Ξέρατε ότι....
Η ιστορία της αγαπημένης ταινίας «Υπάρχει και Φιλότιμο» ξεκίνησε στις αρχές του '50;
Το έργο πρωτοπαίχτηκε το 1950 σε σκηνοθεσία Κουν με Μαυρογιαλούρο (Τρακαντάρη τον έλεγαν στο αρχικό) το Βασίλη Διαμαντόπουλο. Ο αρχικός τίτλος ήταν «Αναγκαστική Προσγείωση» κι αυτό διότι ο υπουργός βρέθηκε στο χωριό από βλάβη αεροπλάνου κι όχι αυτοκινήτου. Το κοινό το χάρηκε, αλλά όχι και οι κριτικοί (Πλωρίτης, Τερζάκης) που το βρήκαν «ανάπηρο», «προχειρογραμμένο», «με πρόσωπα χάρτινα»....
Βεβαίως η ιστορία τους διέψευσε πανηγυρικά.
Αργότερα το έργο ξεχάστηκε ως το 1963 που το ανέβασε ο θίασος του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Παιζότανε για δύο ολόκληρα χρόνια σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία -που το οδήγησε και στις κινηματογραφικές αίθουσες κατά τη συνήθεια της εποχής.
Το 1976 υπήρχε στην ΥΕΝΕΔ μια ζώνη που λεγόταν «Το μεγάλο τηλεοπτικό θέαμα». Προβαλλόταν κάθε Σάββατο βράδυ. Εκεί ο
Αλέκος Σακελλάριος ανέβαζε κάθε μήνα ένα από τα παλιά θεατρικά του έργα. Το Σάββατο 13 Μαρτίου προβλήθηκε το «Υπάρχει και φιλότιμο» .
Το εντυπωσιακό είναι ότι πρωταγωνιστούσε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ενώ μαζί του ήταν μια σειρά εξαιρετικών ηθοποιών, όπως οι Δημήτρης Νικολαΐδης, Ίλυα Λιβικού, Γιώργος Ζαϊφίδης, Μίτση Κωνσταντάρα, Χρήστος Δοξαράς, που έπαιζε και στην κινηματογραφική βερσιόν, Κώστας Παληός, Σπύρος Φασιανός και Χριστίνα Φειδάνη. Δυστυχώς και αυτή η παράσταση, όπως και πολλές άλλες έπεσε θύμα του βίντεο. Επάνω στη μαγνητοταινία «γράφτηκε» κάποιο άλλο πρόγραμμα και χάθηκε για πάντα.
Η έκπληξη ήρθε τις επόμενες μέρες. Τρεις βουλευτές της ΝΔ που ήταν κυβέρνηση, ο
Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος και Θανάσης Ρέντης κατέθεσαν επερώτηση υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων:
«Το έργο αυτό, δημιούργημα της προ του 1967 περιόδου διακωμωδεί τον κοινοβουλευτισμό και τους πολιτικούς και σατιρίζει ένα αναχρονιστικό και σήμερα πρακτικά ανύπαρκτο σύστημα πολιτικής ζωής». ...... .... ....
* Την ιστορία την βρήκα
εδώ δημοσιευμένη από τον
Άγγελο Μενδρινό