Μαντάμ Σουσού (1986 ΕΡΤ2)

Καλώς Ήρθες στην παρέα μας Παυσικραίπαλος!

Πολύ καλογραμμένα και ενδιαφέροντα τα δύο πρώτα posts σου, στα οποία μας θυμίζεις πολύ ωραίες λεπτομέρειες από δύο αγαπημένες σειρές: τη "Μαντάμ Σουσού" και την "Αλεπού κι ο Μπούφος".

Ελπίζουμε να περάσεις όμορφα στο forum μας! :)
 
Sorry για το οφτοπικ παιδια

αλλα μια και στο θεμα σχολιαστηκαν και παλαιοτερες εκδοχες της "Μαντάμ Σουσού "...

Η ταινεια Μαντάμ Σουσού του 1948

με την Μαρικα Νεζερ ως Μαντάμ Σουσού και τον "Αξεπεραστο" Βασιλη Λογοθετιδη ως Παναγιωτάκη και Σεναριογράφο τον Νικο Τσιφορο,εχει παιξει ποτε σε καποιο καναλι ???

Ειναι απο τις μια-δυο ταινειες(*) με τον Β.Λογοθετιδη, που δεν εχω δει ακομα ....(η αλλη ειναι Ο Κακος Δρομος του 1933 -τρεχα γυρευε δηλαδη -οπου δεν ηταν αλλωστε και πρωταγωνιστης ).

(*)παντα συμφωνα με το cine gr.
 
Χαίρομαι κι εγώ ιδιαιτέρως για την άφιξη του φίλου Παυσικραίπαλου!

Όσο για την ταινία "Μαντάμ Σουσού", από ό,τι λένε όλες οι πηγές θεωρείται χαμένη. Αντίθετα, σχετικά πρόσφατα ανακαλύφθηκαν κομμάτια από τον "Κακό δρόμο". Συγκεκριμένα η εκπομπή "Παρασκήνιο" της ΕΤ1 πρόβαλε πριν από 3 χρόνια μια σκηνή με τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Χωρίς ήχο δυστυχώς (γιατί η ταινία είχε ήχο και μάλιστα τη μουσική της είχε γράψει η σπουδαία Σωτηρία Ιατρίδου) αλλά παρόλα αυτά ήταν συγκλονιστική εμπειρία να βλέπει κανείς την Κοτοπούλη να κινείται!!
 
Να καλωσορίσω με τη σειρά μου τον Παυσικραίπαλο. Για τη Μαντάμ Σουσού ήθελα να εστιάσουμε λίγο στο τελευταίο επεισόδιο, που κατά τη γνώμη μου ήταν και το πιο συγκινητικό της σειράς. Και το ηθικό δίδαγμα, που μπορούσαμε - παιδάκια τότε- να το "πιάσουμε": έχει ο καιρός γυρίσματα... δεν κάνει να κομπάζουμε και να ψωροπερηφανευόμαστε, γιατί έρχεται η στιγμή που γυρνάνε όλα ανάποδα....
 
appoul είπε:
Όσο για την ταινία "Μαντάμ Σουσού", από ό,τι λένε όλες οι πηγές θεωρείται χαμένη.
Kριμα γιατι στην συγκεκριμμενη εκανε το κινηματογραφικο του ντεμπουτο ενας αλλος μεγαλος ,ο Μίμης Φωτόπουλος.
 
bernard c., σε ευχαριστώ τόσο γιά τα ευγενικά και κολακευτικά σου λόγια, όσο και γιά το θερμό καλωσόρισμα! :)

Όπως και τον stakovios και φυσικά και λίαν ιδιαιτέρως τον φίλτατο, appoul!!! :) ;)

Στακόβιε, έχεις δίκιο σε αυτό που λες σχετικά με το δίδαγμα από την ιστορία της Μαντάμ Σουσούς, άλλα εμένα με ενθουσίαζει κατι άλλο από αυτήν την θρυλική και πολλών αναγνώσεων, ιστορία (γιά τούτο και αθάνατη):

Το ότι η μοίρα-τύχη της, της επέτρεψε να πραγματοποιηθεί το όνειρό της στο έπακρο, άλλα και ότι τελικά, κατάφερε όχι απλώς να επιβιώσει στον κόσμο που μέχρι τότε μόνο ονειρευόταν, άλλα και να "εμπατάρει το" ίδιο το "Κολωνάκι", όπως κόμπαζε η ίδια.

Δηλαδή, αυτό το εντελώς sui generis και ανυπότακτο πλάσμα (όπως την είχε ψυχογραφήσει και ο ίδιος ο Καντακουζηνός) με το ιδιαίτερο λεξιλόγιο, νοοτροπία και κοσμοαντίληψη, όχι μόνο δεν πνίγηκε από αυτήν την απότομη μετάβαση από το ταξικό ναδίρ στην απόλυτη κοινωνική αφρόκρεμα της εποχής, όχι μόνο δεν αλλοτριώθηκε από το νέο περιβάλλον και τα νέα ήθη -που η προσπάθεια ένταξής τους σε αυτά, θα της ξυπνούσε ίσως ένα αίσθημα κατωτερότητας και κρίσης της άθρυπτης αυτοπεποίθησής της- αλλά αντίθετα, εκείνη χρησιμοποίησε την τότε αθηναϊκή αριστοκρατία σαν αναβατήρα γιά ακόμα μεγαλύτερα και ιλιγγιώδη, υπερφίαλα άλματα (με την υπολογίσιμη βοήθεια βεβαίως, της τεράστιας χρηματικής περιουσίας της, που της επέτρεπε να εκτοξεύει το όνειρό της όσο ψηλα ήθελε...)

Αναλογιζόμενος την παροιμία: "κάλλιο πρώτη στο χωριό, παρα δεύτερη στην πόλη", η Σουσού κατάφερε, εν τέλει, να είναι όχι μόνο πρώτη στο χωριό, άλλα και 100 φορές πιό πρώτη και στην πόλη... Καθώς και να νικήσει με ακριβώς τα ίδια όπλα, όχι μόνο τις μαντάμ Μαρίκες του Μπύθουλα, άλλα και τις κυρίες Κιτσομήτρου του Κολωνακίου...

Θυμούμενος την τελευταία σκηνή της ιστορίας όπου ο Παναγιωτάκης υποδέχεται στοργικά την "άσωτη" Σουσού και την αγκαλιάζει ντυμένη στη γούνα της (το τελευταίο κατάλοιπο της εποχής που έμελλε γιά κείνην να γίνει παρελθόν), αναλογίζομαι ότι η Σουσού ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Ήξερε ότι παρά τη βρώμα και το κακεντρεχές κουτσομπολιό του Βούθουλα, ήταν, εν τούτοις, ο μόνος κόσμος που θα μπορούσε να την αγκαλιάσει και να τη συγχωρήσει. Ο Παναγιωτάκης συμβολίζει το Βούθουλα.

Προσπαθώντας να φανταστώ τη νέα ζωή της στο Βούθουλα, ίσως η Σουσού να πήρε ένα κάποιο μάθημα: ότι αξίζει να είναι κανείς 100.000 φορές πιό σνομπ στους σνομπ, παρά στον απλό, ανεπιτήδευτο και μετα μυαλά στο κεφάλι, κόσμο (είτε είναι στο Βούθουλα, είτε στο Κολωνάκι).

Δε νομίζω ότι το μάθημα, βέβαια, ήταν αρκετό γιά να κατεβάσει η Σουσού τα φασαμέν της (αυτά τα γυαλιά που κράταγε) και να αγκαλιάσει τη μαντάμ Πανωραία και τη μαντάμ Μαρίκα, πάντως, μέσα της η συμπόνια και η κατανόηση γι' αυτόν τον κόσμο ίσως να αυξήθηκε και να έγινε ουσιαστικότερη.

Παρεμπιπτόντως ο Βούθουλας (γιά όσους δε γνωρίζουν) είναι περίπου εκεί που είναι σήμερα τα ΚΤΕΛ του Κηφισού...

Παίρνωντας κανείς το λεωφορείο από την Αγ. Κωνσταντίνου στην Ομόνοια, γιά να πάει ίσαμε εκεί, άλλωστε, βλέπει σε κάποια στάση ένα σκουπιδοβριθές οικόπεδο με μιά ταμπέλα που γράφει "Ακαδημία Πλάτωνος" (ή "Ακαδημία Πλάτανος" όπως έλεγε η Σουσού, "γιατί εκεί υπήρχε κάποτε ένας πλάτανος όπου μαζεύονταν οι φιλόσοφοι...") και υποδεικνύει την τοποθεσία της.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το "υψηλον μικρο" έτσι προσφωνουσαν το κοριτσάκι της Σουσους με τον Κατακουζηνο.

Τα 3 σαλονια που ειχε το νεο της σπιτι.

Η ώρα αναμονης που είχε για τους επισκεπτες της, αναλογως κοινωνικης θεσης.

Και θα συμφωνησω πως το τελευταιο επεισοδιο ηταν οντως συγκινητικο, οπως.. συγκινητικο ηταν και εκεινο που χωριζε τον Παναγιωτακη.

Αναρωτιεμαι, πως θα συνεχιζε την ζωη της, μετα την επιστροφη στον Μπυθουλα..
 
Μαντάμ Σουσού

Σούπερ Ρετρό, αλλά πάντα επίκαιρο!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δεν χρειαζοταν να δωσεις link σε καποιο blog ή στο livemovies - τα links στο ψηφιακο αρχειο της ΕΡΤ ειναι γνωστα και νομιμα.

http://www.ert-archives.gr/V3/public/index.aspx και στην Αναζητηση δινουμε Μαντάμ Σουσού και διαλεγουμε απο τη λιστα ;)
 
Από τις πιο ωραίες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης!
 
Aξιολογη σειρα με μια καταπληκτικη Αννα Πανγιωτοπουλου.

Το τελος της ηταν θλιβερο και συγκινητικο, αλλα και λιγο παραξενο για μενα.

Πως μπορεσε η Σουσου, μια γυναικα τοσο σνομπ, αξιοπρεπης και περηφανη, να επιστρεψει στο Βυθουλα και σε ο,τι αυτος συνεπαγετο, μετα απο μια ζωη μεσα στη χλιδη;

Πως θα ζουσε απο εκει κι επειτα με την ανεχεια, τους "μπαναλ" γειτονες και τις αναμνησεις της; Αυτο το τελευταιο ιδιως, θα ηταν βαρος δυσβασταχτο για εκεινη. Οσο ακομα δεν ειχε γνωρισει τα πλουτη και τη μεγαλη ζωη παρα μονο στα ονειρα της, η κατασταση ηταν πιο απλη. Οταν ομως αυτο το ονειρο το εζησε και εν μια νυκτι - κυριολεκτικα - εχασε τα παντα, θα ηταν πολυ δυσκολο, αν οχι ακατορθωτο, να επιστρεψει στη φρικτη παλια της ζωη γιατι τωρα θα ηταν ακομα χειροτερη.

Απο μια γυναικα με τον χαρακτηρα της Σουσους θα περιμενα μια ηρωικη εξοδο απο τα βασανα της. Μια εξοδο που θα την εβρισκε μονη της και που αλλιως λεγεται και "απονενοημενο διαβημα".

Αλλα το βιβλιο του Ψαθα ειναι στη βαση του κωμικο, οποτε ενα τετοιο τελος θα αναιρουσε αυτο το στοιχειο...
 
Γυρισε στον αντρα που την αγαπουσε οσο τιποτε, και που τον αγαπουσε και εκεινη φυσικα (θυμισου το σχετικο σχολιο, στον δευτερο αντρα της, για ποιο λογο τον παντρευοταν).

Οσο για την μετεπειρα ζωη, θα ειχε να αναπολει τα παλια μεγαλεια. Ετσι και αλλιως μια ζωη στον κοσμο της ζουσε, με την ανοχη του αντρα της (δεν ηταν δα και παμπτωτοι, μαγαζατορας ηταν).

Και οσο για τον περιγυρο της, μια χαρα θα τους εφερνε βολτα.

Με λιγα λογια πιστευω πως μια χαρα θα συνεχιζε την ζωη της.
 
Η Σουσού, όπως είχε διαγνώσει πολύ σωστά ο Καντακουζηνός, έχει μια απίστευτη δύναμη κι ένα τρομερό ένστικτο αυτοσυντήρησης. Δεν είναι με τίποτα "αυτοκτονικός" τύπος!

Όπως έζησε στον Μπίθουλα πριν το Κολωνάκι, δημιουργώντας στο μυαλό το δικό της "βασίλειο", θα ζήσει και μετά. Γιατί με την αχαλίνωτη φαντασία που διαθέτει, η κυρά Πανωραία παίζει εξίσου καλά τον ρόλο της "υπηκόου" που δέχεται τον σνομπισμό της με την κυρία Κιτσομήτρου.

Και στις στιγμές οδυνηρής αυτοσυνειδητοποίησης θα αντλεί παρηγοριά από την επίτευξη του βασικού γι' αυτήν στόχου: ότι η Κάθριν της μεγαλώνει στο σπίτι του πρεσβευτή και της γυναίκας του.

Το "απονενοημένο" Βambi νομίζω ότι είναι περισσότερο ζήτημα ιδιοσυγκρασίας και λιγότερο περιστάσεων.
 
Απορια : γιατι η Σουσου εδωσε την κορη της στον πρεσβη της Αγγλιας και οχι της Γαλλίας?

Αφου μια ζωη την ζωη των γαλλων θαυμαζε..
 
Με πιάνεις αδιάβαστη Λορένα :xm:

Λέει πουθενά ποιανής χώρας ήταν πρεσβευτής ο θετός πατέρας της Κάθριν; Στο βιβλίο ή στη σειρά;

Όσο για την απορία σου, ε τώρα κι εσύ! Προφανώς αυτοί ήταν άτεκνοι, σ' αυτούς την έδωσε. Γιατί είμαι σίγουρη (αν και δεν ξέρω από που αντλώ αυτή τη σιγουριά) ότι την Κάθριν την έδωσε σ' ένα άτεκνο ζευγάρι ψιλοπερασμένης ηλικίας για να μεγαλώσει ως πριγκίπισσα - μοναχοκόρη.
 
Προφανως Λορενα και retrofan, εκλαμβανω διαφορετικα τον χαρακτηρα της Σουσους απο εσας, αλλα σας ευχαριστω που μου καταδειξατε και μια αλλη αποψη επι του θεματος.

Βασιμη η απορια σου, Λορενα, αν οντως εγινε ετσι και ηταν ο Αγγλος Πρεσβης. Δεν θυμαμαι αυτη τη λεπτομερεια πολυ καλα, αλλα νομιζω οτι στο γραμμα που βαζει η Σουσου μαζι με το μωρο της, αποκαλει τους νεους γονεις της Καθριν "κυριο και κυρια Χρυσαφη". Δεν ξερω αν γινεται λογος για Αγγλο Πρεσβη.
 
Για τον αγγλο πρεσβη, το λεει την ωρα που βαζει την υπηρετρια της να γραψει το γραμμα (που θα αφησει μαζι με την μικρη)

Απο την τηλεοραση το θυμαμαι, και μου ειχε κανει εντυπωση.

Υπεθεσα τοτε, πως αν το αφηνε στον Γαλλο, ισως γινοταν γνωστη η ταυτοτητα του μωρου (λογω εμμονης με την Γαλλια)
 
Oχι πως εχει τελικα και τοση σημασια αν ηταν ο Αγγλος η ο Γαλλος Πρεσβης (προσωπικα νομιζω πως δεν ηταν καν πρεσβης, αλλα μονο καποιος πολυ πλουσιος), αλλα θυμαμαι καθαρα οτι το γραμμα η Σουσου το εγραψε η ιδια και οχι η υπηρετρια της.
 
Ναι εχεις δικιο, απλα ακουγοταν οι σκεψεις τις.

Το εγραψε καθισμενη στα σκαλια
 
Πίσω
Μπλουζα