Ξένοι ηθοποιοί - Ξένες ταινίες του '40, '50, '60 που αγαπήσαμε.

[elephadas]

Την ταινία όχι, τη Νέα Υόρκη ναι

 

[αριαδνη]

Δες και την ταινια να δεσει το γλυκο, μιλαει για εναν πολεμο που χει προηγηθει εσυ θα γνωριζεις καλυτερα και ο στηβ μεισον υπηρετησε εκει

Στο θαύμα στο Μανχάταν, η ψυχιατρική μπαίνει στο στόχαστρο διότι ο ειδικός γιατρός , μέγας πραγματιστής  ,,ψυχολόγος των μεισι που ελέγχει ψυχολογικά τους υπαλλήλους θεωρεί πως όσοι πιστεύουν η υποδύονται το άγιο Βασίλη ως ενήλικες ότι πάσχουν από ψυχιατρική νόσο.

 

[αριαδνη]

Το a window in london, british thriller το χειμώνα δει κανείς; Είναι του 1940 και κατά τύχη έπεσα πάνω , την έχει το τιουμπι ολόκληρη την ταινια

 

[αριαδνη]

Βλέποντας διαφορά ντοκυμαντέρ για την Γουντ είδα πως έκανε απόπειρα για τον πρώτο σύζυγό της και αναρωτιέμαι αυτή η γυναίκα που τα είχε όλα ένας άνδρας την οδήγησε στην απόπειρα η όλο το δύσκολο παρελθόν της ;Τι παθαίνουν οι μεγάλες σταρ τελικά; Μια απόπειρα θα την κανουν , δεν αντέχουν την φήμη τους

 

[Bambinella]

.......Τι παθαίνουν οι μεγάλες σταρ τελικά; Μια απόπειρα θα την κανουν , δεν αντέχουν την φήμη τους

Πρωτα κανουν τα παντα να την αποκτησουν, και οταν την αποκτησουν θελουν να την ξεφορτωθουν. Και η Β.Β. μια απο τα ιδια.

 

[αριαδνη]

Και την ταιηλορ την είχαν πάει με κοκτέιλ ηρεμιστικών   και  αλκοόλ  σε  κωματωδη κατασταση στο νοσοκομειο πράγμα που δεν είναι γνωστό διοτι ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη σταρ της εποχης με αστρονομικό ποσο! Το θέμα αποσιωπήθηκε! Η Νάταλι μάλλον δεν την ήθελε την δόξα έπρεπε όμως να την θέλει όπως είδα στη ταινία στα 15 ήθελε να αρραβωνιαστεί έναν άσημο νεαρό και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, δεν την άφησαν δηλ. η μητέρα της

 

[αριαδνη]

Χριστούγεννα όπως έλεγε ο Ντίκενς δεν είναι μόνο μια μέρα αλλά είναι τρόπος σκέψης. Μου ταιριάζει αυτός ο τρόπος σκέψης, είδα την ταινία ' άγγελος επί της γης" με τον Γκραντ στο ρόλο του Άγγελου, η δε πρωταγωνίστρια πρώτη φορά την είδα ταλέντο εξαιρετικο,όλη η κατανομή  των ρόλων ήταν μια και μια, καλύτερη δεν γινότανε από τον ρόλο του άθεου, φτωχου καθηγητή με την γνώση για την ρωμαϊκή ιστορία μέχρι του επισκόπου με την παραμελημένη συζυγο  που θέλει να φτιάξει έναν  μεγαλο καθεδρικό  ναό και την εκκεντρική,πλούσια  κυρία Χάμιλτον ( τότε οι επίσκοποι παντρευοτανε βλέπω). Ταινια- διαμαντι σε όλες της τις εκφάνσεις. Θα γράψω περισσοτερα διότι τέτοιο αριστούργημα οφείλει να έχει σπέσιαλ σχολιασμό! Οι ζωές αυτών των ανθρώπων αλλάζουν με την έλευση του Άγγελου.

 

[Bambinella]

Πρωταγωνιστρια του Bishop's wife 1@αριαδνη[/USER] ειναι η Loretta Young. Πολυαγαπημενη δικη μου ηθοποιος και την εχω θαυμασει οχι μονο σε αμετρητες ταινιες, αλλα και στο τηλεοπτικο σωου που παρουσιαζε και πρωταγωνιστουσε επι οκτω χρονια, με τιτλο Letter to Loretta.

 

[80s_born_and_bred]

Αγαπημενη ταινια το Persona (1966) του Μπεργκμαν, ο οποιος αργησε πολυ (ευτυχως) να εγκαταλειψει το αγαπημενο του ασπρομαυρο. Εξαιρετικες ερμηνειες απο τις πανεμορφες Μπιμπι Αντερσον και Λιβ Ουλμαν.

 

[αριαδνη]

αν μπορεις να μας πεις πεντε κουβεντες για την περσονα φιλε μου θα το εκτιμουσα περσι την ειχα δει αλλα δεν την καταλαβα και παρα πολλα! ηταν το ενα και το ιδιο προσωπο ηθοποιος και νοσοκομα κατι τετοιο καταλαβα φυσικα αυτοι που λενε πως υπηρχε ομοφυλοφιλικη σχεση μεταξυ των δυο γυναικων νομιζω πως σφαλλουν, εγω δεν αντιληφθηκα κατι τετοιο αλλα και τι αντιληφθηκα θα μου πεις; αν μπορεις δωσε μια επεξηγηση

η σκηνη με το πατιναζ μπαμπι ειναι μια απο τις ωραιοτερες χριστουγεννιατικες στιγμες σε ταινιες , παραδοξως η ταινια δεν ειναι πολυ γνωστη ενω ειναι αντιπροσωπευτικη/ η ηθοποιος εξαιρετικη στην ερμηνεια της καλα ο γκραντ δινει ρεστα ως νταντλει ! ακομα και ο ηθοποιος που ερμηνευει τον ταξιτζη ειναι εμβληματικος

 

[80s_born_and_bred]

Αριαδνη συμφωνω μαζι σου οτι η υπερβολικη εμφαση στον λανθανοντα ερωτισμο μεταξυ των δυο γυναικων ειναι παραπλανητικη. Το Περσονα δεν επιδεχεται καθολικων ερμηνειων και γι’αυτο ακριβως νομιζω οτι θα παραμεινει ενα διαχρονικο εργο. Για μενα προσωπικα αποτελει μια πολυ ιδιομορφη ταινια τρομου και οταν την ειχα δει πριν απο χρονια στο BFI σε μια ρετροσπεκτιβα για τον Μπεργκμαν ειχε προηγηθει μια ενδιαφερουσα συζητηση οπου αναφερθηκε ευστοχα οτι η σχεση θυμιζει εκεινη αναμεσα σε ενα συναισθηματικο βαμπιρ (η ηθοποιος Ελιζαμπετ) και το θυμα της (τη νοσοκομα Αλμα). Οι σιωπες της Ελιζαμπετ ειναι σκετο βασανιστηριο για την Αλμα, και την οδηγουν σε μια επωδυνη ενδοσκοπηση που καταληγει, εστω προσωρινα, στον κατακερματισμο της προσωπικοτητας της και στην απολυτη ταυτιση της με την Ελιζαμπετ. Η γοητεια του αφηγηματος αυξανεται κι απο αλλα συμπληρωματικα στοιχεια: την ατονάλ μουσικη, το πειραματικης υφης μονταζ, το μινιμαλιστικο διαλογο, το ασπρομαυρο, κλπ. που κανουν την ταινια απλα αριστουργηματικη.

(φωτ: οταν τα δυο προσωπα γινονται ενα)

 

[αριαδνη]

Πραγματικά τώρα βγάζω άκρη με το συναισθηματικό βαμπίρ που είπες που απομυζά τον συναισθηματικό κόσμο του αλλου

 

[αριαδνη]

Tα Χριστούγεννα στο Κονέκτικατ δεν είναι θα λέγαμε η συνηθισμένη χριστουγεννιάτικη ταινία, είναι κωμωδία και είναι η πρώτη φορά που κλασσική , αμερικανική ταινια δεν μιλά για το πνεύμα και το νόημα των Χριστουγέννων αλλά έχει πιο ανάλαφρο τόνο! Και είναι γεμάτη ανατροπές not the ordinary chrstmas movie στα σίγουρα με μια Ελίζαμπεθ , η ηρωίδα της ταινίας, θρύλος της μαγειρικής και οικοκυρικής τεχνης να ζει ένα μεγάλο ψέμα, εγκλωβισμένη για να πετυχει μια καριέρα που δεν της ανήκει. Κάποια στιγμή η πλεκτάνη θα ξεσκεπάσει με ευχάριστες στιγμές ενώ θα έρθει αντιμέτωπη και με τον άνδρα της ζωής της που θα γνωρίσει επεισοδιακα από εκεί που ποτέ δεν θα περίμενε στην μοναχική της ζωή, την οποία κρύβει επιμελώς από το κοινό της

 

[80s_born_and_bred]

Για οσους σινεφιλ και λατρεις των κλασικων ταινιων δεν το γνωριζετε ηδη, καθε Παρασκευη στις 21:00 η Κινηματογραφικη Λεσχη του «Αρδηττου» στο Μετς (Ευγ. Βουλγαρεως & Χαρβουρη 2) προβαλλει παλιες ταινιες (σημ: δαφημιζεται εγκαιρα στο FB του συλλογου). Αυτη την Παρασκευη π.χ. παιζει τη «Θανασιμη Καταιγιδα» (Mortal Storm, 1940) με τον Τζειμς Στιουαρτ.

 

[Bambinella]

Αρχικα το παρακατω σχολιο θελησα να το βαλω σε ξεχωριστο θεμα που θα ανοιγα στο φορουμ, αλλα τελικα δε νομιζω να παρει μεγαλη εκταση (μπορει και καθολου) οποτε μια χαρα θα το βολεψω εδω.

Μεσα απο τις αμετρητες παλιες ταινιες που εχω παρακολουθησει και θα συνεχισω μετα μανιας να παρακολουθω, εντοπισα καποιες ελληνικες που ουσιαστικα ειναι κλεμμενες απο ξενες. Μεχρι στιγμης η λιστα μου εχει ως εξης και περιμενω να δω αν εχετε βρει κι εσεις καποιες αλλες ακομη:

Επιστροφη - Waterloo Bridge (1940)

Ερωτικη συμφωνια - A Stolen Life (1946)

Eτσι εσβησε η ζωη μου - Letter from an Unknown Woman (1948)

Xωρις ταυτοτητα - Two of a Kind (1951)

 

[TZELASO]

Το "Ένας μεγάλος έρωτας" είναι ελεύθερη διασκευή του "Άννα Καρένινα". Πιάνεται? Γιατί αν πιάνεται, τότε σου έχω κι άλλο...

Το " Ένα παιδί χωρίς όνομα" το οποίο είναι επίσης ελεύθερη διασκευή του "Ανεμοδαρμένα ύψη"!!!!! Μόνο που έχει happy end.... και οι ήρωες πάνε όλοι μαζί στην ακρογιαλιά στο τέλος Όχι παρντόν, μονοιάζουν τα παιδιά τους κάτω από ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο!!!!! 

Εδώ στο Retromaniax, ανακάλυψα ότι υπάρχει ταινία του 1968 με τίτλο "Τζέυν Ευρ"!!! Με την Χριστίνα Σύλβα… Διασκευή του πασίγνωστου έργου της Μπροντέ….

Το "Κατάσκοπος Νέλλυ" είναι φυσικά διασκευή του καταπληκτικού "Καμπαρέ"....

 

[Bambinella]

Κοιτα να δεις! Ηθελα να βαλω και το Ενας μεγαλος ερωτας στη λιστα μου και το ξεχασα....Μπραβο, Τζελα!

 

[80s_born_and_bred]

Δεν ξερω αν πιανεται, αλλα η Νυχτα Γαμου (1967 - Κωστας Βουτσας, Μαρθα Καραγιαννη, Γεωργιτσης, Μπετυ Αρβανιτη) «σουφρωθηκε» απο τον Noël Coward (θεατρικο «Private Lives» του 1930, πετυχημενη ταινια του 1931 με την Norma Shearer & τον Robert Montgomery).

 

[Bambinella]

Πιανεται μια χαρα! :thanx2:

 

[80s_born_and_bred]

Μια απο τις πιο αποτυχημενες αλλα και αξιοπεριεργες - για πολλους λογους -ταινιες στην ιστορια του νεοελληνικου κινηματογραφου ειναι ο Δοκτωρ Επαμεινωνδας (1937), διασκευη της αιγυπτιακης κομεντι al-Duktur Farhat (1935) απο τον ιδιο σκηνοθετη.

Μοναδικη αναλαμπη στην ταινια; Τα «Καλουτακια»! 

——————-

Η πρώτη από τις πέντε ταινίες της ελληνο-αιγυπτιακής συνεργασίας και μια από τις λιγοστές ομιλούσες ταινίες με πρωταγωνιστή έναν κατεξοχήν κωμικό της μπαλαφάρας. Γυρίστηκε στα στούντιο του Καΐρου, με την ευκαιρία της επίσκεψης του θιάσου των Οικονόμου και Καλουτά και σκηνοθετήθηκε από τον εβραίο Τόγκο Μιζράχι. Η κριτική την κατακεραύνωσε για τη γενική προχειρότητα σε όλα τα επίπεδα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κόπια για να επιβεβαιωθεί οποιαδήποτε γνώμη για την ταινία