μου ΟΛΑ όμως, της θείας μου, και διάφορες αντίκες που είχε και τώρα θα κόστιζαν εκατοντάδες ευρώ. Γιατί λέει είναι βρωμια και θα πάθουμε όλοι καρκίνο.


Από τα πράγματα που σώθηκαν, όταν τελειωσα το λύκειο δώρισα όσα δεν ήμουν συνδεδεμένη συναισθηματικά μαζί τους σε ιδρύματα. Και δεν το μετανιώνω, γιατί πράγματα που εγώ δεν τα αγάπησα αρκετά βρέθηκαν άλλα παιδάκια να τ' αγαπήσουν. Ήταν όμως επιλογή μου. Τίποτα δεν συγκρίνεται με τον πόνο όταν συνειδητοποιείς ότι πετάχτηκε ένα απο τα πιό σημαντικά πράγματα που είχες εν αγνοία σου. :icon_cry:

 

[viking4a]

Άρα η γιαγιά θέλει σκότωμα, χαχαχα!!!

 

[Steppenwolf]

Δεν είναι ακριβώς αυτό που ζητάτε, αλλά πιστεύω ότι κολλάει:

John Warburton was an avid collector of old books and manuscripts, but often careless. On one occasion, he left a pile of drama manuscripts in the kitchen. When he came looking for them a year later, nearly all were gone. His cook, Betsy Baker, had used over fifty manuscripts as scrap paper while cooking—either for lighting fires or for lining the bottoms of pie pans while baking pies.​

Έτσι χάθηκαν μεταξύ άλλων και πρώτες εκδόσεις έργων του William Shakespeare.

 

[Steppenwolf]

Ένα μεσημέρι γυρνώντας απ' το σχολείο ανακάλυψα ότι πρώτον η μητέρα μου είχε κάνει καθαριότητα στο δωμάτιό μου και δεύτερον έλειπε η σακούλα όπου φυλούσα τ' αποκόμματα των εφημερίδων με δημοσιεύματα για το σκάκι. Εκείνον τον καιρό, πολύ πριν το Διαδίκτυο γίνει καθημερινότητα, οι πληροφορίες με θέμα το σκάκι έφταναν με το σταγονόμετρο. «Ε, κάτι παλιές φημερίδες είχε, τις πέταξα».

Έχουν συμβεί σίγουρα κι άλλα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν τα θυμάμαι.

 

[marysuz73]

πονεμένο θέμα... και τώρα στα 50+ προσπαθώ να αντικαταστήσω από παλαιοβιβλιοπωλεία τουλάχιστον τα βιβλία που μου πέταξε...

 

[Λεωνιδας σουλης]

εμενα 2 σακουλες μαυρες σκουπιδιων γεματα με μικυ μαους ,ποπαυ κτλ
ακομη κλαιω
δεν ειχε μεινει σχεδον τιποτα

 

[Steppenwolf]

πονεμένο θέμα... και τώρα στα 50+ προσπαθώ να αντικαταστήσω από παλαιοβιβλιοπωλεία τουλάχιστον τα βιβλία που μου πέταξε...

Nikos Dimou 10 Φεβρουαρίου, 2016 18:58

Διάπλασις των Παίδων και Ιούλιος Βερν - η καθημερινή τροφή... Πάνω από 60 τόμους άφησα στα ανήψια μου - κι όταν γύρισα από την Γερμανία δεν βρήκα κανένα. Κι άρχισα να ψάχνω στα παλαιοβιβλιοπωλεία.​

 

[marysuz73]

εμενα 2 σακουλες μαυρες σκουπιδιων γεματα με μικυ μαους ,ποπαυ κτλ
ακομη κλαιω
δεν ειχε μεινει σχεδον τιποτα

ειδικά τα Ποπάυ αγαπητέ που είναι σπάνια και δυσεύρετα

 

[RockaRolla]

... όπως έγραψαν και άλλοι πιο πάνω... ΠΟΝΕΜΕΝΟ ΘΕΜΑ...
Την αρχή την είχαμε δει όταν είμασταν πολύ-πολύ μικροί. Κάτι υπέροχα μοντέλα αεροπλάνων, μεγάλα και ακριβά (πλαστικομοντελισμός), για τα οποία είχαμε πάρει βοήθεια από μεγαλύτερο ξάδερφο για να τα συναρμολογήσουμε... πετάχτηκαν γιατί "έπιαναν σκόνη". Πριν πεταχτούν, στην φάση του ξεσκονίσματος, είχαν "φύγει" βόμβες - πυροβόλα - ρόδες - ό,τι εξείχε.... κλαψ λυγμ θλιψ Νο 1.
Μετά, αφού "μεγαλώναμε" και "δεν τα παίζαμε", κάποια παιχνίδια έπρεπε να βρουν νέα αγκαλιά, σε άλλα σπίτια. Με αυτή τη δικαιολογία έφυγαν πολλά - πολλά παιχνίδια, κυρίως μπαταρίας, κουκλάκια, κύρ πατάτες, σπιρτούληδες, αρκούδοι, αλλά και πιανάκια, κιθάρες, τύμπανα κλπ κλπ Το ίδιο και για όλα τα σχολικά, από ποδιές και κασετίνες, τσάντες, βιβλία κλπ κλπ Τα πάντα όλα. Κλαψ λυγμ θλιψ Νο 2.
Για αρκετό καιρό δώσαμε μάχες [που τις κερδίσαμε] και καταφέραμε να κρατήσουμε τα περισσότερα επιτραπέζια και όλα τα Playmobil. Τέλεια. Αλλά, μετά από τόσα χρόνια, τα ριμάδια, χειμώνα - καλοκαίρι στον αέρα, την υγρασία, την ηλιακή ακτινοβολία.... αποπολυμερίστηκαν. Ήρθε μια μέρα που πήγα να κατεβάσω το πειρατικό καράβι [ήταν στην κορυφή βιβλιοθήκης, με 4 δάκτυλα σκόνης] και μου έμειναν τα μισά πλαστικά στα χέρια. Μόνο ο κυρίως σκελετός είχε μείνει. Ακόμα και τα πανιά - κατάρτια - ξάρτια - λεπτά κομμάτια, όλα έσπαγαν με το παραμικρό.... κλαψ λυγμ θλιψ Νο 3. Τα δε lego, βαφτίστηκαν "παλιακά / βρώμικα / τα μισά είναι σπασμένα..." και πετάχτηκαν και αυτά.
Η χαριστική βολή δόθηκε όταν έγινε η μεγάλη μετακόμιση [είχα ήδη φύγει από το πατρικό μου, όπως και ο αδερφός μου]. Έφυγαν περιοδικά, βιβλία, επιτραπέζια, παιδικά παζλ, ψηφιδωτά, μηχανοκίνητα (μπαταρίας) παιχνίδια, ό,τι σχολικό είχε απομείνει, μέχρι το αναλόγιο και το φωτιστικό που είχα στο δημοτικό, ραδιοκασετόφωνο που είχα στο πολυτεχνείο, δισκέτες Η/Υ ξεχασμένες και ..... ΑΑΑΧΧΧΧΧ ... όλες οι κασέτες ήχου..... ΑΑΑΧΧΧΧΧΧ. Μαζί με όλα αυτά, αναγκάστηκα να σουτάρω και το (χαλασμένο - red ring of death) XBOX με 4 χειριστήρια και όλα τα παιχνίδια που είχα.
... δεν συνεχίζω.....
Άτιμη κενωνία, να μην μπορώ να έχω ένα σπίτι 200 μ2, με 2-3 playrooms, γυναίκα με κατανόηση και τέκνα με διάθεση να παίξουν με τα παιχνίδια που έπαιζα εγώ....!!!!!