Σε παζάρι μεταχειρισμένων βρήκα πρόσφατα ένα μπομπινόφωνο Grundig Bayreuth Automatic TK23 σε πολύ καλή κατάσταση. Ο ηλικιωμένος πωλητής μου είπε ότι έπαίζε μέχρι πριν κάποια χρόνια. Αγοράσθηκε με συνοπτικές διαδικασίες μαζί με μία μηχανή προβολής Ν-8 Leitz Cinovid (θα παρουσιαστεί συντόμως στο ανάλογο θέμα) και ένα μικρόφωνο Telefunken για το μπομπινόφωνο που μου χάρισε.
Μετά από ένα καθάρισμα στο σπίτι και κατέβασμα του εγχειριδίου από το διαδίκτυο, το σύνδεσα στο ρεύμα και άναψε σιγά-σιγά (λόγω λυχνιών). Οι μπομπίνες ήταν σταματημένες γύρω στη μέση και όταν πάτησα το Play άρχισε να παίζει το αγαπημένο τραγούδι "In the year 2525" των Zager & Evans από το 1969! Και τα άλλα τραγούδια εποχής που άκουσα (στα αγγλικά και γερμανικά) είναι πολύ καλά. Όταν έχουμε καλεσμένους παίζει αυτό πλέον τη μουσική στο υπόβαθρο, η απόδοσή του είναι καταπληκτική! Όλες οι λειτουργίες, π.χ. εμπρός, πίσω, είναι άψογες και εδώ διερωτώμαι: Πως είναι δυνατόν μαγνητόφωνα του '80 και '90 να υποφέρουν από λαστιχάκια και αυτό να δουλεύει τέλεια.....
Τα γενικά χαρακτηριστικά του:
Κατασκευάσθηκε την περίοδο 1965-1967, όταν η Grundig ήταν παγκόσμια ο μεγαλύτερος κατασκευαστής μαγνητοφώνων. Έχει 5 λυχνίες και ισχύ 4W. Οι ταινίες του γράφονται σε 4 επίπεδα (από μία σε κάθε κατεύθυνση και το ίδιο όταν γυρισθούν ανάποδα. Το ποιό Track θα παίξει ρυθμίζεται με επιλογέα (θέσεις 1-2, 3-4 και D, όπου στο D παίζει και τις δύο λωρίδες για να διευκολυνθεί η επιλογή του ακροατή). Μπορεί να παίζει μέχρι 8 ώρες. Η εγγραφή (κόκκινο κουμπί) έχει θέση για αυτόματη ρύθμιση ήχου, χειροκίνητη (όπου το διάστημα που περικλείεται από πράσινα φωτάκια γίνεται ένδειξη της έντασης του ήχου) και στη θέση Τ(ρίκ), όπου επιτρέπει την επικάλυψη μουσικής η φωνής από φωνή ή μουσική αντίστοιχα, μέσω π.χ. του μικροφώνου (ήχος πάνω σε ήχο). Το καλώδιο παροχής ρεύματος κρύβεται έξυπνα σε θυρίδα στο κάτω μέρος. Η κατασκευή του είναι στιβαρή, ενώ ζυγίζει 10 κιλά.
Στα παρελκόμενά του, όπως διάβασα στο εγχειρίδιο, υπάρχουν μεταξύ άλλων συγχρονιστής (μουσική-σχόλια) για προβολή φίλμ οικιακού κινηματογράφου, καταγραφέας συνομιλιών τηλεφώνου κλπ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τελευταία σελίδα του εγχειριδίου (την παραθέτω), όπου προβάλλονται κασσετόφωνα αυτοκινήτου με την κασσέτα της Grundig, την DC-International. Μαζί με την Philips είχαν ξεκινήσει να διαμορφώνουν από κοινού μικρή κασσέτα για φορητά μαγνητόφωνα, κάπου όμως χάλασε η συνεργασία και η Grundig έβγαλε τη δική της, ενώ η Philips την Compact Cassette (σύγκριση στην τελευταία φωτογραφία), η οποία και τελικά επικράτησε από τα τέλη του '60.
Πηγές: Διαδίκτυο (
https://www.radiomuseum.org/r/grundig_bayreuth_automatic_tk23.html, Wikipedia)
Καποια στιγμη πρεπει να τσεκαρω και το δικο μου philips..
